[Krystyna]

   
Dolomit dewoński z kamieniołomu w Dubiu

Dolomit 
Niemal monomineralna osadowa skała węglanowa zbudowana głównie z minerały o tej samej nazwie.
Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego badacza Alp, mineraloga Deodata Dolomieu, który w 1791r. po raz pierwszy wyodrębnił ten minerał.
Składają się głównie z minerału dolomitu (węglanu wapnia i magnezu – ponad 90%) i minerału kalcytu (węglanu wapnia),  minerałów ilastych, kwarcu, markasytu, pirytu i substancji bitumicznej. 
Często dolomity powstają kosztem wapieni w czasie procesu dolomizacji.
 Makroskopowo przypomina ona zbudowany głównie z węglanu wapnia -wapień
Jest od niej bardziej odporna na wietrzenie z powodu mniejszej rozpuszczalności minerału dolomitu od kalcytu.
W wyniku przeobrażania skał osadowych – wapieni lub dolomitów, połączonego z rekrystalizacją minerałów wyjściowych, często wraz ze zmianą składu chemicznego (metasomozą), powstały skały metamorficzne - marmury dolomityczne (dolomitowe).
źródło

[Krystyna]

   

Dolomit - minerał z gromady węglanów. 
Skała osadowa, węglanowa, zbudowana głównie z minerału o tej samej nazwie. 
Nazwany w 1791 roku przez Nicolasa Théodore de Saussure na cześć francuskiego mineraloga i geologa, Déodat (Dieudonné) Guy Silvain Tancrède Gratet de Dolomieu [24 czerwca 1750, Dolomieu, niedaleko Tour-du-Pin, Isère, Francja - 26 listopada 1801 , Château-Neuf, Sâone-et-Loire, Francja]. 
De Dolomieu napisał wiele książek na temat obserwacji geologii, zwłaszcza o Alpach i Pirenejach
Oprócz książek teoretycznych o wewnętrznej strukturze Ziemi odkrył okaz tego, co ostatecznie nazwano dolomitem podczas jego udziału w wyprawie Napoleona Bonaparte do Egiptu w 1798 roku.

Barwa – biała, szara, żółtawa, bezbarwny 
Tworzy kryształy izometryczne (romboedry siodełkowato wygięte do góry), czasami tabliczkowe lub słupkowe. 
Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, naskorupień, żyłek i szczotek krystalicznych.  
Tworzy pseudomorfozy po innych minerałach. 
Jest kruchy, przezroczysty, wykazuje luminescencję: pomarańczową, zieloną, żółtą, brązową, białą, kremową. 
Zawiera domieszki: manganu, kobaltu, ołowiu, cynku. 
Opornie rozpuszcza się w zimnym kwasie solnym; po sproszkowaniu i podgrzaniu silnie reaguje („burzenie”). 
Główny składnik skały osadowej o tej samej nazwie.

Miejsca występowania: 
Austria, Niemcy, Włochy, Słowenia, Szwajcaria, Rumunia, Jugosławia, Kanada, USA, Meksyk, 
W Polsce – występuje w Tatrach (Dolina Białego, Dolina Chochołowska), w Górach Świętokrzyskich, na Dolnym Śląsku. 
Duże wystąpienia są na Wyżynie Krakowsko – Wieluńskiej oraz na Dolnym Śląsku - w Sudetach (Masyw Śnieżnika, Krowiarki).
Zastosowanie
w czystej postaci jest wykorzystywany jako ruda magnezu (13,3% Mg – do lekkich stopów),
materiał budowlany (do wytwarzania specjalnego cementu),
materiał dekoracyjny,
surowiec dla przemysłu ceramicznego,
ma zastosowanie w metalurgii,
do produkcji materiałów ogniotrwałych,
do produkcji nawozów mineralnych (nawóz wapniowo-magnezowy do odkwaszania gleb),
interesuje kolekcjonerów.
źródło
źródło
źródło
galeria