[Krystyna]

   
Odmiana chińskiego hibiskusa o białych kwiatach (Lagos, Portugalia)

Ketmia, Hibiskus, Róża Chińska(Hibiscus L.)
Rodzaj krzewów i roślin zielnych z rodziny ślazowatych.
W zależności od ujęcia systematycznego zaliczanych jest tu od ok. 200 do ponad 400, a nawet 700 gatunków.
Niezależnie od ujęcia zasięg rodzaju jest rozległy – obejmuje wszystkie kontynenty w strefie międzyzwrotnikowej z mniej licznymi przedstawicielami w strefie klimatu umiarkowanego
W południowej Europie występują jako rośliny rodzime dwa gatunki
. Rośliny te zasiedlają różnorodne siedliska – od bagien i lasów, w tym namorzyny, poprzez formacje zaroślowe, po otwarte tereny skaliste, pustynie i wybrzeża.
Kwiaty zapylane są przez owady i ptaki.

Liczne gatunki uprawiane są jako rośliny ozdobne.
W ciepłym klimacie do najbardziej popularnych należy Ketmia Róża Chińska Hibiscus Rosa-Sinensis
W warunkach klimatu umiarkowanego popularna jest mrozoodporna Ketmia Syryjska Hibiscus syriacus.
Niektóre gatunki, zwłaszcza Ketmia Konopiowata Hibiscus Cannabinus, użytkowane są jako włóknodajne, inne są jadalne (np. Ketmia Szczawiowa Hibiscus Sabdariffa)

Pokrój
Krzewy, półkrzewy i drzewa (Hibiskus Borneensis osiąga 30 m wysokości przy 80 cm średnicy pnia), rzadziej rośliny zielne, zarówno roczne jak i trwałe.
Pędy są wzniesione, nagie do owłosionych, w tym sztywnymi i szczeciniastymi włoskami lub łuseczkowatymi, czasem kolczaste
Liście
Skrętoległe, zimozielone lub opadające przed zimą.
Blaszka pojedyncza, niemal całobrzega, ząbkowana do klapowanej (od trzech do 7 klap), czasem z miodnikami pozakwiatowymi na dolnej stronie
Kwiaty
Zwykle okazałe, wyrastają pojedynczo w kątach liście w szczytowej części pędów, czasem tu skupione, rzadko wyrastają w pęczkach.
Rozwijają się na szypułkach dłuższych lub krótszych, zwykle wsparte okazałym kieliszkiem składającym się z 8 do 10 listków (rzadziej są tylko trzy lub jest ich więcej – do 20), rzadko listki kieliszka są zredukowane.
Kielich składa się z 5 działek zrośniętych w dolnej części.
Płatków korony jest 5, są one zwykle okazałe – duże i barwne, równej długości.
Pręciki są liczne, z nitkami zrośniętymi w długą rurkę, od której oddzielają się pylniki osadzone na krótkich, wolnych końcach nitek.
Zalążnia powstaje z 5 owocolistków, z długą szyjką słupka wewnątrz rurki tworzonej przez pręciki, na szczycie rozdzielającą się na 5 szyjek zwieńczonych główkowatymi znamionami
Owoce
Nagie lub owłosione torebki, jajowate, podługowate do kulistawych, na szczycie zwykle zaostrzone, otwierające się 5 klapami.
Wewnątrz są 5-komorowe, czasem 10-komorowe w przypadku rozwoju fałszywej przegrody.
W każdej z komór rozwija się od trzech do wielu nasion, zwykle nerkowatego kształtu, czasem kulistawych lub kanciastych, owłosionych lub brodawkowatych, czasem nagich

Zastosowanie
Suszone przylistki Hibiscus Sabdariffa służą do sporządzania napoju z Hibiskusa .
Wiele Hibiskusów od dawna hodowano w ogrodach i szklarniach jako rośliny ozdobne, tworząc piękne żywopłoty i dla elegancji ich kwiatów.
Jest atrakcyjną rośliną doniczkową .
Wymaga ciepła, dużo światła i przestrzeni.
Przy odpowiednim przycinaniu i podlewaniu może kwitnąć przez cały rok.

Najczęstszym gatunkiem w naszej uprawie pokojowej i szklarniowej jest tak zwana Róża Chińska-Hibiscus Rosa-Sinensis  Jest to krzew o kwiatach w różnych kolorach (często czerwonych), zarówno prostych, jak i pełnych, który uważany jest za ojczyznę Archipelagu Malajskiego .
W tropikach jest hodowana wszędzie w ogrodach .
W ciągu ostatnich 15-20 lat wyhodowano ogromną liczbę odmian gatunku Hibiskusa „Rosa Hhinensis” o różnych kształtach i kombinacjach kolorystycznych.
Do zapylania użyto kilku innych gatunków Hibiskusa.

Hibiscus Moscheutos , wieloletni gatunek zielny, dość powszechny w klimatach subtropikalnych (i bardziej południowych).
W ostatnich latach jest coraz częściej stosowany w ogrodach bardziej północnych regionów.
Istnieją już przykłady udanej uprawy niektórych odmian w regionie moskiewskim i leningradzkim.

Oprócz wymienionych, znanych jest kilkadziesiąt innych gatunków i odmian , które są wykorzystywane nie tylko jako rośliny ozdobne.
Na przykład Hibiskus Konopny, czyli Hibiscus Cannabinus, dostarcza doskonałego materiału przędzalniczego, dla którego jest hodowany w wielu krajach tropikalnych.

W krajach wschodnich Hibiskus uważany jest za talizman, który pomaga w biznesie, jest stróżem domu, dodaje jego właścicielom dodatkowej energii i likwiduje depresję
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ketmia
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%93%D0%...1%83%D1%81
gatunki

[Krystyna]

Ciekawe fakty z Hibiskusa
Hibiskus to roślina lwa, o czym świadczą wspaniałe kwiaty w jasnych kolorach.
Nie pozwoli duszy na lenistwo, wzbudzi żywe uczucia, zainspiruje do nieoczekiwanych, a jednocześnie dobrych uczynków i przyniesie emocjonalną satysfakcję.
Energia Hibiskusa jest skierowana spiralnie w górę i na zewnątrz: rozprzestrzenia się silnym strumieniem.
To energia zdrowia, radości i miłości.
Przy Chińskiej Róży lepiej czują się chore rośliny i osoby cierpiące na choroby serca.
Hibiskus z kwiatami w odcieniach czerwieni sprawi, że klimat miłosnych związków będzie szczególnie gorący.
Żółte kwiaty pomogą stać się bardziej otwartymi.

Legenda o Hibiskusie jest szeroko znana w Azji Wschodniej.
Opowiada, jak cudowne właściwości kwiatu Hibiskusa zostały odkryte człowiekowi.
Wyczerpany długą podróżą przez dżunglę wędrowiec, który zgubił drogę, usiadł, by odpocząć.
Był głodny i spragniony.
Nie miał siły iść dalej, głód przypominał o sobie z każdą minutą.
Siedząc wśród drzew i krzewów, zaczął rozpalać ognisko.
Wlewając wodę do garnka, śniło mu się, że bogowie zesłają mu jedzenie.
Nagle, gdzieś z góry, do garnka wpadło kilka czerwonych kwiatów, zmieniając kolor wody na rubinowy.
Opuszczając dżunglę, podróżnik zabrał ze sobą te cudowne kwiaty na przyszłość.
W wioskach, które mijał podróżnik, rozdawał mieszkańcom te kwiaty i opowiadał o leczniczych właściwościach herbaty z Hibiskusa.
Tak więc wieść o niesamowitym zdrowym napoju rozeszła się po całym świecie.
Od tego czasu minęło wiele lat, a herbatę z Hibiskusa, zwaną też „napojem faraonów” i „królewskim napojem”, piją osoby w każdym wieku, gdyż ta malinowa kwaśna herbatka łagodzi, gasi pragnienie w letnie upały, pomaga rozgrzać się zimą.
Herbatę z Hibiskusa kochają ludzie na całym świecie.
Источник: https://resours2000.ru/gardenplants/pere...-foto.html

[Krystyna]

   
   
Hibiscus Acetosella
Hibiscus Acetosella, Hibiskus Żurawinowy lub Afrykański Rozmaryn , to kwitnąca roślina z rodzaju Hibiscus lub Rosemallow.
Epitet Acetosella ma pochodzenie łacińskie i jest zdrobnieniem łacińskiej nazwy Szczawiu , która pochodzi od kwaśnego smaku odczuwanego podczas jedzenia młodych liści obu roślin.
Hibiscus Acetosella jest również znany potocznie jako fałszywa Roselle , Bordowy Malwa , Hibiskus Czerwonolistny i Hibiskus Czerwony Tarczowy .
Jest to jeden z około 200–300 gatunków występujących w regionach subtropikalnych i tropikalnych.
Ta roślina ozdobna jest zwykle spotykana na opuszczonych polach lub terenach otwartych, na bagnach i polanach leśnych.
Hibiskus Żurawinowy należy do wieloletniej grupy znanej jako odporny Hibiskus.  W przeciwieństwie do tropikalnego Hibiskusa, wytrzymały Hibiskus może tolerować chłodniejsze warunki, jest bardziej energiczny, trwalszy i ma większe kwiaty.
W chłodniejszym klimacie Hibiscus Acetosella jest z łatwością rośliną jednoroczną, ale często uważa się ją za bylinę do strefy 8–11.
W ciągu jednego sezonu roślina może dorastać do 90–170 cm (3,0–5,6 stopy) wysokości i 75 cm (30 cali) szerokości jako krzew-półkrzew.
https://en.wikipedia.org/wiki/Hibiscus_acetosella
http://ziolazodleglychkrain.blogspot.com...iskus.html
http://ziolazodleglychkrain.blogspot.com...iskus.html

[Krystyna]

   
Hibiscus Aculeatus
Nazwy zwyczajowe Comfortroot and Pineland Hibiscus
Hibiscus Aculeatus to roślina kwitnąca.
Hibiscus Aculeatus jest opisany przez Weakleya jako mający szorstkie łodygi i liście  z trzema płatami.
Kwiat można rozpoznać po ciemnoczerwonym wewnętrznym okręgu otoczonym kremowym lub białym wzorem zewnętrznego okręgu na płatkach.
Wiadomo, że wieloletni krzew kwitnie w dowolnym momencie od późnej wiosny do wczesnej jesieni .
Są członkiem rodziny Malvaceae , znanej również jako rodzina ślazowatych.
Gatunek jest zapylany przez pszczoły, zwłaszcza trzmiele.
https://en.wikipedia.org/wiki/Hibiscus_aculeatus

[Krystyna]

   
   
   
Hibiscus Arnottianus
Występowanie: Endemit Hawajów , występujący na wyspach Molokai i Oahu.
Ekologia: Rośnie w wilgotnych lasach na wysokości od 110 do 800 m.
Opis: Krzew lub małe drzewo dorastające do wysokości 5–7 m, rzadko do 10 m.
Liście petiolate, szeroko jajowate do owalnych, długości 10–15 cm, nagie na twarzy, całe lub drobno ząbkowane na krawędzi, żyły mogą być czerwonawe.
Kwiaty wyrastają pojedynczo na końcach gałązek, mają do 10 cm średnicy, działki są liniowe, kielich cylindryczny, płatki szeroko rozwarte, białe lub różowawe, centralna kolumna zrośniętych nitek jest różowa do czerwonej ( z wyjątkiem podgatunku H. a. subsp .immaculatus , który ma białą kolumnę).
Kwiaty są słabo pachnące.
Owocem jest torebka o długości do 2,5 cm, z żółtawo-brązowymi nasionami o długości około 3 mm.
https://en.wikipedia.org/wiki/Hawaiian_hibiscus
https://botany.cz/cs/hibiscus-arnottianus/

[Krystyna]

   
   
Hibiscus Antanossarum
Występowanie: Endemit południowo-zachodniego Madagaskaru , występujący na granicy południowej części centralnego masywu górskiego wyspy (głównie wokół Parku Narodowego Isalo) i niższych obszarów na wschód od nadmorskiego miasta Toliara.
Ekologia: Rośnie na trawiastej sawannie, na skrajach suchych lasów i zarośli, często na piaszczystym podłożu, na wysokości od około 600 do 1000 m.
Kwitnie od sierpnia do grudnia.
Opis: Wieloletnia roślina zielna o prostej, lekko owłosionej łodydze, czasem zdrewniałej u podstawy. 
Liście naziemne szybko opadają, są ogonkowe, jajowate, u nasady sercowate, na brzegu nieregularnie ząbkowane, drobno owłosione; liście łodygi są petiolate, trójlistkowe, liście są liniowe, 1–3 cm długości, owłosione. 
Kwiaty są pachowe, wyrastają na szypułkach o długości 1–2,5 cm; kielich bardzo mały, z 6–8 przylistkami o długości zaledwie 1 mm; kielich ma kształt lejka, długość 7–8 mm, płatki trójkątne; płatki są jajowate, długości 17–20 mm, żółte, nagie, pręciki zrośnięte w słupek o długości około 4 mm, końcówka o długości około 5 mm. Owocem jest kulista torebka, osiągająca około 5 mm średnicy.
Uwaga: Na Madagaskarze rodzaj Hibiscus jest stosunkowo liczny i obejmuje około 50 gatunków, z których 36 to gatunki endemiczne.
https://botany.cz/cs/hibiscus-antanossarum/

[Krystyna]

       
   
Hibiscus Boryanus
Występowanie: Endemit na wyspach Reunion i Mauritius na Oceanie Indyjskim. 
Twierdzi, że jest przystojniakiem z Hawajów. 
Blisko spokrewniony typ z powszechnie uprawianego gatunku Hibiscus Rosa-Sinensis ; taksonomia tego obwodu nie została jeszcze w zadowalający sposób zbadana.
Ekologia: Raczej rzadka roślina nawet w ojczyźnie. 
Rośnie w lasach próchnicznych na wysokościach 0-1200 m, w gorącym i wilgotnym klimacie tropikalnym, na który wpływa wiosenny monsun.
Opis: Krzew lub drzewo dorastające do 8 m wysokości. 
Pień może mieć do 20 cm średnicy i ma szarą korę. 
Liście charakteryzują się heterofilią: młode liście są dłoniasto podzielone (zwykle trzykrotnie) na liniowe segmenty, podczas gdy liście dorosłe mają owalne ostrze o długości 5–8 cm, mniej więcej całe, zwężone u podstawy, tępe na wierzchołku. 
Kwiaty rosną pojedynczo w kątach liści i mają około 4 cm średnicy. 
Przylistki kielicha są zwykle 7-8 i liniowe, kielich ma kształt dzwonu, zrośnięty w dolnych 2/3, płatki kielicha są trójkątne, płatki są pomarańczowe lub czerwone z pomarańczowymi żyłkami, pręciki są pomarańczowe. 
Kapsułka jest elipsoidalna, naga.
Chociaż rzadko spotykana w uprawie, jest łatwa w uprawie i (jak na roślinę tropikalną) jest dość odporna, choć nie mrozoodporna.
Drewno Hibiskusa Boryanus było używane do budowy budynków w czasach pierwszych osadników. Liście były kiedyś używane jako napar na kaszel.
https://botany.cz/cs/hibiscus-boryanus/

[Krystyna]

   
   
   
Hibiscus Brackenridgei
Hawaii Yellow Hibiscus
Rodzimy żółty hibiskus Hibiscus Brackenridgei  jest kwiatem stanu Hawajów.
Nazywany po hawajsku „Pua Aloalo” – co dosłownie oznacza kwiat Hibiskusa – żółty Hibiskus został przyjęty jako kwiat państwowy dopiero w 1988 roku.
Wcześniej każda odmiana hibiskusa była uznawana za kwiat „Terytorium Hawajów” wynikający z ustawy uchwalonej w 1923 r., 36 lat przed uzyskaniem państwowości.
Obecnie na Hawajach występuje wiele odmian Hibiskusa, w tym kilka unikalnych hybryd i nowych ras.
Stowarzyszenia, kluby, grupy i lokalni ogrodnicy wciąż wymyślają nowe kolory i inne cechy.
Oprócz tego, że można go znaleźć w ogrodach, oryginalny Yellow Hibiscus nadal rośnie dziko.

Występowanie: Endemit Hawajów , rzadko rośnie na sześciu głównych wyspach (Kauai, Oahu, Molokai, Lanai, Maui, Hawaje).
Dziś jest często uprawiana na Hawajach.
Podgatunek Hibiscus brackenridgei subsp. brackenridgei i H. b. subsp. moculeianus (Roe) D. Bates.
Na Hawajach rośnie 7 rodzimych gatunków z rodzaju Hibiscus .
Ekologia: Rośnie w suchych lasach i zaroślach na niższych wysokościach, od 120 do 800 m.
Główny okres kwitnienia to styczeń-maj, ale czasami kwitnie przez cały rok.

Opis:Zmienny krzew do niewielkiego drzewa, dorastający do wysokości 2–10 m.
Kora młodych gałęzi jest gładka, naga do gwiaździstej puszystej, starszej pomarszczonej, czasem z krótkimi cierniami. Liście są naprzemienne, w centralnej części rośliny jajowate do głęboko trzy-, pięcio- lub siedmioklapowych, do 15 cm długości, z ząbkowanym brzegiem.
Górne liście mają raczej lancetowaty do oblancetowatego kształtu.
Na powierzchni liście są drobno owłosione do prawie nagich.
Kwiaty wyrastają pojedynczo lub w małych grupach na końcach gałązek, mają średnicę 10-15 cm.
Kielich składa się z 7-11 liniowych lub igiełkowatych owłosionych płatków, kielich jest czerwonawy, 5 falistych, jajowatych płatków otacza żółtą kolumnę zrośniętych nici, pylniki są żółte do czerwonych na całej długości kolumny, kolumna nosi małe piętno pięciopłatkowe.
Podstawa płatków jest kasztanowoczerwona lub co najmniej z kasztanowoczerwoną plamą.

Zamieszanie: Żółtokwiatowa forma Hibiscus Rosa-Sinensis jest podobna, ale nie ma klapowanych liści, centralna kolumna jej kwiatów nosi większe piętno pięciopłatkowe i ma pylniki tylko na szczycie kolumny.
https://botany.cz/cs/hibiscus-brackenridgei/
https://www.biolib.cz/en/taxon/id213065/

[Krystyna]

   
   
   
Hibiscus Calyphyllus
Występowanie: Pochodzi z tropikalnej Afryki Środkowej, Wschodniej i Południowej, być może także z Madagaskaru i Maskarenów. Naturalizowany na Hawajach. Uprawiana w krajach tropikalnych i subtropikalnych.
Ekologia: Naturalnym siedliskiem Hibiscus calyphyllus są otwarte zarośla, zarośla i lasy, często rośnie również wzdłuż rzek, do wysokości 2100 m.
Opis: Bylina zielna lub półkrzew dorastająca do 1-3 m wysokości, często rozłożysta.Gałązki pokryte są długimi włoskami. Liście są naprzemienne, petiolate, blaszka jest szeroko jajowata do okrągłej w zarysie, prosta do 3-klapowa, do 19 × 19 cm, spiczasta na wierzchołku, słabo sercowata u podstawy, z zębatą krawędzią i gwiaździstymi włoskami na powierzchni. Pięciocyfrowe kwiaty wyrastają pojedynczo w kątach liści na końcach gałązek, kielich jest dzwonowaty, do 2 cm długości, segmenty kielicha mają zmienny kształt. Płatki są luźne, jajowate, do 6 cm długości, cytrynowożółte z ciemnoczerwoną do prawie czarnej podstawy, liczne pręciki zrośnięte w centralną kolumnę z 5-płatkową ciemną blizną. Owocem jest torebka o długości do 2,5 cm, gęsto pokryta włoskami, z wieloma nasionami w kształcie nerki.

Zastosowanie: Często sadzona jako krzew ozdobny w ogrodach, w pojemnikach, a także jako żywopłot; jest częściowo mrozoodporny. W Afryce jej liście są używane jako warzywa, zjadane są również gotowane kwiaty, jest częścią paszy dla zwierząt. Masajowie używali go do budowy chat, z łuski robiono liny. W medycynie ludowej liście stosuje się w leczeniu urazów, a wywar z korzeni w leczeniu chorób płuc.
https://botany.cz/cs/hibiscus-calyphyllus/
https://en.wikipedia.org/wiki/Hibiscus_calyphyllus

[Krystyna]

   
Hibiscus Cannabinus
Roślina jednoroczna o wysokości do 3 m i ciernistej łodydze.
Hibiscus Cannabinus to nierozgałęziona lub rozgałęziona, wyprostowana roślina jednoroczna lub wieloletnia;
zwykle o pojedynczej łodydze, zwykle dorasta do około 1,8 m. wysokości, chociaż niektóre wybrane odmiany mogą dorastać do 5 m.
Łodygi mogą stać się mniej lub bardziej zdrewniałe i trwałe
Roślina wielozadaniowa, dostarczająca żywność, lekarstwa i szereg towarów.
Kenaf jest uprawiany od 6000 lat jako roślina włóknista w Afryce, a obecnie roślina ta jest szeroko uprawiana w tropikalnych i subtropikalnych obszarach świata ze względu na włókno, jako roślina oleista, a także jako roślina spożywcza i lecznicza.
Zarówno włókno, jak i olej uzyskany z nasion są przedmiotem handlu, podczas gdy jadalne liście są sprzedawane na rynkach lokalnych
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ketmia_konopiowata
https://worldoffloweringplants.com/hibis...nus-kenaf/

[Krystyna]

   
Hibiskus Clayii
Występowanie: Endemiczny dla hawajskiej wyspy Kauai .
Wcześniej odnotowano go w kilku rozproszonych miejscach (region Koke'e na zachodzie wyspy, dolina Moloa'a na północy, góry Nounou w Wailua na wschodzie i na południu w Haiku w pobliżu Hali'i Creek).
Obecnie (rekord z 1995 r.) w górach Nounou znana jest tylko jedna zachowana populacja czterech osobników.
Ekologia: Rodzaj suchego lasu nizinnego, występującego na zboczach na wysokości 230–350 m.
Opis: Krzew lub drzewo o wysokości 4–8 m, słabo owłosione na końcach najmłodszych gałęzi.
Liście są bardzo krótkoogonkowe, blaszki lancetowate, o długości 3–7 cm i szerokości 1,5–3,5 cm, nagie na twarzy, owłosione na odwrocie, całe lub czasami słabo ząbkowane na wierzchołku.
Kwiaty wyrastają pojedynczo na końcach gałązek.
Liście kielicha są liniowe, kielich jest cylindryczny, z trójkątnymi płatami o długości 1,5–2,5 cm, zielony.
Płatki są podłużne, ciemnoczerwone, długości 4,5–6 cm i szerokości 1–1,8 cm.
Owocem jest jasnobrązowa torebka o długości 12–14 mm, zawierająca około 10 owalnych, brązowo-czarnych nasion o długości około 4 mm.
https://botany.cz/cs/hibiscus-clayii/

[Krystyna]

   
   
Hibiscus Crassinervius
Występowanie : Gatunek jest szeroko rozpowszechniony w Afryce Wschodniej od Erytrei i Sudanu Południowego po Etiopię. 
Podano również z Somalii, ale nie ma stamtąd wiarygodnego dokumentu zielnikowego. 
Występowanie w Kenii i Tanzanii jest niepewne i prawdopodobnie związane z innymi gatunkami.
Ekologia: Rośnie na obrzeżach lasów i nadmorskich drzewostanów, nad brzegami cieków wodnych, ale także wzdłuż dróg, w zaroślach wtórnych i na opuszczonych polach. 
Stanowiska położone są na wysokościach (1300–)1600–2850 m.
Opis: Mocne ziele lub krzew do 2 m wysokości; łodygi i łodygi kwiatowe są owłosione z jasnymi włosami przeplatanymi długimi ciemnobrązowymi włosami. 
Liście są naprzemienne; ogonek 0,3–3,5(–5) cm długości; ostrze jest jajowate do prawie okrągłego, do 6(–7) cm długości i 5 cm szerokości, klinowate lub ścięte u podstawy, ząbkowane na krawędzi, zaokrąglone do spiczastego. Pięciocyfrowe kwiaty wyrastają pojedynczo w kątach liści na krótkich szypułkach; 
przylistki kielicha mają 8–11, liniowe do lancetowatych, (1,5–) 3–8 mm długości; 
kielich długości 4–8 mm, z trójkątnymi płatami, z żółtawymi i czasami domieszkowanymi ciemnymi włoskami; płatki długości 1–1,8 cm, ciemnoczerwone do szkarłatnych; 
pręciki tworzą zakrzywioną rurkę o długości 3–5(–7) mm, wolne części nitek o długości 2–4 mm; jądro jest zrośnięte. 
Owoce to prawie kuliste kapsułki o długości 0,8–1,2 cm.
https://botany.cz/cs/hibiscus-crassinervius/

[Krystyna]

   
   
   
   
Hibiscus Coccineus
Hibiscus Coccineus, Szkarłatna Róża,  to wytrzymały gatunek Hibiskusa , który wygląda bardzo podobnie do Cannabis Sativa (marihuany).
Jest również znany jako Texas Star, Brilliant Hibiscus, and Scarlet Hibiscus.
Roślina występuje na bagnach i rowach na równinie przybrzeżnej południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych . Pochodzi z południowo-wschodniej Wirginii na południe do Florydy , a następnie na zachód do Luizjany .
Pomimo swojej potocznej nazwy „Gwiazda Teksasu”, roślina ta nie występuje naturalnie w Teksasie .
Oprócz odmiany o szkarłatnych kwiatach, odmiana o białych kwiatach jest również znana jako Biała Gwiazda Teksasu lub Samotna Gwiazda Hibiskusa.
https://en.wikipedia.org/wiki/Hibiscus_coccineus

[Krystyna]

   
   
Hibiscus Deflersii
Występowanie : Występuje w południowo-zachodniej części Półwyspu Arabskiego w Arabii Saudyjskiej i Jemenie oraz w Afryce w Etiopii, Erytrei i Somalii.
Ekologia: szuka karłowatych, kamienistych zboczy na wysokości 500–1900 m, w suchym klimacie tropikalnym z udziałem opadów poziomych.
Opis: Słabo owłosiony krzew dorastający do 1,5(–2) m wysokości. 
Liście są naprzemienne, proste, petiolate, jajowate do lancetowatych, 3,5-4 cm długości i 1,7-2 cm szerokości, płytko ząbkowane na krawędzi, szarozielone. 
Kwitnące gałęzie mają długość 20–25 cm. 
Kwiaty wyrastają w zagłębieniach liści na szypułkach o długości 1–4 cm i średnicy 3–4 cm; działki 6–8, liniowe, sięgające w przybliżeniu długości kielicha, wierzchołki działek 4–6 mm; płatki długości 1,3–2 cm, ciemnoczerwono-pomarańczowe; rurka utworzona przez zrośnięcie nasady pręcików ma tylko 4–8 mm długości, jest zakrzywiona, pojedyncze włókna pręcików są czerwone, pylniki są żółte, przez rurkę wyrastają prawie zrośnięte czerwone kolce, na których znajdują się główki, również czerwone blizny na górze. 
Kapsułka jest kulista, o średnicy około 1 cm; nasiona są wełniane owłosione.
https://botany.cz/cs/hibiscus-deflersii/

[Krystyna]

   
   
Hibiscus Dongolensis
Występowanie : Centrum występowania tego gatunku to tropikalna Afryka, gdzie występuje od Botswany, Angoli i Mozambiku po Somalię, Etiopię i Erytreę.
Rośnie również w południowo-zachodniej części Półwyspu Arabskiego w Arabii Saudyjskiej i Jemenie.
Pokrewieństwo z pokrewnym gatunkiem Hibiscus lunarifolius nie zostało jeszcze w pełni wyjaśnione.
Ekologia: Rośnie w zaroślach wzdłuż cieków wodnych oraz w innych bardziej wilgotnych miejscach sawann, na Półwyspie Arabskim na wysokościach 600-1800 m.
Jest poszukiwany przez wypas bydła i cofa się z siedlisk intensywniej wypasanych.
Opis: Krzew lub gruby, zdrewniały ziele o wysokości 1–2 m; łodygi są owłosione lub prawie nagie.
Liście są petiolate (ogonek ma długość 1,5–9 cm), blaszka jest cała, jajowata do lancetowatej, o długości 2–13 cm i szerokości 1,5–11 cm, ścięta lub płytko sercowata u podstawy, ząbkowana lub ząbkowana na brzegu .
Kwiaty wyrastają pojedynczo z kątów liści na szypułkach o długości 0,5–1 cm i średnicy do 8 cm; działki kielicha 5–6, liniowe, 1–1,8(–2,5) cm długości, kielich 1,2–2 cm, zrośnięte w dolnej jednej trzeciej, płatki jajowate, 4–6 cm długości, żółte, często z wyraźnym ciemnym środkiem; rurka pręcikowa o długości 1,5–2,5 cm, wolne części włókien o długości 2,5–3 mm; wolne części ciemnych końcówek mają około 3 mm długości.
Kapsułka jest prawie kulista, o średnicy 1,5–2,5 cm, pokryta gwiaździstymi włoskami, nasiona są nagie.
https://botany.cz/cs/hibiscus-dongolensis/

[Krystyna]

   
   
Hibiscus Ferrugineus
Występowanie: Najwyraźniej endemiczny dla Madagaskaru, prawdopodobnie występuje tylko na południu wyspy, większość stanowisk najwyraźniej w prowincji Toliara.
Ekologia: Siedlisko to suche lasy i zarośla na zróżnicowanych glebach, brzegi rzek, łachy. 
Wznosi się na wysokość 1200 m.
Opis: Półkrzew dorastający do 0,5–2 m wys.; gałązki oraz ogonki i łodygi kwiatowe pokryte są rdzawymi, szorstkimi włoskami gwiaździstymi. 
Liście są naprzemienne, petiolate, z jajowatym ostrzem, rzadko niewyraźnie trójklapowe, około 6,5 cm długości i 4 cm szerokości, z 5 nerwami ułożonymi dłoniowo, u podstawy zaokrąglone do sercowatych. 
Kwiaty są pojedyncze, osadzone na szypułkach o długości 1–4 cm; kielich składa się z 7–8 spiczastych przylistków; 
kielich lejkowaty, 5-klapowy, 8-10 mm długości, grubo owłosiony, jego płaty spiczaste; 
płatki są jajowate, długości 1–2 cm, jasnoróżowe, nagie; pręciki zrośnięte w nagą kolumnę o długości 5–7 mm, wolne części włókien dość długie; końcówka ma około 8 mm długości, z wydłużonymi gałęziami. 
Owocem jest naga kulista torebka o długości 8–10 mm.

Uwaga: we współczesnych botanicznych bazach danych nazwa Hibiscus Crassinervius Hochst jest podawana jako synonim tego gatunku . ex A. Rich. 
Zgodnie z oryginalnym opisem, jak i wybranym typem pozycji w zielniku paryskim, nazwa ta odnosi się do roślin zebranych przez GHW Schimper w pobliżu miasta Adua w Etiopii i nie może być kojarzona z roślinami z Madagaskaru, które są uważane za endemiczne.
https://botany.cz/cs/hibiscus-ferrugineus/

[Krystyna]

   
   
   
   
Hibiscus Furcellatus
Występowanie : Gatunek neotropikalny, którego rozległy zasięg rozciąga się od Florydy i południowego Meksyku przez Antyle, Amerykę Środkową i północną Amerykę Południową po Paragwaj i wschodnią Brazylię (Amazonia, Cerrado, Mata Atlântica).
Pojawia się również na Wyspach Hawajskich.
Ekologia: Rośnie na słodkowodnych terenach podmokłych, na brzegach zbiorników wodnych i strumieni, na tamach i wałach, w roślinności zaroślowej oraz w siedliskach naruszonych działalnością człowieka, w strefie od wybrzeża morskiego do wysokości ok. 100 m. k
Kwitnie przez cały rok.
Opis: Bylina zielna do półkrzewu dorastająca do około 2(–4) m, gwiaździsta owłosiona.
Liście są petiolate, jajowate, czasem płytko 3 (–5) klapowane, 6,5–11 cm długości i 6–12 cm szerokości, u podstawy w kształcie serca, wzdłuż krawędzi ząbkowane do ząbkowanych, spiczaste na wierzchołku; przylistkami liniowymi, długości 3–10 mm.
Kwiaty wyrastają pojedynczo z kątów górnych liści na szypułkach o długości około 25 mm; przylistki kielicha 9–12, 8–16 mm długości, rozwidlone na wierzchołku, owłosione, dzwonkowate, długości 15–24 mm, końcówki trójkątne, z 3 wydatnymi żebrami, spiczaste na wierzchołku, gwiaździsto owłosione;
korona lejkowata, różowa, u podstawy brązowawa, płatki jajowate, długości 55-95 mm i szerokości 25-45 mm;
kolumna pręcika jest prosta, ciemnobrązowa, o długości 30–45 mm, końcówki są brązowe, o długości 1–3 mm.
Owoce to jajowate kapsułki o długości 20–25 mm.

Sałatkowy Hibiskus, Śpiący Hibiskus.
Winne kwiaty otwierają się rano, a około 15:00-16:00 zwijają się w ciekawy węzeł przypominający fiko.
Kwiaty pokrywają krzew kilka razy w roku.
Bardzo podobny do Acetoselli, ten jadalny Hibiskus świetnie nadaje się do sałatek, bogaty w witaminę C.
Z nasion robi się pyszną herbatę.
Bardzo szybko rosnący, tworzą duży krzew.
Toleruje suche warunki.
https://botany.cz/cs/hibiscus-furcellatus/
https://treasurecoastnatives.wordpress.c...one-shrub/

[Krystyna]

   
   
Hibiscus Grandidieri
Występowanie: Endemiczny dla Madagaskaru, występuje głównie w północno-zachodniej części wyspy. 
Wyróżnia się tu cztery odmiany, oprócz nominalnej są to również Hibiscus Grandidieri var. Greveanus , H. G. var. Manamboloensis i H. G. var. Fanerandrus . 
W sumie na Madagaskarze rośnie około 50 gatunków hibiskusa.
Ekologia: Rośnie w suchych lasach liściastych, w roślinności karłowatej, zwłaszcza na terenach nizinnych.
Opis: Krzew liściasty dorastający do wysokości 1–2,5 m. 
Liście krótkoogonkowe, do 7 cm długości, lancetowate do eliptycznych, klinowate u podstawy, mniej lub bardziej klapowane, ząbkowane, ale czasem prawie całe. 
Kwiaty wyrastają na końcach gałązek, pojawiają się jeszcze przed ulistnieniem (odm. Greveanus ) lub równocześnie z liśćmi, ich łodygi mają 1–2(–5) cm długości, kielich składa się z 8 liniowych przylistków o długości 1–5 mm, kielich o długości 10–13 mm, owłosione, płaty spiczaste; 
płatki są jajowate, długości 25–35 mm, jaskrawoczerwone; pręciki zrośnięte w słupek o długości około 35 mm, nagie, końcówka naga, piętno 5-klapowe. 
Owocem jest kapsułka.
Zastosowanie: Krzew ozdobny, uprawiany w kulturze, czasem wchodzi w skład inwentarzy ogrodów botanicznych.
Uwaga: nazwa gatunku odnosi się do francuskiego przyrodnika Alfreda Grandidiera (1836–1921), który przyczynił się do badań florystycznych Madagaskaru.
https://botany.cz/cs/hibiscus-grandidieri/

[Krystyna]

   
   
   
Hibiscus Moscheutos L. – Ketmia Bagienna
Występowanie: Gatunek północnoamerykański, który występuje głównie we wschodniej części kontynentu, ale rozciąga się także na północ od Meksyku, do stanu Chihuahua. 
Północna granica jego występowania przebiega przez południowe Ontario w Kanadzie. 
Zasięg podgatunku nominalnego leży głównie na wschód od rzeki Mississippi, podgatunek Hibiscus moscheutos subsp. Lasiocarpos następnie na zachód od Mississippi i na Florydzie. 
Uprawiana jako roślina ozdobna w wielu rejonach świata, została sprowadzona do południowo-zachodniej Europy i wschodniej Azji.
Ekologia: Rośnie na słodkowodnych i słonawych terenach podmokłych, na brzegach cieków i terenów zalewowych, w strefach zalewowych i w rowach wokół dróg, w strefie od wybrzeża morskiego do wysokości ok. 400 m. 
Kwitnie od końca czerwca do Wrzesień.
Opis: Bylina dorastająca do 250 cm wysokości. 
Łodyga jest wznosząca się do prostej, nagiej lub owłosionej. 
Liście są naprzemienne, ogonkowe, wąskie do szeroko lancetowatych, czasami prawie okrągłe, całe lub nawet 3-klapowe, 8–20 cm długości i 3–13 cm szerokości, klinowate do sercowatych u podstawy, ząbkowane do ząbkowanych wzdłuż krawędź spiczasta do spiczastej u góry, czasem naga, czasem w różnym stopniu okryta; 
przylistki są spiczaste, o długości 1–4 mm. 
Kwiaty wyrastają pojedynczo z kątów górnych liści; przylistki kielicha są (8–) 10–14 (–15), liniowe, długości 5–45 mm, orzęskowane (w subsp. lasiocarpos) lub bez rzęsek (dla podgatunków nominalnych), owłosione; 
kielich szeroko dzwonkowaty, długości 15–40 mm, rosnący w trakcie owocowania, podzielony na 1/2–2/3, listki trójkątne do jajowatych, owłosione, spiczaste; 
korona lejkowata, płatki 4–12 cm długości i 3,5–6,5 cm szerokości, różowe lub białe, czasem z czerwoną plamką u podstawy, u odmian również czerwone do ciemnofioletowych, wzdłuż krawędzi lekko pofalowane, lekko falisty na odwrocie owłosiony; 
kolumna pręcika jest prosta, biała lub biaława, o długości 12–50 mm, końcówka jest biała, o długości 10–40 mm. Owoce to jajowate kapsułki o długości 14–35 mm, nagie (podgatunki nominalne) lub owłosione (subsp. lasiocarpos ).

Zastosowanie: Hibiskus bagienny sadzi się w wielu odmianach także w ogrodach Europy Środkowej
Jego efektowne, olbrzymie kwiaty sprawiają, że jest to bardzo modna roślina ogrodowa, którą dobrze sadzić w miejscu w pełni nasłonecznionym, a jednocześnie dostatecznie wilgotnym. 
W łagodne zimy nie potrzebuje nawet ochrony, nowe pędy wypuszczają niezawodnie w maju lub czerwcu (np. podczas dwóch ostatnich bardzo łagodnych zim w Polabí), w chłodniejszych regionach lub podczas mroźniejszych zim, jednak po pierwszych przymrozkach roślina potrzebuje mocno przyciąć i posypać warstwą suchych liści lub drzazg, ewentualnie przykryć włókniną.
https://botany.cz/cs/hibiscus-moscheutos/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ketmia_bagienna
https://www.biolib.cz/en/taxon/id39348/

[Krystyna]

   
   
   
Hibiskus Macranthus
Występowanie: Dość rozległy obszar rozciąga się w Afryce Wschodniej od Etiopii po Zimbabwe, rozciągając się aż do wschodniej granicy Konga. 
Odosobniona część stanowiska leży dalej w Kamerunie.
Ekologia: Rośnie na obrzeżach lasów i nadmorskich drzewostanów, nad brzegami cieków wodnych, ale także wzdłuż dróg, w zaroślach wtórnych i na opuszczonych polach. 
Stanowiska położone są na wysokościach (1300–)1600–2850 m.
Opis: Mocne ziele lub krzew dorastający do wysokości 3–4,5 m; cała roślina jest owłosiona lub owłosiona, przeplatana łamliwymi, piekącymi włoskami. 
Liście są naprzemienne; ogonek 1–7(–11) cm długości; ostrze jest jajowate, rzadziej płytko 3(–5) klapowane, 2–10(–12) cm długości i 1–7(–10) cm szerokości, głęboko sercowate u podstawy, ząbkowane na brzegu, spiczaste do spiczastego. Pięciocyfrowe kwiaty wyrastają w kątach liści na krótkich szypułkach; przylistki kielichowe 5, lancetowate, (1,2–) 1,5–3,5 cm długości, wielożyłkowe; 
kielich ma 1–2 cm długości, z wydatną żyłą środkową i nieco cieńszymi żyłami bocznymi; 
płatki długości 5–10 cm, białe do żółtawych, na zewnątrz zazwyczaj różowe lub fioletowe, czasem z ciemną plamką u podstawy; 
pręciki tworzą rurkę o długości 4–7,5 cm; jądro jest zrośnięte. Owoce są jajowate do kulistych kapsułek o długości 1,5–2 (–2,5) cm.
Zastosowanie: Wiązki naczyniowe z łodyg tej rośliny są czasami używane jako materiał przędzalniczy.
https://botany.cz/cs/hibiscus-macranthus/

[Krystyna]

   
   
Hibiscus Macilwraithensis
Krzew dorastający od jednego do czterech metrów wysokości.
Endemiczny dla półwyspu Cape York w Australii.
https://en.wikipedia.org/wiki/Hibiscus_macilwraithensis

[Krystyna]

   
   
   
Hibiscus Mutabilis
Hibiscus Mutabilis, znany również jako Confederate Rose, Dixie Rosemallow, Cotton Rosemallow, to roślina od dawna uprawiana ze względu na efektowne kwiaty.
Pierwotnie pochodzi z południowych Chin i Tajwanu ,obecnie występuje na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy .
Hibiscus Mutabilis wydają się być krzewiaste lub drzewiaste w strefach 9 i 10 , chociaż zachowują się bardziej jak byliny dalej na północ.
Kwiaty mogą być podwójne lub pojedyncze i mają średnicę 4–6 cali (10–15 cm); otwierają się na biało lub różowo, a wieczorem zmieniają kolor na ciemnoczerwony.
Odmiana 'Rubra' ma czerwone kwiaty.
Pojedyncze kwitnące kwiaty mają zazwyczaj kształt miseczki.
Okres kwitnienia trwa zwykle od lata do jesieni.
Rozmnażanie przez sadzonki ukorzenia się najłatwiej wczesną wiosną, ale sadzonki można pobierać prawie w dowolnym momencie.
Kiedy nie zamarza, może osiągnąć wysokość 12–15 stóp (3,7–4,6 m) z zdrewniałym pniem; jednak znacznie bardziej krzaczasta roślina o wysokości 5–6 stóp (1,5–1,8 m) jest bardziej typowa i zapewnia więcej kwitnienia.
Rośliny te charakteryzują się bardzo szybkim tempem wzrostu.
Confederate Rose była swego czasu bardzo powszechna na terenie Skonfederowanych Stanów Ameryki, stąd wzięła się jego nazwa zwyczajowa.
Dobrze rośnie w pełnym słońcu lub półcieniu i preferuje bogatą, przepuszczalną glebę.
Kwiaty są atrakcyjne dla zapylaczy , w tym wyspecjalizowanej pszczoły Ptilothrix bombiformis
Zmiana kolorów kwiatu w ciągu dnia
W uprawie w Wielkiej Brytanii Hibiscus Mutabilis zdobył nagrodę Royal Horticultural Society Award of Garden Merit .

Zmiana koloru kwiatów u Hibiscus Mutabilis występuje , gdy kwiaty są białe rano, różowieją w południe i czerwienieją wieczorem tego samego dnia.
W warunkach laboratoryjnych zmiana koloru płatków była wolniejsza niż kwiatów w warunkach zewnętrznych. Temperatura może być ważnym czynnikiem wpływającym na szybkość zmiany koloru, ponieważ białe kwiaty przechowywane w lodówce pozostają białe, dopóki nie zostaną wyjęte do ogrzania, po czym powoli stają się różowe.
Czerwone kwiaty pozostają na roślinach przez kilka dni, zanim zanikną
https://en.wikipedia.org/wiki/Hibiscus_mutabilis
https://www.futuregardens.pl/bawelniana-...10szt.html