[Krystyna]

Simbircite
To termin oznaczający jedną z wielu odmian mineralnego kalcytu (CaCO 3 ).
Opis
Ozdobny półprzezroczysty kamień o żółtych i czerwonawych odcieniach.
Na zewnątrz może czasami wyglądać jak Bursztyn lub Karneol
Występuje w dużych ilościach w regionie Uljanowsk , a także na klifach prawego brzegu Oka w regionie Niżny Nowogród i Argentynie.
Simbircite jest ograniczony w regionie Uljanowsk do osadów dolnej kredy w górach Undorovskiy w stadiach Hauterivian, Barremian, Albian i częściowo Aptian.
Występuje w zagłębieniach amonitów powłok , a także w szczelinach i wysuszenie w septaria i margiel grudek
Pierwsze duże wystąpienia Simbircite rozpoczynają się bezpośrednio pod Uljanowskiem na osuwiskowych zboczach góry Simbirskaja i trwają dalej na północy wzdłuż Gór Undorovskich do granicy z Tatarstanem
Wiek Simbircite wynosi około 120 milionów lat.
Simbircite powstawał również w muszlach mięczaków amonitów .
Wnęki w muszlach były wypełnione nie tylko kalcytem , ale także innymi minerałami - aragonitem , marglem , kwarcem , kopalną masą perłową i małymi wtrąceniami ponad 10 minerałów, poprzecinanymi żyłkami pirytu .

Wszystkie te minerały są szeroko rozpowszechnione na świecie oddzielnie.
Jego wyjątkowość polega na tym, że w takim połączeniu minerałów tych nie ma nigdzie indziej.
Ponadto Simbircite jest bezpośrednio spokrewniony z mieszkańcami mórz starożytnej kredy i jury - amonitami i dinozaurami .
Pociski lub fragmenty muszli amonitów oraz szkielety ichtiozaurów , plezjozaurów i pliozaurów służyły jako centra krystalizacji w formowaniu się tej skały.

Właściwości
Kolor od żółtego do brązowego w różnych odcieniach, od prawie bezbarwnego jasnożółtego do czerwonawego.
Szklisty połysk, matowy jedwabisty, tłusty.
Łatwy w obróbce, nabłyszcza i utrzymuje połysk.
Rozpuszcza się w kwasie solnym z wydzieleniem CO 2 .
Pomimo faktu, że ten niedrogi kamień ozdobny nie ma starożytnej historii, stał się przedmiotem szczególnej uwagi współczesnych szarlatanów , którzy przypisują Simbircite wiele magicznych mocy nieznanych nauce i wymyślili właściwości lecznicze

Odmiany
Symbircyt żylny - zlokalizowany w pustkach guzków margli, powstały w wyniku krystalizacji z przypowierzchniowych wód warstwowych. Posiada prążkowany wzór w kształcie nerki. Grubość żył dochodzi czasem nawet do 10 cm i często występuje.
Amonit Simbircite - powstały w pustkach starożytnych muszli głowonogów - amonitów. Mniej popularne.

Historia
Nazwę „Simbircite” nadał VM Efimov [4] [5] w 1985 r. Na cześć dawnej nazwy Uljanowsk  - Simbirsk.
Pierwsza wzmianka o kalcycie simbirskim pochodzi z 1765 roku .
W raporcie ppłk A. Svechina [6] z 10 maja 1765 r. jest napisane "... niedaleko Simbirska nad brzegiem Wołgi znajdują się czarne kamienie o znacznych rozmiarach z żółtymi pędami lub żyłkami tak przezroczystymi i czystymi, że po polerowaniu niewiele różnią się od bursztynu, ale ... to z powodu ignorancji mieszkańców, znika na próżno."

W chwili obecnej znane są co najmniej dwie oficjalne ekspertyzy z badania geologiczno-mineralogicznego formacji mineralnej "symbircyt":
Kazań, 2012 ( strona 1 , strona 2 )
Jekaterynburg, 2012 ( strona 1 , strona 2 , strona 3 )

Na cześć kamienia
Pomnik kamienia Simbircite (otwarty w 2005 roku w Uljanowsku ) 
W 2008 roku Ministerstwo Komunikacji Rosji wydało KMK - „Uljanowsk ma 360 lat. Pomnik na kamień „Simbirtzit” ”
źródło
źródło

[Krystyna]

aaaaaaaaaa

[Krystyna]

Simbircite to półprzezroczysty kamień ozdobny o żółtych, czerwonawych, ciemnobrązowych, białych i zielonkawych odcieniach.
Jest reprezentowany przez konglomerat kilku skał i minerałów, takich jak Wapień, Margiel, Piryt, Fauna Kopalna i Kalcyt.
Simbircite to hydrotermalnie osadzany ponownie Węglan Wapnia.
W literaturze naukowej często nazywa się go Uljanowską odmianą Marmurowego Onyksu.

Zewnętrznie wygląda jak Bursztyn i Karneol
Simbircite nazywany jest czasem Bursztynem Wołga, choć ze zwykłym Bursztynem nie ma nic wspólnego poza wyglądem.

Zgodnie z hipotezą V.M. Efimova Simbircite to „produkt” kilku epok geologicznych.
Podstawa Simbircite powstała w epoce Hauterivian, Barremian i Albian wczesnej kredy 95-65 milionów lat temu i składa się z Margla i Syderytu Marglistego zawierającego pozostałości fauny kopalnej: Amonity, Belemnity i kości gadów morskich.
Po ustąpieniu basenu morskiego osad poddano odwodnieniu, w jego miąższości wyróżniono gęstością obszary węglanowe o kulistym kształcie - guzki.
Podczas dalszego suszenia wewnątrz węglanowej skorupy powstały pęknięcia suszące i często duże wgłębienia.
W czwartorzędu ery kenozoicznej osady z okresu wczesnej kredy znalazły się w warunkach aktywnego rozpuszczania górnych skał węglanowych i zimne wody nasycone węglanem przenikały do pustek utworów wczesnej kredy.
Węglan wapnia powoli opadał z roztworów na ściany ubytków, tworząc Simbircite.
Zawartość żelaza, manganu i innych pierwiastków w otaczających warstwach nadała minerałowi określony kolor.
Współczesne niszczenie warstw geologicznych wypuszcza na powierzchnię guzki Simbircite.

Historia
Nazwa Simbircite została nadana ozdobnemu kamieniowi przez geologa i paleontologa z Uljanowska V. M. Efimova w 1985 r. na cześć dawnej nazwy Uljanowsk - Simbirsk.
W dokumentach archiwalnych nie znaleziono wiarygodnych informacji o istnieniu prac kamieniarskich na terenie środkowej Wołgi w czasach Bułgarów, Hordy i późnego średniowiecza.
Pierwsza wzmianka o Simbircite pochodzi z 1765 roku.
W XIX i połowie XX wieku próbowano obrabiać kamień, głównie przez kolekcjonerów-amatorów, którzy przenieśli się w rejon Wołgi z terenów o tradycyjnej obróbce kamienia.
Aż do lat osiemdziesiątych XX wieku kamień ozdobny w Uljanowsku nie miał praktycznego zastosowania
Obecnie można argumentować, że Simbircite stał się jednym z symboli regionu Uljanowsk.

Złoża i górnictwo
Simbercite w klasycznej postaci występuje w utworach dolnej kredy Gór Undorovskich - od wsi Polivno do wsi Undory, zarówno w podłożu skalnym, jak iw plaszczach i ciągnie się wzdłuż Gór Undorovskich do granicy z Tatarstanem.

Większość stanowisk znajduje się na terenie rezerwatu paleontologicznego Uljanowsk.
Nieznaczne (zarówno pod względem ilości, jak i jakości) przejawy różnych kalcytów, podobnych do Simbircite, na pograniczu republik Tatarstanu i Czuwaszji nie są przedmiotem zainteresowania cięciem kamienia.
Rezerwy na wszystkie rodzaje Simbircite do początku 2013 roku nie zostały dokładnie określone.
Administracja ds. użytkowania podłoża dla regionu Uljanowsk corocznie wydaje zezwolenia na gromadzenie materiału mineralogicznego dla terenów przylegających do rezerwatów paleontologicznych.

Ekstrakcja Simbercite odbywa się w sposób otwarty, poprzez ręczne zbieranie surowców z powierzchni wymywanego wybrzeża.
Funkcję otwierania warstw geologicznych i pierwotnego sortowania kamienia pełni natura i procesy erozji rzeki.
Zbieranie surowców, podobnie jak każda praca w rezerwie, jest przeprowadzane przez organizacje, które mają na to licencję.
Zbieracze zbierają i sortują surowce na lądzie, gdzie Simbircite nadający się do przetworzenia jest oddzielany od drobnoziarnistej skały płonnej.
Ponadto do transportu wykorzystywane są pojazdy wodne i silnikowe.
Według oficjalnych danych wydobycie Simbircite w 2011 roku przekroczyło 70 ton (dla porównania w 1997 roku było to mniej niż 5 ton).

Podanie
Branża kamieniarska związana z przetwarzaniem Simbircite (a później sengilitu) zaczęła się aktywnie rozwijać w regionie Uljanowsk od wczesnych lat 90-tych.
Głównym zastosowaniem Simbircite jest produkcja pamiątek (kulki, jajka, świeczniki, popielniczki, zastawa stołowa, zegary, pudełka, blaty itp.), Bbżuterii damskiej oraz akcesoriów męskich (wisiorki, broszki, wisiorki, amulety, breloczki, spinki do mankietów, pierścionki, kolczyki, koraliki, różaniec, bransoletki, naszyjniki, naszyjniki itp.).

Jednym z wiodących kierunków stosowania Simbircite jest wystrój i dekoracja wnętrz.
Simbircite jest wrażliwy na niekorzystne wpływy środowiska i zmiany temperatury, dlatego nie zaleca się jego stosowania do zewnętrznych prac wykończeniowych bez specjalnego przygotowania.

Od początku XXI wieku aktywnie rozwija się kamienna rzeźba z tworzywa sztucznego i kamienia z Simbircite, powstały zarówno małe figurki, jak i duże przedmioty w postaci wszelkiego rodzaju waz i mis, a także kreacje o dowolnym kształcie.
Rzemieślnicy w Uljanowsku opanowali również metodę toczenia obróbki Simbircite, która umożliwia produkcję naczyń o różnych kształtach i rozmiarach.
źródło

[Krystyna]

Odmiany Simbircite
Simbircite żylny
(stanowi około 90% wolumenu produkcji) - znajduje się we wnękach guzków margli, powstałych w wyniku krystalizacji z przypowierzchniowych wód warstwowych. 
Posiada prążkowany wzór w kształcie nerki. Grubość żył dochodzi czasem nawet do 10 cm i często występuje. 
źródło

[Krystyna]

Simbircite Ammonite 
Powstały w pustkach starożytnych muszli głowonogów - amonitów. 
Warstwy marmurowego Onyksu wypełniały wgłębienia muszli na skamieniałej Macicy Perłowej, poprzecinane żyłkami Pirytu i Hematytu. 
Jest to Agatized materiał, który wypełnia komory Amonite Lamberticeras sp. z złożoną mieszanką Żelaza & bogatego w Magnez Kalcytu (СаСО3), Aragorytu, pirytu, marl, chabazytu i kwarcu. 
Żyły Pirytu były pierwotnie kością ammonitu. 
Utworzony ponad 160 milionów lat temu, Simbircite z pirytem jest zarówno kamieniem szlachetnym, jak i skamieliną.

Najrzadszy i najpiękniejszy rodzaj surowca Simbircite.
Występuje głównie w muszlach starożytnych głowonogów kredowych amonitów (125-112 milionów lat).
W osadach z epoki Hauterivian najczęściej występują dwa rodzaje amonitów, wypełnione Simbircite: Spetoniceras i Kraspedodiscus discofalkatus.
Często w kontakcie z Ammolitem (skamieniała masa perłowa) i Pirytem.
Najczęściej występuje w postaci fragmentów muszli.
Wyjątkowość i piękno wzoru zapewnia wnikanie w płaszczyznę obrabianej powierzchni wewnętrznych przegród samej skorupy, które są wykonane z ciemnego Kalcytu, Macicy Perłowej i Pirytu, co nadaje temu kamieniowi wyjątkowego i niepowtarzalnego charakteru. ekskluzywny wzór.
Nigdy nie natkniesz się na dwa identyczne wzory, jeśli nie są one cięciami z tego samego kamienia! które są wykonane z ciemnego Kalcytu, Masy Perłowej i Pirytu, co nadaje temu kamieniowi wyjątkowy i ekskluzywny wzór.
Nigdy nie natkniesz się na dwa identyczne wzory, jeśli nie są one cięciami z tego samego kamienia!
Zastosowanie: pamiątki i dekoracje, do dekoracji i dekoracji wnętrz, tworzywa sztuczne, rzeźby w kamieniu.
źródło
źródło
źródło
klasyfikacja, odmiany

[Krystyna]

Klejnot Simbircite jest rzadkim kamieniem, ponieważ jedyne miejsce na planecie, w którym odkryto ten kamień, znajduje się w Rosji w pobliżu miasta Uljanowsk.
Simbircite nie jest bardzo drogim kamieniem - zaliczany jest do kamienia ozdobnego.
Ale z drugiej strony Simbircite wygląda oryginalnie, a jego jasny kolor i bogaty wzór przyciągają uwagę.
Simbircite praktycznie nie występuje w sklepach jubilerskich.
Ponieważ ten kamień jest mało znany, a w krajach zachodnich wiedzą o nim rzadcy eksperci.
Zasadniczo można kupić biżuterię z Simbircite w samym mieście Uljanowsk.
Chociaż miasto Uljanowsk uczyniło kamień z Simbircite swoim znakiem rozpoznawczym, pomnik Simbircite został nawet wzniesiony w Uljanowsku.

Nazwa Simbircite pochodzi od nazwy miasta (stara nazwa Uljanowska to Simbirsk).
Kamienie Simbircite znajdowano od dawna na brzegach Wołgi w regionie Uljanowsk, ale oficjalna nazwa „Simbircite” pojawiła się dopiero w 1985 roku, a nawet wtedy dzięki geologowi Władimirowi Efimowowi, który próbował spopularyzować tę wyjątkową rzadką złóg.
Czasami Simbircite nazywany jest „Bursztynem Wołgi” (podobieństwo Simbircite do Bursztynu jest czysto zewnętrzne - są to zupełnie inne kamienie) lub „Kalcyt Syberyjski”.

A Simbircite naprawdę zasługuje na uwagę.
Kamienie Simbircite mają jasnożółte, pomarańczowe i czerwonawe kolory (choć występują Simbircite brązowe, brązowe i ciemnobrązowe), mają częściową przezroczystość i po wypolerowaniu uzyskują szklisty i jedwabisty połysk.
Ponadto każdy kamień Simbircite ma swój własny, niepowtarzalny wzór.
Zewnętrznie Simbircite jest czasami podobny do kamieni szlachetnych Bursztynu i Karneolu 
źródło