03-12-2021, 13:45
Igor Chaikov (1969-)
Piękne słowa i obrazy
03-12-2021, 13:47
Ślusarczyk-Latos Józefa
Drzwi
chodzę w kółko
grzbietem zmierzchu
od siebie
do siebie
od maszyny do kuchni
od ekranu...
szukam drzwi
które zabłądziły
może znajdę na niebie
Drzwi
chodzę w kółko
grzbietem zmierzchu
od siebie
do siebie
od maszyny do kuchni
od ekranu...
szukam drzwi
które zabłądziły
może znajdę na niebie
03-12-2021, 13:48
Ślusarczyk-Latos Józefa
Kamień
wkrótce kamień otworzy i uniesie skrzydła
wiecznej pewności siebie
spokojny o przyszłość i o własne ciało
jest twardszy od wieku wygrywa ze śmiercią
przez niego prowadzą drogi oświetlone tunele
a dusza w nim szuka drzwi zaprzeczenia czasu
w nim pęka i kiełkuje jasność -
z kamienia są miasta usta nieobecnych
z kamienia jest czas coloseum
światło komet wieczność -
a ostatnio serce -
odporne na wstrząsy i na uczucia
Kamień
wkrótce kamień otworzy i uniesie skrzydła
wiecznej pewności siebie
spokojny o przyszłość i o własne ciało
jest twardszy od wieku wygrywa ze śmiercią
przez niego prowadzą drogi oświetlone tunele
a dusza w nim szuka drzwi zaprzeczenia czasu
w nim pęka i kiełkuje jasność -
z kamienia są miasta usta nieobecnych
z kamienia jest czas coloseum
światło komet wieczność -
a ostatnio serce -
odporne na wstrząsy i na uczucia
03-12-2021, 13:50
Szymczak Zbigniew
Refleksja
Zabrałaś błysk z oczu moich
Zamieniłaś uśmiech w grymas warg
Dopięłaś swego
Może to inny świat
Lecz bajki bywają podobne
A szkoda nie tylko tych lat
szkoda złudzeń
prób
ucieczki w marzenia
oszukiwania siebie i mnie
lecz kończy się nasz czas
Nadzieję przekreślił już czas
biegu losu nikt nie zawróci
życie przecieka między palcami
jak morski piach
ja ciągle trwam w swoim uporze
i co to mi da? ...
Z tomiku "Stacja "przeznaczenie"
Refleksja
Zabrałaś błysk z oczu moich
Zamieniłaś uśmiech w grymas warg
Dopięłaś swego
Może to inny świat
Lecz bajki bywają podobne
A szkoda nie tylko tych lat
szkoda złudzeń
prób
ucieczki w marzenia
oszukiwania siebie i mnie
lecz kończy się nasz czas
Nadzieję przekreślił już czas
biegu losu nikt nie zawróci
życie przecieka między palcami
jak morski piach
ja ciągle trwam w swoim uporze
i co to mi da? ...
Z tomiku "Stacja "przeznaczenie"
03-12-2021, 13:51
Rybałko Alicja
Dotykam twego ciała...
x x x
Dotykam twego ciała jak szczęścia,
które jest śmiertelne.
Innego szczęścia nie ma tylko takie.
W radiu śpiewa syrena.
Ona też to wie.
I liście wiedzą, i bzy, i narcyzy.
Tylko kurz szarzeje niedowierzająco.
Dotykam twego ciała...
x x x
Dotykam twego ciała jak szczęścia,
które jest śmiertelne.
Innego szczęścia nie ma tylko takie.
W radiu śpiewa syrena.
Ona też to wie.
I liście wiedzą, i bzy, i narcyzy.
Tylko kurz szarzeje niedowierzająco.
03-12-2021, 13:52
Rybałko Alicja
Jak rozdzielić miłość...
Jak rozdzielić miłość sprawiedliwie,
żeby było na dzisiaj, na jutro
i na przedwczoraj.
I żeby jeszcze starczyło dla ptaków za oknem.
Czy ma płonąć, czy tlić się, czy buchać płomieniem,
czy zwyczajnie grzecznie gotować herbatę.
Nigdy już nie będzie tak jak na początku.
Potem inaczej niż przedtem.
Choć trochę tak samo.
Nic nowego pod słońcem.
Aż ty się uśmiechniesz.
Jak rozdzielić miłość...
Jak rozdzielić miłość sprawiedliwie,
żeby było na dzisiaj, na jutro
i na przedwczoraj.
I żeby jeszcze starczyło dla ptaków za oknem.
Czy ma płonąć, czy tlić się, czy buchać płomieniem,
czy zwyczajnie grzecznie gotować herbatę.
Nigdy już nie będzie tak jak na początku.
Potem inaczej niż przedtem.
Choć trochę tak samo.
Nic nowego pod słońcem.
Aż ty się uśmiechniesz.
03-12-2021, 13:54
Rybałko Alicja
Ludzie
Dostali miłość
poszli z nią na piwo.
Dostali szczęście
posadzili je przed telewizorem.
Dostali poezję
i już nie było poezji.
Śmieli się żartowali
i dobrze im było
Płakali narzekali
wszystko jak u ludzi
Gdzieś w górze tamte trzy
świeciły
strasznym majestatem
Ludzie
Dostali miłość
poszli z nią na piwo.
Dostali szczęście
posadzili je przed telewizorem.
Dostali poezję
i już nie było poezji.
Śmieli się żartowali
i dobrze im było
Płakali narzekali
wszystko jak u ludzi
Gdzieś w górze tamte trzy
świeciły
strasznym majestatem
03-12-2021, 13:55
Rybałko Alicja
Nasze babcie
Nasze babcie rozmawiają pewnie ze sobą
po niebiesku.
Może ucinają pogawędki
pod drzewem dobrego i złego.
Kiwają dobrodusznie głowami
nad znikomością swych wnuków,
gdy ci uparcie nie biorą jej pod uwagę.
Niełatwo się z wami rozstać, mileńkie.
Postójcie jeszcze pod drzewem.
W swoich szeptach, w szmerach sukni brązowych.
Z wami jest nam bezpieczniej.
Tam w dole.
Pomiędzy dobrem i złem.
Nasze babcie
Nasze babcie rozmawiają pewnie ze sobą
po niebiesku.
Może ucinają pogawędki
pod drzewem dobrego i złego.
Kiwają dobrodusznie głowami
nad znikomością swych wnuków,
gdy ci uparcie nie biorą jej pod uwagę.
Niełatwo się z wami rozstać, mileńkie.
Postójcie jeszcze pod drzewem.
W swoich szeptach, w szmerach sukni brązowych.
Z wami jest nam bezpieczniej.
Tam w dole.
Pomiędzy dobrem i złem.
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
Użytkownicy przeglądający ten wątek: 154 gości