[Krystyna]

   
Acacia Melanoxylon

[Krystyna]

   
   
Acacia Papyrocarpa
Powszechnie znana jako western myall, jest drzewem z rodziny Fabaceae .
 Endemiczny w Australii , występuje na równinach wapiennych w południowej Australii od Paynes  w zachodniej Australii na wschód do Australii Południowej

[Krystyna]

   
   
   
   
   
Acacia Iteaphylla 
Występuje naturalnie w Australii Południowej, rozciągając się od pasm Flindersa po Gawler Ranges i Eyre Peninsula.
Powszechnie nazywany Willow-leaf Wattle, ten kształtny dekoracyjny krzew jest odporny i szybko rośnie, a kwiaty pojawiają się sporadycznie przez cały rok, a okres kwitnienia na wiosnę osiąga szczyt.
Rośnie do wysokości 2-4 m, z niektórymi formami wyprostowanymi, podczas gdy inne są zwisające i krzaczaste.
Kilka okazów kwitnących w Australijskim Narodowym Ogrodzie Botanicznym jest wyprostowanych i wielopiętrowych z poziomu gruntu.
źródło

[Krystyna]

   
   
Acacia Schaffneri
Pochodzi z chihuahańskiej pustyni w południowym Teksasie i północnym Meksyku.
Jego nazwa botaniczna wywodzi się od Wilhelma Schaffnera, niemieckiego dentysty i botanika, który osiadł w Mexico City w 1856 roku.
źródło

[Krystyna]

       
       
       
       
Acacia Abyssinica
Występowanie: 
Gatunki z Afryki Wschodniej, występujące od Erytrei i Sudanu po Zimbabwe. 
Na obszarze występuje kilka podgatunków, nominalny, do którego odnoszą się prezentowane zdjęcia, rośnie w północnej części obszaru.
Ekologia: 
Typowy gatunek podgórskich sawann na wysokościach 1500–2800 m, w wielu miejscach gatunek dominujący
Opis: 
Drzewo o koronie parasolowatej, dorastające do wysokości 6–15(–20) m; 
Kora jest ciemnobrązowa do szarobrązowej, delikatnie bruzdowana na pniu i grubszych gałęziach; pędy są zwykle szarawe lub żółtawo owłosione. 
Liście są naprzemienne, 2 razy pierzaste, z 15–50 jarzmami; 
Listki bardzo małe, długości około 4 mm i szerokości 0,5–0,8 mm; 
Kolce pochodzenia trzonkowego rosną parami w węzłach, są proste, do 5(–7) cm długości i białawe. 
Kwiatostany to szypułkowe kuliste szypułki o średnicy około 1 cm, rosnące w kątach liści; 
Kwiaty są bardzo małe, kielich i korona białawe lub czerwonawe, korona naga lub niewyraźnie rzęskowana; 
Pręciki są białe; gynoecium tworzy pojedynczy owocolistek. 
Strąki mają 5–13 cm długości i 1,2–2 cm szerokości, proste, płaskie, nie zwężone, szare lub brązowe, drobno gruczołowe; nasiona oliwkowobrązowe, w zarysie eliptyczne, długości 7–10 mm, spłaszczone, gładkie.

Wymiany: 
W Afryce Wschodniej występuje kilkadziesiąt gatunków akacji, z samej Etiopii znanych jest prawie 60 gatunków. 
Gatunek ten charakteryzuje się głównie mniej lub bardziej owłosionymi pędami, kulistymi kwiatostanami i prostymi strąkami.

Zastosowanie: 
Ważne źródło drewna opałowego, często przetwarzanego na węgiel drzewny. 
Drewno jest twarde, ciężkie i trudne w obróbce. 
Na niektórych obszarach jest ważną rośliną miododajną.
https://botany.cz/cs/acacia-abyssinica/

[Krystyna]

       
       
       
Acacia Calamifolia
Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy formalnie opisany przez botanika Roberta Sweeta w dziele Johna Lindleya Edwards's Botanical Register w 1824 roku. Gatunek ten został przeklasyfikowany jako Racosperma Calamifolium przez Leslie Pedley w 2003 roku, a następnie ponownie przeniesiony do rodzaju Acacia w 2006 roku. 
Inne synonimy to; Acacia Microcarpa var. Linearis, Acacia Pulverulenta i Acacia Uncinata
Epitet gatunkowy pochodzi od łacińskich słów calamus oznaczającego trzcinę i folium oznaczającego liść, nawiązując do kształtu liści.

Dystrybucja
Krzew ten występuje w Australii Południowej od pasma Flinders na północy i południu do pasma Tothill w północnych górach Mount Lofty i na wschód do Broken Hill i centralnych części Nowej Południowej Walii
Często jest częścią społeczności leśnych i otwartych zarośli, gdzie rośnie na różnych rodzajach gleby. Występuje również w północno-zachodniej Wiktorii .
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_calamifolia

Występowanie: 
Endemiczny dla południowo-wschodniej Australii , rosnący w stanach Australii Południowej, Wiktorii i Nowej Południowej Walii, postać Queensland jest niewiarygodna.
Ekologia: 
Gatunek stosunkowo mało wymagający, rośnie w otwartych zaroślach i lasach jasnych, w różnych warunkach glebowych.
Opis: 
Krzew dorastający do 1–3(–10) m wys., zwykle kulisty; gałęzie są nagie. 
Filodia proste są liniowe, mają długość 8–20 cm i szerokość zaledwie 1–1,5 mm, są prawie okrągłe, zielone do szarozielonych, spiczaste i haczykowate na końcu. 
Kwiatostany to gęste, kuliste grona, rosnące w gronach o długości 1–2,5(–3) cm, rozmieszczonych w 2–8(–14) kątach filodiów; szypułki mają (3–)4–10(–15) mm długości, nagie; kwiatów jest 5, po 30–45 w wiechach, kielich ma kształt dzwonu; korona jest stopiona, żółta; jest wiele kijów. 
Strąki są zduszone, do 15 cm długości i 0,3–0,6 cm szerokości, twarde, zdrewniałe, okrągłe; nasiona są podłużne, ciemnobrązowe do czarnych.
Zastosowanie: 
Gatunek ma potencjał ozdobny, toleruje spadki temperatur poniżej punktu zamarzania.
https://botany.cz/cs/acacia-calamifolia/
https://syzygium.xyz/saplants/Fabaceae/A...folia.html

[Krystyna]

Acacia Baileyana
Acacia baileyana or Cootamundra wattle to krzew lub drzewo z rodziny roślin kwitnących Fabaceae 
Nazwa naukowa gatunku honoruje botanika Fredericka Mansona Baileya Jest rodzimy dla bardzo małego obszaru w południowej części śródlądowej Nowej Południowej Walii, obejmującego dystrykty Temora, Cootamundra, Stockinbingal i Bethungra. 
Jednakże był szeroko sadzony w innych stanach i terytoriach Australii. 
W wielu obszarach Wiktorii został naturalizowany i jest uważany za chwast , wypierając rodzime gatunki wiktoriańskie.

Prawie wszystkie Akacje mają kremowe do złotych kwiatów. 
Małe kwiaty są ułożone w kuliste do cylindrycznych kwiatostanów, przy czym widoczne są tylko pręciki
Akacje zostały szeroko wprowadzone do Nowej Zelandii .
Zastosowania
jest wykorzystywana w Europie w przemyśle kwiatów ciętych. Jest również wykorzystywana jako pokarm dla pszczół w produkcji miodu
 Amerykańska projektantka krajobrazu miejskiego Renée Gunter wykorzystuje tę roślinę na swoim trawniku w South Los Angeles jako odporną na suszę alternatywę dla roślin bardziej spragnionych.
Analiza chemiczna Acacia baileyana wykazała zawartość alkaloidów mniejszą niż 0,02%
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_baileyana
https://resources.austplants.com.au/plan...baileyana/
https://www.specialplants.net/shop/seeds..._purpurea/
https://www.medianauka.pl/Acacia-baileyana

[Krystyna]

Acacia Confusa
Występowanie: 
Pochodzi z Filipin i prawdopodobnie Tajwanu (pierwotne występowanie jest niepewne), wtórne wystąpienia odnotowano w innych miejscach w Azji Południowo-Wschodniej i Wschodniej (Wyspy Riukiu, Chiny kontynentalne, Wietnam, Malezja i Indonezja), a także w liczba wysp w Oceanii (aż do Wysp Hawajskich) i na Oceanie Indyjskim (Mauritius, Seszele).
Ekologia: 
Rośnie w klimacie gorącym i wilgotnym, na siedliskach wilgotnych i meksykańskich, często tworząc drzewostany jednogatunkowe, w których skutecznie tłumi runo innych gatunków.
Opis: 
Zimozielone drzewo dorastające do 6–15 m wys.; kora na pniu jest szara do brązowej. 
Liście siewek i zrazu są dwukrotnie pierzaste; u starszych osobników zastępują je filodia (ogonki rozszerzone łuskami), które są naprzemienne, wąsko lancetowate, czasem nieco sierpowato zakrzywione, o długości 6–10 cm i szerokości 0,5–1,3 cm, najczęściej z 5 podłużnymi żyłkami, tępo skierowanymi w stronę wierzchołka. wierzchołku, ale z haczykowatym końcem. 
Kwiatostany tworzą kuliste szypułki; kwiaty są drobne, złotożółte, pachnące; działki o długości 1–1,3 mm; działki zielonkawe, długości 1,5–1,9 mm; pręciki liczne, długości około 3,5 mm; słupek tworzy pojedynczy słupek. 
Owoce to czarnobrązowe, płaskie strąki o długości 4–9(–12) cm i szerokości 0,7–1,5 cm; zawierają szeroko elipsoidalne, trujące nasiona o długości 5–6 mm.
Zastosowanie: 
Uprawiany jako drzewo ozdobne, pozyskuje się z niego również garbniki. 
Atakuje szybko na naruszonych glebach i po pożarach; na obszarach dystrybucji wtórnej ma czasami niebezpieczny charakter inwazyjny.
https://botany.cz/cs/acacia-confusa/
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_confusa
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_confusa
https://www.iplantz.com/plant/11/acacia-confusa/

[Krystyna]

       
       
       
Acacia Conjunctifolia
Acacia Conjunctifolia to krzew należący do rodzaju Acacia i podrodzaju Juliflorae
Pochodzi z części północnej Australii.
Krzew ten zazwyczaj osiąga wysokość od 1,5 do 2 metrów (od 5 do 7 stóp) z kanciastymi brązowymi do ciemnobrązowych gałązkami, które mają wyraźne grzbiety. 
Zielone, liniowe do wąskoeliptycznych lub wąskolancetowatych listki występują pojedynczo lub w skupiskach po dwa do czterech. 
Listki są płaskie i proste do lekko zakrzywionych o długości od 0,8 do 2,7 centymetrów (0,31 do 1,06 cala) i szerokości od 1 do 3,5 milimetrów (0,039 do 0,138 cala). Kwitnie od maja do września wytwarzając jasnożółte kwiaty. 
Kwiatostany mają długość od 0,7 do 3 cm (0,28 do 1,18 cala). 
Po kwitnieniu tworzą się wyprostowane i liniowe strąki nasienne , które są proste do lekko zakrzywionych. 
Strąki mają długość od 3 do 7 cm (od 1,18 do 2,76 cala) i szerokość od 3,5 do 7 mm (od 0,138 do 0,276 cala) i często są wąskoskrzydłe. Ciemnobrązowe nasiona wewnątrz mają kształt podłużny do wąsko-podłużno-eliptycznego i długość od 3 do 6 mm (od 0,118 do 0,236 cala)

Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy formalnie opisany przez botanika Ferdinanda von Muellera w 1879 roku w pracy Fragmenta Phytographiae Australiae . 
W 1987 roku Leslie Pedley dokonał reklasyfikacji gatunku jako Racosperma conjunctifolium, a w 2001 roku przypisał go z powrotem do rodzaju Acacia.

Dystrybucja
Występuje w górnym krańcu Terytorium Północnego i na niewielkim obszarze w północno-zachodnim Queensland, gdzie rośnie na kamienistych i piaszczystych glebach, zwykle na laterycie lub kwarcycie, w części lasów eukaliptusowych lub zarośniętych otwartych zbiorowiskach leśnych.
W Australii Zachodniej występuje na niewielkim obszarze regionu Kimberley, gdzie rośnie na piaskowcowych skałach wystających ponad korytami strumieni. 
Uważa się, że jest blisko spokrewniona z Acacia amentifera
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_conjunctifolia
https://botany.cz/cs/acacia-conjunctifolia/

[Krystyna]

Acacia Cyclops
Krzew przybrzeżny lub niewielkie drzewo z rodziny bobowatych 
Pochodzi z Australii, występuje wzdłuż zachodniego wybrzeża Australii Zachodniej aż do Leeman na północy i wzdłuż południowego wybrzeża w Australii Południowej 
Ludzie Noongar z Australii Zachodniej znają tę roślinę jako wilyawa or woolya wah

Dystrybucja: 
Pochodzi z Australii
Pierwotny obszar położony jest w południowo-zachodniej i południowej części kontynentu, w pozostałych częściach kontynentu występuje wtórnie. Ponadto gatunek ten został introdukowany na inne obszary, takie jak południowa Afryka, Kalifornia, Wyspy Kanaryjskie i południowo-zachodnia część Morza Śródziemnego. 
Miejscami ma charakter inwazyjny.
Ekologia: 
Rośnie na wybrzeżu morskim w klimacie śródziemnomorskim z łagodnymi zimami i gorącymi, suchymi latami, toleruje zasolenie gleby i mgłę solną. Często towarzyszą wapienne lub szlifowane wydmy.

Zimozielony krzew lub małe drzewo (0,5–)1–6(–8) m wys.
Gałązki są nieco kanciaste, nagie. Liście zastąpione są przez filodia (ogonki), które są proste, podłużne, eliptyczne do jajowatych, asymetryczne, nieco zakrzywione, o długości 4–9,5 (–11) cm i szerokości 0,5–1,5 (–2,2) cm, twardkowate, z 3–5 wyraźne żyły, nagie, tępe, spiczaste lub spiczaste na wierzchołku. 
Kwiatostany składają się zwykle z 2 kielichowych, skróconych grona na szypułkach o długości 0,4–1,2(–2) cm (jeden jest często karłowaty); pręciki o średnicy 5–7 mm tworzą (30–)60–75 kwiatów pięcioramiennych; kielich w kształcie dzwonu, długości 1,2–1,7 mm, zrośnięty w 1/2–3/4; korona dzwonkowata, długości 2,2–2,5 mm, żółta; pręciki o długości 4–4,5 mm; słupek jest pojedynczy. 
Owocem jest spłaszczony, cylindryczny, poskręcany strąk o długości do 15 cm i szerokości 0,7–1,5 cm, nieregularnie wciśnięty między nasiona; nasiona są eliptyczne, długości 5–7 mm, ciemnobrązowe, błyszczące, z pomarańczową do czerwonej opaską otaczającą nasiona.
Zamienniki: 
Akacje drobnokwiatowe i zwykle mało kwitnące z filodiami („proste liście”).
https://botany.cz/cs/acacia-cyclops/

Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy formalnie opisany przez botanika George'a Dona w 1832 roku w pracy A General History of Dichlamydeous Plants . 
W 2003 roku Leslie Pedley dokonał reklasyfikacji gatunku jako Racosperma Eglandulosum, a w 2006 roku przeniósł go z powrotem do rodzaju Acacia.
Znanych jest wiele synonimów tego gatunku, w tym Acacia Cyclopis , Acacia Mirbeli i Acacia Eglandulosa 

Zastosowania
Rdzenni Australijczycy mielą nasiona na mąkę, aby uzyskać z nich hummus, nasiona są dobrym źródłem węglowodanów, tłuszczów i białka. Strąki nasion są również miażdżone, gdy są jeszcze zielone, aby uzyskać środek odstraszający owady i filtr przeciwsłoneczny, który jest również stosowany w leczeniu egzemy 
Strąki można również wykorzystać do przygotowania roztworu mydła. 
Jadalna guma wydzielana z pnia może być używana jako guma do żucia lub do produkcji kleju. 
Drewno jest wykorzystywane do produkcji różnych narzędzi, a zgniłe drewno jest dobrym źródłem larw witchetty
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_cyclops
https://www.arbolesornamentales.es/Acaciacyclops.htm

[Krystyna]

Acacia Cognata
Acacia Cognata, powszechnie znana jako Bower Wattle, River Wattle or Narrow-Leaved Bower Wattle, to gatunek drzewa lub krzewu, który jest endemiczny dla południowo-wschodniej Australii

Zwykle dorasta do wysokości 0,6 do 10 m (2 stopy 0 cali do 32 stóp 10 cali) i ma pokrój od wyprostowanego do rozłożystego. 
Ma gładką, szarą lub szarobrązową korę na pniu i większych gałęziach. 
Gałęzie mają niskie podłużne zielone do brązowych grzbiety, które przeplatają się z lepkimi żywicznymi pasmami. 
Zielone, liniowe do wąskoeliptycznych listków są lekko zakrzywione i mają długość od 4 do 10 cm (1,6 do 3,9 cala) i szerokość od 1 do 3,5 mm (0,039 do 0,138 cala). 
Rzadko owłosione do nagich listków mają orzęsione brzegi z trzema głównymi podłużnymi żyłkami. 
Jasnożółte, kuliste główki kwiatowe mają średnicę od 3 do 6 mm (od 0,12 do 0,24 cala) i zawierają od 10 do 25 kwiatów. 
Pojawiają się pojedynczo lub parami w kątach liści od lipca do października w rodzimym zasięgu gatunku. 
Papierowe, proste, płaskie strąki nasienne są lekko uniesione nad nasionami o długości od 3 do 10 cm (od 1,2 do 3,9 cala) i szerokości od 2 do 4 mm (od 0,079 do 0,157 cala)

Dystrybucja
Gatunek ten pochodzi z stanów Nowa Południowa Walia i Wiktoria , gdzie rośnie na glebach granitowych jako część suchych zbiorowisk lasów twardolistnych 

Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy formalnie opisany przez botanika Karela Domina w 1926 roku w ramach pracy Beitrage zur Flora und Pflanzengeographie Australiens opublikowanej w dziele Bibliotheca Botanica . 
W 2003 roku został przeklasyfikowany jako Racosperma cognatum przez Leslie Pedley, a następnie przeniesiony z powrotem do rodzaju Acacia w 2006 roku
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_cognata
https://apps.lucidcentral.org/wattle/tex...ognata.htm
https://malleedesign.com.au/the-weepiest...a-cognata/
https://www.gbif.org/occurrence/gallery?...ey=2979090

[Krystyna]

Acacia Ehrenbergiana
Gatunek drzewa lub czasami krzewu liściastego z rodziny bobowatych (Fabaceae Lindl.). 
Występuje naturalnie w Afryce Północnej.
Rośnie naturalnie w Mauretanii, Maroku, Algierii, Tunezji, Libii i Egipcie
Drzewo lub krzew dorastający do 2–6 (rzadziej do 7) m wysokości. 
Kora nie jest pokryta proszkiem.
 Czasami odrywa się od pnia, odsłaniając zielonkawożółte, gładkie drewno
Naturalnymi siedliskami są suche obszary półpustyń na piaszczystym podłożu. 
Rośnie także na glebach gliniasto-żwirowych i kamienistych. 
Czasami występuje w dolinach uedów. 
Siedliska dzieli między innymi z parolistowatymi (Zygophyllaceae) i Panicum turgidum
https://pl.wikipedia.org/wiki/Acacia_ehrenbergiana

Rozszerzenie: 
Obszar rozciąga się na Afrykę Północną i Półwysep Arabski. 
Obszar rozciąga się od Maroka i Senegalu od wybrzeża Atlantyku przez Saharę i region Sahelu po Egipt i Sudan, rośnie także w Erytrei, Etiopii i Dżibuti. W Azji Akację tę odnotowano w Arabii Saudyjskiej, Jemenie, Omanie, Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Katarze, a także prawdopodobnie w południowym Iranie.
Ekologia: 
Towarzyszy półpustynom na podłożach piaszczystych lub żwirowych, terenom z osadowymi osadami piaskowców oraz wadiom piaszczystym lub kamienistym. 
Przeżywa również na obszarach o rocznych opadach wynoszących 50–400 mm. 
W południowej części Półwyspu Arabskiego wznosi się na wysokość 1900 m.
Niejasności: 
Akacje występujące na obszarze północnoafrykańskim i arabskim są trudnymi do zidentyfikowania rodzajami, zwłaszcza jeśli nie są dostępne kwiaty ani owoce (najlepiej mieć oba). 
Gatunek ten dość łatwo rozpoznać po bardzo małej liczbie listków pierwszego rzędu - czyli w liściu dwupierzastym jest to liczba wrzecion, na których znajdują się "prawdziwie" podłużne listki.
 Najczęściej są to tylko 2 lub 4 (czyli 1 lub 2 pary), co doskonale widać na naszych zdjęciach.
https://botany.cz/cs/acacia-ehrenbergiana/

[Krystyna]

Acacia Gummifera
Występowanie: 
Gatunek endemiczny dla środkowej części zachodniego Maroka, występujący mniej więcej od okolic miasta Agadir po region Béni Mellal.
Ekologia: 
Gatunek często reprezentowany na nizinach i na zboczach Atlasu, w klimacie półpustynnym do suchego śródziemnomorskiego. 
Rośnie na wapieniach i krzemianach, na południu jako część drzewostanów Argania spinosa, miejscami dalej na północ tworzy oddzielne drzewostany krzaczaste.
Opis: 
Kolczasty krzew lub małe, wielopniowe drzewo dorastające do 5–6 m wysokości, ale rzadko dopuszczane do większych rozmiarów ze względu na wypas i rolnictwo. 
Młode gałązki są krzywe, kora czerwonobrązowa, później szarobrązowa. Kolce o długości 1–1,5(–2) cm, parami u nasady gałązek i liści, liście 2 razy pierzaste, liście drugiego rzędu 6–10 par i długości 6–7 mm. 
W kątach górnych liści wyrastają jasnożółte, kuliste kwiatostany. 
Owoce to zakrzywione, spłaszczone strąki o długości około 15 cm, zdławione pomiędzy nasionami.
Zastosowanie: 
Młode gałązki stosuje się jako paszę uzupełniającą dla kóz, kłujące gałęzie służą do ogradzania pól zbożem w celu zapobiegania przedostawaniu się pasących się zwierząt.
https://botany.cz/cs/acacia-gummifera/
https://www.biodiversity4all.org/taxa/12...-gummifera

[Krystyna]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...ylla_3.JPG
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/c...s%29_2.JPG
Acacia Heterophylla
Acacia Heterophylla,  Highland Tamarind, to drzewo (lub krzew w wyższych partiach) endemiczne dla wyspy Reunion, gdzie powszechnie nazywane jest Tamarin des Hauts
W stadium młodzieńczym liście drzewa mają układ pierzasty, ale w stadium dorosłym liście zanikają, a dominującą strukturą fotosyntetyczną staje się listek.
Został on wprowadzony na Madagaskar, gdzie rośnie w klimacie półwilgotnym na wysokości około 500–1000 m n.p.m.

Analiza sekwencji genetycznych wykazała, że jego najbliższym krewnym jest Acacia Koa z Hawajów; szacowany czas rozbieżności to około 1,4 miliona lat temu. 
Sekwencje Acacia Heterophylla gniazdują w sekwencjach bardziej zróżnicowanego Acacia koa, co czyni ten ostatni gatunek parafiletycznym 
Oba gatunki pochodzą od gatunku przodka z Australii, prawdopodobnie ich gatunku siostrzanego, Acacia Melanoxylon ; uważa się, że sposobem rozprzestrzeniania się na Hawaje, a następnie na Reunion (ten ostatni pokonuje odległość 18 000 km) było przenoszenie nasion przez ptaki, takie jak burzyki (nasiona tych gatunków nie są przystosowane do długotrwałego zanurzenia w wodzie morskiej).
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_heterophylla

Występowanie: 
Jedyny rodzimy gatunek akacji ( Tamarin des Hauts ) na wyspie Reunion, rośnie na wysokościach 1200–2200 m. 
Sadzony był jako użyteczne drzewo na Madagaskarze, a być może także w Indiach.
Ekologia: 
Bardzo charakterystyczny, czasem dominujący gatunek drzew najwyższego poziomu drzewostanu na wyspie, miejscami tworzy górną granicę lasu, za którym podążają wyżej zarośla wrzosów. 
Optymalne występowanie występuje w miejscach o średniej rocznej temperaturze 11–17°C i rocznych opadach około 1500 mm – osiąga się to głównie na zboczach chronionych przed bezpośrednim wpływem monsunu w kierunku jakby zawietrznym. 
Toleruje wahania temperatury w ciągu dnia i dobrze wieje wiatr. 
Tworzy społeczność ubogą gatunkowo.
Opis: 
Masywne drzewo o wysokości 20–25 m, z krzywymi gałęziami, przypominające nieco smagane wiatrem dęby; jednak na wysokościach powyżej 2000 m npm częściej jest to po prostu porost krzewów. 
Pień charakteryzuje się korą podłużnie bruzdowaną. 
Liście są naprzemienne, w młodości dwukrotnie pierzaste, ale ogonek jest łuskowaty. 
Później pierzaste blaszki opadają i jedynie prosta, często sierpowata łodyga o długości 6–16 cm i szerokości 0,5–2 cm pełni funkcję narządu asymilacyjnego. 
Transformacja liści jest zatem odpowiedzialna za nazwę gatunku. 
Kwiaty są pogrupowane po 30-40 w kuliste grona, które są zgrupowane w grona. 
Kwiaty są bladożółte. 
Dojrzałe strąki są brązowe, mają 8–10 cm długości i zawierają 5–10 zgniecionych czarnobrązowych nasion.
Zastosowanie: 
Drewno tej akacji jest bardzo wysokiej jakości, twarde, w przeszłości było szeroko stosowane, zwłaszcza jako materiał do produkcji mebli, a nawet budowano z niego łodzie. 
Nadmierna eksploatacja doprowadziła do zniszczenia wielu oryginalnych drzewostanów.
https://botany.cz/cs/acacia-heterophylla/
https://www.inaturalist.org/taxa/566699-...terophylla

[Krystyna]

Acacia Holosericea
Acacia holosericea to krzew pochodzący z tropikalnej i śródlądowej północnej Australii 
Znany jest powszechnie pod nazwami: Soapbush Wattle, Soapbush, Strap Wattle, Candelabra Wattle, Silver Wattle and Silky Wattle

Krzew ma rozłożysty pokrój i zwykle osiąga wysokość 3 m (9,8 ft) i szerokość 4 m (13 ft).
Duże, szarozielone listki mają jajowato-lancetowaty kształt o długości od 10 do 25 cm (4 do 10 cali) i szerokości od 2 do 9 cm (0,8 do 3,5 cala) i są pokryte białymi jedwabistymi włoskami, z trzema do czterech widocznymi żyłkami. 
Kwiaty są prętopodobne i jasnożółte, o długości 3–5 cm. 
Cienkie, skorupkowate strąki nasienne, które tworzą się po kwitnieniu, są ciasno nieregularnie zwinięte i mają szerokość od 2,5 do 4 mm (0,1 do 0,2 cala). 
Strąki mają długość od 3 do 5 cm (1,2 do 2,0 cala) i są skręcone i zwinięte. 
Lśniące, ciemnobrązowe nasiona ułożone są wzdłużnie w strąkach i mają kształt obloidowo -elipsoidalny, długość od 3 do 5 mm (od 0,1 do 0,2 cala) oraz jasnożółty osnówek. Nasiona są jadalne. 

Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy formalnie opisany przez botanika Allana Cunninghama w 1832 roku w ramach pracy George'a Dona A General History of Dichlamydeous Plants . 
W 1987 roku Leslie Pedley dokonał reklasyfikacji gatunku jako Racosperma holosericeum, a następnie w 2006 roku przeniósł go z powrotem do rodzaju Acacia. 
Okaz typowy został zebrany przez Allana Cunninghama w 1819 roku w pobliżu Port Keats na skraju Zatoki Cambridge . [ 4 ]

Dystrybucja
Krzew ten występuje w północnych częściach Australii w Australii Zachodniej , Terytorium Północnym i Queensland
Zasięg występowania większości populacji rozciąga się od okolic Derby w regionie Kimberley w Australii Zachodniej na wschód przez górny kraniec Terytorium Północnego aż do Rockhampton we wschodnim Queensland. 
Mniejsze populacje występują w suchych regionach Pilbara w paśmie Hamersley, w centralnych częściach Terytorium Północnego i w południowo-zachodnim Queensland. 
Występuje w i wokół okresowych cieków wodnych rosnących w żwirowatych piaskach lub gliniastych glebach. 

Uprawa
Acacia Holosericea jest dostępna do uprawy z nasion, chociaż nasiona muszą zostać skaryfikowane przed sadzeniem. 
Rośnie szybko i dobrze w słonecznym, stosunkowo dobrze odwodnionym miejscu w większości rodzajów gleby. 
Nadaje się jako roślina ozdobna lub żywopłot lub roślina osłonowa. 
Ma atrakcyjne liście i owoce i może być uprawiana w obszarach tropikalnych.

Zastosowania
Rdzenni mieszkańcy Australii używali tej rośliny jako trucizny na ryby .
Wiadomo, że nasiona tej rośliny są jadalne. 
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_holosericea

Występowanie: Gatunek z północnej Australii , którego zasięg rozciąga się od regionów Pilbara i Kimberley w Australii Zachodniej, przez całe Terytorium Północne, aż do południowego Queensland 
Został także wprowadzony do Nowej Gwinei, południowych Indii, południowo-zachodniej części Półwyspu Arabskiego i zachodnioafrykańskiego Sahelu.
Ekologia: 
Rośnie na krzaczastych sawannach, nad brzegami cieków wodnych. 
Kwitnie od kwietnia do października, najintensywniej od czerwca do sierpnia.
Opis: 
Krzew wyprostowany, dorastający do wysokości 2–5 m, o owłosionych, rzadko nagich gałązkach. 
Filodia są proste, eliptyczne lub dimidialne, najszersze w środku, 10–20 (–25) cm długości i (1,5–) 2–5 (–6) cm szerokości, klinowate u podstawy, całe, zakończone wierzchołkiem, zwykle gęsto jedwabiście owłosione , rzadko nagie, z 3 żyłami głównymi u podstawy przylegającymi do brzegu liścia; przylistki są trójkątne, do 2 mm długości, białawe, owłosione, trwałe. Kwiatostan jest pachowy, kolczasty, ma tylko 42–55 mm długości i 3–6 mm szerokości, kwiaty są 5-merowe, żółte. 
Owoce to strąki podłużne, o szerokości zaledwie 2,5–4 mm, nieregularnie zwinięte, tworzące przeplatające się grona.
Zastosowania: 
Liście, kora i strąki tej turzycy były używane przez rdzennych Australijczyków na problemy skórne, bóle głowy i infekcje tropikalne. 
W Indiach i Afryce krzew ten jest źródłem drewna opałowego, ale także pożywnego pożywienia (prażonych nasion) i paszy dla zwierząt gospodarskich.
Uwaga: 
Na świecie znanych jest 1085 przedstawicieli rodzaju Acacia, z Australii odnotowano 1073 gatunki. 
Jest to najliczniejszy rodzaj roślin na tym kontynencie
https://botany.cz/cs/acacia-holosericea/

[Krystyna]

Acacia Lycopodiifolia
Występowanie: 
Gatunek północno-zachodniej Australii, występujący na północy Terytorium Północnego oraz w regionie Kimberley w Australii Zachodniej.
Ekologia: 
Rośnie na suchych zaroślach sawanny, zwykle na płytkich glebach na wzgórzach i skałach z piaskowca. 
Kwitnie przez cały rok.
Opis: 
Krzew bardzo zmienny, osiągający wysokość około 100 cm, o korze przeważnie szarej, a gałęzie i liście porośnięte w różnym stopniu białym włoskiem. Filodia rosną w okółkach o długości (8–)10–14, siedzących, liniowych, wyprostowanych lub prostych, prostych lub zakrzywionych, o długości zaledwie 1,5–6(–9) mm, z włosiastym wierzchołkiem o długości 0,5–3 mm, czasem maczugowatym. ukształtowany u góry; 
przylistki mają długość do 1,2 mm. 
Kwiatostan jest główkowaty, wyrasta na owłosionej szypułce o długości 10–24 mm, składa się z 30–40 kwiatów, jest żółty, osiąga średnicę 5–10 mm, kielich ma długość do 0,9 mm, jest żebrowany, płaty kielicha są liniowe, lekko zakrzywiona, naga lub słabo owłosiona, korona o długości około 2,5 mm; z korony wystają pręciki. 
Owocem jest strąk o długości do 55 mm, lekko pogrubiony na krawędzi, czasem lekko zdławiony pomiędzy nasionami, nagi, czasem też owłosiony.

Uwaga: ten głuszec należy do rodzaju Acacia Lycopodiifoliae, liczące ponad dwadzieścia gatunków, charakteryzuje się ułożeniem liściastych w okółkach. Na niemal tym samym obszarze (a także na przykład w Queensland) z tej sekcji wyrasta podobny gatunek Acacia Galioides , którego filodia mają tylko bardzo krótkie kolce, o długości zaledwie 0,2 mm. 
Inne podobne gatunki wyróżniają się np. żółtym ubarwieniem, różną liczbą liści w okółku, długością i kształtem włosia od wierzchołka liścia, względną długością kielicha czy innymi drobnymi cechami.
https://en.wikipedia.org/wiki/Acacia_lycopodiifolia
https://botany.cz/cs/acacia-lycopodiifolia/

[Krystyna]

Acacia karroo
https://www.teline.fr/en/photos/fabaceae/acacia-karroo
Acacia longifolia
https://www.teline.fr/en/photos/fabaceae...longifolia
Acacia saligna
https://www.teline.fr/en/photos/fabaceae/acacia-saligna
https://www.teline.fr/en/photos/fabaceae