15-08-2024, 00:15
Świątynia Preah Vihear (khmerska : ប្រាសាទព្រះវិហារ Prasat Preah Vihear)
Starożytna świątynia hinduistyczna zbudowana przez Imperium Khmerów położona na szczycie 525-metrowego klifu w górach Dângrêk , w Preah Vihear prowincja Kambodży.
Jako kluczowa budowla duchowego życia imperium, świątynia Preah Vihear była wspierana i modyfikowana przez kolejnych królów, w związku z czym nosi elementy kilku stylów architektonicznych.
Jest niezwykła wśród świątyń Khmerów, ponieważ została zbudowana wzdłuż długiej osi północ-południe, a nie według konwencjonalnego prostokątnego planu z orientacją na wschód.
Świątynia dała swoją nazwę kambodżańskiej prowincji Preah Vihear, w której się obecnie znajduje, a także Parkowi Narodowemu Khao Phra Wihan , który graniczy z nią w tajlandzkiej prowincji Sisaket, chociaż nie jest już dostępna z Tajlandii.
W 1962 roku, po długim sporze między Kambodżą a Tajlandią o własność, Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości w Hadze orzekł, że świątynia znajduje się w Kambodży.
7 lipca 2008 roku Preah Vihear została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO
Lokalizacja
Świątynia została zbudowana na szczycie Poy Tadi, stromego klifu w paśmie górskim Dângrêk, które stanowi naturalną granicę między Kambodżą a Tajlandią.
Kambodża podaje, że miejsce to znajduje się we wsi Svay Chrum, w gminie Kan Tout, w dystrykcie Choam Khsant w prowincji Preah Vihear.
Jest oddalone o 140 km od Angkor Wat i 418 km od Phnom Penh .
Świątynia została wymieniona przez Tajlandię jako znajdująca się we wsi Bhumsrol w poddystrykcie Bueng Malu (obecnie połączonym z poddystryktem Sao Thong Chai), w dystrykcie Kantharalak w prowincji Sisaket.
Znajduje się 110 km od dystryktu Mueang Sisaket, w centrum prowincji Sisaket. W 1962 roku Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że tylko budynek świątyni należy do Kambodży, podczas gdy bezpośrednia droga do niego prowadziła z Tajlandii, ale od 2015 roku jedyny dostęp jest z Kambodży.
Kompleks świątynny rozciąga się na długości 800 m (2600 stóp) wzdłuż osi północ-południe, zwrócony w stronę równin na północy, od których jest odcięty granicą międzynarodową.
Składa się z grobli i schodów wznoszących się w górę wzgórza w kierunku sanktuarium, które znajduje się na szczycie klifu na południowym krańcu kompleksu (120 m lub 390 stóp nad północnym krańcem kompleksu, 525 m lub 1722 stóp nad równiną kambodżańską i 625 m lub 2051 stóp nad poziomem morza).
Chociaż ta struktura bardzo różni się od gór świątynnych znajdujących się w Angkorze, służy temu samemu celowi, co stylizowane przedstawienie Góry Meru
Podejście do sanktuarium jest oznaczone pięcioma gopurami (są one umownie numerowane od sanktuarium na zewnątrz, więc gopura pięć jest pierwszą, do której docierają odwiedzający).
Do każdej z gopur przed dziedzińcami prowadzi zestaw schodów, co oznacza zmianę wysokości.
Gopury blokują również widok zwiedzającego na następną część świątyni, dopóki nie przejdzie przez bramę, uniemożliwiając zobaczenie kompleksu jako całości z dowolnego punktu.
Piąta gopura, w stylu Koh Ker zachowuje ślady czerwonej farby, którą kiedyś była zdobiona, chociaż dachówka już zanikła.
Czwarta gopura jest nowsza, pochodzi z okresu Khleang / Baphuon i na swoim południowym zewnętrznym frontonie ma „jedno z arcydzieł Preah Vihear” (Freeman, s. 162): przedstawienie Ubijania Morza Mleka .
Trzecia jest największa i jest również flankowana przez dwie sale.
Do sanktuarium można dotrzeć przez dwa kolejne dziedzińce, na zewnętrznym z których znajdują się dwie biblioteki .
Imperium Khmerów
Budowa pierwszej świątyni na tym miejscu rozpoczęła się na początku IX wieku.
Zarówno wtedy, jak i w kolejnych stuleciach, była ona poświęcona hinduskiemu bogu Śiwie w jego manifestacjach jako bogowie gór Sikharesvara i Bhadresvara.
Najwcześniejsze zachowane części świątyni pochodzą jednak z okresu Koh Ker na początku X wieku, kiedy stolicą imperium było miasto o tej nazwie.
Obecnie można zobaczyć elementy stylu Banteay Srei z końca X wieku, ale większość świątyni została zbudowana za panowania królów khmerskich Suryavarmana I (1006–1050) i Suryavarmana II (1113–1150).
Znaleziony w świątyni napis zawiera szczegółowy opis studiowania przez Surjawarmana II świętych rytuałów, celebrowania świąt religijnych i składania darów, w tym białych parasoli , złotych mis i słoni , swojemu doradcy duchowemu, wiekowemu braminowi Divakarapandicie.
Sam bramin zainteresował się świątynią, zgodnie z napisem, przekazując jej złotą statuę tańczącego Śiwy znanego jako Nataraja .
W obliczu upadku hinduizmu w regionie, miejsce to zostało przekształcone na użytek buddystów .
https://en.wikipedia.org/wiki/Preah_Vihear_Temple