[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
Study for 'The Potato Eaters'
Amsterdam: Van Gogh Museum

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
Landscape at Dusk
Madrid: Museo Thyssen-Bornemisza

[Krystyna]

NARODZINY MIŁOŚCI
Miłość cierpliwa...
Gdy w drzwi zastuka,
kto Jej otworzy?
Lecz Ona puka.
Swą cierpliwością
kamienie skruszy.

Miłość jasnością...
Wśród życia mroku,
wśród niebezpieczeństw
można się schronić
tuż przy Jej boku.

Miłość pokorna...
Chociaż przepiękna,
żyje dla innych,
siebie nie widzi.
Daje, nie bierze,
dlatego piękna.

Miłość wszystko przetrzyma...
Cudze ciężary
na barkach nosi
pomimo trudu,
mimo cierpienia.
Sama jest siłą,
wszystko przetrzyma.

Miłość wyzwala...
Pytasz od czego?
Od nienawiści i od zazdrości,
od egoizmu, pychy nadętej...
Od czego jeszcze?
Od tego, co męczy.
Miłość przebacza -
miłość wyzwala.

Miłość nagrodą...
Bo gdy przychodzi,
przynosi: radość,
pokój, nadzieję.
Przemienia życie,
już nie odchodzi.

Miłość nadzieją...
Chcesz nowe życie?
Chcesz wschodu słońca?
Otwórz swe serca i zaproś Miłość.
Otwórz szeroko,
ufaj do końca!
Dariusz Gliński

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
Landscape at Sunset
Switzerland: Private collection

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
The Potato Eaters
Amsterdam: Van Gogh Museum

[Krystyna]

Zachód słońca
Wieczór zaczął wkładać ciemną pelerynę,
budząc w gwiezdnych oczach pozłacane błyski.
Ugasił horyzont pokryty karminem,
chociaż tak daleki, dla mnie bywa wszystkim.

Bo cóż piękniejszego od zachodów słońca,
które snem opada, wciąż niżej i niżej.
Od świtów na łące, kiedy rosa drżąca,
przecież w życiu piękne tylko krótkie chwile.

Spójrz jaki bogaty jesteś widokami,
gdy czerwona łuna płomiennym rubinem
lasy obejmuje, zamienia w aksamit
noc, z którą w spokojny sen zaraz odpłyniesz.
-A.G./19.01.11/Paris
żródło

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
Cottage, The
Amsterdam: Van Gogh Museum

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
Old Church Tower at Nuenen ('The Peasants' Churchyard')
Amsterdam: Van Gogh Museum

[Krystyna]

Zachód słońca
Nigdy nie przestanie zachwycać...
Patrzysz...
i wierzyć się nie chce,
zachód słońca
przepięknie...

Stoję bez ruchu... z podniesioną głową
...koloryt barw na niebie,
słońce maluje obraz
promienie jeszcze takie ciepłe, jak letni wiatr

czerwony olbrzym
nisko, dumnie nad lasem
schowa sie za chwilę,
by rankiem, ogrzewać nas swym blaskiem

błękit...
lawą zalany,
płonie...niebo kolorami
w słońcu zakochane

noc już tuż...tuż...
cień zbiera żniwo
myślami zawładnie,
chłód jesieni płaszczem świat okryje

A ja dalej... z podziwem
na zachód patrzę
cudowny moment każdego dnia,
niech zawsze trwa i trwa.

Uśmiechnę się, jutro
idąc do pracy
złociste niebo
pełne nadziei
znów o świcie zobaczę...

Wpatrzeni w zachód słońca, zachwyceni jego pięknem, zapominamy przez chwilę o szarym świecie-zatapiamy się w podniebnej palecie barw...
autor Cameleo
źródło

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
Cottage
Houston, private collection

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
Cottage with Peasant Woman Digging
Tokyo: Tokyo Fuji Art Museum

[Krystyna]

Romantyczny zachód słońca
Jakże piękne jest słońce, gdy się rozpłomienia
Rzucając nam dzień dobry! Jak wybuch z ciemności
- Szczęśliwy ten, kto może pozdrowić w miłości
Swój zachód promienniejszy nawet od marzenia!

Wspomnę!... Widziałem... kwiaty, źródło, łan, w dolinie
Omdlewały jak serce drżąc pod jego okiem.
- Prędzej, do horyzontu biegnijmy przed zmrokiem,
By schwytać jeszcze skośny promień, zanim zginie.

Ale znikającego próżno ścigam Boga;
Cesarstwo swe pośpiesznie roztacza Noc sroga,
Czarna, mokra, febryczna, pełna grozy głuchej;

Woń grobów płynie poprzez ciemność, a przy bagnie
Moja dreszczem przejęta noga miażdży nagle
Zimne ślimaki i niespodziane ropuchy.
Baudelaire Charles

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
Cottage with Trees
Cologne: Wallraf-Richartz-Museum

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
Cottage
Private collection

[Krystyna]

Bliskość ukochanego
Gdy słońca blask nad morza lśni głębiną,
Myślę o tobie, miły.
Wzywałam cię, gdy księżyc niebem płynął
I zdroje się srebrzyły.

Widzę cię tam, gdzie skraj dalekiej drogi
Szarym zasnuty pyłem,
A nocą gdzieś wędrowiec drży ubogi
Na ścieżynie zawiłej.

Słyszę twój głoś w szumie spienionej fali
Bijącej o wybrzeże
Lub w cichy gaj przychodzę słuchać dali
W zamierającym szmerze.

I wtedy wiem, że jesteś przy mnie, blisko,
Choć oddal cię ukryła -
Przygasa dzień, wnet gwiazdy mi zabłysną
O, gdybym z tobą była!
Johann Wolfgang Goethe

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
Cottage and Woman with Goat
Frankfurt am Main: Stadelsches Kunstinstitut und Stadrische Galerie

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
Peasant Woman Laundering
Takayama, Japan: Hikaru Museum

[Krystyna]

Aby
Życie jest od tego
aby cos straćić
trzeba zyskac,
aby zobaczyć
trzeba się mocno wciskac,
aby pokochac
trzeba miłować
aby godnie przeżyć
trzeba się mocno napracować..
Marta Magdoń
źródło

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
De Ruijterkade w Amsterdamie, The
Amsterdam: Muzeum Van Gogha

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
Autumn Landscape at Dusk
Utrecht: Centraal Museum

[Krystyna]

To nic
Ze często mamy w oczach łzy..
Pod górkę idziemy dźwigając swój krzyż..
To nic..
Rozglądnij się dokoła wyciągnij rękę w dal..
Zobacz jak jest ładnie,
jaki piękny jest świat..
W jednej chwili, wszystko prościej stało się..
Uwierzyłeś.. że możesz.. tylko chciej..
uwierzyłeś że jest i zobaczyłeś po deszczu słońca promie
Marta Magdoń
źródło

[Krystyna]

   
Vincent van Gogh (1853-1890)
Autumn Landscape with Four Trees
Otterlo: Kröller-Müller Museum
http://www.vggallery.com/painting/by_period/nuenen.htm