Aleksander
#1

Tyle co ja wiem to wiem ale może wy coś napiszecie o alex(USA,europa), aleksander, sasza, szurik,(Rosia), sandor, szoni, (hungaria) , Olek (Polska). Buźki
http://www.e-zyczenia.pl/znaczenie-imion/Aleksander
nie wiem czy mogę podać link ale to cały ja  Uśmiech
Odpowiedz
#2

Jest to osoba otwarta na wszystkie nowości, pracowita. Lubi wygodne życie. Spełnia się dobrze w roli ojca i męża. Ma poczucie humoru i jest elokwentny. Jego zawód to lekarz lub adwokat. W tych zawodach osiąga sukcesy.

Imieniny Aleksandra
15 stycznia, 30 stycznia, 26 lutego, 27 lutego, 10 marca, 18 marca, 24 marca, 27 marca, 28 marca, 20 marca, 24 kwietnia, 3 maja, 8 maja, 20 maja, 29 maja, 4 czerwca, 6 czerwca, 9 lipca, 10 lipca, 17 lipca, 1 sierpnia, 11 sierpnia, 26 sierpnia, 2 września, 13 września, 21 września, 9 listopada, 11 listopada, 1 grudnia i 12 grudnia

Patroni i święci
Święty Aleksander I,
Św. Aleksander, męczennik
Św. Aleksander, biskup Jerozolimy
Aleksander Newski, święty prawosławny
Św. Aleksander Sauli, biskup Alerii i Pawii

Zdrobnienia imienia Aleksander
Aki, Al, Ale, Aleczek, Alehandro, Alejandro, Alek, Aleks, Aleksandruś, Aleksi, Aleksik, Aleksiątko, Aleksy, Alessandro, Alex, Alexander, Alexandro, Alexis, Ali, Alik, Alko, Alo, Alosza, Aloszka, Aloś, Alun, Aluniek, Alunio, Alusiek, Alutek, Aluś, Bolo, Lelo, Lex, Lexie, Lolo, Lusiek, Ol, Olafek, Olas, Olciu, Olczar, Oleander, Olecki, Oleczek, Olek, Olela, Olenio, Olesz, Olesław, Oleś, Olgierd, Oli, Olik, Olikser, Olinek, Olkers, Olko, Olkowy, Oll, Olo, Olson, Olu, Olunio, Olutek, Oluś, Oluń, Sander, Sanderek, Sandi, Sandrek, Sandro, Sania, Saszka, Xander

Przysłowia:
„Lepsza jest mucha żyjąca, niż Aleksander Wielki w grobie”

Pochodzenie: greckie
Znaczenie: „obrońca mężów (wojowników)”
Osobowość: Ten, który się chowa
Główne cechy: intuicja, wola, aktywność
Znak zodiaku: Koziorożec, Rak
Roślina: bez
Zwierzę: krab
Planeta: Saturn

Szczęśliwa liczba: 9

Szczęśliwy kamień: aleksandryt

Szczęśliwy kolor: purpura

Nazwiska pochodzące od imienia Aleksander:
Aleksander, Aleksandrowicz, Aleksandrowski, Sander, Sanderski, Sandrowicz

Historia imienia Aleksander
Było to pierwotnie imię męskie, które już w starożytności zostało przerobione na żeńskie Aleksandra. Należy do bardzo starych greckich (Aleksandros) imion dwuczłonowych. Pierwsza część składowa wywodzi się z czasownika alekso —bronię, wspomagam, a druga od rzeczownika aner (gen. andros) —mąż, mężczyzna. Całość bywa interpretowana jako —broniący mężów, troszczący się o mężów.
U Greków imię znane już z Iliady Homera (jako drugie imię Parysa). M.in. nosił je król macedoński, Aleksander, słynny z podbojów imperium perskiego. Na zachodzie imię to stało się popularne w średniowieczu głównie dzięki romansowi rycerskiemu o fantastycznych przygodach Aleksandra.
W Polsce imię Aleksander spotykamy już w połowie XII wieku. Nosił je biskup płocki, pochodzący z Flandrii. W XV wieku jest ono dosyć popularne może też pod wpływem tego, że nosił je brat Jagiełły – Witold (jako imię chrzestne). Zapewne na cześć Witolda nadane zostało imię Aleksander jednemu z synów Kazimierza Jagiellończyka.
W XV wieku popularyzuje się również w Polsce żeńska postać tego imienia – Aleksandra; nosiła je między innymi jedna z sióstr Władysława Jagiełły, żona ks. mazowieckiego Ziemowita.
Oprócz postaci Aleksander spotykamy w średniowieczu i później postać Aleksandr, Aleksender, Oleksender i wreszcie Leksender, a nawet Ksender. Zdrobnienia to: Olechno, Olek, Oleś.
rzadko Alik (pod wpływem rosyjskim). Jako zdrobnienia imienia żeńskiego spotykamy Ola, Oleńka, Olesia (rzadko Olka) itp.
Od imienia Aleksander wywodzą się również niektóre polskie nazwiska, m. in. Aleksandrowicz, Aleksandrowski, Leksandrowski.
Święci o imieniu Aleksander są wprost nie do zliczenia. Pośród wzmianek znajdujemy postacie bez wątpienia historyczne, ale natrafiamy także na kilkanaście takich, których wiarygodności historycznej, stosunku do innych oraz pochodzenia ustalić nie można. Zaprezentujemy tutaj kilka postaci historycznych; raz postać, która doznawała szczególniejszej czci w prawosławiu rosyjskim.

ALEKSANDER I, PAPIEŻ
Jest na liście biskupów rzymskich, pomiędzy pontyfikatem Ewarysta i Ksystusa. Jego własny pontyfikat przypadałby wtedy na lata 107 – 116 lub (według innych obliczeń) 105 – 116. Jest to właściwie wszystko, co wiemy o tym pontyfikacie. To ubóstwo danych historycznych we wczesnym średniowieczu – co było zjawiskiem dość częstym – postarano się uzupełnić na kanwie legendy. I tak papieża uznano z czasem za męczennika. Dodano mu do towarzystwa innych świętych, a wreszcie pomieszano z autentycznym męczennikiem rzymskim, o tym samym imieniu i umieszczono w martyrologium rzymskim pod dniem 3 maja, gdzie widniał do roku 1969.

ALEKSANDER, MĘCZENNIK Z LYONU
Został w roku 177 ścięty za wiarę razem z wieloma chrześcijanami starożytnego Lugdunum oraz niedalekiego Vienne nad Rodanem. Razem też z innymi wspominany jest w kalendarzach kościelnych w dniu 2 czerwca. Aleksander był z pochodzenia Fryzyjczykiem, trudnił się leczeniem, toteż zwrócono uwagę, że był pierwszy lekarz-męczennik. W czasie prześladowania odegrał rolę wybitną, umacniał bowiem towarzyszy, którzy pod wpływem zaczynali chwiać się w wierze.

ALEKSANDER, BISKUP JEROZOLIMY
Uczęszczał do słynnej aleksandryjskiej szkoły katechetycznej, gdzie zbliżył się do Orygenesa i Klemensa. W początkach III stulecia został biskupem bliżej niezidentyfikowanej miejscowości w rodzinnej Kapadocji. W czasie prześladowania Septymiusza Sewera przebywał w więzieniu. Za Karakalli został zwolniony i wówczas zapewne udał się w pielgrzymkę do Jerozolimy. Tam też został pomocnikiem sędziwego biskupa Narcyza, a około 213 roku jego następcą. Użyczył gościny Orygenesowi, a nawet wyświęcił go na kapłana, co naraziło go na zatarg z biskupem Aleksandrii. Będąc miłośnikiem wiedzy teologicznej, założył cenną bibliotekę. Uwięziony powtórnie za Decjusza zmarł prawdopodobnie około roku 250 w więzieniu w Cezarei. Wspominany był zupełnie dowolnie 30 stycznia i 18 marca, natomiast Grecy czczą jego pamięć 12 grudnia, 21 kwietnia oraz 16 maja. Ta ostatnia data przewidziana dla jego pamiątki.

ALEKSANDER SAULI, BISKUP ALERIII PAWII
Urodził się w r. 1534 w Mediolanie. W siedemnastym roku życia wstąpił do barnabitów. W r. 1556 otrzymał święcenia kapłańskie, następnie zaś kontynuował studia w Pawii. Tam też uzyskał doktorat, następnie objął profesurę oraz urząd dziekana fakultetu. W r. 1567 został przełożonym domu zakonnego w Mediolanie, następnie wybrano go przełożonym generalnym. W tym to czasie utrzymywał kontakty ze świętymi Ignacym Loyolą oraz Filipem Neri, a Karol Boromeusz wybrał go sobie na doradcę i spowiednika. On też w roku 1570 udzielił Aleksandrowi sakry biskupiej. Tegoż roku Aleksander objął zaniedbaną diecezję korsykańską w Alerii i od razu zabrał się gorliwie do pracy, utrudnianej nieustannie sporami, napadami na wyspę, epidemiami, rozbojem i aktami zemsty (vendetta). Równocześnie niósł pomoc ludności pogrążonej w nędzy. Ofiarowanego sobie biskupstwa w Tor tonie i arcybiskupstwa Genui nie przyjął, jednakże w r. 1591 przeniesiony został do Pawii. Zmarł wkrótce potem (1592), w czasie wizytacji pasterskiej w Calosso. Wspomina się go dnia 11 października, który to dzień jest dniem jego śmierci.

ALEKSANDER NEWSKI
Urodził się około roku 1220, jako syn Jarosława, księcia Nowogrodu. W r. 1236 objął w Wielkim Księstwie rządy, które z czasem rozciągnął na Księstwo Kijowskie (1250) i Włodzimierskie (1252). Podejmując polityczną grę ojca, zrazu zręcznie oscylował między potęgą Złotej Ordy Kipczackiej a wpływami sąsiadów zachodnich, potem jednak zapewniwszy sobie pokój ze strony Ordy, podjął na zachodzie kampanie, które zdołał uwieńczyć zdecydowanymi zwycięstwami. W r. 1240 zadał Szwedom nad Newą druzgocącą klęskę, która zapewniła mu przydomek Newskiego, natomiast dwa lata później na zamarzniętej tafli jeziora Peipus pokonał Zakon Kawalerów Mieczowych.
Jest rzeczą kontrowersyjną, czy kontaktując się z wysłannikami Kurii Rzymskiej, sam złożył łacińskie wyznanie wiary. Zmarł 14 XI 1263 r. W roku 1380 odkryto jego szczątki i wówczas też po raz pierwszy w cerkwi rosyjskiej rozpoczęto czcić go jako świętego. Piotr Wielki przeniósł jego szczątki w 1724 roku do Petersburga. Cerkiew rosyjska obchodziła jego pamiątkę 23 listopada (pochowanie we Włodzimierzu) oraz 30 sierpnia (przeniesienie do Petersburga).

Źródło: <!-- m --><a class="postlink" href="http://imiona.sennik.biz/a/aleksander.html">http://imiona.sennik.biz/a/aleksander.html</a><!-- m -->
Odpowiedz
#3

Liczba imienia: 4

Pochodzenie imienia:
Imię pochodzi od greckiego słowa aleksandros, składającego się z dwóch członów: alekso (bronię się, odpieram atak) i andros (mężczyzna, mąż). Imię to oznacza: obrońca ludzi, troszczący się o mężów lub odpierający wrogów.

Charakterystyka imienia:
Jest to osoba otwarta na wszelkie nowości życiowe, uchodzi za człowieka nowoczesnego. Jest pracowity, ale... czasem oddaje się lenistwu. Posiada zacięcie do uprawiania rozrywki, ma bowiem duże poczucie humoru. Jest elokwentny, lubi słuchać muzyki i czytać książki. Zdobywa zawód adwokata lub lekarza. Subtelny, wrażliwy umysł. Mało oszczędny.

Charakterystyka numerologiczna: CZTERY
Jest w naukach ezoterycznych liczbą żywiołu Ziemi i patronuje wszystkiemu, co stabilne, trwałe, ciężkie, konkretne, twarde; co stawia opór i posiada trwałą, sztywną strukturę. Numerologiczne czwórki są wytrwałe i pracowite, uparte i przywiązane do rutyny, do stałych wzorców postępowania. Te niewątpliwe zalety często jednak nie wystarczają, brakuje im bowiem fantazji i rozmachu, jak również wiary w siebie i przekonania o własnej wartości. Brakuje im też radości życia, wigoru i spontaniczności. Dlatego sukces nie przychodzi im łatwo i wiele muszą się w życiu natrudzić. Przy tym lubią być w większości i iść masą; uważają, że cały świat jest taki, jakim oni go sobie wyobrażają. Uważają się za sól ziemi, za najwartościowszą odmianę człowieka, chociaż osobiście mogą mieć mało rzeczy, którymi mogliby się pochwalić. Zaletą ich jest zdrowy rozsądek i dobre wyczucie rzeczywistości: co jest możliwe, a co nierealne.

Źródło: <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.imienniczek.net/index.php?pokaz=imie&i=Aleksander&PHPSESSID=ecd8d8abff48819a9e54379c05f3aaa7">http://www.imienniczek.net/index.php?po ... 9c05f3aaa7</a><!-- m -->
Odpowiedz
#4

Zwykle młodzieniec noszący to imię porównywany jest z jakimś sławnym przodkiem lub też jego rodzice spodziewają się, że syn zaspokoi ich ambicje i sięgnie po wysokie szczeble kariery. Sprostać takim oczekiwaniom nie jest łatwo i dlatego wraz z imieniem Aleksander przychodzi pilność i staranność, dyscyplina i wytrwałość. Typowy Aleksander lubi proste zasady, życie ujęte w ramy, porządek i dobrą organizację. W swojej dziedzinie dąży do doskonałości. Nie lubi zbyt szybkiego tempa życia ani zbyt rewolucyjnych zmian. Jest jednak obowiązkowy, prostoduszny i prostolinijny. Z uporem dąży do celów, jakie sobie postawił, i nie dowierza ludziom, którzy mają pomysły zbyt dziwne jak na jego gust. Jest podejrzliwy wobec wszelkich nowatorów i odmieńców, a w poglądach politycznych stara się należeć do większości. Mały procent Aleksandrów dochodzi do wniosku, że nie dadzą rady, aby sprostać tym ideałom, a tacy Aleksandrowie stają się anarchistami i satyrykami, jakby na złość swojemu imieniu. Aleksander to przede wszystkim imię dla wiernego zasadom znaku Koziorożca, dla skrupulatnej Panny, tradycjonalisty Raka i statecznego Byka. Pomocne może być dla Wagi, gdyż temu powietrznemu znakowi dodaje stałości. Mężczyzn ze znaku Lwa wyposaży w arystokratyczne maniery. W Skorpionach rozwinie upór i wytrwałość. Pozostałe znaki zodiaku będzie wiązać z życiem praktycznym i materialnym, a jedynie Ryby i Barany mogą się przeciw temu imieniu buntować.

Źródło: <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.zyciowedrogowskazy.pl/znaczenie-imion/imiona-meskie/92-aleksander">http://www.zyciowedrogowskazy.pl/znacze ... aleksander</a><!-- m -->
Odpowiedz
#5

dzięki fajnie Uśmiech Kwiatek
Odpowiedz
#6

I jeszcze jedna stronka, którą Ty podałeś, a ja ją pominęłam Szok

Osobowość: Ten, który się chowa
Charakter: 86 %
Promieniowanie: 83 %
Rezonans: 75000 drgań/sek.
Kolor: Niebieski

TYP: Aby ich zrozumieć, trzeba pamiętać, że totemem ich jest krab, który atakuje, szczypie, wycofuje się tyłem, ciągnąc za sobą ofiarę, a jeśli walka jest nierówna, zagrzebuje się w piasku.

PSYCHIKA: Są introwertykami, to znaczy, że nieraz uciekają przed raniącą rzeczywistością, chowając się w piaskach swej podświadomości. Mają żywą wyobra­źnię. Często usiłują z góry usprawiedliwić swe postępo­wanie, gdyż są raczej lękliwi i boją się cudzego osądu.

WOLA: Z pozoru bardzo silna, może nawet przero­dzić się w upór, ale w rzeczywistości jest chwiejna.

POBUDLIWOŚĆ: Jej intensywność jest nieco kłopot­liwa, gdyż podkreśla pewną niestałość charakteru. Artystom czy dziennikarzom o tym imieniu pozwala uzyskać poruszający obraz ludzi i rzeczy, ale w innych okolicznościach może prowadzić do nierozsądnego entuzjazmu.

ZDOLNOŚĆ REAKCJI: Często przybiera formę u­cieczki... Mają głęboki zmysł przyjaźni i nieraz namię­tna miłość przeradza się u nich w miłosną przyjaźń, co nie wszystkim kobietom się podoba! Żywią chorobli­wą, najczęściej nieuzasadnioną obawę przed niepowo­dzeniami.

AKTYWNOŚĆ: Nie pasjonuje ich nauka, albo raczej uczą się dla siebie samych. To typ niezależnych samouków, źle znoszących skoszarowanie w szkołach, gdzie wpaja im się wiedzę pod przymusem. Mają duszę artysty. Mogą być doskonałymi aktorami, reżyserami, konferansjerami, ludźmi radia i telewizji. Znajdują się także wśród nich samotni podróżnicy, marynarze, zakonnicy, oddalający się od świata, który odrzucają.

INTUICJA: Typu kobiecego.

INTELIGENCJA: Syntetyczna. Posiadają niezawod­ną pamięć i niebezpieczną wprost ciekawość.

UCZUCIOWOŚĆ: Trudno ich oswoić: są zbyt nieza­leżni, choć jednocześnie pragną schronienia, gdzie znaleźliby czułość i bezpieczeństwo.

MORALNOŚĆ: Odkrywają jej istnienie dopiero po dokonaniu wątpliwego czynu. Wówczas zadają sobie pytanie, czy dobrze postąpili.

ZDROWIE: Średnie, bardzo szybko się męczą. Ma­ją wrażliwy żołądek. Powinni dbać o trawienie i o je­lita.

ZMYSŁOWOŚĆ: Ich seksualność ma głównie psychi­czny charakter. Mają skłonność do pogrążania się w marzeniach o miłości, zamiast przeżywania jej. Ich zmysłowość ma w sobie coś dziecięcego, z podświado­mym poszukiwaniem matczynego ciepła.

DYNAMIZM: Nie jest ich silną stroną. Sprawiają wrażenie, że praca ich nudzi i marzą tylko o jednym: o powrocie do domu, gdzie mogliby robić, co im się podoba... albo nic nie robić!

TOWARZYSKOŚĆ: Nieraz czekają na niemożliwe i przechodzą obok rzeczywistych możliwości. Liczą, że szczęście pomoże im wydobyć się z dołka, w którym sami się zagrzebali.

PODSUMOWANIE: Ci mężczyźni przez całe życie szukają oparcia w silnej partnerce - czy będzie to matka, czy żona.


Źródło: <!-- m --><a class="postlink" href="http://www.e-zyczenia.pl/znaczenie-imion/Aleksander/">http://www.e-zyczenia.pl/znaczenie-imion/Aleksander/</a><!-- m -->
Odpowiedz




Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości