[Krystyna]

   
Lesedi la Rona  Diamond
Lesedi la Rona –  wcześniej znany jako Karowe AK6.
 Jest to drugi co do wielkości diament po Cullinanie.
 Został odkryty w kopalni Karowe w Botswanie 16 listopada 2015 roku.
Po wydobyciu ważył 1,111 karatów w tej chwili po oczyszczeniu masa została zredukowana do 1,109 karatów (ok. 222 gramy).
Wielkością jest zbliżony do piłki tenisowej.

Historia diamentu
Pierwotnie nadano mu nazwę Karowe AK6 – od nazwy południowoafrykańskiej kopalni oraz tunelu, w którym go wydobyto (AK6).
18 stycznia prezes Lucara Diamond Corporation – William Lamb ogłosił konkurs na nazwę diamentu, w którym mogli wziąć udział wszyscy mieszkańcy Botswany.
 Wystarczyło wysłać SMSa lub e-maila ze swoją propozycją nazwy, a twórca tej, która zostałaby wybrana, miał otrzymać nagrodę – 2170 dolarów.
 W wyniku tego konkursu otrzymano 11 tysięcy e-maili i tysiąc SMSów.
9 lutego ogłoszono wyniki, a szczęśliwy zwycięzca – Thembani Moitlhobogi z miejscowości Mmadikola – przyznał, że wymyślił takie określenie, ponieważ Lesedi la Rona (Nasze Światło) jest „dumą, światłem i nadzieją Botswany”.
I nie ma w tych słowach ani odrobiny przesady, ponieważ gospodarka tego afrykańskiegokraju w dużej mierze opiera się właśnie na wydobyciu oraz produkcji diamentów.

Na początku maja 2016 roku prezes Lucara Diamond Corporation William Lamb poinformował, że przed wydobyciem kryształ diamentu miał masę ok 1,500 karatów. 
Uległ on niestety pęknięciu na dwie części – nie jest pewne, czy podczas wydobycia, czy podczas czyszczenia metodą piaskowania. 
Drugi kryształ idealnie pasujący do Lesedi La Rona waży 374 karaty.

Wartość diamentu
29 czerwca 2016 roku planowana jest aukcja diamentu.
 Specjaliści z domu aukcyjnego Sotheby’s w Londynie szacują wartość diamentu na nawet 70 mln dolarów.
Wcześniejsze szacunki, ustalone na podstawie wcześniejszych danych ze sprzedaży diamentów, wskazywały na kwotę 40-60 mln dolarów.
26 czerwca 2016 roku właściciel diamentu Lucara Diamond's poinformował w oficjalnym komunikacie, że diament został ubezpieczony na kwotę 120 mln dolarów
https://pl.wikipedia.org/wiki/Lesedi_la_rona
źródło
źródło

[Krystyna]

       
Orlov Diamond
To największy i najsłynniejszy z siedmiu klejnotów eksponowanych na Kremlu. 
Posiada szlif rozetowy, waży 189,62 karatów. 
Umiejscowiony był w berle carów rosyjskich. 
Obecnie znajduje się w skarbcu diamentowym w Moskwie. 

Diament został znaleziony w Indiach pod koniec XVII w. - początek XVIII wieku. 
Początkowa waga tego diamentu wynosiła ok. 400 karatów, ale po cięciu i szlifowaniu spadła i obecnie wynosi 189,62 karatów. 
Podobnie do innych kosztowności z XVIII wieku, początki historii „Orłowa" związane są z indyjską świątynią. 
Popularna legenda mówi o zrabowaniu go przez żołnierza francuskiego w 1750 r. w hinduskiej świątyni, gdzie był wprawiony w oko posągu Brahmy. 
Dezerter uciekł z nim do Madrasu. 
Diament został tam sprzedany kapitanowi okrętu i przywieziony do Amsterdamu.
Tutaj za 1400 000 guldenów holenderskich został zakupiony przez hrabiego Grigorija Orłowa. 
W 1773 roku hrabia podarował go Katarzynie Wielkiej w imieniny zamiast bukietu kwiatów . 
W rzeczywistości to nie Orłow zapłacił za diament.
Kamień kupiła sobie Katarzyna II, która zapłaciła za to ze Skarbu Państwa. 
Jednak aby zapobiec plotkom o jej ekstrawagancji i nierozsądnym wydawaniu pieniędzy, wymyśliła intrygę z udziałem swojego kochanka i nazwała kamień „ Orłow" .
http://antiquebizu.pl/diament-or%C5%82ow/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Or%C5%82ow_(diament
http://www.bankier.pl/wiadomosc/Diamenty...01394.html

[Krystyna]

   
Oppenheimer Blue Diamond
Największy na świecie niebieski diament 
Ważący 14,62 karata kamień charakteryzuje się fantazyjnie żywą barwą, najwyższą i najjaśniejszą możliwą dla niebieskiego odcienia. Należy on do elitarnej grupy, ponieważ zaledwie 0,1 proc. światowych diamentowych zasobów stanowią kamienie w tym kolorze, a wśród nich tylko 1 proc. ma fantazyjnie żywy odcień.
Eksperci szacowali, że diament może zostać sprzedany na aukcji w Genewie za około 45 mln dolarów.
Nazwa tego klejnotu pochodzi od jego poprzedniego właściciela, sir Philipa Oppenheimera, którego rodzina przez wiele lat zarządzała słynną diamentową spółką De Beers.

Poprzedni rekord należał do 12,03-karatowego diamentu "Blue Moon", który na aukcji w listopadzie ubiegłego roku zmienił właściciela za sumę 48,6 mln dolarów.
https://www.youtube.com/watch?v=7toyBIuU...toyBIuUoK8
źródło

[Krystyna]

   
źródło
Sancy Diamond
Sancy jest ponad 55 karatowym, najczystszej wody diamentem indyjskim. 
Czasami nazywa się go także "Le Grand".
Do Europy trafił w XV wieku. 
Pierwszym europejskim właścicielem diamentu był książę Burgundii - Karol Zuchwały. 
Książę nigdy nie rozstawał się z diamentem, ponieważ wierzył, że ten chroni go przed chorobami i ranami na polu bitwy. 
Wiara wiarą, jednak Karol Zuchwały zginął w bitwie pod Nancy. 
Jego ciało zostało obrabowane przez jakiegoś żołnierza, który znaleziony kamień sprzedał za dość niewielką kwotę.

Później ten wspaniały kamień przechodził z rąk do rąk. 
Między innymi należał do króla Portugalii.
Około 1570 roku nabył go Nancy Harlai, baron Sancy, który pełnił w Konstantynopolu urząd ambasadora Francji. 
Stąd obecna nazwa kamienia.
Później król Francji - Henryk III – ozdobił diamentem aksamitną czapeczkę, którą nosił, by ukryć łysinę.

Następny król Henryk IV uczynił barona Sancy swoim ministrem finansów. 
Diament był zabezpieczeniem pożyczki na opłacenie armii. 
Wysłano posłańca z diamentem, lecz człowiek ten nie dotarł króla, a jakiś czas później znaleziono jego straszliwie okaleczone ciało ukryte w zaroślach. 
Legenda głosi że diament wtedy nie zginął. 
Odnalazł się bowiem w żołądku zmarłego, który połknął go dla bezpieczeństwa. 
Odtąd kamień zmieniał właściciela jeszcze kilkakrotnie, między innymi znalazł się w posiadaniu rodziny Astorów, aż w końcu kolejnym właścicielem diamentu został Ludwik XVI. 

W 1791 diament został oszacowany na przeszło milion franków. 
W 1792 r., w czasie rewolucji zaginął wraz z innymi klejnotami królewskimi.
Został odnaleziony w skarbcu hiszpańskim, aż wreszcie został sprzedany rosyjskiemu księciu Demidowowi. 
Obecnie stanowi własność Luwru.

Tak więc Sancy jest jednym z najbardziej znanych kamieni w historii, który przeszedł przez więcej krajów i dotknął więcej rodzin królewskich niż jakikolwiek inny diament w historii.
Biorąc pod uwagę długi okres, w którym diament pozostał we Francji, około 263 lat z całkowitej historii 587 lat, Sancy Diamond jest bez wątpienia wybitnym reliktem dumnego Narodowego Dziedzictwa Francji, i jest obecny w Galerii Apollo w Luwr, która jest najbardziej odpowiednim miejscem na tak wspaniały i zabytkowy diament.
źródło
źródło
historia diamentu
http://famousdiamonds.tripod.com/beausancydiamond.html

[Krystyna]

       
Spirit of de Grisogono Diamond
To największy czarny diament na świecie. 
Oprócz niego istnieją jeszcze dwa, dużo mniejsze - diament Orlova oraz Amsterdam, które ważą odpowiednio 67 i 33 karaty. 
Krążą także pogłoski o istnieniu jeszcze jednego czarnego diamentu – Gwiazdy Afryki, ważącej 205 karatów, która miała zostać wydobyta gdzieś w Afryce Centralnej, skradziona i sprzedana nieznanemu kupcowi z Azji. 
Nikt nie jest jednak w stanie potwierdzić tych informacji. 
Duch Grisogono został znaleziony w szwajcarskiej kopalni w środkowo-zachodniej Afryce.
W stanie surowym ważył aż 587 karatów. 
Oszlifował go słynny szlifierz, Fawez Gruosi, używając do tego starej hinduskiej techniki – tzw. cięcia Mogulów. 
Diament ma regularny owalny kształt i po obróbce waży 312.24 karatów. 
Prace nad diamentem trwały ponad rok. 
Gruosi zrobił z niego pierścionek – oprawił w biało złoto i ozdobił 702 małymi białymi diamentami, ważącymi w sumie 36,39 karatów.
Jego właścicielem jest obecnie były francuski tenisista Henri Leconte, diament często bywa widziany na palcu jego żony.

[Krystyna]

       
President Vargas Diamond
Jest największym diamentem brazylijskim, jego masa wynosi 725,6 kr. 
Został znaleziony w 1938 r. w Patrocinio w stanie Minas Gerais.
Nazwany na cześć żony Prezydenta Vargasa...
Został przewieziony do Nowego Jorku, gdzie podzielono go na 29 kamieni, z których największy ważył 48,3 kr. 
Wartość całego diamentu oszacowano na 750 tysięcy dolarów.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

       
       
Wittelsbach Diamond
Wittelsbach, Błękitny diament, Błękitny Wittelsbacher... wiele nazw, ale za każdym razem chodzi o jeden i ten sam klejnot. 
Niewiele jest tak dużych niebieskich brylantów, a ten dodatkowo ma ciekawą historię. 
Diament pochodzi z kopalń byłego Indyjskiego królestwa Golkonda. 
Kupił go król Hiszpanii - Filip IV – i włączył do posagu swej córki - Małgorzaty Teresy Habsburg, która z różnych politycznych powodów została zaręczona z własnym wujem, cesarzem Leopoldem I Habsburgiem.
Po jej śmierci w 1673 roku Leopold zatrzymał kamień. 
Po raz pierwszy usłyszano o diamencie pięćdziesiąt lat później.
Znalazł się w posiadaniu Habsburgów i przybył do Monachium, gdy Maria Amalia w 1722 roku poślubiła Karola Bawarii - członka rodziny Wittelsbach. 

W 1745 roku diament Wittelsbach został oprawiony na zamówienie bawarskiego elektora Złotego Runa. 
Kiedy Maksymilian IV Józef von Wittelsbach został pierwszym Królem Bawarii, zlecił wykonanie korony królewskiej, której ozdobą został właśnie błękitny diament.
Klejnot pozostał w niej do 1918 roku. 
Rodzina Wittelsbach sprzedała diament dopiero w 1951 roku. 
Do 1964 roku był w prywatnych rękach.
 10 grudnia 2008 r. został sprzedany londyńskiemu jubilerowi Laurence Graffowi za 16.400.000 funtów sterling. 
Zaraz po sprzedaży, Graff kazał przeszlifować kamień, by usunąć uszkodzenia i poprawić kolor. 
Spowodowało to utratę masy diamentu o 4,45 karatów (890 mg). 
Wtedy też zmieniono nazwę diamentu na Wittlesbach-Graff.  
Diament jest z pewnością przepiękny i warty swej, coraz wyższej, ceny.  
źródło
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Korloff Noir Diamond
Pochodzenie 88-karatowego czarnego diamentu Korloff Noir jest owiane tajemnicą, ale według legendy wydaje się, że pochodzi on z Rosji i jest własnością kilku pokoleń rodziny Karloff-Sapozhnikov, od której ten diament ma swoją nazwę. 
Obecnymi właścicielami diamentu są jubilerzy Korloff z Francji, założeni w 1978 roku, którzy wzięli nazwę swojej firmy od diamentu.
Jest to 88-karatowy diament z 57 krawędziami. Zanim został wycięty i wypolerowany, miał 421 karatów.
Jest ubezpieczony na 37 milionów dolarów. 
Mistyka diamentu Korloff Noir
Według legendy diament Korloff przynosi szczęście, radość i dobrobyt każdemu, kto ma przywilej dotknięcia go. Doskonałe występy Pete Samprasa w tenisie oraz osiągnięcia Gary'ego Kasparowa i Anatolija Karpowa w świecie szachów przypisuje się dotknięciu diamentu. Podobnie rosyjski łyżwiarz figurowy Alexey Yagudin, który miał przywilej dotknięcia szczęśliwego kamienia, zdobył złoto podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002 w Salt Lake City. 
Marina Anisina, rosyjska łyżwiarka figurowa, jest podobno szczęśliwą osobą, która miała przywilej dotknięcia diamentu.
źródło
źródło
https://www.youtube.com/watch?v=mBpAlqni...e=emb_logo

[Krystyna]

       
Emperor Maximilian Diamond
Diament cesarza Maksymiliana zawdzięcza swoją nazwę Ferdynandowi Maksymilianowi Józefowi, arcyksięciu Austrii i młodszemu bratu cesarza Franciszka Józefa Austrii (1848-1916), który w wyniku międzynarodowej intrygi zasiadł na tronie Meksyku w 1864 roku, co ostatecznie zaowocowało w jego wykonaniu. 
Maksymilian Joseph kupił 41,94-karatowy diament podczas wyprawy botanicznej do Brazylii w 1860 r., A diament stał się znany jako diament cesarza Maksymiliana. Kupił również inny 33-karatowy diament, który został nazwany Maksymilianem II, czasem nazywanym „Diamentem Carlotty”, od imienia swojej żony księżniczki Charlotte, której podarował diament.

Diament Cesarza Maksymiliana jest 41,94-karatowym, prawie bezbarwnym diamentem o szlifie poduszkowym, o czystości VS-1. 
Zgodnie z systemem klasyfikacji kolorów GIA, w pobliżu bezbarwnych diamentów może występować klasyfikacja G, H, I lub J.
Diament Cesarza Maksymiliana mieści się w zakresie I.
Ważną cechą diamentu jest silna niebieska (nieco fioletowa) fluorescencja, którą kamień pokazuje w naturalnym świetle dziennym, co ma tendencję do zmniejszania żółtego zabarwienia diamentu.

Historia
Diament jest pochodzenia brazylijskiego i został zakupiony przez Ferdynanda Maksymiliana Josepha w 1860 roku, kiedy wybrał się do brazylijskich lasów deszczowych w ramach studiów botanicznych, które fascynowały go od dzieciństwa. 
Nie jest pewne, gdzie diament został wycięty i polerowany, ale najprawdopodobniej musiał to być jeden z centrów cięcia diamentów w Europie, takich jak Antwerpia czy Amsterdam, ponieważ w tamtym czasie w Brazylii nie było zbyt wielu uznanych centrów cięcia diamentów. .
Maksymilian Joseph zakupił również drugi diament, który był 33-karatowym kamieniem z zielonkawo-żółtym odcieniem, który później podarował swojej żonie księżniczce Carlocie, córce króla Belgii Leopolda I. 
Księżniczka Carlota nosiła diament jako wisiorek do naszyjnika.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

       
Empress Eugenie Diamond
Jest owalny diament, idealnie pocięty i waży 51 karatów. 
Został nazwany na cześć francuskiej cesarzowej Eugénie de Montijo , która była jej właścicielem pod koniec XIX wieku. 
Obecnie znajduje się w rękach prywatnego kolekcjonera.
dużo ciekawostek
źródło

[Krystyna]

       
       
Akbar Shah/Jahangir Shah Diamond
Shepherd's Stone
Diament Akbar Shah to historyczny Diament z początku XVII wieku związany z wielkim Cesarzem Mogołów Akbarem Wielkim i jego następcami Jehangirem Shah i Shah Jahaanem. 
Diament bierze swoją nazwę od cesarza Akbara (1556-1605), którego imię jest wpisane na diament w języku arabskim, mimo że proces wpisywania nie miał miejsca za jego panowania, ale później za jego syna i następcę, cesarza Jahangir Shah. 
Angielskie tłumaczenie tego napisu brzmi następująco: - Shah Akbar, Shah of the world, 1028 AH (1619 AD).
1619 rne odpowiada okresowi panowania cesarza Jahangira Szacha, który panował przez 22 lata od 1605 do 1627. 
Tak więc, chociaż diament nosi imię cesarza Akbara, wydaje się, że został oszlifowany i wypolerowany oraz wpisany w rok 1619 r., za panowania Jahangira Szacha, który być może wydał szczegółowe instrukcje swoim mistrzom szlifierskim i polerującym, po osobistym zatwierdzeniu tekstu inskrypcji, mając na względzie utrwalenie pamięci swojego wielkiego ojca, Akbara Wielkiego, architekta nowoczesnego państwa świeckiego.
Tak więc Diament został nazwany na cześć jednego z największych cesarzy w historii Indii, cesarza Akbara Shaha, a do nazwy Diamentu dodano imię Jahangir Shah, ponieważ był on architektem pierwszego napisu, a Diament został oszlifowany i polerowany za jego rządów.
Drugi napis na Diamencie, upamiętniający imię cesarza Shah Jahaana, brzmi następująco: - Do Pana Dwóch Światów - 1039 AH - Shah Jahan. 
Architektem tego napisu jest cesarz Shah Jahan, syn i następca cesarza Jahangira Shaha, ponieważ rok 1039 AH odpowiada 1630 rne trzeciemu rokowi panowania Szahdżahana (1627-1658). 
Jednak jego imię nie zostało dodane do nazwy Diamentu, ponieważ Diament nie powstał w jego okresie.

Wydaje się, że trzecia nazwa Kamień Pasterza pochodzi od imienia osoby, która po raz pierwszy nabyła kamień w Turcji, gdzie pojawił się po jego utracie w 1749 r., po zdemontowaniu tronu Pawia po zabójstwie Nadira Szacha, potężny zdobywca Iranu. 

Kamień Pasterza został ostatecznie zakupiony przez myślącego biznesowo George'a Blogga w 1866 r., którego nabycie historycznego Diamentu było najbardziej niefortunne, ponieważ przywiózł Diament do Londynu i lekceważąc jego historyczne referencje, zdewastował go, usuwając go z oryginalnego stołu -cięte formy, ważące 116 karatów do Diamentu w kształcie kropli o wadze około 71 karatów. 

Obie inskrypcje na Brylantach zostały zniszczone, ale na szczęście George Blogg był na tyle przytomny, by przed zniszczeniem sporządzić ich fasymile,

 
Informacje dostępne na temat historycznego Diamentu Akbar Shah/Jahangir Shah pochodzą głównie z książki Edwina Streetera „The Great Diamond of the World, their History and Romance” opublikowanej w 1882 roku, w której Diament miał wagę 120 arabskich karatów lub 116 karatów angielskich. 

Mówi się również, że zdobił jedno z oczu pawia na słynnym pawim tronie Shah Jahaana. 
Poza tym nic nie mówi się o kolorze, czystości ani kształcie / szlifie Diamentu. 
wiecej ciekawostek...tutaj...

[Krystyna]

   
Amarillo Starlight Diamond
Diament zawdzięcza swoją nazwę od miasta, z którego pochodzi właściciel diamentu, WW Johnson z Amarillo w Teksasie, który odkrył 16,37-karatowy nieoszlifowany diament w 1975 roku w jedynej na świecie kopalni diamentów otwartej dla poszukiwaczy, w Arkansas Crater of Diamond State Park, gdzie można było szukać diamentów po uiszczeniu symbolicznej opłaty i zachować to, co znalazł.
Diament Amarillo Starlight to 7,54-karatowy biały diament o szlifie markizowym o nieznanym kolorze i stopniu czystości.

Nieoszlifowany diament Amarillo Star, biały kamień o masie 16,37 karatów, został odkryty w 1975 roku przez WW Johnsona z Amarillo w Teksasie, kiedy był na wakacjach z rodziną w parku stanowym Crater of Diamonds w Arkansas. 
Pan Johnson postanowił zabrać swoją rodzinę na popularną przygodę w poszukiwaniu diamentów w parku, rozrywkę, w którą zwykle angażują się wszyscy odwiedzający park, i został nagrodzony tym niezwykłym i imponującym znaleziskiem.

Zgodnie z polityką parku, zgodnie z którą „znalazcy są strażnikami” pan Johnson został właścicielem diamentu. 
Następnie dostał diament pocięty na kształt markizy o wadze 7,54 karata, z nieuniknioną utratą 8,83 karata, co odpowiada 54% pierwotnego surowca diamentowego. 
Takie straty są powszechne przy obróbce diamentów, przy próbach uzyskania diamentów o najwyższej jakości, z maksymalnym płomieniem i blaskiem, czyli cięciu dla jakości kosztem ilość

Amarillo Starlight jest czwartym co do wielkości nieoszlifowanym diamentem odkrytym w historii eksploatacji krateru i największym diamentem odkrytym od czasu założenia krateru jako parku stanowego

16,37-karatowy biały nieoszlifowany diament stał się największym diamentem, jaki kiedykolwiek odkrył gość parku po ustanowieniu krateru jako parku stanowego w 1972 roku. 
Diament nadal posiada ten rekord. 
Diament nazwano Światłem Gwiazd Amarillo. 
Przed cięciem jego waga wynosiła 16,37 karata. 
Szlif markizowy zredukował go do 7,54 karata. .
Источник: https://masteruvelir.ru/spravochnik-yuve...light.html
Jednak na liście znaczących diamentów odkrytych w Crater of Diamonds Park, Amarillo Starlight zajmuje 4. pozycję, będąc czwartym co do wielkości nieoszlifowanym diamentem odkrytym do tej pory w historii eksploatacji krateru.
źródło
https://masteruvelir.ru/spravochnik-yuve...light.html

[Krystyna]

   
Blue Lili Diamond
Diament Blue Lili zawdzięcza swoją nazwę żonie Williama Goldberga, byłego prezesa renomowanej firmy William Goldberg Diamond Corporation z Nowego Jorku, firmy założonej w 1973 roku, która specjalizuje się w cięciu, polerowaniu i sprzedaży wysokiej klasy dużych diamentów. , fantazyjne kolorowe diamenty i diamentową biżuterię. 
Według strony internetowej firmy www.williamgoldberg.com, kiedy William Goldberg kształtował kamień, intensywny niebieski kolor diamentu i ognisty charakter przypominały mu kogoś bliskiego jego sercu, jego żonę Lili. 
Dlatego William Goldberg zdecydował się nazwać przetworzony niebieski diament imieniem swojej ukochanej żony Lili.

Nic nie wiadomo o wczesnej historii diamentu, na przykład o kraju i kopalni pochodzenia diamentu, dacie odkrycia, ciężarze surowego kamienia itp. 
Ale biorąc pod uwagę kolor i rozmiar gotowego kamienia, bez wątpienia musiał on mieć pochodzi z kopalni diamentów Premier w Republice Południowej Afryki, jedynego na świecie źródła niebieskich diamentów o znacznych rozmiarach, w XX i XXI wieku. 
Diament musiał zostać zakupiony od De Beers przez firmę William Goldberg Diamond Corporation. 
Mistrzowie cięcia Goldberg Corporation, na czele z samym Diamantaire Williamem Goldbergiem, przeprowadzili szczegółowe badania surowego kamienia i ostatecznie zdecydowali się wyciąć go i wypolerować w stożkowy niebieski diament o poduszce 30,06 karata, o kształcie trapezu, który został następnie nazwany diamentem Blue Lili.

Strona internetowa William Goldberg Diamond Corportion, www.williamgoldberg.com, potwierdza, że krajem pochodzenia diamentu Blue Lili jest RPA.
źródło

[Krystyna]

   
Royal Indian Jewelry - Maharani Sita Devi of Baroda nosząca trójwarstwowy naszyjnik z diamentami z poduszkowym szlifem diamentem „Gwiazda Południa” i znajdującym się pod nim diamentem „English Dresden” w kształcie gruszki jako centralnym elementem naszyjnika

English Dresden Diamond
Nazwa angielskiego drezdeńskiego diamentu pochodzi od pana EH Dresden, XIX-wiecznego jubilera i handlarza diamentami z Londynu, który kupił 119,5-karatowy nieoszlifowany diament odkryty w brazylijskiej dzielnicy Bagagem w 1857 roku, a następnie przekazał go do obróbki renomowanej firmie zajmującej się szlifowaniem diamentów , firma Messrs. Coster's z Amsterdamu, która wcześniej zasłużyła na wyróżnienie za szlifowanie diamentu „Gwiazda Południa”, również odkryta w Brazylii w 1853 r. i ponowne cięcie najsłynniejszego ze wszystkich historycznych diamentów, Koh-i-Noor, w 1852 roku.

English Dresden Diamond jest wyjątkowym diamentem, nie tylko ze względu na swoją czystość i klarowność, ale także ze względu na uderzająco równoległy przebieg diamentu z innym słynnym diamentem odkrytym w Brazylii, diamentem „Gwiazda Południa”, od jego odkrycia do ostateczna własność diamentu. Porównanie historii obu diamentów byłoby interesujące i pouczające.
źródło

[Krystyna]

Zdjęcie archiwalne największego nieoszlifowanego diamentu na świecie, sprzedawanego przez Lucarę (Zdjęcie: Reuters / Lucas Jackson)

Największy na świecie surowy diament kosztuje 53 miliony dolarów
Klejnot został wykopany około dwa lata temu przez Kanadyjczyka Lucarę Diamond Corp.
Kamień o nazwie „Lesedi La Rona” lub „Nossa Luz” w języku narodowym Botswany, gdzie został znaleziony w kopalni Lucara w listopadzie 2015 r.
Ma około 2,5 do 3 miliardów lat.

Kamień o masie 1109 karatów, największy tępy diament na świecie, został zakupiony przez znanego handlarza diamentów Graff Diamonds za 47,777 USD za karat i będzie teraz szlifowany i polerowany, powiedział Lucara w oświadczeniu.
źródło

[Krystyna]

Diamentowe kolczyki książąt Meshchersky
W rodzinie książąt Meshchersky z pokolenia na pokolenie przekazywane były kolczyki z dużymi Diamentami, a wraz z nimi rodowa legenda, która głosiła: „Jeśli tę biżuterię nosi niewierny małżonek, coś na pewno przydarzyło się jej ”.
Zwykle ta legenda nie była opowiadana osobom postronnym.

Ale jeden z książąt nie mógł się powstrzymać i opowiedział tę historię swojemu przyjacielowi - Aleksandrowi Siergiejewiczowi Puszkinowi.
Poeta wierzył w mistycyzm, więc poprosił przyjaciela, aby na chwilę podarował mu te kolczyki.
Był tak zaciekle zazdrosny o swoją ukochaną żonę, że postanowił eksperymentować.
Jednak kolczyki zrobiły swoje.
Nie oskarżyli Natalie Goncharovej-Puszkin, ale „wyjęli” to z jej męża.
Kilka dni po tym, jak założyła kolczyki, jej życiowy partner został ranny w pojedynku i zmarł w wyniku śmiertelnej rany.

Kolczyki wróciły do właściciela, ale Puszkin nie był ich jedyną ofiarą.
Na początku ubiegłego wieku dekoracja trafiła do żony Aleksandra Meshcherskiego - Katarzyny.
Rodzina nie pochwalała tego małżeństwa, a ciotka księcia przewidziała kłopoty i wszelkiego rodzaju nieszczęścia młodej księżniczce.
Swoje proroctwa motywowała faktem, że te starożytne Diamenty mogą nosić tylko potomkowie ich rodziny, a resztę surowo karzą.

I tak się stało - książę Aleksander zmarł nagle, a kochanek Katarzyny odmówił jej poślubienia, a ona straciła pozycję w społeczeństwie.
Potem młoda kobieta musiała znieść koszmar rewolucji październikowej, aresztowania, upokarzające przesłuchania i wygnanie.
Straciła całą swoją fortunę, ale jakimś cudem zachowała kolczyki w tajemniczy sposób.
I dopiero przed śmiercią księżniczka je sprzedała.
Albo była zmęczona ciągłymi problemami, albo postanowiła rozjaśnić starość ogromnymi pieniędzmi ze sprzedaży biżuterii.

Następujący właściciele fatalnych kolczyków nie są pewni.
Możliwe, że biżuteria wciąż przechodzi z rąk do rąk, zabijając lub rujnując swoich nowych właścicieli.
źródło
źródło

[Krystyna]

Idol's Eye Diamond
Diament Abdula Hamida II

[Krystyna]

Harry Levinson, umieszczając naszyjnik Oko Idola na szyi swojej żony Marilyn.
To zdjęcie pochodzi z artykułu z 1973 roku, w którym wystawił je na sprzedaż, ale mogło zostać zrobione w 1962 roku, kiedy pan Levinson pierwotnie kupił kamień.

 [/i

Idol's Eye Diamond
Diament Abdula Hamida II
Historia tego Diamentu, opowiadana od czasu do czasu przez dealerów, mogłaby prawdopodobnie być warta „Tysiąca i jednej nocy”.
Czasami jest mylony z Diamentem Nadziei, prawdopodobnie ze względu na zakorzenioną nazwę Idol's Eye Diamond „Oko Idola”.

Nazwa Idol's Eye zdaje się wskazywać na pochodzenie Diamentu, który, jak się uważa, został skradziony z oka hinduskiego bożka należącego do świętej hinduskiej świątyni w Indiach.
Inne Diamenty, o których sądzono, że miały podobne pochodzenie, to diamenty Orłow i Nadzieja.
Szczególnie ten ostatni Diament stał się nie tylko sławny, ale także znany, ponieważ wierzono, że klątwa została nałożona na Diament przez kapłanów hinduskiej świątyni, skąd Diament został skradziony.

Diament Idol's Eye to 70,21-karatowy, bezbarwny Diament z lekko niebieskawym odcieniem, charakterystycznym dla Diamentów pochodzących z kopalni Golconda Mines w południowych Indiach.
Szlif Diamentu plasuje się gdzieś pomiędzy starokopalnianym szlifem a trójkątnym brylantem.
Bezbarwny diament to najprawdopodobniej Diament typu IIa, który nie zawiera azotu i ma doskonale uformowane kryształy.
Niebieskawy odcień jest oczywiście spowodowany fluorescencją, która jest bardziej widoczna w jasnym świetle bogatym w promienie ultrafioletowe.

Historia
Idol's Eye Diamond to Diament z XVI lub XVII wieku.
Kopalnie Kollur w pobliżu Golcondy zostały odkryte w połowie XVI wieku, a szczyt produkcji osiągnęły w połowie XVII wieku, kiedy pracowało ponad 20 kopalń zatrudniających około 60 000 osób.

Idol's Eye Diamond, jak sama nazwa wskazuje, miał niesławny początek, został skradziony z oka posągu hinduskiego bóstwa w Indiach, tak jak Diament Nadzieja i Diament Orłowa.
Ale na szczęście na ten Diament nie rzucono żadnej klątwy, jak Diament Nadziei.
Historia tego Diamentu jest nie mniej ekscytująca niż historia słynnego Diamentu Hope.

Kształt Diamentu pasowałby odpowiednio do oka bożka i wypada korzystnie w porównaniu z innymi Diamentami, które uważa się za oprawione w ten sposób, uwiarygodniając historię, że Diament mógł prawdopodobnie pochodzić z oka bożka.

Nic nie wiadomo o historii podróży Diamentu z Indii na Zachód, a pierwszym potwierdzonym faktem historii Diamentu jest to, że został wystawiony na sprzedaż 14 lipca 1865 roku na aukcji Christie's w Londynie.
Kamień został opisany jako „wspaniały duży Diament, znany jako Idol's Eye Diamond, otoczony 18 mniejszymi Brylantami i ramą z małych Brylantów”.
Zwycięzcą aukcji na tej aukcji był nieznany nabywca, zwany po prostu „BB”

Istnieje jednak wiele interesujących legend związanych z wczesną historią Diamentu Idol's Eye.
Według jednej z takich legend oko bożka zostało ofiarowane przez szejka Kaszmiru sułtanowi Turcji, jako okup za księżniczkę Raszidę, który uprowadził
Inna legenda mówi, że Idol's Eye Diamond zostało odebrane perskiemu księciu Rahabowi na początku XVII wieku przez Kompanię Wschodnioindyjską jako rekompensata za długi, jakie miał wobec firmy.
Ale historia Persji nie odnotowuje istnienia takiego księcia, a Kompania Wschodnioindyjska powstała znacznie później niż wspomniany okres.
Najbardziej niewiarygodnym opisem pochodzenia Diamentu było to, że Diament został osadzony w oku bożka w świątyni w Bengazi w Libii.
To niedorzeczne, ponieważ Libia przeszła na wiarę islamską w VIII wieku naszej ery

Po pierwszym pojawieniu się Diamentu i jego sprzedaży w dniu 14 lipca 1865 r., dowiadujemy się o nim jako część kolekcji klejnotów, należącej do sułtana Abdula Hamida II (1876-1909), Turcji, 34. sułtana Imperium Osmańskie.
Sułtan Abdul Hamid II wstąpił na tron 31 sierpnia 1876 r. W 1877 r. zdymisjonował parlament, w 1878 r. zawiesił konstytucję i narzucił na Turcję autokratyczne rządy na kolejne 33 lata.
Abdul Hamid przyjął politykę panislamizmu, aby uzyskać poparcie innych narodów muzułmańskich przeciwko mocarstwom zachodnim.
Podczas swoich długich autokratycznych rządów Abdulowi Hamidowi II towarzyszyła ogólnokrajowa siatka tajnej policji i armia, która była mu zawzięcie lojalna, oraz narzucono surową cenzurę prasową.
Jednak niezadowolenie z despotycznych rządów Abdula Hamida i niechęć do europejskiej interwencji na Bałkanach doprowadziły do rewolucji wojskowej 1908 zorganizowanej przez grupę niezadowolonych oficerów wojskowych należących do 3. Korpusu Armii, stacjonującego w Macedonii, nazywających siebie Młodymi Turkami, 
24 kwietnia 1909 r. siły Macedonii znane jako Armia Akcji pod dowództwem Mahmuda Sevketa Paszy wkroczyły na Stambuł i zajęły miasto.
Abdul Hamid został obalony, a jego brat został ogłoszony sułtanem jako Mehmed V.
Abdul Hamid mieszkał na wygnaniu w Salonikach w północnej Grecji po jego zesłaniu w 1909 roku.
Później przybył do Stambułu, gdzie zmarł w 1918 roku.

Doświadczony władca i manipulator, którym był, Abdul Hamid, był wystarczająco inteligentny, by przewidzieć dramatyczne zmiany polityczne, które miały nastąpić w jego Królestwie, i w związku z tym poczynił postanowienia dotyczące jego przyszłej wymuszonej emerytury.
Wysłał większość swoich cennych klejnotów do Paryża za pośrednictwem zaufanego agenta, w tym Diamentu Nadziei i Idol's Eye Diamond 
Klejnoty zostały prawdopodobnie sprzedane paryskiemu handlarzowi klejnotami Salomonowi Habibowi, ale dochód ze sprzedaży nigdy nie dotarł do obalonego sułtana. 
Zamiast tego zostali przejęci przez następców Abdula Hamida w rządzie.

Idol's Eye Diamond wraz z kilkoma innymi dużymi Brylantami Salomona Habiba zostało wystawionych na aukcję w Paryżu 24 czerwca 1909 roku.
Wygląda na to, że hiszpański szlachcic kupił Diament, który później przez kilka lat był przechowywany w skarbcu bankowym w Londynie.

Następnym razem Idol's Eye ponownie pojawił się zaraz po II wojnie światowej, kiedy został nabyty przez holenderskiego handlarza Diamentami, który sprzedał go w 1946 nowojorskiemu handlarzowi diamentami Harry'emu Winstonowi.
Rok później, w 1947 roku, Harry Winston z powodzeniem wynegocjował sprzedaż Diamentu pani May Bonfils Stanton, córce Fredericka Gilmera Bonfilsa, wydawcy i współzałożyciela Denver Post w 1895 roku, gazety krucjatowej, która ujawniła przestępczość i korupcję w Stanach Zjednoczonych.
Pani May Bonfils, niegdyś znana ze swojej wyjątkowej urody, w końcu stała się legendarną postacią amerykańskiego życia.
Była wybitną filantropką i wspierała wiele wartościowych spraw i organizacji charytatywnych w Stanach Zjednoczonych, a zwłaszcza w jej rodzinnym stanie Kolorado.
Pani May wykazywała żywe zainteresowanie klejnotami i biżuterią od wczesnego dzieciństwa i zainicjowała kolekcję tych przedmiotów, która w jej późniejszym życiu stała się jedną z najbardziej znanych kolekcji biżuterii, w tym Idol's Eye Diamond, diament Liberator i unikalny naszyjnik z Diamentami który kiedyś był własnością maharadży z Indore, który był wysadzany dwunastoma Szmaragdami o wadze 107 karatów.
Pani May Bonfils mieszkała w odosobnieniu w luksusowej, pałacowej rezydencji, zbudowanej w XVIII-wiecznym stylu architektonicznym Petit Trianon, położonej na terenie kompleksu pałacowego w Wersalu we Francji, który miał być prywatnymi rezydencjami dla rodziny królewskiej i specjalnych gości .
Doniesiono, że każdego ranka nosiła diamentowy naszyjnik z Okiem Idola jako wisiorek, kiedy pojawiała się na samotne śniadanie.
Diamentowy naszyjnik składał się z 41 okrągłych Brylantów o łącznej wadze 22,50 karata i 45 Diamentowych bagietek o wadze około 12 karatów.
Kiedy zmarła w marcu 1962 roku, po osiemdziesiątce, jej słynna kolekcja biżuterii została wystawiona na aukcji przez Park-Bernet Galleries Inc. z Nowego Jorku w listopadzie tego samego roku.
Dochód z tej aukcji został rozdysponowany między różne organizacje charytatywne, zgodnie z wytycznymi zawartymi w jej testamencie.

Idol's Eye Diamond zostało zakupione na tej aukcji przez chicagowskiego jubilera Harry'ego Levinsona za sumę 375 000 dolarów, które podarował swojej żonie Marilyn.
Diament został następnie przewieziony do Johannesburga w RPA w 1967 roku przez firmę De Beers Company, aby wystawić go na wystawę w pawilonie Diamentów. 
Następnie diament został wystawiony na sprzedaż na aukcji w Nowym Jorku przez firmę Levinson z wartością rezerwową 1,10 miliona dolarów, ale musiał zostać wycofany ze sprzedaży, gdy maksymalna oferta była znacznie niższa od tej wartości .
Ponownie Diament został wystawiony w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku w związku z obchodami 50-lecia Harry Winston Inc.
Ostatecznie w 1979 roku Harry Winston był w stanie przekazać go Laurence'owi Graffowi, szefowi światowej sławy Graff Diamonds of London,

Ostatnia transakcja i obecni właściciele Diamentu
W styczniu 1983 roku Laurence Graff zdołał zawrzeć lukratywną umowę, w ramach której sprzedano trzy słynne Diamenty: 70,21-karatowe Idol's Eye Diamond , 41,94-karatowy cesarz Maksymilian oraz 70,54-karatowy sułtan Abdul Hamid II. temu samemu anonimowy nabywca, za nieujawnioną sumę, uważany za jedną z najbardziej znanych transakcji o wysokich cenach.
Nadal uważa się, że Idol's Eye Diamond należy do tego anonimowego kupca.
źródło
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

 
Hugh Grosvenor, 2. książę Westminsteru, ze swoją pierwszą żoną Constance Cornwallis-West.

Platynowy kokoshnik z niebieską emalią z kolekcji księcia Westminsteru.
Tiara ozdobiona wzorami niezapominajkowych kwiatów na niebieskim emaliowanym tle.
Jubilerzy Chaumet wykonali ten kawałek na podobieństwo niebieskiego aksamitnego kokoshnika wysadzanego drogocennymi kamieniami.
Kwiatowy wzór składa się z 280 diamentów.
Tiara wykonana jest z rzędów diamentów różnej wielkości przeplatanych diamentami, przywodzącymi na myśl kwiaty niezapominajki, całość na tle jasnoniebieskiej emalii.
Emalia jest swego rodzaju substytutem tkaniny, ale także stanowi wspaniałe tło dla diamentów.

Hugh Grosvenor, 2. książę Westminsteru, ze swoją pierwszą żoną Constance Cornwallis-West.
Zakupiony przez 2. księcia Westminster dla swojej żony Constance Cornwallis-West w 1911 roku od Chaumet w Paryżu. Tiara została następnie sprzedana.
Obecny książę zwrócił tę tiarę rodzinie.
W Internecie nie ma ani jednego obrazu księżnej Westminsteru noszącej tę tiarę.

[Krystyna]

   
Victoria Transvaal Diamond
Diament Wiktorii Transwalu
Dar Leonarda i Victorii Wilkinsonów w 1977 roku.

Diament Victoria Transvaal został wycięty z 240-karatowego szorstkiego kamienia znalezionego w Premier Mine w Transwalu w Południowej Afryce w 1951 roku. 
Pierwotnie znany jako Diament Transwalski, ten fantazyjny Diament w kolorze szampana został pierwotnie oszlifowany do 75-karatowego, ale później został poddany ponownej obróbce. do 67,89ct dla lepszych proporcji. 
W 1997 r. Diament został oceniony przez Gemological Institute of America (GIA) i otrzymał klasę koloru naturalnego fantazyjnego brązowo-żółtego o czystości VS-2 (w bardzo niewielkim stopniu). 
Diament Victoria Transvaal jest brylantowym szlifem w kształcie gruszki i ma 116 faset. 
Naszyjnik z żółtego Złota został zaprojektowany przez Baumgold Brothers, Inc. i składa się z 66 okrągłych Diamentów o szlifie brylantowym, z frędzlami z 10 motywami kropli, każdy z dwoma Diamentami o szlifie markizowym, Diamentem w kształcie gruszki i małym okrągłym Diamentem o szlifie brylantowym
Całkowita waga 106 Brylantów w naszyjniku to około 45ct. 
Diament Victoria Transvaal był noszony w filmie „Tarzan's Savage Fury” z 1952 roku. 
W 1976 roku Leonard E. i Victoria Wilkinson kupili naszyjnik Transvaal Diamond od Desert Auction Galleries w Palm Springs w Kalifornii za 430 000 dolarów. 
W 1977 r. diament został przekazany Smithsonian przez Wilkinsonów, wraz z kilkoma innymi klejnotami i biżuterią. 
Na prośbę Wilkinsona Diament został przemianowany na Diament Wiktorii Transwalskiej na cześć jego żony. 
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Kimberley Diamond
Nieskazitelny, 70-karatowy Diament o szlifie stopniowym w kolorze szampana, znaleziony w kopalni Kimberley w RPA. Został on odtworzony w tym nowoczesnym kształcie w 1921 roku z dużego, płaskiego kamienia, który niegdyś znajdował się w rosyjskich klejnotach koronnych.
W 1958 roku kamień został ponownie oszlifowany przez właścicieli Baumgold Bros. z Nowego Jorku, aby poprawić proporcje i zwiększyć blask.
Obecnie waży 55,09 karatów i jest wyceniany przez firmę na 500 000 dolarów, ale prawdopodobnie jest wart znacznie więcej.
Baumgold Bros. sprzedał kamień w 1971 roku nieujawnionemu kolekcjonerowi.
Źródło: Diamonds: Famous, Notable and Unique (GIA)
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Storm Mountain Diamonds, spółka zależna Namakwa Diamonds, wydobyła 108,39-karatowy fantazyjny Różowy Diament w swojej kopalni Kao w Lesotho.
Mówi się, że rzadki kamień szlachetny typu IIa jest jednym z największych Różowych Diamentów, jakie kiedykolwiek odkryto.
Kopalnia Kao wyprodukowała 47,81-karatową różową wieczność w 2022 roku; 25,97-karatowy Pink Dawn i 21,68-karatowy Pink Palesa w 2021 r., a także 29,59-karatowy Rose of Kao w 2018 r.
Storm powiedział, że najnowsze odkrycie wzmacnia pozycję Kao Mine jako jednego z wiodących światowych producentów Różowych Diamentów.
Diament został opisany jako „jeden z najbardziej znaczących Diamentów znalezionych do tej pory w Lesotho” przez ministra zasobów naturalnych Lesotho.

Firma Storm Mountain Diamonds stwierdziła, że nowy diament nie został nazwany, ale istnieje lista nazw przedłożona przez zespół górniczy w Lesotho do selekcji.
https://nationaljeweler.com/articles/118...nk-diamond
https://www.rough-polished.com/en/news/130831.html
Dowiedz się, co sprawia, że różowe diamenty są różowe:
https://bit.ly/373gkwC
https://www.goldbookmagazine.com/gbm/108...otho/news/
https://www.igi.org/gemblog/108-carat-pi...n-lesotho/
https://www.professionaljeweller.com/tag/mining/
https://susaneisen.blogspot.com/2023/12/...ithin.html