[Krystyna]

   
Koper ogrodowy (Anethum graveolens) 
Należy do rodziny selerowatych (Apiaceae).
Jest rośliną jednoroczną, dorastającą do 120 cm. 
Łodygę ma dętą, nagą, kreskowaną, rozgałęzioną.
Liście o nitkowatych odcinkach, 3-4krotnie pierzaste; wraz z pędem mają sinozielone zabarwienie.
Zebrane w baldachy drobne kwiatki mają żółtą barwę.
Owocem jest owalna rozłupnia.  
Najprawdopodobniej pochodzi z Indii i Persji (dzisiejszego Iranu).
Do Europy sprowadzony został przez krzyżowców.
Obecnie zadomowił się w krajach śródziemnomorskich oraz w Ameryce Północnej.
Spotyka się też koper często w stanie zdziczałym.
Od najdawniejszych czasów znane są jego właściwości przyprawowe oraz lecznicze.

Koper należy do bardzo delikatnych i aromatycznych przypraw.
Cały surowiec ma przyjemny zapach, a smak słodkawy i nieco palący.
Zielonej natki kopru ogrodowego używa się dla jego aromatu od wczesnej wiosny do jesieni, głównie w postaci poszatkowanej.
Koper nie utraci swego wspaniałego i przyjemnego aromatu tylko wówczas, jeśli używa się go w stanie świeżym.
Zamrożony, niestety, traci dużą część typowego dla niego aromatu, zaś suszony jest tylko marną namiastką świeżego.
Przechowywać można także koper silnie zasolony i mocno upchany w szczelnie zamykanych słoikach.
Świeże liście kopru nadają surówkom, majonezom oraz specjalnym sosom koperkowym niepowtarzalny smak.
Dodaje się je także do jaj, zup i ryb, do posypania nowalijek, sałaty, mięs i sosów, a także do sporządzania masła roślinnego.
Baldachy z nasionami, dzięki olejkom eterycznym nadają ogórkom wspaniały aromat.        
Dodana do octu łodyga wraz z liśćmi i kwiatem lub baldachem z nasionami pozwala uzyskać specyficzny, przyjemny smak.
Owoce kopru dodaje się również do potraw z kiszonej kapusty, a także świeżej, do wypieku chleba, rogalików itp.
źródło

Koper – w języku polskim nazwa zwyczajowa dwóch rodzajów roślin: Anethum L. i Foeniculum Mill. 
W drugim przypadku w piśmiennictwie naukowym stosowana jest jako poprawna nazwa Fenkuł.
[opiszę go oddzielnie]
Obydwa rodzaje należą do rodziny selerowatych (Apiaceae Lindl.).
Poniższy opis dotyczy rodzaju koper Anethum
https://www.britannica.com/plant/dill/me...546/192187

[Krystyna]

   
W lecznictwie wykorzystuje się całą roślinę, ze szczególnym uwzględnieniem liści i nasion.  
Wszystkie części rośliny zawierają olejek eteryczny w ilości 2,5 - 5%, m.in. karwon, felandren, limonen.
Roślina posiada również flawonoidy i kumaryny.
Koper jest bardzo zasobny w sole mineralne: wapń, żelazo, fosfor, prowitaminę A, witaminy: D, E, K, B1, B2, B6, B12, H, bardzo duże ilości witaminy C.

Koper jako roślina lecznicza znany był w Egipcie już przed ponad 5000 lat.
Napar z liści lub nasion działa lekko uspokajająco, wpływa korzystnie na proces trawienia i delikatnie obniża ciśnienie krwi.
Jest stosowany jako lek przeciw kolce, trudnościom z trawieniem i spowodowaną tym bezsennością,wzdęciom, nieprzyjemnemu zapachowi z ust, brakowi pokarmu u matek karmiących piersią.
Dzięki obecności olejku lotnego oraz innych składników surowiec tego ziela wykazuje działanie odkażające, przeciwskurczowe, wiatro- i mlekopędne, znosi wzdęcia, wiatry i nadmierną fermentację w jelitach, pobudza żołądek do intensywniejszego działania i poprawia trawienie.

Przy tych dolegliwościach, jak również po spożyciu ciężko strawnych pokarmów, zażywa się napar kopru otrzymany z zalania 2 łyżeczek owoców kopru szklanką wrzątku.      
Również przy czkawce i chronicznych schorzeniach oskrzeli oraz bólach głowy spowodowanych zatruciem nikotyną i opium zalecane jest zażywanie tego samego naparu (ze zmiażdżonych owocków) 2-3 razy dziennie po 1/2, szklanki.

Tak zwany olejek koprowy, uzyskiwany drogą destylacji owoców kopru parą wodną, jest cennym i poszukiwanym środkiem zarówno w lecznictwie, jak i w przemyśle spożywczym.
Wykazują także właściwości antybiotyczne.
Ponieważ nie powodują przy tym żadnych szkodliwych działań ubocznych są podawane nawet niemowlętom.
Owoce znajdują zastosowanie w diecie bezsolnej ze względu na zawartość soli mineralnych.
Ponadto owoce kopru ogrodowego używane są przy produkcji wyrobów alkoholowych, cukierniczych, w piekarnictwie oraz do produkcji wyrobów garmażeryjnych i perfum.
źródło

[Krystyna]

   
“Biada wam doktorowie, faryzeusze, obłudnicy, gdyż dajecie dziesięcinę z mięty, kopru, kminku, a opuściliście ważniejsze treści”
(Mat.23:23)
Ten biblijny cytat pokazuje jak ważnym ziołem był koper.
Wraz z mietą i kminkiem był używany jako środek płatniczy.
W średniowieczu wierzono że koper zaparzony w winie wzmaga namiętność.

Dzisiejszy, udomowiony koper ogrodowy pierwotnie dziko porastał basen Morza Śródziemnego oraz południowe tereny Azji i Indie.
Uprawiali go już starożytni zielarze w Babilonii i Syrii, nieobcy był także Rzymianom, Grekom i Egipcjanom.
Do Europy sprowadzili go rzymscy legioniści – poprzez Anglię, później przez północną Europę i Niemcy przybył wreszcie do Polski, gdzie w XVII wieku był już bardzo dobrze znany.

Już starożytni Grecy i Arabowie wykorzystywali lecznicze właściwości koperku, stosując go przeciwko bólom głowy.
Sama nazwa kopru pochodzi od słowa dull, oznaczającego "kołysać" – herbata przyrządzana z tego ziela ma bowiem działanie usypiające i uspokajające.
Sporządzany z nasion kopru napar wykorzystuje się w farmaceutyce jako lek na wszelkie dolegliwości żołądkowe i jelitowe.
Dlatego znany jest również jako środek na bezsenność – głównie tą, spowodowaną trudnościami z trawieniem, kolkami i wzdęciami, które tą bezsenność wywołują – koper przyspiesza wydzielanie soków żołądkowych, usprawniając trawienie.
Ponadto zwiększa pokarm u kobiet karmiących piersią i reguluje pracę nerek.
Współczesna medycyna naturalna poleca koper nawet w walce z kaszlem, a także jako środek uspokajający.
Ma także zbawienny wpływ na układ oddechowy, ponieważ pobudza wydzielanie się śluzu w drogach oddechowych.
Zaleca się go przede wszystkim dzieciom i osobom starszym.

[Krystyna]

   
Koper pochodzi z okolic śródziemnomorskich, a jego historia sięga starożytności.
Zabytki piśmiennictwa egipskiego wymieniają go pod nazwą ammisi. 
Grecy, podobnie jak Rzymianie, którzy rozpowszechnili koper podczas swoich wypraw na północ od Alp, nazywali go anethonta nazwa przyjęła się w botanice.
W roku 812 Karol Wielki, który doceniał walory kulinarne i lecznicze kopru, zarządził jego uprawę w swoich włościach.
Prażone nasiona miały przyspieszać zabliźnianie się ran. 

Obecnie koper jest powszechnie uprawiany i często dziczeje nie tylko w całej Europie, ale także w Ameryce i Indiach. 
Wszystkie części nadziemne kopru są aromatyczne, ale długie, nitkowate młode liście odznaczają się wyjątkowo subtelnym zapachem. 
Owoce, a często całe owocostany, nie w pełni dojrzałe, służą także jako przyprawa. 
Koper jest bardzo popularny w Europie Środkowej. 

Aby mieć stale świeży koper z ogrodu, sieje się go kilkakrotnie od marca do końca lipca.
Do zbioru można przystąpić już po 6 tygodniach od siewu. Koper jest rośliną roczną i z pierwszego siewu wiosennego wydaje dojrzałe nasiona jesienią tego samego roku. Ścięte liście można konserwować w soli lub occie i przechowywać do spożycia w zimie. 
Można koper także suszyć, ale ostrożnie i szybko, w temperaturze nie przekraczającej 30 ° C, aby nie utracił olejków lotnych nadających mu przyjemny zapach. 
Suszony koper należy przechowywać w pojemnikach hermetycznych. 

Ciekawostki...
Koper był używany także jako antidotum na czary. 
Używali go Babilończycy i Syryjczycy. 
Rzymianie uważali go za skuteczny środek pobudzający dla gladiatorów. 
W Grecji był oznaką zamożności. 
W starożytnym Egipcie ceniony był za przynoszenie ulgi po ciężkiej pracy
W Polsce jego wielkim entuzjastą był Mikołaj Rej, który zalecał dodawanie kopru nawet do ćwikły.
Koper jest doskonałym środkiem do walki z nieświeżym oddechem
W starożytnym Egipcie używany był jako lek przynoszący ulgę po ciężkiej pracy
W Biblii można znaleźć wzmianki mówiące o koprze jako środku płatniczym
Pisał o nim w 1613 r. sam Szymon Syreniusz, jeden z najwybitniejszych zielarzy polskiego renesansu w swoim zielniku: Koper ogrodny nie tylko do lekarstw ale y do kuchnien y do używania stołowego przychodzi
W medycynie ludowej znany był jako antidotum na czary, chroniące przed urokami, a włożony pod poduszkę miał odganiać złe sny
Wierzono także, że gałązka kopru włożona do buta panny młodej ochroni ją przed zauroczeniem
żródło

[Krystyna]

Gladiatorzy starożytnego Rzymu przed bitwą nacierali swoje ciała olejem koperkowym.
Nasiona Kopru były również traktowane jako substytut soli.
W Biblii był to nawet środek płatniczy.
W średniowieczu nasiona kopru przeżuwano, gdy ktoś nie mógł pozbyć się czkawki.

Bukiety koperkowe były umieszczane nad drzwiami od czasów starożytnych, ponieważ wtedy dom i jego współlokatorzy są chronieni przed złym okiem.

Pali się kadzidło koperkowe przeciwko złemu oku .
To kadzidło zapewnia nam ochronę przed wszelkimi zaklęciami, które do nas przylegają.

Liście koperku są najczęściej używane świeże.
Zbiory są latem.
Koper można również powiesić do góry nogami, aby wysuszyć w pęczkach.
Niestety podczas suszenia traci część swojego aromatu

Koper jest najczęściej używany jako świeży w kuchni.
Jako przyprawa np. do ryb, fasoli, sałatek, ziemniaków czy ogórków kiszonych.
Oleje i octy używają tego zioła jako aromatu.
źródło

[Krystyna]

   
Herbata Ziołowa- Koper, Nasiona
Herbata z miodem z Nasion Kopru jest cudowna dla łagodzenia nerwowości i uspokajania umysłu i ciała. 
Ta ziołowa Herbata jest szybko przygotowywana i można ją pić przez cały dzień, gotując trochę więcej i wlewając Herbatę do czajnika i umieszczając ją na podgrzewaczu lub napełniając termos. 
Wtedy tę Herbatę można również zabrać wszędzie, na przykład do pracy. 
W medycynie ludowej mówi się, że Koperek ma właściwości przeciwskurczowe, uspokajające i poprawiające apetyt.

Przepis na Herbatę z miodem z Nasion Kopru
1 łyżeczka Nasion Kopru
1 szklanka wody
Miód
Przygotowanie
W moździerzu trzeba trochę zmiażdżyć Nasiona Kopru, aby olejki eteryczne nieco się otworzyły. 
Następnie zalewa się je filiżanką wrzącej wody, przykrywa i pozostawia do zaparzenia na dziesięć minut, po czym filtruje. 
Ta ziołowa herbata jest bogato słodzona miodem. 
Ale nie należy pić dziennie więcej niż trzech dużych filiżanek (250 ml). 
Herbata ta łagodzi również objawy skurczowego bólu brzucha i brzucha.

Jeśli masz problemy z zasypianiem, możesz zrobić koperkowe wino i wypić 2 małe kieliszki 20 minut przed snem. 
Do przygotowania wina bierzesz 250 ml dobrego, wybranego przez siebie wina i łyżkę pokruszonych nasion Kopru. 
Wino jest lekko podgrzane i polane nasionami Kopru. 
Przykryj i odstaw na 10 minut i przefiltruj. 
Teraz możesz zabrać swój eliksir nasenny.
Należy pamiętać, że ta recepta nie zastępuje wizyty u lekarza, naturopaty lub w aptece.
źródło
źródło

[Krystyna]

xxxxx