Drapacz lekarski, knikus benedyktyński (Cnicus benedictus L.)
Gatunek rośliny jednorocznej należący do rodziny astrowatych (Asteraceae)
Inaczej zwany knikus benedyktyński, to jednoroczna roślina z rodziny Złożonych (Compositae), występuje w stanie naturalnym w krajach basenu Morza Śródziemnego, w Europie Środkowej nie rośnie dziko.
W Polsce drapacz bywa uprawiany na plantacjach i dobrze się udaje.
Drapacz lekarski z wyglądu przypomina oset.
Łodygę ma wzniesioną, do 40 cm wysoką, silnie rozgałęzioną, podłużnie bruzdowaną, zwykle nieregularnie pięciokątną, pokrytą lepkimi, odstającymi włoskami.
Liście przyziemne są podłużnie lancetowate, długości do 20 cm, ogonkowe.
Liście łodygowe mniejsze, bezogonkowe, nasadą obejmują łodygę i spływają po niej listewkowato.
Blaszki liściowe są nieregularne, na brzegach kolczasto ząbkowane. Każdy wycinek zakończony jest kolcem. Kwiaty zebrane w duże kolczaste koszyczki o koronie żółtej.
Do celów leczniczych zbiera się górne części pędów w okresie rozkwitania, odrzuca grubsze, zdrewniałe fragmenty łodyg, a otrzymane liście i kwiatostany suszy w suszarniach naturalnych w cieniu i przewiewie
Dzięki zawartości flawonoidów przetwory z drapacza zwiększają wydalanie moczu, a ponadto uważane są za dobry środek regulujący przemianę materii.
Uzupełniają także zapotrzebowanie organizmu na sole mineralne, a zwłaszcza na niektóre mikroelementy.
Wykazuje dobroczynne działanie na błony śluzowe żołądka i jelit, działa wiatropędnie, poprawia apetyt, korzystnie wpływa na wątrobę przez pobudzenie jej czynności, zwiększa wydzielanie żółci.
Reguluje przemianę materii, ma słabe działanie moczopędne, bakteriobójcze, przeciwdziała nadmiernej fermentacji jelitowej, jednocześnie dostarczając naszym organizmom cennych mikroelementów, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania.
Drapacz lekarski przyjmowany w większych dawkach niż jest to zalecane wywołują nudności, wymioty i biegunki.
więcej tutaj
źródło
źródło
źródło
