[Krystyna]

Kamienie runiczne wznoszono od VIII wieku, ale zdecydowana większość duńskich kamieni runicznych została wzniesiona w dziesięcioleciach po wprowadzeniu chrześcijaństwa około 970 r.
Kamienie zostały wzniesione między innymi po to, aby pokazać znaczenie rodzajów.
Ze starego obszaru Danii znane są w pobliżu 260 kamieni runicznych, z których większość została wzniesiona we Wschodniej Jutlandii i Skanii.
Kamienie zostały wzniesione w widocznych miejscach, na przykład przy drogach, brodach i miejscach pochówku, i prawdopodobnie pomogły również w wyznaczeniu granic między różnymi obszarami władzy.
Kamienie runiczne zostały również pomalowane na mocne kolory, zwłaszcza czerwony i czarny, ale występują również kolory biało-niebieskie.

Ciągłość rodzaju
To wielcy mężczyźni i wielkie kobiety tamtych czasów wznieśli kamienie runiczne dla członków rodziny, towarzyszy, wodzówi i pasterzy.
Podnieśli kamienie runiczne, aby pokazać ciągłość, wspólnotę rodzaju i zapewnić przetrwanie praw rodowych osoby, nad którą zostały wzniesione kamienie runiczne.
Najstarsze kamienie runiczne pochodzą z około 700 do połowy X wieku i należały do przedchrześcijańskiego społeczeństwa z inskrypcjami wzywającymi Thora.
Podróżowali po Fionii, w południowej Jutlandii i Zelandii, a było ich nie więcej niż 20.
Słynne najstarsze kamienie to Helnæs, Gørlev, Glavendrup i Tryggevælde, dwa ostatnie wzniesione przez Ragnhild, która była najwyraźniej jedną z najpotężniejszych kobiet w Danii w pierwszej połowie X wieku.

Koniec ze zwyczajowym kamieniem runicznym
Około 1020 r. zwyczaj kamieni runicznych w Danii ustał, z wyjątkiem Bornholmu, który został po raz pierwszy schrystianizowany w połowie XI wieku.
W ciągu kilku pokoleń po wprowadzeniu chrześcijaństwa społeczeństwo przyzwyczaiło się do nowej struktury społeczeństwa, a kamienie runiczne straciły w ten sposób swoje znaczenie jako wyznaczników ciągłości linii i rozgraniczenia na przejściu między społeczeństwem pogańskim i chrześcijańskim.

Najmłodsze kamienie runiczne w Danii zostały wzniesione na Bornholmie w tysiącleciu.

Chrześcijaństwo przyniosło więcej kamieni runicznych
Chrystianizacja Danii przez Haralda Blåtanda i duży kamień runiczny w Jelling przyczyniły się do niesamowitego rozkwitu wznoszenia kamienia runicznego pod koniec XIV wieku.
Najmłodsze kamienie runiczne zawierają chrześcijańskie znaki i są zdecydowanie najliczniejsze.
Wraz z chrześcijaństwem wprowadzono również chrześcijański zwyczaj pochówku, a wraz z nim zniknęła możliwość, że wiodące rodziny mogłyby zademonstrować władzę i bogactwo poprzez wspaniałe pochówki.
Dlatego wielcy ludzie potrzebowali nowych sposobów, aby pokazać swoją wielkość, pokrewieństwo i rozgraniczenie, a stało się to między innymi poprzez przesłanie kamieni runicznych i ich położenie w krajobrazie.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
Jelling Runestones
Kamienie Jelling (duńskie : Jellingstenene) są masywne rzeźbione Kamienie runiczne z X. wieku, znalezione w miejscowości Jelling w Danii .
Znajdują się w pobliżu kościoła Jelling, między dwoma pogańskimi kurhanami.
Starszy z dwóch kamieni Jelling został wzniesiony przez króla Gorma Starego na pamiątkę jego żony Thyry .
Większy z dwóch kamieni został wzniesiony przez syna króla Gorma, Haralda Bluetootha , na pamiątkę jego rodziców, świętujących podbój Danii i Norwegii oraz nawrócenie Duńczyków na chrześcijaństwo.
Runiczne napisy na tych kamieniach są uważane za najbardziej znany w Danii.
Napis na większym z dwóch kamieni Jelling (Jelling II, Rundata DR 42) przekłada się na:
Król Haraldr nakazał wykonanie tego pomnika ku pamięci Gormra, jego ojca, oraz ku pamięci Thyrvé, jego matki; ten Haraldr, który wygrał dla siebie całą Danię i Norwegię i uczynił Duńczyków chrześcijanami.

Około 965 roku król Harald Bluetooth wzniósł duży kamień runiczny w Jelling.
Kamień wzniesiono ku pamięci rodziców króla Haralda, Gorma i Thyry.
Inskrypcja na kamieniu również przedstawia osiągnięcia Haralda.
Zjednoczony Danię i uczynił Duńczyków chrześcijanami.
Z jednej strony kamienia widać Chrystusa, z drugiej zwierzę z owiniętym wokół niego wężem.
Obraz Chrystusa to najstarszy przykład ze Skandynawii.

Duży kamień runiczny w Jelling jest często nazywany „aktem urodzenia Danii”, ponieważ w inskrypcji znajduje się nazwa Danii, a także dlatego, że kamień jest wyraźnym materialnym dowodem zmiany religii.
Jednak w ostatnich latach wiele metalowych przedmiotów, które można zidentyfikować jako chrześcijańskie, zostało znalezionych przy użyciu wykrywaczy metali.
Musimy zatem założyć, że przed „oficjalnym” przyjęciem chrześcijaństwa w Danii kraj ten znajdował się pod wpływem prądów chrześcijańskich i że niektórzy mieszkańcy musieli być chrześcijanami już wtedy, gdy Harald Bluetooth wzniósł kamień runiczny w Jelling.
Na przykład wiemy, że duński król Harald Klak wraz z ponad 400 jego świtą został ochrzczony w Moguncji w 826 r.
Chrzest odbył się w obecności cesarza Franków  Louis the Fair.
Niektórzy współcześni historycy kwestionują, czy kamienie zostały wzniesione przez Gorma Starego.
Ale niezależnie od tego, kto je wzniósł - te duńskie kamienie znajdują się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO od 1994 roku.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Rimsø Runestone
Kamień Rimsø lub DR 114 jest Runestone z X wieku w pobliżu Aarhus w Danii .
Jest to jeden z nielicznych kamieni runicznych poświęconych  kobiecie, a podnosi go jej syn, który woła, że utrata matki jest najgorszą rzeczą, jaka może przydarzyć się chłopcu.
źródło

[Krystyna]

   
Glavendrup Runestone
Kamień runiczny z Glavendrup
Kamień runiczny z Glavendrup (DR 209) – pochodzący z początku X wieku kamień runiczny, znajdujący się w zagajniku w północnej części duńskiej wyspy Fionia. 
Wyryta na nim 210-znakowa inskrypcja runiczna jest najdłuższą w Danii
Granitowy głaz ma wysokość 188 cm i szerokość 142-159 cm. 
Został odkryty w 1794 roku, przysypany zwałami piasku. 
W 1808 roku uratowany przed zniszczeniem przez archeologa Vedela Simonssena, który zapobiegł wykorzystaniu go do celów budowlanych. 
Kamień stanowi część większej grupy megalitów kamiennych, ułożonych w kształt łodzi. 
W epoce wikińskiej w miejscu tym znajdował się święty gaj. 
W trakcie prac archeologicznych przy megalitach odkryto dziewięć grobów, wszystkie jednak były puste

Zgodnie z treścią wyrytego napisu, głaz wystawiony został ku czci Godhiego, kapłana religii pogańskich Skandynawów, przez członków jego najbliższej rodziny. 
Inskrypcja pokrywa trzy strony kamienia i pisana jest bustrofedonem 
Jej treść głosi:
Ragnhilda wystawiła ten głaz dla Alli Bladego jako chwalebny znak Godhiego, naszego pasterza. Pomnik ten wznieśli synowie dla swego ojca oraz żona dla swego męża, zaś Sote wyrzeźbił te runy dla swego pana. Niechaj Thor uświęci te runy i niech nie zazna spokoju po śmierci ten, kto waży się zbezcześcić grobowiec lub zabrać kamień z tego miejsca dla wystawienia go ku pamięci kogoś innego
Napis wiązany jest z podobnie brzmiącą inskrypcją wyrytą na kamieniu z Tryggevælde
źródło

[Krystyna]

   
Hærulf Runestone
Hærulfstenen to duński kamień runiczny z IX wieku .
Stoi na Hærvejen w parafii Øster Løgum i jest również nazywany kamieniem Øster Løgum .
Kamień znany jest od 1592 r.
Po klęsce w 1864 r. został przeniesiony do Niemiec , jednak w 1952 r. powrócił na swoje pierwotne miejsce.
Kamień runiczny z epoki wikingów znajdujący się na północ od stacji Hovslund w południowej Jutlandii w Danii
Kamień runiczny Hærulf pochodzi z X wieku i został sklasyfikowany jako wyrzeźbiony w stylu RAK z kamienia runicznego .
To jest klasyfikacja napisów z opaskami runicznymi, które mają proste końce bez dołączonych głów węża lub bestii.
Kamień pierwotnie znajdował się w Øster Løgum  w pobliżu autostrady północ-południe Jutlandii .
Charakteryzuje się nie tylko krótkim napisem , który jest imieniem Hærulf, ale także tym, że został zabrany do Berlina jako łup wojenny.w 1864 r.
Dopiero w 1952 r. kamień wrócił do Danii w pobliżu jego pierwotnego miejsca.
Chociaż inskrypcja ma tylko jedno słowo, pojedyncza kropka, która zwykle jest znakiem interpunkcyjnym używanym do rozdzielania wyrazów, została umieszczona przed i po runie hairulfʀ dla nazwy Hærulf. 
To imię jest skróconą formą Proto-nordyckiej nazwy Hariwulfa lub Hariwulfʀ, co oznacza „Wojownik-Wilk” lub „Wojownik-Wilk”, co zostało potwierdzone na Kamieniach Runicznych Istaby i Stentoften
Kamień jest lokalnie znany jako Hærulfstenen
źródło
źródlo

[Krystyna]

   
Sønder Vissing I Runestone
Sønder Vissing I lub DR 55 to kamień runiczny znajdujący się w kościele Sønder Vissing we wschodniej Jutlandii w Danii .
Sønder Vissing to mała osada położona w gminie Horsens, około 20 kilometrów (12 mil) na południe od Silkeborg , 20 kilometrów (12 mil) na zachód od Skanderborg i 40 kilometrów (25 mil) na północny wschód od pomników Wikingów w Jelling .
Sønder Vissing I został odkryty w 1836 roku jako część kamiennego ogrodzenia wokół cmentarza kościelnego i stał się przedmiotem badań PG Thorsena opublikowanych jako Den Søndervissingske Runesten w 1839 roku.
Pochodzi z drugiej połowy X wieku i został zamówiony przez jedną z żon Haralda Bluetootha Tofę po jej matce.
Tofa była córką Mstivoj , króla Obodrytów , a kamień jest jednym z niewielu kamieni runicznych wzniesionych  ku pamięci kobiecie.
źródło

[Krystyna]

   
Sønder Vissing II
Drugi kamień runiczny, Sønder Vissing II lub DR 56 , został odkryty jako część bruku przy wejściu na cmentarz kościelny, również w 1836 r.
To odsłonięte miejsce - w pobliżu miejsca pierwszego kamienia - jest powodem, dla którego napis Sønder Vissing II jest bardziej zniszczony niż napis Sønder Vissing I.
Oba kamienie zostały przeniesione po ich odkryciu. Sønder Vissing I został przeniesiony do kościoła w 1838 r. I od 1897 r.
Znajduje się obok organów kościelnych. Sønder Vissing II został przeniesiony na cmentarz kościelny w 1838 r. I od 1897 r.
Znajduje się w kruchcie kościoła .
źródło

[Krystyna]

   
Egå Runestone
Kamień runiczny z Egå (DR 107)
Kamień runiczny pochodzący z przełomu X i XI wieku, znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Kopenhadze
Granitowy głaz ma 108 cm wysokości, 80 cm szerokości i 35 cm grubości
Pierwotnie wieńczył prawdopodobnie jakiś grobowiec, odkryty został w 1814 roku we wsi Egå w północnej Jutlandii, wmurowany w kamienne ogrodzenie.
Górna część kamienia była odłupana od reszty, została odnaleziona i połączona z dolną w 1839 roku

Na kamieniu znajduje się inskrypcja, wyryta w dwóch rzędach oraz z dodatkowymi runami umieszczonymi w polu środkowym
Stanowi ona przykład napisu kommemoratywnego ku czci włodarza, opiekującego się majątkiem wikinga podczas jego pobytu na wyprawie zamorskiej.
Tekst inskrypcji głosi:
Alfkil i jego synowie wznieśli ten pomnik dla Mana, swego rodziciela, który był włodarzem u Ketila Norwega
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Ybdy Runestone
Dania
Niedawno na północy Danii podczas wykopalisk w ruinach starej farmy znaleziono kamień zagubiony ponad 250 lat temu.
Eksponat został nazwany kamieniem „Ybdy” na podstawie pozostałości po runicznym napisie.
Później znaleziono jeszcze dwie części tego kamienia. 
Jedna zawierała główną część run, a druga - tylko fragmentaryczna - „nsi”.
Uważa się, że cały kamień został rozbity na osiem części.
Источник: https://novate.ru/blogs/251216/39366/

[Krystyna]

   
Grensten Runestone
Kamień runiczny z Grensten w pobliżu Randers z chrześcijańskim napisem. 
„Toke Smed podniósł ten kamień po Revle, wnuku Esge Bjørn. Boże dopomóż ich duszy ”

[Krystyna]

   
Asferg Runestone DR 121
Asferg to miasto parafialne i kościelne, położone w północnej Jutlandii Wschodniej, w połowie drogi między Randers i Hobro.
Asferg Runestone , wymienione jako DR 121 w Rundata katalogu, to Viking Age pomnik Runestone znaleziony  w Asferg
Napis na DR 121, który ma około 1,5 m wysokości i jest wykonany z granitu, składa się z runicznego tekstu w młodszym futharku , który tworzy pętlę, tworząc trzy rzędy tekstu.
Napis jest sklasyfikowany jako wyrzeźbiony w stylu RAK z kamienia runicznego , co jest klasyfikacją najstarszego stylu, w którym wstęgi tekstu mają proste końce bez dołączonych głów bestii lub węża.
Runestone została odkryta w 1795 roku w kurhanie w Asferg, ale jeszcze ponownie wykorzystane jako kostki brukowe niedaleko miejscowego młyna.
Zanim zrozumiano historyczne znaczenie kamieni runicznych, często były one ponownie wykorzystywane jako materiał do budowy kościołów, mostów i dróg.
Kamień został zakupiony przez Duńską Komisję Starożytności w 1810 r. iwysłany do Kopenhagi w 1825 r.
Obecnie jest wystawiany w Muzeum Narodowym Danii .
Tekst runiczny, czytany bustrofedonem od dołu po lewej
Inskrypcja runiczna jest interpretowana: "Syn Thogera Toke'a wzniósł ten kamień po swoim bracie Mule, - - dużo - -".
Może któregoś dnia kamień runiczny powróci do miejsca, w którym ma swój dom.
Kamień jest lokalnie znany jako Asferg-sten .
źródło

[Krystyna]

   
Tryggevælde Runestone
Kamień runiczny Tryggevælde , oznaczony jako DR 230 pod Rundatą , to kamień runiczny znajdujący się w Muzeum Narodowym Danii w Kopenhadze
Jest sklasyfikowany jako wyrzeźbiony w stylu RAK z kamienia runicznego i jest datowany na około 900 n.e.
W 1555 roku kamień runiczny został przeniesiony z kurhanu do posiadłości Tryggevælde na Zelandii
Przybył do Kopenhagi w 1810 roku.

Na kamieniu runicznym jest kilka dziur, ale nikt nie wie dlaczego. Ragnhilda, która podniosła kamień runiczny, miała również kamień Glavendrup (DR 209) wykonany na cześć innego męża o imieniu Alle.
Runestone  Glavendrupznajduje się  na wyspie Fionia
Kamienie runiczne Glavendrup i Tryggevælde zostały wykonane przez tego samego mistrza run , Sote'a .
źródło

[Krystyna]

       
Tillitse Runestone
Kamień Tillitse
Wolnostojący kamień runiczny wymieniony jako DR 212 w katalogu Rundata znajduje się na zewnątrz kruchty kościoła.
Pierwotnie został znaleziony w murze cmentarza w ok. 1627 i później służył jako podmurówka pod kruchtę.
Datowany na połowę XI wieku, ma 143 cm (56 cali) wysokości i 81 cm (32 cale) szerokości.

Tillitse to właściwie jedno z tych miejsc na Lolland-Falster o słowiańskiej nazwie, co sugeruje, że Wends osiedliło się tu na stałe.
Ale Wikingowie o nordyckich imionach również byli tutaj, o czym świadczy kamień runiczny przed wejściem do kościoła Tillitse.
Ten kamień jest wyjątkowy, ponieważ przenosi dwie różne wiadomości; z jednej strony jest wyrazem uczucia:
„Toke wyrzeźbił te runy ku pamięci Thory, swojej macochy, dobrej kobiety”.
Pod koniec epoki wikingów Eskil napisał po drugiej stronie kamienia:
Eskil, syn Súlki, kazał wznieść ten kamień na pamiątkę siebie. Zawsze stanie się, dopóki kamień będzie żył, ta pamiątka, którą stworzył Eskil.
Niech Chrystus i Święty Michał pomogą jego duszy ”.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Tågerup Runestone
Na zewnętrznej ścianie ganku znajduje się kamień runiczny z okresu wikingów z inskrypcją, która po przetłumaczeniu brzmi:
„Synowie Eysteinna podnieśli ten kamień ku pamięci Sperli, ich brata, marynarza Ásbjǫrna Naba”. 
źródło
źródło

[Krystyna]

   
Sørup Runestone
Kamień runiczny Sørup ( duński : Sørup-stenen ) to kamień runiczny z Sørup w pobliżu Svendborga na południu Fionii w Danii .
Kamień ma stosunkowo długi i bardzo dyskutowany napis runiczny, który był postrzegany jako nierozwiązany szyfr lub czysty nonsens, ale sugerowano również, że został napisany w języku baskijskim
Wiek kamienia Sørup jest niepewny, ale uważa się, że pochodzi z okresu 1050–1250.
Kamień wykonany jest z granitu i ma około 2,14 metra wysokości, 75 cm szerokości i 22 cm grubości.
W źródłach pisanych po raz pierwszy wzmiankowana jest w 1589 r.
W 1816 r. ostała przeniesiony do Kopenhagi, gdzie został umieszczona przez Rundetårn, a później, w 1876 r przeniesiona do Muzeum Narodowego .
Dziś nie jest częścią żadnej wystawy, ale jest przechowywany w archiwum muzeum.
źródło

[Krystyna]

   
Sønder Kirkeby Runestone DR 220
Sřnder Kirkeby Runestone , wymienione jako runiczny napis DR 220 w Rundata katalogu, to Viking Age pomnik Runestone , która została odkryta w Sřnder Kirkeby, który znajduje się około 5 kilometrów na wschód od Nykøbing Falster , Dania

Kamień runiczny Sønder Kirkeby jest znany duńskim antykwariuszom od 1802 roku, kiedy został odkryty w północno-zachodniej ścianie kościoła w Sønder Kirkeby. Zanim zrozumiano historyczne znaczenie kamieni runicznych, często były one ponownie wykorzystywane jako materiały budowlane przy budowie dróg, mostów i budynków. 
Kamień został usunięty przez Duńską Komisję Antykwariacką w 1811 r.  i jest obecnie wystawiany w Muzeum Narodowym w Kopenhadze 
Kamień runiczny, który ma 0,79 metra wysokości, jest lokalnie znany jako Sønder Kirkeby-stenen

Na szczycie kamienia widać statek wikingów ze sterem po lewej stronie. 
Kamień runiczny stoi w  w Nasjonalmuseum w Kopenhadze
Napis na kamieniu
Sassur położył ten kamień na pamiątkę swego brata Ásgautra i [on] zmarł na Gotlandii. Niech Þórr święci [te] runy.
źródło

[Krystyna]

   
Snoldelev Runestone DR 248
Snoldelev Kamień , wymienione jako DR 248 w Rundata katalogu jest na 9. wieku Runestone który pierwotnie znajdował się w Snoldelev, Ramsø, Dania
Kamień Snoldelev, który ma 1,25 metra wysokości, jest ozdobiony malowanymi rysami z wzorem trzech rogów do picia połączonych jako niekompletne pierścienie boromejskie (podobne do emblematu Diane de Poitiers z trzema półksiężycami).
Kamień został po raz pierwszy odnotowany w 1810 roku i został przekazany Narodowej Komisji ds. Starożytności w 1811 roku.
Kamień runiczny znajduje się obecnie w Duńskim Muzeum Narodowym w Kopenhadze w Danii.
źródło

[Krystyna]

       
DR 81                                                                                                      DR 80
 
Skern Runestone
Kamień runiczny Skern , oznaczony jako duński napis runiczny 81 lub DR 81 w katalogu Rundata , jest pamiątkowym kamieniem runicznym z epoki Wikingów, znajdującym się w małej wiosce Skjern w Danii między Viborg i Randers . Na kamieniu znajduje się maska na twarz oraz napis runiczny zakończony klątwą . Fragment drugiego kamienia runicznego oznaczonego jako DR 80 został również znaleziony w Skjern.

Napis na kamieniu składa się z runicznego tekstu w młodszym futharku, który otacza maskę twarzy, a tekst wymieniony jako linia B znajduje się na szczycie kamienia. 
Napis został sklasyfikowany jako wyrzeźbiony w stylu RAK z kamienia runicznego , co jest najstarszą klasyfikacją. 
Klasyfikacja ta jest stosowana do napisów, w których opaski runiczne mają proste końce bez dołączonych głów węża lub bestii. 
Maska na twarz na tym kamieniu jest powszechnym motywem i można ją znaleźć na kilku innych skandynawskich kamieniach runicznych
Napis został datowany jako wyrzeźbiony około 1000 roku n.e

DR 80
DR 80 to oznaczenie Rundata dla fragmentu kamienia runicznego, który został odkryty w latach trzydziestych XIX wieku podczas fundamentów kościoła w Skjern. Sugerowano, że kamień jest powiązany z DR 81, gdzie Ásbjǫrn odnosi się do tej samej osoby na obu kamieniach.
Ponadto spekulowano, że imię Harald może odnosić się do Harolda Bluetooth , który był królem Danii od około 958 do 985 lub 986 roku
źródło

[Krystyna]

   
       
Stare i nowe kościoły Østermarie

Østermarie Runestone
Østermarie to wioska na duńskiej wyspie Bornholm , 8 km (5,0 mil) na zachód od Svaneke .
Założona ok. 1880, jego stary kościół (kościół Østermarie ), obecnie ruina, pochodzi z XII wieku.
W ruinach starego kościoła odkryto szereg kamieni z inskrypcjami runicznymi, w których używano ich jako materiałów budowlanych.
Są datowane na lata 1075-1125, okres przejściowy między epoką wikingów a późnym średniowieczem .
DR 391 
Jeden kamień runiczny, który w katalogu Rundata jest oznaczony jako DR 391 , stoi na cmentarzu przykościelnym w pobliżu starego kościoła, ale pierwotnie znajdował się w jego wieży.
Posiada inskrypcję runiczną, która została przepisana na język staronordycki jako: Barni / Biarni ok Sibbi ok [T] ofi þeʀ resþu sten æftiʀ Kætil, faþur sin. Kristr hialpi hans siol lub: „Barni / Biarni oraz Sibbi i Tófi wznieśli kamień ku pamięci Ketilla, ich ojca, niech Chrystus pomoże jego duszy”.
DR 392 
Podobny kamień, DR 392, został znaleziony w starym murze ganku i teraz stoi pomiędzy starym i nowym kościołem.
Jego napis został przepisany jako: Barni / Biarni ok Tofi ok Asgotr letu resa sten æftiʀ Sibba, broþur sin. Kristr sæl hialpi.To tłumaczy się jako: „Barni / Biarni i Tófi i Ásgautr wznieśli kamień ku pamięci Sibbiego, ich brata. Niech Chrystus pomoże (jego) duszy”.
Kamień ten posiada również na odwrocie ozdobny rysunek przedstawiający krzyż w kształcie śmigła.
DR 394
Trzeci kamień, DR 394, został znaleziony lekko zakopany na cmentarzu kościelnym i również został umieszczony na obszarze między dwoma kościołami.
Jego napis został przepisany jako: Øþi ok Swen ok Øþgiʀ resþu sten æftiʀ Gunulf, broþur sin goþan, ok æftiʀ Gunhild, moþur.
W języku angielskim brzmi to tak: „Auði i Sveinn i Auðgeirr podnieśli kamień ku pamięci Gunnulfr, ich dobrego brata, oraz ku pamięci Gunnhildr, (ich) matki”.

W mieście znajdują się dwa dodatkowe kamienie runiczne.
DR 390
Napis na DR 390 jest przepisywany jako: Bofi let resa æftiʀ Økel / Øþkel, faþur sin goþan. Kristr hialpi sialu. Angielskie tłumaczenie brzmi: „Bófi (kamień) wzniósł ku pamięci Eykell / Auðkell, swojego dobrego ojca. Niech Chrystus pomoże (jego) duszy”.
DR 393
Napis na DR 393 jest przepisywany jako Bofi hoggwa let sten w Þyþkel / Þorkel , co tłumaczy się jako „Bófi kazał wyciąć kamień ku pamięci Þjóðkell / Þorkell”.
źródło

[Krystyna]

       
Mejlby Runestone DR 117
Znany również jako runicznym napisem DR 117 z jego Rundata katalogu aukcji, jest około 1000-letni Runestone pierwotnie usytuowany w Mejlby, w pobliżu Randers w Danii
Zgodnie z nową interaktywną wystawą kamienia w Muzeum Randers Kulturhistoriske, która różni się nieco od przyjętego tłumaczenia Rundaty, kamień brzmi:
Napis, napisany w języku staroduńskim i z runami z epoki wikingów, brzmi:
„Āni rēsþ [i] stēn þannsi æft Āsk [æ] l, sun sinn, es dǿðr varð mæð Þōri i Ǿrasundi”.
Napis głosi:
„Åne podniósł ten kamień po swoim synu Eskilu, który znalazł śmierć wraz z Thorem in the Sound”.
Napis został sklasyfikowany jako wyrzeźbiony w stylu RAK z kamienia runicznego .

Kamień został odkryty w płocie ogrodowym w Mejlby w 1862 roku i musiał zostać tu przeniesiony z pobliskiego Bjerge Høj.
W 1882 roku został przekazany do Muzeum Randersa.
Popiersie pocztowe, które jest przechowywane w Museum Østjylland w Randers, składa się z granitu i ma 138 cm wysokości, 78 cm szerokości i 32 cm głębokości.
źródło
https://www.youtube.com/watch?v=O2tO3AaX7wo&t=15s
źródło

[Krystyna]

   
Laeborg Runestone DR 26
Læborg lub kamień runiczny z Læborg , wymienione jako DR 26 w Rundata katalogu, to Viking Age pomnik Runestone się na zewnątrz hali wsi lub Forsamlinghus w Læborg, która wynosi około 3 kilometrów na północ od Vejen, Dania
Kamień zawiera dwa przedstawienia młota nordyckiego pogańskiego boga Thora

Napis na DR 26 składa się z dwóch wierszy tekstu runicznego oznaczonych liniami A i B w młodszym futharku, zapisanych w stylu boustrofedonu na granitowym kamieniu o wysokości 2,36 metra.
Po każdej linii znajduje się przedstawienie młota, który został zinterpretowany jako młot Thora Mjöllnir
Młot Thora był używany na kilku pamiątkowych kamieniach runicznych w Szwecji i Danii, być może jako paralela lub pogańska reakcja na użycie krzyża przez chrześcijan. Inne zachowane kamienie runiczne lub inskrypcje przedstawiające młot Thora obejmują kamienie runiczne U 1161 w Altuna, Sö 86 w Åby, Sö 111 w Stenkvista,Vg 113 w Bjärby, Öl 1 w Karlevi, DR 48 w Skjern, DR 120 w Spentrup i DR 331 w Gårdstånga
Przedstawienie młotów na DR 26 jest bardzo podobne do młota na DR 48.
Napis jest sklasyfikowany jako wyrzeźbiony w stylu RAK z kamienia runicznego , który jest uważany za najstarszy styl.
Jest to klasyfikacja dla runicznych pasków tekstu z prostymi końcami, które nie mają dołączonych żadnych głów węża ani bestii.
Ole Worm zauważył, że kamień został odkryty około 1638 roku na polu na północ od Læborga.
Część wierzchu kamienia jest uszkodzona. Niewielki fragment kamienia został odkryty w 1888 roku i jest wstawiony w górę linii B tekstu.

Tekst runiczny stwierdza, że kamień został wzniesiony przez mężczyznę o imieniu Tófi na pamiątkę kobiety o imieniu Þyrvé, która jest znormalizowana jako Thyrve, a czasami jako Thorvi.
Thyrve jest opisywany jako jego trutnik, słowo oznaczające żonę lub potomka trutina lub „pana”, które jest przepisywane na język staronordycki jako drotning i często tłumaczone jako „dama”.
To samo słowo jest również użyte na DR 134 w Ravnkilde i przetłumaczone jako „dama”. Tófi i Thyrve są również powiązani z duńskim kamieniem runicznym DR 29 w Bække, który odnotowuje, że Tófi stworzył kopiec na cześć Thyrve, a DR 40 w Randbøl to kamień wzniesiony przez Tófiego ku pamięci jego asystenta imieniem Þorgunnr. Thyrve było popularną nazwą tamtego okresu, a inna kobieta o tym imieniu jest zapisana na duńskim kamieniu runicznym DR 97 w Ålum.
Ponieważ DR 26 jest datowany na podstawie analizy stylistycznej i językowej od 900 do 950 roku n.e. może być również możliwe, że Thyrve z DR 26 może być również tą samą kobietą, która jest zapisana na DR 41 i DR 42 w Jelling, które opisują Tyrę, która jest żoną króla Gorma Starego
Jeśli te Thyrve to ta sama kobieta, wówczas kamienie runiczne mogą być zapisem sporu o spadek między dwiema konkurującymi ze sobą duńskimi rodzinami.
Jednak większość uczonych uważa, że jest bardziej prawdopodobne, że DR 26 wraz z DR 29 odnoszą się do innej kobiety o tym samym imieniu niż Thyra odnotowana na Jelling Stones DR 41 i DR 42.
Kamień jest znany lokalnie jako Læborgsten 
źródło

[Krystyna]

       
Kallerup Stone DR 250
Ten kamień runiczny stoi obok kościoła w Hedehusene.
Znak mówi, że nazywa się go kamieniem Kallerup, od jego miejsca znalezienia, ale jest lepiej znany jako kamień Høje Tåstrup.
Kallerup Kamień , oznaczony jako runiczny napis DR 250 w Rundata systemu, jest pomnik Runestone który znajduje się w Hedehusene , gmina høje-taastrup , na wyspie Zelandii , we wschodniej Danii
Należy do najstarszych kamieni runicznych w Danii.
Kamień Kallerup został odkryty w 1827 roku przez kamieniarza na polu z kilkoma kamiennymi kręgami w pobliżu kościoła w Hedehusene.
Następnie został przywrócony w 1851, Podnosząc go w pobliżu pierwotnego położenia.
Ten granitowy kamień runiczny, który ma 1,6 metra wysokości, jest jednym z najstarszych w Danii i uważa się, że pochodzi z około 700-800 roku n.e.
Napis w Futharku Młodszym (forma Helnæs-Gørlev) jest nieco niezwykły, ponieważ używa pasków tekstu, linii wpisanych powyżej i poniżej tekstu runicznego, co jest praktyką, która nie stała się powszechna na kamieniach runicznych, aż do późniejszego użycia z Fuþark Młodszym
Kamień Kallerup jest sklasyfikowany jako wyrzeźbiony w stylu kamienia runicznego RAK, która jest uważana za najstarszą klasyfikację.
Jest to klasyfikacja dla inskrypcji, w których końce pasków tekstu runicznego są proste i bez dołączonych głów smoka lub węża.
Kamień runiczny jest lokalnie znany jako Kallerupstenen .
W inskrypcji runicznej imię Hornbora tłumaczy się jako „nosiciel rogów”.
źródło