[Krystyna]

   
Wiązówka Błotna (Filipendula ulmaria)
gatunek byliny należący do rodziny różowatych (Rosaceae). 
Jest gatunkiem eurosyberyjskim, występuje w Azji od Syberii przez Mongolię po Chiny i w północnej i środkowej Europie. W Polsce jest rośliną pospolitą, miejscami występuje bardzo licznie. 
Status gatunku we florze Polski: gatunek rodzimy

Rośnie na brzegach wód, na mokrych łąkach, w świetlistych zaroślach nadrzecznych, nad rowami.
Jest lubiącym półcień hygrofitem.
Bardzo często występuje w zaroślach Wierzby Szarej.
W górach rośnie aż po piętro kosówki.
Hemikryptofit.
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla zespołu związków (All.) Filipendulion.
Kwiaty wydzielają lekki zapach, przywabiając nim owady, które je zapylają, mimo że roślina nie wytwarza nektaru. Owady zbierają za to obficie wytwarzany pyłek.
Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Zastosowanie
Roślina ozdobna
Nadająca się do uprawy szczególnie nad sztucznymi zbiornikami wodnymi (oczkami wodnymi). 
Stosowane są zwłaszcza dwie odmiany ozdobne – 'Aurea' (liście żółte) i 'Variegata' (liścia z białymi plamami)

Roślina lecznicza
Historia
Własności lecznicze wiązówki błotnej poznano już w średniowieczu. 
Dawniej w medycynie ludowej była ważną rośliną zielarską – używano jej do zwalczania pasożytów przewodu pokarmowego, jako ziele przeciwkrwotoczne i przeciwbiegunkowe
Surowiec zielarski
Ziele Wiązówki (Filipendulae ulmariae herba) – całe lub rozdrobnione, wysuszone kwitnące szczyty pędów o zawartości olejku eterycznego nie mniejszej niż 1 ml/kg.
Kwiaty zawierają olejki eteryczne, flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, sole mineralne i glikozydy fenolowe (spireina, salicyna)
Działanie
Ma właściwości przeciwgorączkowe (dzięki zawartości salicyny), napotne, moczopędne i przeciwreumatyczne. 
Napar używany jest do leczenia przeziębień, chorób górnych dróg oddechowych, pomocniczo przy grypie i chorobach reumatycznych, zwykle w mieszance z innymi ziołami; czarnym bzem, korą wierzby, liśćmi brzozy
Zbiór i suszenie
Zbiera się całe kwiatostany i suszy w cieniu, w temperaturze nieprzekraczającej 30 stopni Celsjusza.

Inne zastosowania
Z liści otrzymywano dawniej żółtozielony barwnik do tkanin.
Używana jest do aromatyzowania niektórych gatunków piwa i wódki.
Zastosowanie Roślina ozdobna Nadająca się do uprawy szczególnie nad sztucznymi zbiornikami wodnymi (oczkami wodnymi). Stosowane są zwłaszcza dwie odmiany ozdobne – 'Aurea' (liście żółte) i 'Variegata' (liścia z białymi plamami)[8].  Roślina lecznicza Historia Własności lecznicze wiązówki błotnej poznano już w średniowieczu. Dawniej w medycynie ludowej była ważną rośliną zielarską – używano jej do zwalczania pasożytów przewodu pokarmowego, jako ziele przeciwkrwotoczne i przeciwbiegunkowe[9]. Surowiec zielarski Ziele wiązówki (Filipendulae ulmariae herba) – całe lub rozdrobnione, wysuszone kwitnące szczyty pędów o zawartości olejku eterycznego nie mniejszej niż 1 ml/kg.[5] Kwiaty zawierają olejki eteryczne, flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, sole mineralne i glikozydy fenolowe (spireina, salicyna)[10]. Działanie Ma właściwości przeciwgorączkowe (dzięki zawartości salicyny), napotne, moczopędne i przeciwreumatyczne. Napar używany jest do leczenia przeziębień, chorób górnych dróg oddechowych, pomocniczo przy grypie i chorobach reumatycznych, zwykle w mieszance z innymi ziołami; czarnym bzem, korą wierzby, liśćmi brzozy[10][9]. Zbiór i suszenie Zbiera się całe kwiatostany i suszy w cieniu, w temperaturze nieprzekraczającej 30 stopni Celsjusza. Inne zastosowania Z liści otrzymywano dawniej żółtozielony barwnik do tkanin. Używana jest do aromatyzowania niektórych gatunków piwa i wódki.

Kultura
Słodka Wiązówka o białych kwiatach została znaleziona wraz ze skremowanymi szczątkami trzech osób i co najmniej jednego zwierzęcia w kopcu z epoki brązu w Fan Foel w Carmarthenshire .
Podobne znaleziska znaleziono również w zlewce z Ashgrove , Fife , oraz naczyniu z North Mains , Strathallan .
Mogą one wskazywać na miód pitny na bazie miodu lub piwo smakowe, lub mogą sugerować roślinę umieszczoną na grobie jako pachnący kwiat.
W mitologii walijskiej Gwydion i Math stworzyli kobietę z kwiatu dębu , miotły i wiązówki i nazwali ją Blodeuwedd ("kwiatowa twarz").
W XVI wieku, kiedy zwyczajowo posypywano podłogi sitowiem i ziołami (zarówno w celu rozgrzania pod stopami, jak i zwalczania zapachów i infekcji), był ulubieńcem Elżbiety I z Anglii .
Pragnęła tego ponad wszystkie inne zioła w swoich komnatach.
źródło
źródło

[Krystyna]

Meadowsweet
Meadowsweet ( Filipendula Ulmaria , wcześniej zwana Spiraea ulmaria ) to roślina wieloletnia należąca do rodziny różowatych.
Preferuje wilgotne środowiska do uprawy. 
Chociaż łatwo jest przeoczyć przez większą część roku, kiedy kwitnie, kwiaty i ich silny zapach sprawiają, że nie można ich przegapić.
Jego najstarsze nazwy to Medwort lub Mead Wort. 
Inne nazwy tej pachnącej rośliny to Queen of the Meadows, Mead sweet, Pride of the Meadow i Bridewort. 
Jak to zwykle bywa, nazwy te wywodzą się od zastosowań i znaczenia tej rośliny. 

Ta pachnąca roślina od wieków była używana na różne sposoby. 
Dowody na obecność rośliny znaleziono w miejscach pochówków z epoki brązu w różnych częściach Wielkiej Brytanii.
Uważa się, że druidzi uważali Meadowsweet za święte zioło i używali go w rytuałach i ziołowych lekach na problemy żołądkowe i oddechowe, stany zapalne, takie jak artretyzm i dolegliwości skórne.

Wczesna nazwa „meodu-swete” oznacza „słodzik do miodu pitnego”, ponieważ roślina ta była używana do aromatyzowania miodu pitnego, piwa i wina. 
Istnieją pisemne zapisy o jego stosowaniu datowane na lata 1387 i 1597. 
Mówi się, że królowa Anglii Elżbieta I również upodobała sobie to zioło ze względu na jego aromat. Rzucano go na podłogę, aby osłodzić powietrze i odstraszyć pchły i wszy. Dodatkowo umieszczano go na ziemi przed pannami młodymi, aby wskazać pożądaną słodycz stanu małżeńskiego.

Współcześni zielarze, naturopaci i zbieracze nadal korzystają z właściwości Meadowsweet. Jako bonus są też kulinarne zastosowania. Dziś roślina ta jest również kojarzona z identyfikacją kwasu salicylowego, z którego pochodzi aspiryna.

Gdzie Znajduje Się Ta Roślina
Rośliny te pochodzą z całej Europy oraz Wielkiej Brytanii i Azji Zachodniej. Zostały one teraz wprowadzone i naturalizowane również w Stanach Zjednoczonych.

Nazwa Meadowsweet jest trochę myląca w odniesieniu do siedliska. Rośliny te niekoniecznie rosną na łąkach, ale raczej w wilgotnych środowiskach, takich jak rowy, torfowiska, bagna, bagna, w pobliżu rzek, kanałów i jezior. Występują również zarówno w głębi lądu, jak i na wybrzeżu.

Jak Rozpoznać Meadowsweet
Meadowsweet to wysoka roślina, która może osiągnąć nawet 6 ½ stopy lub 2 metry. Oprócz kwiatów, charakterystyczną cechą jest mocny, słodki zapach oraz lekko antyseptyczny zapach rozdrabnianych kwiatów. 
Łodyga: Młode łodygi są zielone, stają się czerwone i rozwijają rowki w miarę dojrzewania. Dotyczy to zarówno łodyg roślin, jak i łodyg liści. Liście są oddalone od siebie.
Liść: Nowe liście są bladozielone, ale stają się ciemnozielone. Spód wydaje się białawy lub srebrzysty ze względu na puszyste włosy na powierzchni. Liście pojawiają się parami: duże, ząbkowane liście z drobnymi, ząbkowanymi listkami pomiędzy nimi. Duże liście na końcach łodyg mają od trzech do pięciu płatków.
Łąka - owoceKwitnienie : Okres kwitnienia trwa od wczesnego lata do wczesnej jesieni. Pąki wyglądają jak mały kalafior.
Gdy delikatne kwiaty w każdym gęsto upakowanym gronie otwierają się, tworzą nieregularnie ukształtowane, pierzaste, „pieniste” strumienie kremowo-białych kwiatów.

Każdy kwiat ma 5 płatków i do 20 pręcików. Słodki zapach jest mocny i zmienia się, gdy kwiaty są posiniaczone lub zmiażdżone.

Owoce: maleńkie owoce tworzą się w środku każdego kwiatu.
Zwinięcie w sposób, który sprawia, że wyglądają jak zaciśnięte pięści.

Zielone owoce brązowieją, a te owoce/kapsułki zawierają nasiona.

Korzeń: Korzeń jest różowawy i jeszcze bardziej ostry niż inne części rośliny.
Jak Uprawiać Meadowsweet
Meadowsweet to idealny wybór, jeśli masz wilgotny obszar w ogrodzie. Roślina ta będzie dobrze się rozwijać, jeśli zostanie posadzona w pełnym słońcu – choć będzie też szczęśliwa w półcieniu – na żyznej, wilgotnej glebie. Gleba może być gliniasta lub gliniasta o pH obojętnym lub zasadowym.

Istnieją opcje, jeśli chodzi o hodowlę ulmaria Filipendula . Możesz kupować korki do roślin, rozmnażać z nasion lub dzielić dojrzałe rośliny.

Nasiona należy wysiewać późnym latem, gdy tylko będą w pełni dojrzałe. Alternatywnie można je przechowywać w lodówce przez trzy miesiące i wiosną rozpocząć rozmnażanie w pomieszczeniach. Najlepiej jest używać kompostu z nasion, a nie ziemi doniczkowej. Umieść nasiona na powierzchni gleby, lekko dociśnij, a następnie przykryj cienką warstwą perlitu średniej wielkości. Utrzymuj wilgotny perlit i górną warstwę gleby. Pojemniki muszą być lekkie, aby wykiełkować.
Podział powinien następować co kilka lat późną zimą lub wczesną wiosną. Dobrym pomysłem jest dzielenie roślin, gdy kępy stają się zbyt ciasne lub rośliny nie wyglądają na zdrowe. Wykopać korzenie, starannie oddzielić kłącza. Każda nowa kępa korzenia powinna mieć przynajmniej jeden silny, zdrowy kłącze. Można je następnie przesadzić w odstępie 1 – 2 stóp / 30 – 60 centymetrów.
Sadzenie

Kiedy rośliny są już wystarczająco rozwinięte lub jeśli kupisz korki, możesz je posadzić w swoim ogrodzie lub większych doniczkach. Umieść trochę kompostu w każdym dołku przed sadzeniem, a następnie umieść ściółkę na glebie, aby pomóc w utrzymaniu wilgoci. Pamiętaj, aby zostawić przestrzeń między roślinami, ponieważ będą się krzaczać i rosnąć.

Powiązane: 10 roślin, których nigdy nie powinno się sadzić razem (wideo)

Opieka

Niezbędne jest zapewnienie głębokiego i regularnego podlewania młodych roślin i roślin doniczkowych, zwłaszcza w miesiącach letnich. Jeśli liście na młodych lub dojrzałych roślinach zaczynają brązowieć, zwykle oznacza to brak wody.

Odetnij Meadowsweet późną zimą lub wczesną wiosną, aby było miejsce na nowy wzrost. Jeśli wolisz, możesz przyciąć roślinę jesienią lub nawet po kwitnieniu.

ak Zbierać Tę Roślinę
Łąka - Zbiór 2Czas zbiorów przypada na okres od maja do września, w zależności od klimatu i pogody. Wszystko, co musisz zrobić, to odciąć część rośliny, której chcesz użyć.

Jeśli żerujesz na wolności, pamiętaj, aby zbierać plony w miejscu, w którym rośliny prawdopodobnie nie wchłoną chemikaliów lub innych potencjalnie szkodliwych materiałów z gleby lub powietrza.

Co Jest Dobre Dla Meadowsweet I Jakie Są Naturalne Środki Zaradcze Wykonane Z I T
Być może wielu myśli o Meadowsweet jako o prekursorze aspiryny. Chociaż jest to znaczące roszczenie do sławy, ta roślina ma o wiele więcej do zaoferowania w medycynie. Był używany w leczeniu, łagodzeniu lub pomocy:
Łagodny do umiarkowanego ból, zwłaszcza ból głowy
Dolegliwości żołądkowe, takie jak niestrawność, refluks, wzdęcia, wrzody, za dużo lub za mało kwasu żołądkowego i biegunka u dzieci
Stany urologiczne, w tym kamienie pęcherza moczowego i nerkowe, zapalenie pęcherza moczowego oraz jako środek moczopędny
Stany zapalne, takie jak reumatyzm i zapalenie stawów
Przekrwienie wątroby.