07-10-2022, 14:09
Pierre Henri de Valenciennes (1750-1819)
Piękne słowa i obrazy
07-10-2022, 14:10
Och, są...
są takie miejsca na ziemi
gdzie kamień słowiczo śpiewa
a czas wstrzymując zegary
radość przez brzegi przelewa
nawet gdy pada to słońce
rozbiegane myśli muska
taniec życia pełnią cieszy
napełniając śmiechem usta
tam wystarczy się pochylić
a pieśń długonogich świerszczy
przekroczy słyszalność ciszy
modlitwą spłynie do wierszy
sen o parapet zastuka
spokojny o gwiazd istnienie
pamięć poszerza o prawdę
o chleb powszedni o ziemię
Maria Polak, Maryla
są takie miejsca na ziemi
gdzie kamień słowiczo śpiewa
a czas wstrzymując zegary
radość przez brzegi przelewa
nawet gdy pada to słońce
rozbiegane myśli muska
taniec życia pełnią cieszy
napełniając śmiechem usta
tam wystarczy się pochylić
a pieśń długonogich świerszczy
przekroczy słyszalność ciszy
modlitwą spłynie do wierszy
sen o parapet zastuka
spokojny o gwiazd istnienie
pamięć poszerza o prawdę
o chleb powszedni o ziemię
Maria Polak, Maryla
07-10-2022, 14:11
Proszę, zakręć ...
Kołem sterowym słów, proszę, zakręć
płynąc przez wody codziennych zdarzeń.
Odsuwaj na bok sugestii potok,
bo z ciepłą myślą nie idzie w parze.
W mediach wciąż mówią o katastrofach,
z wypadków można ułożyć listę
a gdy się wsłuchasz, w to, co tuż obok
- nic nie jest dobre, miłe i czyste.
Ważne w tym wszystkim, by w tryby nie wpaść
owej machiny ponurych wizji,
cieszyć się chwilą, jak cudem życia,
z nadzieją przyjąć ciepła uściski.
Poczuj, jak pachnie trawa pokryta
rumieńcem słońca, gdy rano wschodzi.
Cóż znaczą maski i kurz na słowach
wobec niezwykłej światła powodzi.
Westchnienia nocy chłoną refleksy,
wśród nich pragnienia, myśli pośpieszne.
Na drugą stronę staraj się zajrzeć
i świat przytrzymaj na słowie JESTEM.
12.06.2012 r.
Maryla
Kołem sterowym słów, proszę, zakręć
płynąc przez wody codziennych zdarzeń.
Odsuwaj na bok sugestii potok,
bo z ciepłą myślą nie idzie w parze.
W mediach wciąż mówią o katastrofach,
z wypadków można ułożyć listę
a gdy się wsłuchasz, w to, co tuż obok
- nic nie jest dobre, miłe i czyste.
Ważne w tym wszystkim, by w tryby nie wpaść
owej machiny ponurych wizji,
cieszyć się chwilą, jak cudem życia,
z nadzieją przyjąć ciepła uściski.
Poczuj, jak pachnie trawa pokryta
rumieńcem słońca, gdy rano wschodzi.
Cóż znaczą maski i kurz na słowach
wobec niezwykłej światła powodzi.
Westchnienia nocy chłoną refleksy,
wśród nich pragnienia, myśli pośpieszne.
Na drugą stronę staraj się zajrzeć
i świat przytrzymaj na słowie JESTEM.
12.06.2012 r.
Maryla
07-10-2022, 14:12
Porannie
Błękitne niebo a więc promienie
podkreślą ptaków lot niedościgły,
rozproszą cienie, ocieplą barwy,
wyostrzą nawet znaczenie chwili.
Niech w nas się budzą najsłodsze treści,
potęga słowa niesie życzliwość,
śpiewem przemówi wiosenny obraz,
by dzień upływał nadzwyczaj miło.
Pod baldachimem wiosny
Pod baldachimem wiosny jest pięknie.
Słychać, jak błękit w płatkach szeleści.
Na smyczkach rosy grają promienie
Pachnące słońcem wiosenne pieśni.
Niechaj strumieniem wpływa ożywczym
Purpura każdej cząsteczki czasu,
Pogoda gładzi pośpiech codzienny
Dba, by nie sięgnął myśli zły pazur.
Maria Polak, Maryla
Błękitne niebo a więc promienie
podkreślą ptaków lot niedościgły,
rozproszą cienie, ocieplą barwy,
wyostrzą nawet znaczenie chwili.
Niech w nas się budzą najsłodsze treści,
potęga słowa niesie życzliwość,
śpiewem przemówi wiosenny obraz,
by dzień upływał nadzwyczaj miło.
Pod baldachimem wiosny
Pod baldachimem wiosny jest pięknie.
Słychać, jak błękit w płatkach szeleści.
Na smyczkach rosy grają promienie
Pachnące słońcem wiosenne pieśni.
Niechaj strumieniem wpływa ożywczym
Purpura każdej cząsteczki czasu,
Pogoda gładzi pośpiech codzienny
Dba, by nie sięgnął myśli zły pazur.
Maria Polak, Maryla
07-10-2022, 14:34
Głos mnie przywołał...
Głos mnie przywołał pełen nut ciepłych.
Serce od razu mocniej zabiło.
Myśl zagłębiając się w przestrzeń czasu,
Rozkwitła barwą, wzruszyła siłą.
Wróbel, co usiadł na parapecie,
Główkę przechylił, trzepnął skrzydłami
A we mnie jakby słońce wstąpiło
Rzucając słodkie uśmiechu czary.
Odległość jakby nieco zmalała.
Granica znaczeń przestała ranić.
Ważna się stała treść chwili małej
Nadając ciepłu szczególnej rangi.
*
Wybacz. Gdy cisza usta sznuruje
I natłok myśli spycha gdzieś w ciemność,
Niepokój spływa w aortę strachem,
Wszystko zalewa głucha bezsilność.
Nikt nie wyciąga dłoni, bo przecież
Sam może dostać raniące baty.
Nic się nie liczy w trybach maszyny.
Jedno jest pewne człowiek potrafi
Zniszczyć, ze strachu lub z braku chęci.
Wygoda bywa taka kusząca,
Dobywa to, co dla niej korzystne
Nawet, gdy prawda nie ujrzy słońca.
*
Zbieram i składam słoneczne słowa
Aby przetrwały we mnie jak wyspa.
Gdy smutku fala dotrze do myśli,
Niech wyogromnia się przestrzeń czysta
Niech wypogadza, słodzi i krzepi,
Pozostawiając szczerość chwil małych,
Napina żagle, zaszczyca światłem,
Z potęgą dobra omija skały.
Maryla
Głos mnie przywołał pełen nut ciepłych.
Serce od razu mocniej zabiło.
Myśl zagłębiając się w przestrzeń czasu,
Rozkwitła barwą, wzruszyła siłą.
Wróbel, co usiadł na parapecie,
Główkę przechylił, trzepnął skrzydłami
A we mnie jakby słońce wstąpiło
Rzucając słodkie uśmiechu czary.
Odległość jakby nieco zmalała.
Granica znaczeń przestała ranić.
Ważna się stała treść chwili małej
Nadając ciepłu szczególnej rangi.
*
Wybacz. Gdy cisza usta sznuruje
I natłok myśli spycha gdzieś w ciemność,
Niepokój spływa w aortę strachem,
Wszystko zalewa głucha bezsilność.
Nikt nie wyciąga dłoni, bo przecież
Sam może dostać raniące baty.
Nic się nie liczy w trybach maszyny.
Jedno jest pewne człowiek potrafi
Zniszczyć, ze strachu lub z braku chęci.
Wygoda bywa taka kusząca,
Dobywa to, co dla niej korzystne
Nawet, gdy prawda nie ujrzy słońca.
*
Zbieram i składam słoneczne słowa
Aby przetrwały we mnie jak wyspa.
Gdy smutku fala dotrze do myśli,
Niech wyogromnia się przestrzeń czysta
Niech wypogadza, słodzi i krzepi,
Pozostawiając szczerość chwil małych,
Napina żagle, zaszczyca światłem,
Z potęgą dobra omija skały.
Maryla
07-10-2022, 14:35
Myśli pełen ciepła
Myśli miłe, pełne ciepła
nawołują ptaki śpiewem.
One wiedzą, jak gromadzić
zapał, który w światła szepcie
jest ukryty od pokoleń.
Niech nie głuszy tych świergotów
z pozytywnym nastawieniem
żaden pośpiech, żal ukryty,
chmurne kogoś dziś spojrzenie.
Niech Cię zachowuje w zdrowiu
czas wiosenny, który niesie
zieleń świeżą, barwę kwiatów,
uśmiech słońca na powiece
i przyjazny wiatru powiew.
Maryla
Myśli miłe, pełne ciepła
nawołują ptaki śpiewem.
One wiedzą, jak gromadzić
zapał, który w światła szepcie
jest ukryty od pokoleń.
Niech nie głuszy tych świergotów
z pozytywnym nastawieniem
żaden pośpiech, żal ukryty,
chmurne kogoś dziś spojrzenie.
Niech Cię zachowuje w zdrowiu
czas wiosenny, który niesie
zieleń świeżą, barwę kwiatów,
uśmiech słońca na powiece
i przyjazny wiatru powiew.
Maryla
07-10-2022, 14:36
Chwila z łabędziem...
Do lotu się wznosi a może osiada
na toni błękitnej, na której promienie
uwalniając ciepło, zasilają błyski,
szczerym srebrem marszcząc mokrą wód draperię.
Skrzydeł biel wyrywa z uśpienia myśl cichą,
gromadzi w niej zapał i siłę do marzeń,
inspiruje uśmiech i świadomość cudu,
co z ulotną chwilą tak zwyczajnie nadszedł.
Może to zuchwalstwo dotykać czar słowem?
Wyobraźnia jednak po ścieżkach swych kroczy,
pomnaża, wyzwala, rozdziela barw zasób.
Mięknie pośpiech czasu rozjaśniając oczy.
Maryla, Maria Polak
Do lotu się wznosi a może osiada
na toni błękitnej, na której promienie
uwalniając ciepło, zasilają błyski,
szczerym srebrem marszcząc mokrą wód draperię.
Skrzydeł biel wyrywa z uśpienia myśl cichą,
gromadzi w niej zapał i siłę do marzeń,
inspiruje uśmiech i świadomość cudu,
co z ulotną chwilą tak zwyczajnie nadszedł.
Może to zuchwalstwo dotykać czar słowem?
Wyobraźnia jednak po ścieżkach swych kroczy,
pomnaża, wyzwala, rozdziela barw zasób.
Mięknie pośpiech czasu rozjaśniając oczy.
Maryla, Maria Polak
07-10-2022, 14:39
Przesłać DOBRANOC...
Pośpiech osiada w szmerach jeziora,
gdy liżą fale brzeg solą zdarzeń.
W trzcinach szamocze się zapach nocy
a ja wspomnienia cichutko ważę.
Może tam jesteś? Widzisz, jak płynie
po sen spokojny skrzydlate bractwo.
Wsparte o promyk ostatni słońca
w gwiazdy zmieniają się bardzo łatwo.
Wędruje cisza w ramiona słowa,
by je po brzegi wypełnić ciepłem,
wiatrem pomyślnym rozłupać ciemność,
przesłać DOBRANOC pieszczoty szeptem.
Maryla
Pośpiech osiada w szmerach jeziora,
gdy liżą fale brzeg solą zdarzeń.
W trzcinach szamocze się zapach nocy
a ja wspomnienia cichutko ważę.
Może tam jesteś? Widzisz, jak płynie
po sen spokojny skrzydlate bractwo.
Wsparte o promyk ostatni słońca
w gwiazdy zmieniają się bardzo łatwo.
Wędruje cisza w ramiona słowa,
by je po brzegi wypełnić ciepłem,
wiatrem pomyślnym rozłupać ciemność,
przesłać DOBRANOC pieszczoty szeptem.
Maryla
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
Użytkownicy przeglądający ten wątek: 580 gości