14-04-2016, 22:42
Roman Lyapin (1966-)
Роман Ляпин (1966-)
Piękne słowa i obrazy
14-04-2016, 22:43
Słowa, które zapadają w serce szepcze się, a nie je wykrzykuje
Charles Martin (z książki W pogoni za świetlikami)
Charles Martin (z książki W pogoni za świetlikami)
14-04-2016, 22:44
Dlatego nie krępuj się nikim i kiedy zdaje Ci się, że coś może dać Ci szczęście, chwytaj tę okazję i bądź szczęśliwy
Haruki Murakami (z książki Norwegian Wood)
Haruki Murakami (z książki Norwegian Wood)
14-04-2016, 22:46
Życie to taniec.
Nie przesiedź go pod ścianą.
Ewa Nowak (z książki Kiedyś na pewno)
Nie przesiedź go pod ścianą.
Ewa Nowak (z książki Kiedyś na pewno)
14-04-2016, 22:47
Ból jest jedynym uczuciem, które nie dopuszcza intymności.
Można dzielić z kimś szczęście, można dzielić przyjemność, smutek, gniew, zazdrość, można dzielić miłość, można nawet dzielić wstyd — ale z nikim nie można dzielić bólu.
Ból jest dyscypliną samotności i drogą do wnętrza duszy.
Jacek Dukaj (z książki Król Bólu)
Można dzielić z kimś szczęście, można dzielić przyjemność, smutek, gniew, zazdrość, można dzielić miłość, można nawet dzielić wstyd — ale z nikim nie można dzielić bólu.
Ból jest dyscypliną samotności i drogą do wnętrza duszy.
Jacek Dukaj (z książki Król Bólu)
14-04-2016, 22:48
Życie jest zbyt krótkie, aby żałować straconych szans i złych decyzji.
Santa Montefiore (z książki Spotkamy się pod drzewem ombu)
Santa Montefiore (z książki Spotkamy się pod drzewem ombu)
14-04-2016, 22:50
Pragnęła tylko jednego- zasnąć, spać głęboko i bez snów, wyzwolić od wszystkich smutków, trosk i zmartwień, aż obudzi się rano, wypoczęta i uzdrowiona.
W dawnej rzeczywistości, zanim to wszystko się stało. Ale tak nie będzie (...) życie biegnie swoim torem.
Eva Johanne Stensrud (z książki Dziedzictwo)
W dawnej rzeczywistości, zanim to wszystko się stało. Ale tak nie będzie (...) życie biegnie swoim torem.
Eva Johanne Stensrud (z książki Dziedzictwo)
14-04-2016, 22:51
To dziwne, myślała, że gdy przebywa się w samotności, lgnie się do natury: drzew, strumieni, kwiatów, i czuje się, że one nas wyrażają, że stają się nami, że nas znają – i w pewnym sensie – są nami; ma się dla nich taką czułość, jak dla siebie samego (patrzyła na to długie, równe światło).
Trzymając druty bezczynnie, patrzyła i patrzyła; w głębi jej umysłu z jeziora istnienia wstawała mgła, jak oblubienica wychodząca naprzeciw ukochanemu
Virginia Woolf (z książki Do latarni morskiej)
Trzymając druty bezczynnie, patrzyła i patrzyła; w głębi jej umysłu z jeziora istnienia wstawała mgła, jak oblubienica wychodząca naprzeciw ukochanemu
Virginia Woolf (z książki Do latarni morskiej)
« Starszy wątek | Nowszy wątek »
Użytkownicy przeglądający ten wątek: 571 gości