30-04-2012, 11:38
Serce i dusza Jerozolimy
To święte miasto trzech wyznań znajduje się w jednym z najbardziej niezwykłych punktów naszej planety.
Ezoterycy uważają, że tu właśnie – na Wzgórzu Świątynnym – znajduje się jeden z czakramów Ziemi.
Wzgórze Świątynne w czasach biblijnych nosiło nazwę Moria, co po hebrajsku oznacza „wybrane przez Jahwe”.
To na płaskim wierzchołku tego wzniesienia rozegrała się słynna biblijna scena, kiedy to Abraham chciał na skalnym ołtarzu złożyć w ofierze swego syna Izaaka, ale Bóg go powstrzymał.
Tutaj też Jakub miał zobaczyć drabinę wiodącą do nieba.
I to właśnie w tym miejscu – zapewne z powyższych powodów, które naznaczyły to wzgórze świętością – w X w. p.n.e. król Salomon wzniósł wspaniałą świątynię, w której przechowywano Arkę Przymierza.
Konstrukcję Świątyni Salomona, której budowniczym był Chiram Abiff, podporządkowano zasadom świętej geometrii odzwierciedlającej boskie proporcje wszechświata.
Budowli przypisywano moc przenoszenia ludzi na wyższy stopień uduchowienia.
Zasady konstrukcji Świątyni Salomona odkryte przez templariuszy stały się w średniowieczu wzorcem dla budowniczych katedr, a później dla masonów.
Niestety pierwotny obiekt zniszczyli Babilończycy w 586 r. p.n.e.
Żydzi jednak w 515 r. p.n.e wznieśli w tym samym miejscu Drugą Świątynię.
Jednak i ta nie przetrwała.
W 70 r. n.e. zburzyli ją Rzymianie.
Pozostał po niej tylko fragment zachodniego muru, zwany dziś Ścianą Płaczu.
List do Boga
Żydzi przychodzą modlić się przy Ścianie Płaczu i opłakiwać zburzenie świątyni.
Wierzą w obecność boskiego tchnienia w jej kamieniach.
W szczeliny muru wkładane są karteczki z życzeniami skierowanymi do Boga.
Swoją karteczkę pozostawił tu także Jan Paweł II, podczas wizyty w Jerozolimie w marcu 2000 r.
Na miejscu Drugiej Świątyni Rzymianie wznieśli świątynię Jowisza, którą z kolei zburzyli Bizantyjczycy, kiedy to chrześcijaństwo stało się religią panującą w imperium.
W VII w. Jerozolima i Wzgórze Świątynne przeszły we władanie muzułmanów.
Na wzgórzu stanęły wówczas Kopuła na Skale oraz meczet Al-Aksa.
Kopuła jest rodzajem sanktuarium nad skałą związaną z podróżą proroka Mahometa do nieba.
XVII sura Koranu opisuje zdarzenie, kiedy to anioł Gabriel obudził Mahometa przy świętym kamieniu Kaaba w Mekce, aby wsadzić go na skrzydlatego rumaka.
Ten zaś przeniósł proroka z Mekki do Jerozolimy na skałę na Wzgórzu Świątynnym, skąd wzniósł się do nieba, aby po spotkaniu z Bogiem i prorokami (m.in. z Jezusem i Janem Chrzcicielem) powrócić do Mekki.
Nocna Podróż Mahometa i jego wniebowstąpienie należą do głównych punktów wiary islamu.
To właśnie w czasie tej podróży prorok ustalił z Bogiem, w jaki sposób i jak często należy się modlić.
Odtąd muzułmanie modlą się pięć razy dziennie.
Ślady stóp Mahometa
Na skale na Wzgórzu Morii znajdują się odciski stóp mające należeć do Mahometa.
Sułtan Abd el-Malik wzniósł tu w 691 r. pierwszą kopułę nad świętą skałą, a w 720 r. jego syn Al Walid zbudował w pobliżu ogromny drewniany meczet i nazwał go Al-Aksa.
W 1099 r. po podbiciu Jerozolimy krzyżowcy przekształcili Kopułę Skały w kościół Templum Domini, natomiast meczet Al-Aksa zamieniono w pałac, w którym zamieszkali templariusze.
Przypuszcza się, że w czasie pobytu na Wzgórzu Świątynnym prowadzili oni intensywną penetrację tutejszych podziemi i ruin.
Liczne są spekulacje na temat tego, czy templariusze mogli odkryć pod wzgórzem coś, co przyczyniło się do ich późniejszej wielkiej potęgi i bogactwa.
Niewykluczone, że odnaleźli część skarbu świątynnego albo też jakieś tajne manuskrypty dające im niezwykłą wiedzę.
Po zwycięstwie Saladyna i zajęciu Jerozolimy, Wzgórze Świątynne stało się trzecim – po Mekce i Medynie – najświętszym miejscem kultu muzułmańskiego.
Obecnie znajduje się ono pod kontrolą palestyńskich wyznawców islamu.
Święta geometria i silne energie
Oktogonalna forma Kopuły na Skale oparta jest o święte proporcje i wiedzę tajemną arabskich architektów.
Niewątpliwie czerpali oni ją również z założeń konstrukcyjnych Świątyni Salomona.
Tę pełną równowagi wewnętrznej budowlę tworzy bryła o przekroju ośmiokąta, wpisanego w dwa identyczne kwadraty, obrócone o 45 stopni. Symboliczna geometria tej konstrukcji ma za zadanie wzmacniać skupiające się w tym miejscu energie Ziemi i Kosmosu.
Kopuła jest znakomitym przykładem zastosowania wiedzy ezoterycznej i świętej geometrii w architekturze sakralnej.
Nic dziwnego, że stała się ona wzorcem dla innych budowli.
Jak wskazują badania radiestezyjne, obiekt ten, zaraz po Wielkiej Piramidzie w Gizie,jest miejscem o najsilniejszym pozytywnym promieniowaniu na świecie sięgającym 162 000 jednostek Bovisa (przy normie wynoszącej 6500 jednostek w tej skali).
Kopuła na Skale znajduje się na skrzyżowaniu aż dziesięciu stref geomantycznych łączących ją z różnymi miejscami na kuli ziemskiej ważnymi dla rozwoju ludzkości.
Niestety miejsce to nie jest całkowicie spokojne i to nie tylko ze względu na napięcia między Żydami a Palestyńczykami.
Żydowscy fundamentaliści chcieliby na Wzgórzu Świątynnym wybudować nową Świątynię Salomona i unicestwić Kopułę na Skale.
Na szczęście w 1982 i 1984 r. zapobieżono w ostatniej chwili zamachom bombowym. Wysadzenie w powietrze meczetów w tym świętym miejscu mogłoby byś zarzewiem trzeciej wojny światowej.
Niestety, działają też grupy chrześcijańskich fundamentalistów, które uważają, że do powtórnego przyjścia Chrystusa konieczne jest odbudowanie Świątyni Salomona i zniszczenie obiektów muzułmańskich.
tekst i zdjęcia: MERLIN
http://gwiazdy.com.pl/component/content/...jerozolimy