[Krystyna]

   
Judaszowiec (Cercis L.)
Rodzaj roślin z plemienia Cercideae – jednej z najstarszych lub najstarszej linii rozwojowych bobowatych (Fabaceae).
W obrębie plemienia rodzaj Judaszowiec stanowi zresztą także klad bazalny
Dawniej rodzaj zaliczany był brezylkowatych Caesalpinioideae (podrodziny lub rodziny w zależności od ujęcia systematycznego)
Należy do niego 10 gatunków.
Gatunkiem typowym jest Cercis siliquastrum L..
W wielu językach w nazwie tej rośliny pojawia się imię Judasza, który według podania powiesił się na tym właśnie drzewie.
Wszystkie gatunki judaszowców wytwarzają kwiaty nie tylko na pędach, ale również na grubych konarach, a nawet na pniu (kaulifloria).
Liście są pojedyncze co jest cechą wyraźnie różniącą od innych przedstawicieli bobowatych
Gatunki
• Cercis Canadensis L. – judaszowiec kanadyjski
• Cercis Chinensis Bunge – judaszowiec chiński
• Cercis Chingii Chun
• Cercis Chuniana F. P. Metcalf
• Cercis Gigantea ined. – judaszowiec olbrzymi
• Cercis Glabra Pamp.
• Cercis Griffithii Boiss.
• Cercis Occidentalis Torr. ex Gray – judaszowiec zachodni
• Cercis Racemosa Oliv.
• Cercis Siliquastrum L. – judaszowiec południowy
źródło

[Krystyna]

   
Cercis Siliquastrum
Jak głosi legenda, ponoć właśnie na takim właśnie drzewie powiesił się Judasz po swojej zdradzie.
Jak było naprawdę - nie wiadomo, jednak judaszowiec południowy (Cercis Siliquastrum) trafił do nas z południa Europy i Bliskiego Wschodu.
W ojczyźnie osiąga 10 m wysokości, w polskich ogrodach miewa jedynie kilka metrów i zwykle jest nieregularnym krzewem, a jeśli wykształca pojedynczy pień - małym drzewkiem.
Ten wapniolubny kserofit w naturze rośnie na suchych, kamienistych i słonecznych zboczach.
W ogrodzie najlepiej czuje się w miejscach dobrze oświetlonych, ciepłych i osłoniętych, na żyznej glebie.
Podobnie jak paulownia jest bardzo wrażliwy na mrozy, dlatego udaje się w najcieplejszych rejonach kraju - na zachodnim Wybrzeżu i na Dolnym Śląsku.
W centralnej i wschodniej części kraju koniecznie trzeba go starannie okrywać na zimę.

Liście Judaszowca mają sercowaty lub nerkowaty kształt o zaokrąglonym wierzchołku.          
Rozwijają się w tym samym czasie co kwiaty, czyli w maju.
Jego kwiaty - różowopurpurowe zebrane w pęczki po 3-6 wyrastają z pączków śpiących wprost z gałęzi, konarów, a nawet pnia!
(Zjawisko to nosi nazwę kauliflorii).
Drzewo wygląda, jakby było oblepione bibułkowymi kulkami.
Warto wiedzieć, że kwiaty judaszowca są jadalne, mają słodko-kwaskowy smak i można je dodawać do sałatek
więcej tutaj

[Krystyna]

   
Cercis Chinensis Bunge
Judaszowiec chiński jest jednym z najpiękniejszych drzew.
Wiosną jego gałęzie pokrywają się tysiącami drobnych fioletowych kwiatków.
Wygląda wtedy jakby go ktoś posypał fioletowym pyłem.
Co ciekawe, kwiaty pojawiają się nie tylko na młodych gałęziach, jak w przypadku większości drzew, ale również na grubych konarach.
Na wstępie trzeba zaznaczyć, że w mroźne zimy drzewo może przemarzać.
Można je uprawiać w polskich warunkach klimatycznych, ale trzeba mu zapewnić odpowiednie warunki.
Musi rosnąć w zacisznym miejscu ogrodu, najlepiej przy ścianie domu, gdzie jest dużo cieplej.
Nie wolno go sadzić w miejscach gdzie może być narażony na wysuszające działanie zimowego wiatru
Kwiaty są drobne, fioletowe i pojawiają się wczesną wiosną, jeszcze przed liśćmi.
Drzewo wygląda wtedy jak oprószone fioletowym pyłem.
Drzewo dorasta do kilkunastu metrów wysokości, ale w naszym klimacie może osiągnąć najwyżej kilka metrów wysokości. Lubi stanowiska słoneczne i półcieniste.
Podłoże musi być żyzne, przepuszczalne i obojętne. W pierwszych latach od posadzenia należy okrywać młode drzewko.
Sadzimy tylko w zacisznych miejscach.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Cercis Occidentalis Torr. ex Gray
Syn.: Cercis Arizonica NN Dodge, Cercis Arizonica Patraw
Cercis Occidentalis, to małe drzewo lub krzew w rodzinie roślin strączkowych.
Znajduje się w amerykańskim Southwest , od Kalifornii do Utah i Arizony. 
Łatwo jest rozpoznać, gdy jest w rozkwicie od marca do maja, kiedy pokryte jest małymi różowymi kwiatami.

[Krystyna]

   
       
Cercis Canadensis var. Texas White
Unikatowa odmiana o śnieżnobiałych kwiatach i ciemnozielonych, błyszczących liściach, odporna na okresowe susze.
Niezwykle piękne drzewko, którego niespotykane u odmian motylkowate kwiaty są śnieżnobiałe, zebrane w krótkie grona, wyrastają wprost z kory, jeszcze przed pojawieniem się liści !!!
Jedno z nielicznych drzew o tak zachwycającym kwitnieniu. 
Warto mieć taki okaz w ogrodzie !
Okres kwitnienia przypada na miesiąc maj.
Kwiaty tego drzewa są jadalne.
Ich dosyć słodki smak, pozwala na wykorzystanie tego egzotyku do sałatek.
Wyrastają na pędach młodych, starszych, a nawet prosto z kory.
Jesienią z kwiatów powstają torebki nasienne w formie płaskich, brązowych strąków, które zdobią długo jeszcze drzewko .
Liście błyszczące, zielone, skórzaste, przebarwiają się jesienią na piękny żółty kolor.
Drzewko dorasta do 4-5 m wysokości.
źródło

[Krystyna]

   
Cercis Canadensis 'RUBY FALLS'
Pierwsza płacząca odmiana o bordowych liściach!
źródło

[Krystyna]

   
   
   
Cercis Canadensis
Drzewo lub wysoki krzew dorastający w Polsce do wysokości 8m, zrzucający liście na zimę.
Występuje na południu Europy, w Ameryce Północnej i w zachodniej Azji.
Uprawiany ze względu na liście i motylkowate różowe kwiaty, które ukazują się przed rozwojem liści bezpośrednio na grubych gałęziach i pniu, co wygląda bardzo efektownie

Judaszowiec Kanadyjski zakwita na przełomie kwietnia i maja, przed rozwojem liści.
Motylkowate kwiaty są drobne (około 1,5 cm), ale bardzo dekoracyjne, intensywnie różowe, zebrane w pęczki po kilka, wyrastają charakterystycznie z pączków śpiących kory, na pędach zeszłorocznych, ale także na starszych gałęziach i bezpośrednio na pniu.
Zjawisko to występuje rzadko i nosi nazwę kauliflorii.
Liczba kwiatów jest oszałamiająca i często całe drzewo – od podstawy pnia, aż do najwyższych pędów – pokryte jest masą różowych kwiatów.
Kwitnienie trwa (w zależności od pogody) do trzech tygodni. Kwiaty judaszowca są miododajne, stanowią jeden z najwcześniejszych pożytków dla pszczół, ale ze względu na specyficzną budowę kwiatów (głęboko osadzone nektarniki), nektar jest osiągalny tylko dla owadów o długich języczkach.
Judaszowiec kanadyjski jest rośliną owadopylną.
Po zapyleniu kwiatów i zapłodnieniu zawiązuje owoce – strąki, 5–10 cm długości, z kilkoma, płaskimi, eliptycznymi, średnicy około 6 mm nasionami wewnątrz, które dojrzewają od sierpnia do października.
Strąki są początkowo zielone, w miarę dojrzewania brązowieją i zasychają na pędach, mogą tam pozostawać do wiosny (w wietrzną pogodę wydają charakterystyczny szelest).
Nasiona po dojrzeniu są brązowe i mają bardzo twarde okrywy, mimo to są chętnie zjadane przez ptaki.
Niekiedy (przy braku odpowiednich owadów zapylających lub niekorzystnej pogodzie) rośliny nie zawiązują owoców i nasion.
Zdarzają się też osobniki o kwiatach sterylnych, które w ogóle nie zawiązują nasion.
Judaszowiec kanadyjski można sadzić jako soliter lub w niewielkich grupach, także w szpalerach w ogrodach, parkach oraz zieleni publicznej i osiedlowej, w osłoniętych od zimnych wiatrów, zacisznych miejscach, na ciepłych stanowiskach.
źródło

[Krystyna]

   
   
Cercis Gigantea 
Tak jak inne Judaszowce, ma on zaokrągloną formę i średni wzrost 3,5 -5m
Co go wyróżnia, to liście w kształcie serca..15-20cm
Ma różowe kwiaty, kwitnie wczesna wiosną, a jesienią piękne złociste liście...

[Krystyna]

https://www.treesandshrubsonline.org/sit...ngii-1.jpg
Cercis Chingii W.Y. Chun
https://www.treesandshrubsonline.org/art...s-chingii/
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D0%...1%82%D0%B0