Florentine Diamond
Wśród tych, którzy kiedyś posiadali Florentine Diamond, był książę Toskanii Ferdinand de Medici.
Ten książę posiadał ten Diament w 1601 roku.
Po śmierci Ferdynanda de Medici Diament został przekazany potomkowi tego księcia.
Pani Anna Maria Luisa de 'Medici jest ostatnią osobą z rodziny Medyceuszy, która posiada cenny Diament.
Po jej śmierci w 1743 r. Skarb ten został kupiony przez Franciszka Stefana z Lotaryngii (późniejszego Wielkiego Księcia Toskanii i Świętego Cesarza Rzymskiego) w prezencie dla żony - królowej Marii Teresy
https://internetstones.com/florentine-di...welry.html
Legendarny, nieregularny, 137,27 karatowy, dziewięcioboczny, 126-fasetowy kamień z podwójnej róży, niegdyś wielki żółty Diament Rodziny Medyceuszy.
Florentine jest jasnożółty z bardzo delikatnym zielonym odcieniem indyjskiego kamienia.
Przechodząc legalnie i nielegalnie przez liczne ręce, nazywano go w różnych czasach Toskanią, Toskańskim Diamentem, Wielkim Księciem Toskanii, a nawet Austriackim Żółtym Diamentem.
Kamień został nazwany na cześć włoskiego miasta Florencja, które było rządzone przez kilka pokoleń Rodziny Medyceuszy.
Florentine Diamond może pochodzić z XV lub XVI wieku, zgodnie z dwiema różnymi wersjami wczesnej historii Diamentu.
Jeśli jest to Diament z XV wieku, mógł on pochodzić z którejkolwiek z grup kopalń położonych w dorzeczach po wschodniej stronie płaskowyżu Dekanu, takich jak kopalnie Sambalpur, które były eksploatowane od czasów starożytnych.
Jeśli Diament był Diamentem z XVI wieku, mógł pochodzić z kopalni Kollur w Golcondzie, którą odkryto w połowie XVI wieku.
Zatem nie ma sporu co do pochodzenia tego Diamentu.
Diament z całą pewnością pochodzi z Indii.
Nie ma również wątpliwości, że Diament stał się własnością rodziny Medyceuszy za panowania Ferdynanda I de Medici, 3. wielkiego księcia Toskanii (1587-1609).
Jednak pojawiają się kontrowersje co do tego, w jaki sposób kamień opuścił wybrzeża Indii i ostatecznie stał się częścią skarbca Medyceuszy we Florencji.
Według jednej wersji portugalski gubernator Goa, Ludovico Castro, hrabia Montesanto, zdobył szorstki kamień od króla Vijayanagar w południowych Indiach po tym, jak jego wojska zaatakowały i pokonały wojska królewskie pod koniec XVI wieku.
Diament trafił do Rzymu, gdzie został powierzony opiece jezuitów.
Ferdinando I de Medici był zainteresowany zakupem surowca Diamentowego i podjął negocjacje z członkami rodziny Castro-Noranha.
Po długich negocjacjach wielkiemu księciu Toskanii udało się kupić kamień za 35 000 portugalskich scudi crocati.
Cosimo II zastąpił swojego ojca Ferdynanda I Medici jako 4. wielki książę Toskanii w 1609 roku.
Odziedziczył także surowiec Diamentowy zakupiony przez ojca i powierzył weneckiemu szlifierowi Pompeo Studentoli zadanie cięcia Diamentu.
Po zakończeniu szlifowania i polerowania gotowy klejnot dostarczono księciu 10 października 1615 r.
Inwentarz sporządzony po śmierci Cosimo II potwierdza nabycie surowca Diamentowego przez Ferdynanda i opisuje klejnot jako fasetowany po obu stronach bokach i otoczone opaską wysadzaną Diamentami.
Według alternatywnej wersji nieobrobiony kamień, który jakimś cudem opuścił wybrzeża Indii, został zakupiony przez Karola Śmiałego, księcia Burgundii (1467-1477).
Dzieje się to około 100 lat przed rzekomym zdobyciem kamienia przez Ludovico Castro, portugalskiego gubernatora Goa, we wcześniejszej wersji. Karol powierzył wycięcie kamienia Lodewykowi van Berkenowi.
Karol Śmiały nosił Diament jako wisiorek na łańcuszku na szyi.
Karol miał zwyczaj nosić diament za każdym razem, gdy wyruszał na swoje kampanie wojskowe, które niezmiennie kończyły się zwycięstwem jego armii.
Karol, błyskotliwy i ambitny żołnierz, był zdeterminowany uniezależnić Burgundię od Francji i, jeśli to możliwe, uczynić z niej królestwo.
Stoczył wiele udanych bitew aż do 1474 roku i był w stanie rozszerzyć granice terytorialne Burgundii i uwolnić terytorium spod kontroli francuskiej.
Sojusz Karola z królem Anglii Edwardem IV, którego siostrę poślubił w 1468 r., dodał dodatkowego impulsu do jego sukcesów militarnych.
Podbił Luksemburg, Holandię i inne mniejsze terytoria, chcąc rozszerzyć swoje terytoria aż do Renu.
Ale porażka przyszła, gdy próbował podbić Kolonię i szwajcarskie kantony.
Jego nieszczęście nadeszło wraz ze zmianą sojuszy, w wyniku której król Edward IV sprzymierzył się ze swoim wrogiem, królem Francji Ludwikiem XI.
Koalicja Szwajcarii, Austrii i Lotaryngii była zdecydowana powstrzymać Karola i była wspierana przez Ludwika XI, króla Francji.
Karol został pokonany przez Szwajcarów w bitwie pod Granson i Morat w 1476 r., a 5 stycznia 1477 r. w bitwie pod Nancy sam Karol zginął.
Po śmierci Karola chłop lub żołnierz piechoty znalazł Diament przy osobie księcia i sądząc, że to kawałek szkła, sprzedał go za florena (lokalna waluta Florencji, która była niegdyś światowym standardem monetarnym) Bartłomiejowi Mayowi, obywatel Berna, który z kolei sprzedał go Genueńczykowi.
Ludovico Sforza kupił Diament od Genueńczyków.
Ostatecznie wydaje się, że Florentine Diamond został nabyty przez wielkiego finansistę Jacoba Fuggera, który według doniesień kupił także Sancy i „klejnot trzech braci” należący do Karola Śmiałego od biskupa Bazylei w 1504 roku.
Florentine Diamond przeszedł następnie przez kilka rąk, w tym prawdopodobnie papieża Juliusza II, aż został zakupiony przez Ferdynanda I de Medici, 3. księcia Toskanii.
Cosimo II zmarł w 1621 r., a jego następcą został jego syn Fedinando II, który miał zaledwie 10 lat.
Regentami zostali babcia Ferdynanda II, Krystyna Lotaryńska i jego matka, Maria Magdalena z Austrii.
Ferdynand II objął stery rządu w wieku 17 lat, w 1627 roku, po ukończeniu edukacji w Rzymie i Wiedniu.
Florentine Diamond odziedziczył Ferdynand II Medici, 5. wielki książę Toskanii, i to właśnie za jego rządów w 1657 roku słynny francuski podróżnik i jubiler Jean Baptiste Tavernier zobaczył Diament wśród posiadłości księcia i prawdopodobnie wykonał rysunki Florenckiego, który opublikował w swojej książce „Sześć podróży Jeana Baptiste Taverniera” w 1676 r.
Na tym rysunku Florentine Diamond jest przedstawiony jako dziewięciokątny diament o podwójnym szlifie rozetowym, mający kształt tarczy.
Cosimo III zastąpił swojego ojca Ferdynanda II Medycejskiego po jego śmierci jako VI Wielki Książę Toskanii w 1670 r. i panował przez 53 lata, do 1723 r., dłużej niż którykolwiek z Medyceuszy.
Kiedy w 1723 roku zmarł Cosimo III, jego następcą został jego syn Gian Gastone, ostatni z Medyceuszy, który był bezdzietny.
Po śmierci Gian Gastone'a w 1737 roku Wielkie Księstwo Toskanii przeszło w ręce książąt Lotaryngii.
Franciszek I Stefan Lotaryngii zastąpił Gian Gastone'a na stanowisku Wielkiego Księcia Toskanii w 1737 r.
Ożenił się z Marią Teresą, córką Świętego Cesarza Rzymskiego Karola VI, w 1736 r.
W październiku 1740 r., po śmierci Karola VI, Maria Teresa wstąpiła na tron jako arcyksiężna Austrii oraz królowa Węgier i Czech, pod pragmatyczną sankcją, aktem królewskim, który uprawniał dziecko płci żeńskiej do dziedziczenia dóbr Habsburgów.
Franciszek I Szczepan został wybrany na Świętego Cesarza Rzymskiego w roku 1745.
Po śmierci ostatniego z Medyceuszy, Giana Gastone'a, Florentine Diamond stał się własnością Franciszka I Stefana, wielkiego księcia Toskanii, i za jego pośrednictwem przeszedł w ręce Habsburgów i został umieszczony w klejnotach koronnych Habsburgów w Hofburg w Wiedniu.
W tym czasie Kamień został wyceniony na 750 000 dolarów.
Kamień pozostawał częścią austriackich klejnotów koronnych aż do I wojny światowej.
Wraz z upadkiem Cesarstwa Austriackiego podczas I wojny światowej rodzina cesarska udała się na wygnanie do Szwajcarii.
Florentine Diamond wywieźli także do Szwajcarii.
Później doniesiono, że bliska rodzina ukradła Diament i zabrała go do Ameryki Południowej wraz z innymi klejnotami austriackiej korony.
Uważa się, że Florentine Diamond został wywieziony do Stanów Zjednoczonych w latach dwudziestych XX wieku, gdzie został ponownie pocięty i sprzedany.
Miejsce pobytu Florentyńczyka nie jest odtąd znane i jest on wymieniony na liście innych zaginionych renomowanych Diamentów świata.
Inną interesującą wersję wydarzeń z Florentine Diamond po I wojnie światowej podaje Encyklopedia Britannica – wydanie z 2006 roku.
Według tej wersji Florentine Diamond nigdy nie opuścił Austrii po I wojnie światowej, lecz pozostał w Austrii jako część austriackich klejnotów koronnych aż do II wojny światowej.
Florentine Diamond został zajęty przez Niemców, kiedy zajęli Austrię, tuż przed II wojną światową.
Został następnie odzyskany przez amerykańską III Dywizję Armii i wrócił do Wiednia przez generała Marka Clarka.
https://4.bp.blogspot.com/_cjHGRgNU_wM/S...amonds.jpg
Florentine Diamond
Ta replika z cyrkonu sześciennego została zaprojektowana i wycięta przez Scotta Suchera.
Sucher powiedział, że musiał użyć matematyki, aby obliczyć kąty i wymiary boków kamienia z powodu braku informacji na ten temat.
Istnieje jedynie rysunek kamienia autorstwa Jeana-Baptiste'a Taverniera i kilka czarno-białych zdjęć (sprzed 1921 r., kiedy kamień zniknął).
Ten historyczny indyjski kamień, niegdyś wielki żółty Diament rodziny Medyceuszy, ma w rzeczywistości jasnożółty kolor z bardzo lekkim zielonym odcieniem i ma kształt nieregularnego, dziewięciostronnego szlifu o podwójnej róży o długości 126 faset.
Ważył 137,27 karata.
Legendy otaczające kamień sięgają 1467 roku, kiedy to Karol Śmiały, książę Burgundii, miał go nosić, gdy poległ w bitwie.
Znalazł go chłop lub piechota przy księciu i sprzedał za florena, sądząc, że to szkło, po czym niezliczoną ilość razy przechodził z rąk do rąk za niewielkie sumy pieniędzy.
Jako jeden z właścicieli wymieniany jest papież Juliusz II.
https://purediamonds.blogspot.com/2009/0...a-was.html
https://internetstones.com/florentine-di...welry.html
https://ideika.wordpress.com/2011/10/16/...-%D0%B6-4/
źródło
źródło
źródło
źródło
źródło
https://dzen.ru/b/YjHFvGJzrwYd1hvA
https://dzen.ru/b/YisaKwe11jnoQexW
https://dzen.ru/b/Yi-Q7JSc7y5G5vK7
https://dzen.ru/b/Yjt_wWC-6AO6WtDy
https://dzen.ru/b/YjV0cozn7Ql2lWln
https://dzen.ru/b/Yi-Q7JSc7y5G5vK7
