[Krystyna]

   
   
       
   
   
Bożodrzew gruczołowaty, znany również jako ajlant gruczołowaty, bożodrzew gruczołkowaty lub bożodrzew chiński (Ailanthus altissima (Mill.) Swingle) – gatunek roślin z rodziny biegunecznikowatych (Simarubaceae).
Roślina pochodzi z Chin, ale pierwsze egzemplarze sprowadzono do Europy już w 1751 r.
 Obecnie rozpowszechniona zarówno w Europie jak i Ameryce Północnej.
 W Polsce dość często uprawiana, szczególnie w zachodniej części kraju.

Drzewo zaliczane do gatunków inwazyjnych, szkodliwych dla rodzimych gatunków flory
Okazałe drzewo, szybko rosnące (szczególnie w młodości, na dobrych stanowiskach do 2 m rocznie) dorastające w Polsce do 30 m.
Na starszych pniach korowina charakterystycznie spękana.
Jednoroczne pędy bardzo grube (grubsze niż u jesionu), młode gęsto, delikatnie omszone, żółtawe z bardzo dużymi śladami liściowymi.
Wierzchołki jednorocznych pędów tępo zakończone.
 Bożodrzew łatwo wydaje odrosty korzeniowe, szczególnie po mechanicznym uszkodzeniu korzeni, co wykorzystuje się przy wegetatywnym rozmnażaniu z sadzonek korzeniowych.

Zastosowanie
Surowiec zielarski: kora, pozyskiwana z młodych dwuletnich gałązek i owoce.
Zawartość: niewielkie ilości alkaloidów, do 12% garbników, saponiny, simarubina, związki kumarynowe i gorycze (m.in.: ajlantyna).
Działanie: W Chinach kora, w miarę możności świeża, posiadająca silne właściwości bakteriobójcze i bakteriostatyczne, stosowana jest wewnętrznie w postaci odwaru, do leczenia ciężkich i uporczywych biegunek, oraz jako środek wymiotny. Ten sam odwar jest specyfikiem przy pomocy którego zwalcza się tasiemce i glisty – pasożyty przewodu pokarmowego. Poza tym także stosuje się go jako specyfik przeciwgorączkowy, przeciwskurczowy i zwalniający akcję serca. Dalej – w leczeniu malarii, astmy, kołatania serca i czerwonki.
Owoce stosuje się jako środek pomocniczy w leczeniu nieregularnego miesiączkowania, zbyt obfitych krwawień menstruacyjnych oraz żylaków odbytu.
W medycynie ludowej narodów Azji Środkowej wywarem z liści bożodrzewu leczy się wrzody. Ajlantem nie wolno się leczyć na własną rękę, ale zawsze za wiedzą i zgodą lekarza

Roślina ozdobna: odmiany:
A. altissima 'Aucubaefolia'
Erythrocarpa' – odm. czerwonoowocowa, o jaskrawoczerwonych, bardzo kontrastowych skrzydlakach.
Pendulifolia' – odm. zwisłolistna. Tworzy bardzo długie, opadające w dół liście.
Aucubaefolia' – odm. o żółto nakrapianych liściach.
Hongye' – odm. o liściach czerwonych

Drewno: wykorzystywane w meblarstwie i przy produkcji papieru.
Liście: podobnie jak morwa wykorzystywane w hodowli jedwabników
Sok żywiczny: stosowany do produkcji pokostów
źródło
źródło