26-08-2019, 18:22
Historia
Fluorite był popularny jeszcze przed jego „odkryciem”.
Naczynia wykonane z tego minerału były używane przez starożytnych Rzymian.
Ponadto koszt wazonów był porównywalny z ceną produktów wykonanych z czystego złota.
Biżuteria Fluorite (bransoletka i naszyjnik) znaleziono również na terytorium współczesnej Republiki Czeskiej.
Według archeologów ich wiek przekracza tysiąc lat.
Podobne artefakty znaleziono na Ukrainie.
Po zakończeniu ery starożytnej moda na Fluorite minęła.
Jedynym zastosowaniem tego minerału była produkcja sztucznej biżuterii.
Bogata paleta kolorów Fluorite jest podobna do odcieni wielu naturalnych klejnotów.
Zielone kryształy przypominają Szmaragdy, czerwone kryształy to Rubiny, pomarańczowe kryształy to Topazy, niebieskie kryształy to Szafiry, a fioletowe kryształy to Ametysty.
Potwierdzeniem tego faktu jest zestaw filiżanek, filiżanek i dzbanków, które kiedyś należały do cara Aleksieja Michajłowicza.
Okazało się, że fioletowe naczynia Amethyste wykonane są z Fluorite
Moda na sam minerał, a nie naśladownictwo innych kamieni, została wznowiona pod koniec XVI wieku.
Wazon o wysokości 75 cm wykonany z Fluorite jest dziś wystawiany w London Geological Museum.
A ekspozycja Muzeum Instytutu Górnictwa w Petersburgu ozdobiona jest jasnoniebieskim kryształem o wadze około 3 tysięcy kg.
Ciekawe funkcje i fakty.
Zdolność Fluorite, podczas interakcji z kwasem siarkowym, do uwalniania toksycznego gazu, fluorowodór, stała się przyczyną rozprzestrzeniania się pogłosek o diabolicznej naturze minerału.
Średniowieczni alchemicy, którzy nie porzucili nadziei na zdobycie mitycznego kamienia filozoficznego, odczuli na sobie skutki trucizny.
Współczesny człowiek rozumie, że niszczenie zębów i paznokci, wypadanie włosów i ciężkie zatrucie były wynikiem reakcji chemicznej, ale w tamtych czasach takie wytłumaczenie prawie nikogo nie usatysfakcjonowało.
Kolejną unikalną właściwością Fluorite jest zdolność luminescencji.
Blask minerału można zaobserwować podczas ogrzewania (termoluminescencja) lub pod wpływem promieniowania ultrafioletowego (fotoluminescencja).
źródło
Fluorite był popularny jeszcze przed jego „odkryciem”.
Naczynia wykonane z tego minerału były używane przez starożytnych Rzymian.
Ponadto koszt wazonów był porównywalny z ceną produktów wykonanych z czystego złota.
Biżuteria Fluorite (bransoletka i naszyjnik) znaleziono również na terytorium współczesnej Republiki Czeskiej.
Według archeologów ich wiek przekracza tysiąc lat.
Podobne artefakty znaleziono na Ukrainie.
Po zakończeniu ery starożytnej moda na Fluorite minęła.
Jedynym zastosowaniem tego minerału była produkcja sztucznej biżuterii.
Bogata paleta kolorów Fluorite jest podobna do odcieni wielu naturalnych klejnotów.
Zielone kryształy przypominają Szmaragdy, czerwone kryształy to Rubiny, pomarańczowe kryształy to Topazy, niebieskie kryształy to Szafiry, a fioletowe kryształy to Ametysty.
Potwierdzeniem tego faktu jest zestaw filiżanek, filiżanek i dzbanków, które kiedyś należały do cara Aleksieja Michajłowicza.
Okazało się, że fioletowe naczynia Amethyste wykonane są z Fluorite
Moda na sam minerał, a nie naśladownictwo innych kamieni, została wznowiona pod koniec XVI wieku.
Wazon o wysokości 75 cm wykonany z Fluorite jest dziś wystawiany w London Geological Museum.
A ekspozycja Muzeum Instytutu Górnictwa w Petersburgu ozdobiona jest jasnoniebieskim kryształem o wadze około 3 tysięcy kg.
Ciekawe funkcje i fakty.
Zdolność Fluorite, podczas interakcji z kwasem siarkowym, do uwalniania toksycznego gazu, fluorowodór, stała się przyczyną rozprzestrzeniania się pogłosek o diabolicznej naturze minerału.
Średniowieczni alchemicy, którzy nie porzucili nadziei na zdobycie mitycznego kamienia filozoficznego, odczuli na sobie skutki trucizny.
Współczesny człowiek rozumie, że niszczenie zębów i paznokci, wypadanie włosów i ciężkie zatrucie były wynikiem reakcji chemicznej, ale w tamtych czasach takie wytłumaczenie prawie nikogo nie usatysfakcjonowało.
Kolejną unikalną właściwością Fluorite jest zdolność luminescencji.
Blask minerału można zaobserwować podczas ogrzewania (termoluminescencja) lub pod wpływem promieniowania ultrafioletowego (fotoluminescencja).
źródło