[Krystyna]

   
Miód Cząbrowy 
Pochodzi z nektaru z kwiatów cząbru ogrodowego Satureja hortensis L., znanego także pod nazwami Satureja, Trawa Satyra, Zioło Fasolowe, Pieprznik, Czubryca. 
Ten ostatni synonim jest bardziej stosowny dla Cząbru Górskiego. 
Cząber ogrodowy zakwita w warunkach centralnej Polski pod koniec lipca, a nawet pod koniec pierwszej dekady sierpnia i zapewnia pszczołom pożytek nektarowy i pyłkowy przez blisko 4-5 tygodni.

BARWA
Miód Cząbrowy charakteryzuje się barwą ciemnobursztynową do ciemnobrązowej (patoka), po krystalizacji (krupiec) posiada barwę wyraźnie jaśniejszą do patoki, szarobrązową. 
Krystalizuje w ciągu 2 do 3 miesięcy grubokrystalicznie, tworząc bardzo regularne kryształki początkowo w zawiesinie „fruktozowej frakcji” miodu. 
Ta cecha tego procesu gwarantuje, iż po całkowitym skrystalizowaniu miód pozostaje mazisty i po lekkim zruszeniu krupca łatwo się nabiera i wygodnie rozsmarowuje np: na pieczywie.

Smak i aromat
W zapachu nie jest tak intensywny, jak mód tymiankowy mimo, iż posiada również duże ilości karwakrolu i podobnych związków z grupy terpenów, pachnie zupełnie odmiennie. 
Zapach jest delikatny, ziołowy z silnie zarysowaną nutą geosyminy i delikatną nutą rozmarynu i kwiatu cząbru. 
Smak miodu cząbrowego jest niepowtarzalny, zdecydowany, z wyraźnym piekącogorzkawym posmakiem. 
Określanym jako ziołowy, a w literaturze włoskiej porównywany do goryczki naturalnej kawy. 
Również odnotowuje się w smaku wyraźnie lekko wyższą „kwasowość” co w połączeniu z unikalnym ziołowym smakiem i dość specyficznym zapachem sprawia, że miód ten należy do odmian, które od razu polubimy lub znienawidzimy (podobnie jak w przypadku miodów bardzo wyrazistych np.: gryczanego czy wrzosowego).

Właściwości lecznicze
Tradycyjnie w krajach śródziemnomorskich miód tej odmiany uznawany jest za lekki afrodyzjak, panaceum na brak odwagi i stymulator aktywności umysłowej. 
W rzeczywistości działa lekko stymulującą na korę nadnerczy, ale jego główne właściwości wynikają z silnego działania bakteriobójczego. 
W związku z czym zaleca się go we wszelkich dolegliwościach układu pokarmowego na tle bakteryjnym, skurczowym, w niestrawnościach oraz w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych, chorobach przeziębieniowych i wszelkich problemach z gardłem. 
W połączeniu z czerwonym winem, w którym wcześniej macerowane było ziele cząbru stanowi niezastąpiony środek wzmacniający organizm (silne właściwości anytoksydacyjne i antybakteryjne). 
Ta odmiana miodu dobrze jest znana w Chorwacji, Bułgarii i we Włoszech. 
W ostatnim z wymienionych krajów pozyskuje się głównie z dziko rosnącego cząbru górskiego, często z domieszką spadzi i nektarów innych ziół charakterystycznych dla szaty roślinnej tego regionu (często z domieszką tymianku). 
W Polsce tradycyjnie pozyskiwany na tzw. Czarnych Kujawach.
źródło