14-12-2021, 15:33
Franza Alta (1821-1914).
Piękne słowa i obrazy
14-12-2021, 15:34
Musial Boguslaw
Obietnica
Stałaś się moją weną,myśli oddechem
Mego życia towrzyszką, przyjaciółką
Dnia następnego wesołym uśmiechem
Wysokich lotów symbolem, jaskółką
Przy Tobie co ranka się budzę
Z dnia kolejnego pełen radości
Kocham Cię! i uczuć mych nie ostudzę
Gotowy o nie walczyć, w imę miłości!
Obietnica
Stałaś się moją weną,myśli oddechem
Mego życia towrzyszką, przyjaciółką
Dnia następnego wesołym uśmiechem
Wysokich lotów symbolem, jaskółką
Przy Tobie co ranka się budzę
Z dnia kolejnego pełen radości
Kocham Cię! i uczuć mych nie ostudzę
Gotowy o nie walczyć, w imę miłości!
14-12-2021, 15:40
Radosław Parol
chwila
dla miłości lasów drzew
miłości niepojętej
takiej miłości która trwa
na wieki te ponętne
istota konfliktu wewnętrzego
człowieka racjonalnego z duszą
nadprzyrodzoną
której mimo wszystko nie w i d a ć
czy można powiedzieć o miłości
nie raniąc bliźniego
czy można odrzucić każdą nieśmiertelną sekundę
dla dużych liter
każdą nieśmiertelną prawdę
dla hermetycznych PRAW kosmosu
potęgi przemijania
c z ł o w i e k
zapisany pod jedną z prowincjonalnych liter
prowincjonalnych cyfr
zapisany dla swojej o Nim pamięci
rozpacz
nad krzakiem bzu z maja
tęsknoty z dzieciństwa chwil
dla zbawienia; łąki, lasu, jeziorka
przestworzy
za tęsknotą do PRAWDY i po co to wszystko
skoro to już było w czasach przed nami
nawet mówiący "to coś nowego"
nie-prawda
coś nowego było kiedyś
nie będzie pamięci o tych co będą
kiedyś
nikt nie wspomni człowieka
który się narodzi za chwilę
chwila
dla miłości lasów drzew
miłości niepojętej
takiej miłości która trwa
na wieki te ponętne
istota konfliktu wewnętrzego
człowieka racjonalnego z duszą
nadprzyrodzoną
której mimo wszystko nie w i d a ć
czy można powiedzieć o miłości
nie raniąc bliźniego
czy można odrzucić każdą nieśmiertelną sekundę
dla dużych liter
każdą nieśmiertelną prawdę
dla hermetycznych PRAW kosmosu
potęgi przemijania
c z ł o w i e k
zapisany pod jedną z prowincjonalnych liter
prowincjonalnych cyfr
zapisany dla swojej o Nim pamięci
rozpacz
nad krzakiem bzu z maja
tęsknoty z dzieciństwa chwil
dla zbawienia; łąki, lasu, jeziorka
przestworzy
za tęsknotą do PRAWDY i po co to wszystko
skoro to już było w czasach przed nami
nawet mówiący "to coś nowego"
nie-prawda
coś nowego było kiedyś
nie będzie pamięci o tych co będą
kiedyś
nikt nie wspomni człowieka
który się narodzi za chwilę
14-12-2021, 15:41
Radosław Parol
Jasminum
znad promieni chaosu
znad sławy przestrzeni
jasnego koloru
nie-do-powiedzeni-a
niedopowiedzeni
czasami bez żadnych znaków
stoją
ogarnięci
chwilami modlą się
nad ruiną skweru
święci
inni niż półmisek
nastawiony postem
inny niż archanioł
gwiazdą spadającą
inny niż poeta z gwiazdy o przywódcy
ale zawsze wierzy że nie puści
smutkiem
myśli
Jasminum
znad promieni chaosu
znad sławy przestrzeni
jasnego koloru
nie-do-powiedzeni-a
niedopowiedzeni
czasami bez żadnych znaków
stoją
ogarnięci
chwilami modlą się
nad ruiną skweru
święci
inni niż półmisek
nastawiony postem
inny niż archanioł
gwiazdą spadającą
inny niż poeta z gwiazdy o przywódcy
ale zawsze wierzy że nie puści
smutkiem
myśli
14-12-2021, 15:43
Radosław Parol
kaprys
zfrustrowany i zmęczony
zasypia
nad piątą kawą przeinaczeń
analizuje
gdzie zachód a północ
wiary
morza czerwonego
istota zbawienia nad krzewem gorejącym
ukryta
gdy wszystko jest na nie
nawet manna z nieba
niesmaczna
siedem pokoleń musiało
pożegnać
fikcyjne mury
Jerycha
po których stronach
ni żywej duszy
ni dziewczyny
------------------------------------
...i nic nie było oprócz głosu!
kaprys
zfrustrowany i zmęczony
zasypia
nad piątą kawą przeinaczeń
analizuje
gdzie zachód a północ
wiary
morza czerwonego
istota zbawienia nad krzewem gorejącym
ukryta
gdy wszystko jest na nie
nawet manna z nieba
niesmaczna
siedem pokoleń musiało
pożegnać
fikcyjne mury
Jerycha
po których stronach
ni żywej duszy
ni dziewczyny
------------------------------------
...i nic nie było oprócz głosu!
14-12-2021, 15:48
Radosław Parol
Tęsknota
Idę po Twym spojrzeniu
aż dotrę tam gdzie jesteś
wcisnę się pod Twe powieki
-jak tu ciepło
-jak tu miło
Później z łzą opadnę na Twą bluzkę
rozłożę się mokrą plamką
na Twoich piersiach i usnę
przerwanym oddechem się zbudzę
już mnie nie będzie - wyschnę.
Tęsknota
Idę po Twym spojrzeniu
aż dotrę tam gdzie jesteś
wcisnę się pod Twe powieki
-jak tu ciepło
-jak tu miło
Później z łzą opadnę na Twą bluzkę
rozłożę się mokrą plamką
na Twoich piersiach i usnę
przerwanym oddechem się zbudzę
już mnie nie będzie - wyschnę.
14-12-2021, 15:51
Putzlacher Renata
Faksymile
Uczucia i listy schowałam do pudła.
Na wieczne nierozszyfrowanie.
Czasem jak w loterii wsunę rękę
po któryś z nich.
I zawsze okaże się, że atrament
nie wytrzymał próby czasu,
że białe faksy wyblakły. Faksy mile
niegdyś widziane. Wszystkie słowa
jakby te same. Twarze
zlewające się w jedną.
Faksymile
Uczucia i listy schowałam do pudła.
Na wieczne nierozszyfrowanie.
Czasem jak w loterii wsunę rękę
po któryś z nich.
I zawsze okaże się, że atrament
nie wytrzymał próby czasu,
że białe faksy wyblakły. Faksy mile
niegdyś widziane. Wszystkie słowa
jakby te same. Twarze
zlewające się w jedną.
14-12-2021, 15:58
Putzlacher Renata
Goldenhair
Aniele, który zszedłeś do mnie z obrazka.
Który włóczyłeś się ze mną nad wodospadami.
Mój chłopcze-dziewczyno, Złotowłosy.
Pokonaj ze mną schody, które śniły mi się
po nocach. Wieżowiec Babel i języki płomieni.
Stróżu mój i tej windy bez przycisków,
która porywała mnie zawsze za wysoko.
Do dusznej samotni aksamitnych kotar.
Aniele, którego loki czesałam w nabożnym
skupieniu. Który kładłeś skrzydła po sobie,
gdy przywierałam do twych pleców.
Tragarzu mej zamierającej duszy. Broń mnie
od wszystkiego, co zbyt jednoznaczne.
Mój chłopcze -dziewczyno, Złotowłosy.
Zabierz mnie do nieba, w którym nie ma nożyc.
Gdzie nie drze się pierza, gdzie buja muzyka.
Goldenhair
Aniele, który zszedłeś do mnie z obrazka.
Który włóczyłeś się ze mną nad wodospadami.
Mój chłopcze-dziewczyno, Złotowłosy.
Pokonaj ze mną schody, które śniły mi się
po nocach. Wieżowiec Babel i języki płomieni.
Stróżu mój i tej windy bez przycisków,
która porywała mnie zawsze za wysoko.
Do dusznej samotni aksamitnych kotar.
Aniele, którego loki czesałam w nabożnym
skupieniu. Który kładłeś skrzydła po sobie,
gdy przywierałam do twych pleców.
Tragarzu mej zamierającej duszy. Broń mnie
od wszystkiego, co zbyt jednoznaczne.
Mój chłopcze -dziewczyno, Złotowłosy.
Zabierz mnie do nieba, w którym nie ma nożyc.
Gdzie nie drze się pierza, gdzie buja muzyka.
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
Użytkownicy przeglądający ten wątek: 569 gości