[Krystyna]

   
Wiesiołek (Oenothera L.) 
Rodzaj roślin zielnych z rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae). 
Należy do niego ok. 120 gatunków pochodzących z Ameryki Północnej, Południowej a także szereg gatunków eurazjatyckich
W Europie występuje ok. 70 gatunków, w Polsce ok. 30, przy czym najpospolitszym gatunkiem jest wiesiołek dwuletni (Oenothera biennis).
Niemal wszystkie występujące u nas dziko gatunki wiesiołka to zadomowione antropofity.
Gatunkiem typowym jest Oenothera biennis

Gatunki wiesiołka (poza dwoma najpospolitszymi O. biennis i O. rubricaulis) są trudne do rozróżnienia i tworzą często trwałe (genetycznie i morfologicznie) oraz płodne mieszańce, które mogą samodzielnie się rozprzestrzeniać i występować razem z gatunkami rodzicielskimi lub też osobno.
Badania nad systematyką wiesiołków od wielu lat prowadzi polski botanik Krzysztof Rostański.
Dzięki jego badaniom dobrze poznany został skład gatunkowy i rozmieszczenie wiesiołków w Polsce i Europie
źródło

[Krystyna]

   
Wiesiołek ozdobny, w. missouryjski (Oenothera macrocarpa)
Pochodzi z Ameryki Północnej, z obszaru USA (stany: Illinois, Kansas, Missouri, Nebraska, Oklahoma, Arkansas, Teksas).
W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Łodyga płożąca się, rozgałęziona, owłosiona, o długości do 15 cm i czasami czerwono nabiegła.Liście
Kwiaty żółte i bardzo duże w stosunku do wielkości rośliny (osiągają średnicę do 12 cm).
Mają kielich z czerwonymi plamkami, 4 płatkową koronę, 1 słupek z 4 długimi nitkowatymi znamionami i liczne pręciki.
Kwitnie od czerwca do października.
Kwiaty otwierają się po południu, przy czym pojedynczy kwiat kwitnie tylko 1 dzień.
Jest uprawiany głównie ze względu na kwiaty i owoce.
Nadaje się do ogrodu skalnego i do ogrodów naturalistycznych.
Owoce mogą być wykorzystywane do suchych bukietów.
źródło

[Krystyna]

   
   
   
Oenothera Rosea
 Znany również jako różowy wiesiołek lub Rose, pochodzi z  z Meksyku i Teksasu

[Krystyna]

   
   
   
Oenothera albicaulis
Oenothera albicaulis pochodzi z Ameryki Północnej, w Stanach Zjednoczonych ( Arizona , Kolorado , Montana , Nowy Meksyk , Oklahoma ,Południowa Dakota , Teksas i Utah ) oraz w Meksyku (w stanie Chihuahua )

[Krystyna]

       
       
Wiesiołek  dwuletni (Oenothera biennis [ang: common eelgrass, fr: anagre bisannuelle, niem: Gartenrapunzel)
Wiesiołek jest rośliną dwuletnią, osiągającą 50-150 cm wysokości.
Korzeń - mięsisty, burakowaty do 5 cm grubości.
Łodyga prosta, pojedyncza, owłosiona (rośnie w 2 roku wegetacji).
Liście odziomkowe w rozetce, długoogonkowe, podłużnie odwrotnie jajowate, tępe (z małym czubkiem), wcinano ząbkowane, często czerwono nabiegle.
Liście łodygowe podługowato lancetowate, u nasady klinowate, słabo ząbkowane, krótkoogonkowe.
Kwiaty żółte, duże, 2-3 cm długości; płatki wcinane; działki kielicha lancetowate, odgięte. Kwiatostanem jest wydłużone grono z liściastymi przysadkami.
Kwitnie od czerwca do września.
Kwiaty otwierają się wieczorem i więdną rano.
Owocem jest podłużnie jajowata torebka.

Pochodzi z Ameryki Północnej, obecnie rozpowszechniony na całym niżu.
Rośnie na brzegach rzek, przydrożach, nasypach kolejowych.
Początkującym wiesiołek wyda się podobny do dziewanny ale w odróżnieniu od niej nie ma szorstko owłosionych liści a kwiaty kwitną stopniowo - ledwie po kilka kwiatów na jednym "poziomie" jednocześnie.  

Jadalne są korzenie zbierane późną jesienią lub wczesną wiosną (zanim wyrośnie pęd kwiatowy). .
Można je gotować i siekać na sałatkę albo – jak jarzynę.
Smakiem nieco przypomina brukiew.
Kiedy korzeń jest bardzo twardy, można go posiekać, wysuszyć i zmielić na mąkę, z której można wypiekać słodkawe placuszki.
Henschel proponuje mąkę zalewać gorącą wodą dla uzyskania słodkiej namiastki musli.    
Według Łukasza Łuczaja po ugotowaniu można jeść wszystkie części wiesiołka (liście i pędy tylko młode).
Żółte kwiaty mogą stanowić ciekawy dodatek do sałatek a wywar (1 min) z kwiatów - słodzony lub nie - po ostudzeniu jest orzeźwiającym napojem.
Napar z kwiatów może służyć do robienia okładów w stanach zapalnych skóry lub nerwobólach.
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
   
Oenothera Caespitosa
Oenothera caespitosa , powszechnie określana jako czernica górska , wiesiołek pustynny, wiesiołkowiec górski lub pachnący wiesiołek , jest wieloletnią rosliną z rodzaju Oenothera pochodzącą z zachodniej i środkowej Ameryki Północnej. 
Tworzy rozetę ząbkowanych lub ząbkowanych liści, każdy o długości do 36 centymetrów wokół drzewiastego czopucha .
Istnieje wiele subtaxa, określane jako podgatunki lub odmiany.
Oenothera caespitosa rośnie do 10 centymetrów (4 cale) wysokości. 
To jest dobre dla ogrodów skalnych. .  
Białe kwiaty otwierają się o zmierzchu i więdną następnego ranka, zmieniając kolor na różowy.
źródło

[Krystyna]

   
Wiesiołek to roślina o wielu odmianach.  
W samej Polsce istnieje trzydzieści różnych gatunków tego ziela. 
Najpopularniejszy w naszym kraju jest wiesiołek dwuletni (łac. Oenothera Biennis). 
To właśnie z niego produkuje się olej wiesiołkowy stosowany w przemyśle kosmetycznym i żywnościowym. 
Co ciekawe, ten gatunek wiesiołka rośnie przy drogach, lasach, a nawet przy murach.
Można go rozpoznać po żółtych kwiatach i cało – brzeżnych liściach.
Wiesiołek dwuletni można też uprawiać na glebach piaszczystych. 
Inną bardzo znaną odmianą jest wiesiołek wąskolistny (łac. Oenothera Muricata). 
Jednak nie występuje on w przyrodzie tak często jak wiesiołek dwuletni. Wyróżnia się tym, że jego kwiaty są zapylane nocą przez ćmy. 
Właściwości lecznicze posiada również wiesiołek bezbronny (łac. Oenothera Paradoxa).

Prawie sto lat temu wykorzystywano wiesiołek jako lek na rany i skaleczenia.
Obecnie odkryto jego inne zastosowania jako zioło lecznicze.
Szczególnie prowadzi się badania nad kosmetykami z wyciągiem z wiesiołka. 
Oprócz celów zdrowotnych, wiesiołek jest również wykorzystywany do dekoracji jako roślina ozdobna.

Olej z wiesiołka jest tak cenną substancją, ponieważ zawiera 2 kwasy:
Gamma – linolenowy (GLA)
Dihomogamma – linolenowy (DGLA)
Kwasy te wpływają na ogólne zdrowie organizmu, narządy wewnętrzne, skórę, włosy, paznokcie, stan psychiczny, sylwetkę i kondycję ciała. 
Ich zawartość w oleju wiesiołkowym jest tym ważniejsza, że ludzki organizm sam nie ma zdolności ich wytwarzania. 
Są one wydalane z organizmu i dostarczane wyłącznie z pożywienia.
Olej wiesiołkowy jest tłoczony na zimno, zawsze z najlepszych ziaren. 
Dzięki temu zawiera on kwasy omega 3, omega 6 i omega 9 oraz nie ulega procesu utleniania.
więcej na tej stronie