[Krystyna]

   
   
   
http://zmniejszacz.pl/zdjecie/2017/11/13...lants1.jpg

Cyfomandra grubolistna, ( Cyphomandra betacea)- gatunek rośliny z rodziny psiankowatych
(synonimy: tamarillo, pomidor drzewiasty, zgrabka grubolistna, zgrabka burakowata)  
Występuje w stanie dzikim na terenie Peru, Chile, Ekwadoru oraz Boliwii.
Jest uprawiany w Argentynie, Australii, Brazylii, Portugalii, Kolumbii, Kenii, Stanach Zjednoczonych, Wenezueli i w Nowej Zelandii.

Posiada jadalne owoce wielkości od 2 do 8 cm, występujące w 8 odmianach barwnych m.in. czerwonej (najczęściej spotykanej w handlu), żółtej czy pomarańczowej.
Są podobne do pomidora, mają galaretowaty miąższ i mało wyrazisty smak.
Są też z nim spokrewnione - tak jak on należą do psiankowatych, choć krzaki cyfomandry osiągają rozmiary niewielkich drzewek.

Pomidor drzewiasty jest wiecznie zielonym krzewem do 4-5 metrów wysokości, naturalnie występującym w tropikalnych rejonach Ameryki Południowej (Peru, Brazylia).
Pierwsze uprawy na skale handlową zostały założone w Nowej Zelandii.
 Obecnie spotykane są także w Afryce, Australii, Indiach, na Sri Lance, Maderze i w USA (Kalifornia).
 Plantacja trwa krótko, najczęściej do 6 lat , najwyżej do 10 lat.
Później stare rośliny są zastępowane młodymi.

Zastosowanie:
Kuchnia:
Cyfomandra uprawiana jest głównie dla owoców, które wielkością, kształtem i barwą przypominają nieco pomidora.
Również ich przyjemny, gorzkawosłodki smak porównywalny jest z pomidorami.
Skórka jest dość cierpka i dlatego nie nadaje się do spożycia.
Łatwo ją oddzielić od owocu po sparzeniu wrzątkiem.
Owoce cyfomandry można spożywać na surowo, dodawać do sałatek warzywnych i owocowych.
Z niedojrzałych owoców o ostrym, cierpkim smaku, przyrządza się w Indonezji zawiesiste sosy, podobne do keczupu, mocno przyprawione chili.
 Owoce bogate są w witaminę C, E, karoteny oraz sole mineralne (fosfor).
Inne zastosowania:
Z liści otrzymuje się ciemnobordowy barwnik, a sok z niedojrzałych owoców rozjaśnia lub odbarwia naturalnie farbowane tkaniny.
źródło
źródło

[Krystyna]

       
   
   

Jest mało wymagający i prosty w hodowli, kiełkuje juz po 3 tygodniach, rośnie równie szybko.
Jego owoce są jadalne i bogate w witaminy oraz mikroelementy.
Mają słodki, przyjemny smak nieco porównywalny z pomidorami.
Można spożywać je na surowo, dodawać do sałatek warzywnych i owocowych.
Są też świetną jarzyną do zup.
Z bardziej oryginalnych zastosowań owoców tamarillo warto wspomnieć o tym, że zmiksowany miąższ jest dodatkiem do drinków.
Natomiast sok z owoców tamarillo dodany do miodu tworzy pyszny napój orzeźwiający.
Inne zastosowania:
Z liści otrzymuje się ciemnobordowy barwnik, a sok z niedojrzałych owoców rozjaśnia lub odbarwia naturalnie farbowane tkaniny

Dzika forma tamarillo jest nieznana, dlatego też nie wiadomo z jakiego regionu Ameryki Południowej pochodzi.
Ponieważ drzewa najlepiej rozwijają się na średnich i dużych wysokościach, podejrzewa się, że ich ojczyzną jest region And od Wenezueli na północy po Argentynę na południu.
W latach sześćdziesiątych owoc nazwany został przez nowozelandzkich handlowców tamarillo, najprawdopodobniej dla odróżnienia go od pomidora.
Obecnie te pomidorowe drzewa porastają regiony klimatu tropikalnego i subtropikalnego.    
Importuje się je przez cały rok z Brazylii, Kenii, Kolumbii, Ekwadoru oraz Peru.
Nowa Zelandia dostarcza je od kwietnia do października, Afryka Południowa od października do stycznia.
źródło
źródło