[Krystyna]

   
Szczyr roczny (Mercurialis annua) – to roślina o posturze krzewinki

Szczyr (Mercurialis L.)
Rodzaj roślin jednorocznych i bylin należący do rodziny wilczomleczowatych.
Obejmuje 12 gatunków występujących w Europie, północnej Afryce, wschodniej Azji
Jako rośliny introdukowane rosną w Kalifornii (Ameryka Północna), w południowych częściach Ameryki Południowej i Afryki oraz na Nowej Zelandii.

Do flory Polski należą dwa gatunki:
Szczyr Roczny Mercurialis Annua
Szczyr Trwały Mercurialis  Perennis

Rośliny zielne (byliny i rośliny jednoroczne) z cienkimi rozłogami, dwupienne lub jednopienne, pokryte nierozgałęzionymi włoskami, pozbawione soku mlecznego

Wykaz gatunków
Mercurialis Annua L. – Szczyr Roczny
Mercurialis Canariensis Obbard & S.A.Harris
Mercurialis Corsica Coss. & Kralik
Mercurialis Elliptica Lam.
Mercurialis Huetii Hanry
Mercurialis Leiocarpa Siebold & Zucc.
Mercurialis Longistipes Baksay
Mercurialis Monoica (Moris) R. Durand & B. Durand
Mercurialis Ovata Sternb. & Hoppe
Mercurialis Perennis L. – Szczyr Trwały
Mercurialis Reverchonii Rouy
Mercurialis Tomentosa L.
Mieszańce międzygatunkowe
Mercurialis × Longifolia Lam.
Mercurialis × Paxii Graebn.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Szczyr
https://gobotany.nativeplanttrust.org/sp...lis/annua/

[Krystyna]

   
Szczyr to zielna, owłosiona bylina o wyprostowanych pędach z prostymi, ząbkowanymi liśćmi.
Rośliny rozmnażają się głównie wegetatywnie przez rozłogi tworząc gęste, rozległe dywany w poszyciu lasów.
Jest wyznacznikiem starych zbiorowisk leśnych tzw Ancient Wood.
Roślina jest dwupienne czyli są i Panie Szczyrowe i Panowie Szczyrowie.
Kwiatostany są niepozorne i zielone, pojawiające się od lutego do przełomu kwietnia i maja.
Niestety to mocno zapomniane i zaniedbywane ziółeczko.

Gatunki rodzaju Mercurialis były od dawna stosowane leczniczo.
W medycynie Hipokratesa (V i IV wiek p.n.e.) używano go w leczeniu dolegliwości menstruacyjnych i innych chorób kobiecych.
W średniowieczu zalecano napary jako okłady na opuchliznę, natomiast do picia przy zaparciach, nieżycie górnych dróg oddechowych, reumatyzm i dnę moczanową.
W tradycyjnej medycynie herbata ze świeżej rośliny była popularna jako środek przeczyszczający i moczopędny.
Świeża roślina nie jest już dziś używana ze względu na jej wysoce drażniące działanie.
Rośliny te była kojarzone z Merkurym, bogiem uzdrawiania i stąd ich nazwa łacińska Mercurialis.
Północni Teutoni wysoko cenili Szczyr i poświęcili go nordyckiemu bogu Odynowi.
W średniowieczu był też składnikiem maści czarownic.

Gatunki Mercurialis spp. były używane od czasów starożytnych.
W średniowieczu napary z ziela stosowano w leczeniu zaparć, zapaleń oskrzeli, reumatyzmu, dny moczanowej, schorzeń ginekologicznych, a także w łagodzeniu obrzęków.
Obecnie w niektórych krajach dostępne są środki na bazie tego surowca stosowane w stanach zapalnych, słabo gojących się ranach i owrzodzeniach.
W tradycyjne zastosowanie obejmuje także leczenie wysokiego ciśnienia krwi, wysokiego poziomu cukru oraz zaburzeń pigmentacji skóry.
Świeże rośliny są trujące, a ich spożycie powoduje nudności, wymioty i krwotoczne zapalenie przewodu pokarmowego i uszkodzenie nerek.
więcej ciekawostek tutaj...

[Krystyna]

   
Szczyr Trwały (Mercurialis Perennis)
Na wiosnę pojawia się całymi łanami, często szczelnie pokrywając podłoże w miejscach gdzie rośnie. 
Jest to bylina spotykana w lasach liściastych i mieszanych, szczególnie w łęgowych i jesionowo- olszowych. 
Lubi gleby żyzne, świeże i wilgotne oraz miejsca cieniste, osłonięte przez okap drzew. 
Łodyga jest wyprostowana, nieco kanciasta i dorasta do 20-30 cm. 
Dolny odcinek, całkiem bezlistny, pokrywają skąpo krótkie włoski. 
Liście są ciemnozielone, jajowatolancetowate, na końcach zaostrzone i brzegiem wycięte w karby, które przechodzą w ząbki. 
Umieszczone są na lekko omszonych ogonkach. 
Liście układają się na łodydze w taki sposób, że całość przypomina misternie ułożony bukiet.

W kwietniu i maju, między liśćmi pojawiają się kwiaty o odcieniach zieleni. 
Ciekawe, że są jednopłciowe - osobno wyrastają kwiaty męskie i osobno żeńskie. 
Zapylenie biorą na swe odnóża owady z rzędu muchówek. Dodatkowo może je wspomóc wiatr.
Rozgniecione ziele wydziela intensywny, nieprzyjemny zapach, ale posiada właściwości lecznicze.
Wedle starych wierzeń odkrył je sam bóg Merkury, od którego wzięła się łacińska nazwa Szczyru.
https://puszcza.tv/gatunki/163/szczyr-tr...-perennis)

[Krystyna]

   
Szczyr Roczny (Mercurialis Annua L.)
Gatunek roślin z rodzaju Szczyr należący do rodziny wilczomleczowatych. 
Występuje we wschodniej, środkowej i południowo-wschodniej Europie, w Zachodniej Azji i na Kaukazie oraz w Afryce Północnej. 
Występuje również w Ameryce Północnej, gdzie został zawleczony. 
W Polsce rzadki, głównie na zachodzie kraju. 
Roślina trująca.

Pokrój roślina jednoroczna, wysokości od 20 do 30 cm. 
Łodyga gałęzista, u pręcikowych okazów silnie gałęzista, czterokanciasta. 
Liście nagie, podługowatojajowate, brzegiem karbowano piłkowane, na długich ogonkach. Kwiaty rośliny zwykle dwupienne, rzadziej jednopienne. 
Kwiaty żeńskie po 1-3, prawie siedzące, w kątach liści.

Rośnie na nieużytkach, polach. 
Uważany za chwast. 
Kwitnie od czerwca do września. 
Ziele szczyru rocznego zawiera metyloaminę, zw. cyjanogenne, merkuralinę, flawonoidy (rutyna, narcyzyna), trójmetyloaminę, olejek eteryczny, sapominę, hermidynę.
Powoduje zatrucia u zwierząt domowych (krowy, owce, konie).
https://atlas.roslin.pl/plant/7410