[Krystyna]

   
Szałwia (Salvia L.)
Szałwia jest największym rodzajem roślin z rodziny szałwiowatych Lamiaceae , z prawie 1000 gatunkami krzewów , bylin zielnych i jednorocznych
W obrębie Lamiaceae, Salvia jest częścią plemienia Mentheae w ramach podrodziny Nepetoideae .
Jeden z kilku rodzajów powszechnie określanych jako Salvia , obejmuje dwa szeroko stosowane zioła,
*Salvia Officinalis ( Szałwia zwyczajna lub po prostu „Szałwia”) i
*Salvia Rosmarinus ( rozmaryn, dawniej Rosmarinus Officinalis ).

Rodzaj występuje w całym Starym Świecie i obu Amerykach (łącznie ponad 900 gatunków), z trzema odrębnymi regionami różnorodności: Ameryką Środkową i Ameryką Południową (około 600 gatunków); Azja Środkowa i Morze Śródziemne (250 gatunków); Azja Wschodnia (90 gatunków).

Nazwa Salvia pochodzi od łacińskiego Salvia (Szałwia), od Salvus (bezpieczny, pewny, zdrowy), przymiotnika związanego z salūs (zdrowie, dobre samopoczucie, pomyślność lub zbawienie) i salvēre (czuć się zdrowym, leczyć).
Pliniusz Starszy był pierwszym znanym autorem, który opisał roślinę zwaną przez Rzymian „ Salvia ”, prawdopodobnie opisując gatunek typowy dla rodzaju Salvia , Salvia Officinalis .

Powszechna współczesna angielska nazwa Salvia wywodzi się od średnioangielskiego słowa sauge , które zostało zapożyczone od starofrancuskiego sauge , od łacińskiej szałwii (źródło nazwy botanicznej).
Nazwa „Salvia” używana bez modyfikatorów ogólnie odnosi się do Salvia Officinalis („szałwia zwyczajna” lub „szałwia kulinarna”), chociaż jest używana z modyfikatorami w odniesieniu do dowolnego członka rodzaju .
Gatunki ozdobne są powszechnie określane nazwą rodzajową Salvia .

Z szałwią łączy się piękna chrześcijańska legenda.
Gdy Święta Rodzina uchodziła przed Herodem do Egiptu i spoczęła obok krzaka kwitnącej szałwii, ta otrząsnęła swe kwiecie, by stworzyć kwiatowy dywan – słodki i wonny.
Za to otrzymała w darze od Boga możność przynoszenia ulgi ludziom cierpiącym.

Rodzaj Salvia obejmuje, według różnych autorów, od 500 do 700, a nawet 900 gatunków.  
O szałwii, bez rozróżniania gatunków, pisali w starożytności Hipokrates z Kos (*ok. 460-ok. 377 przed Chr.), Pliniusz Starszy Secundus (ok. 23-79 po Chr.), Dioskurides Pedanios (ok. 40-ok. 90 po Chr.).
Przypuszcza się, że szałwię lekarską jako pierwsi mogli „udomowić” starożytni Grecy.
Wybrane gatunki i ich zastosowania
Główny artykuł: Lista gatunków szałwii
Salvia farinacea × Salvia longispicata 'Mystic Spires Blue'
Wiele gatunków jest używanych jako zioła , rośliny ozdobne (zwykle dla zainteresowania kwiatami), a czasem dla ich ozdobnych i aromatycznych liści.
Niektóre gatunki, takie jak Salvia Columbariae i Salvia Hispanica , są również uprawiane dla ich nasion.
Lista roślin zawiera 986 zaakceptowanych nazw gatunków.

Poniżej znajduje się wybór niektórych dobrze znanych gatunków
Salvia Apiana
Salvia Azurea
Salvia Buchananii
Salvia Cacaliifolia
Salvia Candelabrum
Salvia Columbariae
Salvia Divinorum
Salvia Elegans
Salvia Fruticosa
Salvia Fulgens
Salvia Guaranitica
Salvia Hispanica
Salvia Involucrata
Salvia Jurisicii
Salvia Leucantha
Salvia Microphylla
Salvia Miltiorrhiza
Salvia Nemorosa
Salvia Officinalis
Salvia Patens
Salvia Pratensis
Salvia Rosmarinus
Salvia Sclarea
Salvia Spathacea
Salvia Splendens
Salvia Uliginosa
Gatunki Salvia są wykorzystywane jako pokarm przez larwy niektórych gatunków Lepidoptera ( motyli i ćmy ), w tym bucculatricidae - minerki Bucculatrix taeniola , która żywi się wyłącznie tym rodzajem, oraz Coleophora okazicieli C. aegyptiacae , C. salviella (oba żywią się wyłącznie na Salvia. aegyptiaca ), C. ornatipennella i C. virgatella (oba odnotowane na Salvia. pratensis ).

Zastosowanie
Kilkadziesiąt gatunków znalazło zastosowanie użytkowe, zwłaszcza jako rośliny ozdobne, a ponadto lecznicze i przyprawowe.
Wiele gatunków szałwii znajduje zastosowanie w ziołolecznictwie i medycynie.
https://en.wikipedia.org/wiki/Salvia
źródło
lista gatunków
źródło
źrodło
https://pl.wikipedia.org/wiki/Sza%C5%82wia

[Krystyna]

   
Królowa ziół
Rzymianie traktowali ją jak świętą i przestrzegali przy ziołowych żniwach specjalnego rytuału.
Otóż ciąć szałwię mógł tylko bosy młodzieniec w białej tunice, który najpierw złożył ofiarę z chleba i wina.
Do postrzyżyn używał srebrnego noża.
Jako symbol długowieczności traktowano ją zresztą nie tylko w krajach śródziemnomorskich, ale i w Persji.
Mówiono o szałwii „różdżka życia”.
W Chinach była tak cenna, że kupcy za jedną skrzynkę tego ziela dawali Holendrom aż trzy skrzynki herbaty.
Św. Hildegarda z Bingen uważała szałwię za skuteczne „aphrodisiacum”.
Polecała ją też niepłodnym i cierpiącym na żołądkowe niedomagania.
„Kto ma żołądek tak słaby, że od spożywanych potraw łatwo zapada na zdrowiu, niech weźmie szałwii, jedną trzecią tej ilości mięty pieprzowej i tyle samo kopru włoskiego.  
Składniki te powinien równocześnie gotować w dobrym winie, dodając do całości trochę miodu.
Potem powinien przecedzić mieszankę tę przez chustkę i po jedzeniu, jak i nocną porą, często pić.
W ten sposób żołądek jego w krótkim czasie zostanie wyleczony i oczyszczony”.                  
Jeszcze w czasach odrodzenia wierzono, że połykanie liści szałwii, na których wypisano zaklęcia, chroni przed febrą i demonami, a kto zje ją w maju, może żyć wiecznie.
JOANNA HALENA

[Krystyna]

   
   
Salvia Albimaculata
Szałwia Biało Plamkowana
Gatunek byliny z rodziny jasnotowatych.
Występuje w Turcji. 
Po raz pierwszy została zebrana w 1845, ale błędnie zaklasyfikowano ją jako Salvia Potentifolia.
Dopiero w 1948 została wyodrębniona jako nowy gatunek.

[Krystyna]

       
   
   
   
   
Salvia Argentea
Szałwia Srebrzysta
Rodzina: Lamiaceae
W zasadzie jest to krótkowieczna bylina.
Ponieważ w naszym wilgotnym klimacie zachowuje się jak roślina monokarpiczna, więc traktujemy ją jako roślinę dwuletnią.
W pierwszym roku wytwarza tylko rozetę bardzo dużych, biało owłosionych liści.
Włoski są jedwabiste i długie dlatego w dotyku przypomina zwierzęce futerko.
W naszym klimacie liście raczej zamierają na zimę.
Czasem pod kępą zmarzniętych liści uchowa się tzw, serduszko.
Wiosną kolejnego roku odbija i na początku czerwca pojawiają się pędy kwiatowe.
Są one rozgałęzione.
Pojedyncze kwiaty dwuwargowe zebrane w okółki.
Tych okółków może być kilkanaście na pędzie.
Jeśli trafi się nam mokre lato roślina zawiąże niewiele nasion.
Nasiona owalne 2-3 milimetrowe.
Siedliskiem są suche, kamieniste łąki południowej Europy, wschodniej części Morza Śródziemnego i północno-zachodniej Afryki.

Kępka liści ma wysokość około 50 cm. 
Pędy kwiatowe do 90 cm.
Zaczyna kwitnąć przeważnie w drugiej połowie czerwca i kwitnie około miesiąca.
Kwiaty są białe lecz mają podbarwienia w kolorze różowym i żółtym.

Szałwię Srebrzystą opisał i opublikował Pierre Edmond Boissier w dziele pod tytułem „Elenchus Rerum Plantarum” w 1838 roku.
Nazwa rodzaju ”Salvia” pochodzi od łacińskich słów ‘salvus’ = zdrowie lub ‘salveo’ = leczyć.
Nawiązanie do walorów leczniczych roślin tego rodzaju.
Nazwa gatunkowa ”argentea” pochodzi od łacińskiego słowa ’argentum’ = srebro.
Odnosi się to do srebrzystego wyglądu liści.
źródło

[Krystyna]

   
   
Salvia Africana

[Krystyna]

   
Salvia Abrotanoides
Występowanie: Gatunek występujący w górskich regionach Azji Środkowej, występujący we wschodnim Iranie, Turkmenistanie, Afganistanie, Tadżykistanie, północnym Pakistanie i Tybecie.

Ekologia: Rośnie na kamienistych i skalistych zboczach, na brzegach górskich rzek, wznosi się na wysokość około 3500 m. Kwitnie od czerwca do września.

Opis: Wyraźnie aromatyczny półkrzew o pędach wznoszących się do prostych, do 150 cm długości, zdrewniały u podstawy, gęsto biało owłosiony i słabo gruczołowaty.
Liście są naprzeciwległe, krótko ogonkowe, podłużno-jajowate w zarysie, 4-7 cm długości i około 2,5 cm szerokości, 2-krotnie pierzaste, segmenty liniowe do podłużnych, 2-4 mm długości i do 1,4 mm szerokości, nagie lub słabo owłosione i żółtawy gruczołowy, tępy na wierzchołku.
Kwiatostan jest wiechowaty, o długości 27–40 cm; przylistki wąsko lancetowate, długości 1–1,5 mm, spiczaste;
Kwiaty krótko szypułkowe, kielich ok. 4,5 mm dł., fioletowe, gęsto biało owłosione, gruczołowate, dwuwargowe; korona niebieska do niebieskawo-fioletowej, do 11 mm długości, słabo owłosiona, długość rurki 5–6,5 mm, górna warga do 3 mm długości, dolna warga około 3,5 mm długości.
Owoce są twarde.

Zastosowanie: Sadzona w ogrodach i parkach Europy Środkowej jako mało wymagająca roślina ozdobna, wymagająca stanowiska słonecznego i suchego.
Zimą przemarza, ale rośnie niezawodnie i obficie kwitnie w następnym roku.
Występuje w kulturze w kilku odmianach, jest prawdopodobnie bardziej powszechny niż nieco podobna Szałwia Yang ( Salvia Yangii ).

Uwaga: wcześniej gatunek ten zaliczany był do rodzaju Perovskia , jednak w 2017 roku, zgodnie z wnioskami z analiz molekularnych, został zaliczony do rodzaju Salvia .
https://botany.cz/cs/salvia-abrotanoides/

[Krystyna]

   
   
   
   
Salvia Absconditiflora
Występowanie: endemiczny dla Turcji, rośnie tylko w środkowej Anatolii;
Jeden z charakterystycznych i uderzających przewodników po tamtejszej roślinności.
Ekologia: Bardzo typowy gatunek stepowy;
Rośnie na suchych pastwiskach i kamienistych zboczach, ale także na ugorach i wzdłuż dróg, często na wapieniach, na wysokościach 700–2500 m.
Opis: Mocna bylina dorastająca do 60 cm wysokości; łodygi proste, nierozgałęzione, pokryte rozgałęzionymi włoskami i siedzącymi gruczołami.
Liście naprzeciwległe, ogonkowate, proste, jajowate do lancetowatych, długości 1,5–5 cm i szerokości 0,8–2,5 cm, pomarszczone, ząbkowane na brzegu, pokryte gęstym nalotem, w którym przeważają włoski.
Kwiatostany to rozstawione racemes z 4–10 kwiatami i małymi przylistkami; kielich dwuwargowy, otwarty, papierowaty, długości około 1,5 cm, wyraźnie żółtozielony, z gruczołami siedzącymi, warga górna dłuższa niż dolna; korona ma około 1,5 cm długości, jest biała do różowej, z prostą górną wargą.
Kulki twarde są stożkowe.
https://botany.cz/cs/salvia-absconditiflora/

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Salvia Aegyptiaca
Występowanie : Obszar rozciąga się od afrykańskiego wybrzeża Atlantyku po Indie.
Na zachodzie gatunek nadal rośnie na Wyspach Zielonego Przylądka i Wyspach Kanaryjskich, dalej w Afryce Północnej, w tym na Saharze, na południu w Mauretanii, Nigrze, Czadzie i Sudanie, w Afryce Wschodniej w Erytrei, Etiopii i Somalii.
W Azji znany jest z Synaju, Izraela, Jordanii, Arabii Saudyjskiej, Jemenu, Omanu, Emiratów Arabskich, Kataru, Kuwejtu, a także z Iraku, Iranu, Pakistanu, Afganistanu i rozciąga się na północno-zachodnie Indie.
Ekologia: Rośnie na kamienistych miejscach na skalistych zboczach, w rzadkich zaroślach, w śródziemnomorskiej makii, ale także na półpustyniach.
Wznosi się na wysokość 2000 m
https://botany.cz/cs/salvia-aegyptiaca/

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Salvia Aethiopis
Szałwia Etiopska
Salvia Aethiopis to gatunek rośliny wieloletniej znany pod wspólną nazwą Szałwia Śródziemnomorska 
Najbardziej znany jest jako szkodliwy chwast , szczególnie w zachodnich Stanach Zjednoczonych.
Pochodzi z Eurazji i prawdopodobnie został sprowadzony do Ameryki Północnej jako zanieczyszczenie nasion lucerny . Jest to chwast pastwisk i pastwisk.
Jest niesmaczny dla zwierząt gospodarskich, zakłóca rodzime zbiorowiska kwiatowe i staje się uciążliwy fizycznie ze względu na podobieństwo uporczywych wysuszonych łodyg do tumbleweed .
Wołek Phrydiuchus tau jest stosowany jako środek biologicznego zwalczania szkodników tej rośliny.

Występowanie: Europa Południowa i Południowo-Wschodnia, Afryka Północna, Azja Południowo-Zachodnia, Azja Środkowa, na północy sięga aż po południowe Morawy.
Rzadko jest importowany nawet do Europy Zachodniej.
Na Słowacji występuje w południowo-zachodniej części kraju.
Ekologia: Rośnie na murawach kserotermicznych, na zboczach skalistych, wtórnie także na nasypach kolejowych, na glebach żyznych i zasadowych.
Kwitnie od maja do czerwca.
https://en.wikipedia.org/wiki/Salvia_aethiopis
https://botany.cz/cs/salvia-aethiopis/

[Krystyna]

   
   
   
   
Salvia Africana
Salvia Africana to ciężko rozgałęziony aromatyczny wieloletni krzew pochodzący z wybrzeży prowincji Cape w Afryce Południowej , występujący na przybrzeżnych wydmach i pobliskich skalistych wzgórzach do 600 m npm.
Dorasta do 60–90 cm, z okrągłymi szarawymi łodygami pokrytymi włoskami, które podczas szczotkowania wydzielają silny zapach.
Liście są miękkie szarozielone, jaśniejsze na spodzie i eliptyczne. 
Kwiatostany dorastają do 30 cm długości, z 2-6 kwiatami w każdym okółku, od jasnoniebieskiego do jasnofioletowego lub różowego.
Gatunek został pierwotnie nazwany przez Carla Linnaeusa w 1753 roku jako Salvia Africana Caerulea , ale ponieważ ta nazwa ma dwa specyficzne epitety , jest to sprzeczne z artykułem 23.6© Międzynarodowego Kodeksu Nomenklatury dla alg, grzybów i roślin i został poprawione na Salvia Africana
Zostanie również znaleziona błędna forma Salvia Africana-Caerulea .
https://botany.cz/cs/salvia-africana-caerulea/
https://en.wikipedia.org/wiki/Salvia_africana
https://species.wikimedia.org/wiki/Salvia_africana

[Krystyna]

   
       
Salvia Austriaca
Salvia Austriaca pochodzi z dużych wysokości w Rosji i Europie Wschodniej.
Roślina ma podstawową rozetę liści o średnicy 1 m, które po szczotkowaniu wydzielają cuchnący zapach.
Pojedyncze liście mają ok. 30 cm długości, z wciętym żebrem i żyłkami.
Łodyga kwiatowa wyrasta 60 cm lub więcej ponad liście, z bladożółtymi kwiatami w okółkach po sześć lub więcej, które tworzą kwiatostan o długości 20–25 cm.
https://en.wikipedia.org/wiki/Salvia_austriaca
https://botany.cz/cs/salvia-austriaca/

[Krystyna]

       
Salvia Brandegeei 
Szałwia z wyspy Santa Rosa  lub Mędrzec Brandegee 
Wiecznie zielony krzew, który rośnie do 3-4 stóp w swoim naturalnym środowisku. 
Przez wiele lat uważano, że pochodzi z Wyspy Santa Rosa, jednej z Wysp Normandzkich w Kalifornii. 
W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych znaleziono sześć kolonii w Baja California
 W uprawie roślina osiąga 4-5 stóp wysokości i do 7 stóp (2,1 m) szerokości. 
Ma ciemnozielone, liście 
Jasne kwiaty lawendy mają około 0,5 cala długości, w ciasno rozmieszczonych spiralach. 
Fioletowo-szary kielich w połączeniu z szerokimi, otwartymi ustami kwiatowymi sprawiają, że jest to bardzo efektowny kwiat. 
źródło

[Krystyna]

   
   
Salvia Divinorum-Szałwia Wieszcza
Gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae Lindl.).
Nazywany jest także Szałwią Proroczą, Boską Szałwią, Szałwią Czarownika.
Występuje endemicznie w Sierra Mazateca w Meksyku na wysokościach 300–1800 m n.p.m.
Bylina.
Roślina kwitnie rzadko, od października do czerwca.
Rozmnażana przez "szczepki".
Występuje w poszyciu lasu.

Pierwszy opis tej rośliny w zachodniej literaturze został sporządzony przez szwedzkiego antropologa Jean Basseta w 1939 r.
Badał on grzyby psylocybinowe w otoczeniu Mazateków i jako pierwszy zanotował używanie przez nich Szałwii na uroczystościach religijnych.

Dokładniejsze informacje o Szałwii zanotował Gordon Wasson i Albert Hofmann podczas podróży do Meksyku.
Zdobyli materiał roślinny, który zidentyfikowano jako nowy gatunek, mianowicie Salvia Divinorium. 
Gordon Wasson jako pierwszy biały człowiek zażył Szałwię podczas obrzędu w 1961 roku.
Mazatecka szamanka przygotowała mu napój, wyciskając do wody sok ze świeżych liści.
Efekty opisał jako "tańczące kolory w wyrafinowanych trójwymiarowych wzorach".

Szałwia wieszcza (Salvia Divinorum), ma zastosowanie jako roślina lecznicza...
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
   
Salvia Elegans (Salvia Rutilans)
Pochodzi z Meksyku i Gwatemali, gdzie jest byliną.
W Polsce można traktować ją jak roślinę jednoroczną, lub chować na zimę do domu, dorasta do 90 (100) cm.
Dobrze rośnie na przepuszczalnej próchnicznej ziemi, na słonecznym (półcienistym) stanowisku, na którym wymaga umiarkowanego podlewania.
Regularne uszczykiwanie czubków gałązek zagęści pokrój rośliny.
Szczyty pędów pozostałych po tym zabiegu można z powodzeniem stosować do przyprawiania wszelakich słodkich i pikantnych potraw, aromatyzowania herbat i dżemów.
Przepiękne, niewielkie czerwone kwiaty, wypełnione są słodkim nektarem, kolorowym uzupełnieniem letnich deserów.
Roślina posiada właściwości antydepresyjne i pomaga obniżyć ciśnienie.
Godne polecenia są odmiany:
odmiana melonowa "Honey Melon", liście krótsze i szersze niż  gatunku, aromat melonów, kwiaty czerwone,
odmiana ananasowa "Pino" aromat ananasów, kwiaty czerwone.
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
Salvia Glutinosa-Szałwia Lepka
Gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae).
Jej zasięg występowania rozciąga się od wschodnich Pirenejów aż po Krym.
Ponadto, występuje w Apeninach, na Korsyce, w Górach Dynarskich, oraz w Turcji, na Kaukazie i w Iranie.
W Polsce osiąga północną granicę zasięgu.
Bylina, hemikryptofit.
Kwitnie od lipca do września.
Gatunek ten preferuje gleby bogate w substancje mineralne, obojętne do zasadowych, świeże do wilgotnych.
W wyższych partiach gór spotykana jest w zbiorowiskach ziołoroślowych w położeniach niższych rośnie głównie w cienistych lasach w sąsiedztwie cieków, niekiedy przy wilgotnych skrajach dróg, na porębach, głównie w lasach bukowych.

Szałwia Lepka ma inny skład i działanie lecznicze niż Szałwia Lekarska.
Przede wszystkim Szałwia Lepka nie działa tak ściągająco i przeciw ropnie jak Szałwia Lekarska.
Nie hamuje wydzielania potu.
Nie zawiera tujonu, cyneolu i kamfory.
Ziele Szałwii Lepkiej zawiera 0,5-2% olejku eterycznego, bogatego w tlenek kariofilenu, spatulenol i humulen, linalol, muurolen, octan bornylu i burbonen.
W zielu są zawarte: kwas karnozowy, kwas rozmarynowy, cynamonowy, labiatowy, kawowy i chlorogenowy;  flawonoidy (luteolina, apigenina), fitosterole.
Działanie: przeciwzapalne, hamujące rozwój bakterii i grzybów; przeciwbólowe; rozkurczowe.
Łagodzi uporczywy kaszel i chrypkę.
Działa ochronnie na wątrobę, wzmaga odnowę hepatocytów.
Obniża poziom cukru we krwi.
źródło
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Salvia Nemorosa-Szałwia Omszona, Szałwia Gajowa
Gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). 
Rośnie na naturalnych stanowiskach w południowej, środkowej i wschodniej Europie, oraz na części obszaru Azji (Turcja, Kaukaz, Syberia, Kazachstan, Kirgistan). 
Jest też uprawiana w wielu krajach świata. 
W Polsce występuje w południowo-wschodniej części kraju, w innych miejscach tylko jako gatunek zawleczony. 
Status we florze Polski: kenofit, efemerofit.
źródło
https://botany.cz/cs/salvia-nemorosa/

[Krystyna]

   
   
   
   
   
Salvia Pratensis-Szałwia Łąkowa
Gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych.
Występuje w Europie (bez Skandynawii)
W Polsce jest gatunkiem średnio pospolitym.
Roślina o wysokości do 80 cm.
Bylina, hemikryptofit.
Kwitnie od maja do lipca.
Występuje w strefie umiarkowanej od niżu po pogórze.
Preferuje gleby suchsze, zasobne w składniki mineralne.
Rośnie na łąkach, przydrożach i nasypach
Jako roślina lecznicza ma mniejsze znaczenie niż szałwia lekarska, ale dawniej stosowano ją do leczenia chorób oczu oraz używano jako środka dezynfekcyjnego.
Służyła także jako przyprawa do poprawiania smaku i zapachu wina i piwa
źródło
https://botany.cz/cs/salvia-pratensis/
https://www.google.com/search?q=Salvia+p...7Vxq0TUF0M

[Krystyna]

   
   
   
   
Salvia Splendens-Szałwia Błyszcząca, Szałwia Ogrodowa
Gatunek rośliny należącej do rodziny jasnotowatych). 
Pochodzi z Brazylii.
Powszechnie uprawiana w wielu krajach świata jako roślina ozdobna
W swoim naturalnym obszarze występowania jest półkrzewem lub byliną osiągającą 50-150 cm wysokości.
Odmiany uprawiane mają wysokość 20-60 cm.
Liście jajowate, brzegiem ząbkowane, opadające
Kwiaty  zebrane w kwiatostany, czerwone.
U kultywatorów mogą mieć barwę łososiową, fioletową lub białą. 
Kwitnie od czerwca do października.
Owoc, rozłupnia z dość dużymi, ciemnobrązowymi nasionami.
Zastosowanie
Roślina ozdobna.
Bardzo popularna roślina rabatowa.
Trudności w otrzymaniu siewek wynagradza długim, obfitym kwitnieniem.
Jaskrawo czerwone kwiatostany doskonale prezentują się na rabatach.
Mogą być również ozdobą balkonów w skrzyneczkach lub misach.
źródło
źródło

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Salvia Sclarea-Szałwia Muszkatołowa
Gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych.
Występuje w Europie Południowej i Środkowej oraz w Azji Zachodniej i Środkowej po Pakistan.
Uprawiany po środkową Europę, także w Ameryce Północnej, gdzie w cieplejszych rejonach dziczeje.
Roślina zielna, dwuletnia lub bylina.
Zastosowanie
Roślina lecznicza:
w średniowieczu stosowana do poprawiania wzroku.
Zawiera olejek eteryczny, na który składają się: linalol, ocymen, mircen, cedren, nerolidol, sklareol.
Roślina przyprawowa:
stosowana jako przyprawa do potraw warzywnych, mięsnych i ryb.
Używana także do aromatyzowania piwa i części win reńskich.
Roślina ozdobna
Ceniona przy produkcji mydeł, kosmetyków oraz w perfumerii jako utrwalacz zapachu.
źródło
źrodło
https://zywienie.abczdrowie.pl/szalwia-muszkatolowa

[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Salvia Verticillata
Gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny jasnotowatych.
Występuje w środkowej i południowej Europie oraz w zachodniej Azji i na Kaukazie.
Dość pospolity na terenie Polski, w północnej części przeważnie jako gatunek zawleczony (kenofit, efemerofit)
Bylina, roślina miododajna, owadopylna, wytwarzająca dużo nektaru.
Kwitnie od czerwca do sierpnia.
Występuje na suchych zboczach, przydrożach, nasypach kolejowych, w zaroślach, czasami jako chwast w uprawach rolnych.
Wysokości 30-60 cm (wraz z kwiatostanem).
źródło

[Krystyna]

   
   
Salvia Viridis
Rodzina: Lamiaceae
Szałwia ta uprawiana jest od XVI w.
W chwili obecnej jej popularność nie jest już tak duża, a szkoda.
Roślina rośnie szybko.
Jej wzniesione pędy są ulistnione, kanciaste w przekroju i słabo rozgałęziające się.
Liście o wyraźnej fakturze, z racji owłosienia o szarawej zieleni i oszczepowate w kształcie.
Głównym walorem zdobniczym są duże, kolorowe liście podkwiatkowe.
Same kwiaty są małe, dwuwargowe i bez znaczenia zdobniczego.
Owocem żebrowana torebka z licznymi drobnymi, owalnymi nasionami.
Roślina daje duży samosiew i raz wprowadzona do ogrodu co roku odnawia się sama

Naturalny obszar występowania rozciąga się od Morza Śródziemnego przez Krym po Iran.
Naturalnym siedliskiem są otwarte obszary trawiaste.
Występuje także jako roślina ruderalna.

Wysokość w zakresie od 30 do 60 cm.
Zaczyna kwitnienie w połowie czerwca i masowo kwitnie ponad miesiąc. Później już pojedyncze szczytowe kwiatki aż do przymrozków.

Kolor kwiatu, biały, różowy lub fioletowy.
Przykwiatki w każdym z tych kolorów mają ciemniejsze żyłkowanie.

Poza ozdobą rabat nadaje się na kwiat cięty i do suszenia.
Dawniej używano jej do aromatyzowania alkoholi, także wina.
Łacińska nazwa rodzaju pochodzi od słowa ‘salvus’ = ocalony, nietknięty, żywy, zdrowie lub ‘salveo’ = leczyć.
Odniesienie do leczniczych właściwości niektórych gatunków Szałwii.
Nazwa gatunkowa ”viridis” jest pochodzenia greckiego i oznacza kolor zielony, z implikacjami młodości i wigoru.
źródło

[Krystyna]

   
   
Salvia Fruticosa
Szałwia Fruticosa, lub Szałwia Grecka , to wieloletnie zioło lub półkrzew  pochodzące ze wschodniej części Morza Śródziemnego , w tym południowych Włoch , Wysp Kanaryjskich i Afryki Północnej .
Szczególnie obficie występuje w Izraelu i Libanie.

Opis
Szałwia Grecka dorasta do 2 stóp (0,61 m) wysokości i szerokości, a łodygi kwiatowe wystają 1 stopę (0,30 m) lub więcej ponad liście.
Cała roślina pokryta jest włoskami, z licznymi liśćmi różnej wielkości rosnącymi w gronach, co nadaje jej srebrzysty i krzaczasty wygląd.
Kwiaty są różowawo-lawendowe, o długości około 0,5 cala (1,3 cm), rosnące w zwojach wzdłuż kwiatostanu i trzymane w małym, pięcioramiennym, owłosionym kielichu w kolorze żółto-czerwonym.
W swoim rodzimym środowisku rośnie jako część zarośli Maquis i kilku innych otwartych zbiorowisk roślinnych, ale populacje składające się wyłącznie z Salvia Fruticosa nie są rzadkością.

Jest również uprawiany jako ozdobny krzew kwitnący, preferujący pełne słońce, przepuszczalną glebę i dobrą cyrkulację powietrza.
Wytrzymały do 20 stopni F., jest bardzo odporny na suszę.
Liście mają wysoką zawartość oleju, z niektórymi z tych samych chemikaliów co lawenda

Taksonomia
Ze względu na duże zróżnicowanie kształtu liści na przestrzeni lat doszło do wielu nieporozumień taksonomicznych, a wiele odmian liści Salvia Fruticosa nazwano odrębnymi gatunkami.
Należą do nich Salvia Libanotica, Salvia Triloba , Salvia Lobryana i Salvia Cypria , które są obecnie uważane za Salvia Fruticosa
Zróżnicowanie liści zależy od obszaru geograficznego, przy czym rośliny rosnące w zachodniej części Krety mają całe liście z płaskimi blaszkami i brzegami oraz ciemnozielone górne strony.
Rośliny rosnące po wschodniej stronie wyspy mają znacznie mniejsze liście, z głęboko trójklapowymi żółtozielonymi blaszkami i falistymi brzegami.
Zróżnicowanie występuje w różnych częściach Grecji.

Dodając do zamieszania związanego z nazwą, roślina była również nazywana Salvia Triloba , jak nazwał ją Carl Linnaeus w 1781 r., dopóki nie odkryto, że jest to ta sama roślina, którą nazwał Philip Miller w 1768 r., przy czym preferowana była wcześniejsza nazwa zgodnie z konwencjami nazewnictwa roślin.
Nazwy lokalne obejmują Sage Apple, Khokh Barri, and Na’ama Hobeiq’es-Snieedr.

Używanie
Ma długą tradycję stosowania w Grecji, gdzie jest ceniona ze względu na swoje piękno, wartość leczniczą i zastosowanie kulinarne, wraz ze słodkim nektarem i pyłkiem.
Salvia Fruticosa została przedstawiona na fresku minojskim około 1400 roku pne w Knossos na Krecie.
Starożytni Fenicjanie i Grecy prawdopodobnie sprowadzili tę roślinę do uprawy na Półwysep Iberyjski, a pozostałości populacji tych wprowadzonych roślin nadal można znaleźć na niektórych obszarach przybrzeżnych.
Szałwia Grecka stanowi 50–95% suszonej szałwii sprzedawanej w Ameryce Północnej i jest uprawiana komercyjnie ze względu na olejek eteryczny.
Ma również długą tradycję stosowania w różnych rytuałach muzułmańskich - dla nowonarodzonych dzieci, na weselach, na pogrzebach i spalany jako kadzidło.
Krzyżówka Salvia Fruticosa i Salvia Officinalis rozwinięta na Bliskim Wschodzie nazywana jest "Silver Leaf Sage" or Salvia" Newe Ya'ar'" i jest używana do gotowania.

W swoim naturalnym środowisku często rozwija wełniste galasy o średnicy około 1 cala, zwane „jabłkami”.
Te „jabłka” są obrane i zjadane, gdy są miękkie i są opisywane jako pachnące, soczyste i smaczne.
Pierwotnie uważano, że powstawanie galasów ogranicza się do Salvia Pomifera , co doprowadziło do błędnej identyfikacji wielu roślin Salvia fruticosa zawierających galasy.
W 2001 roku odkryto, że galasy na Salvia Fruticosa były spowodowane przez wcześniej nieodkryty rodzaj osy Cynipid galas .
https://en.wikipedia.org/wiki/Salvia_fruticosa