[Krystyna]

   
Róża pomarszczona (róża fałdzistolistna, róża japońska) Rosa rugosa Thunb.
– gatunek krzewu należący do rodziny różowatych.
Występuje pospolicie na obszarach umiarkowanych i ciepłych półkuli północnej.
Pochodzi ze wschodniej Azji (Chiny, Korea, Japonia).
Sprowadzona została do Europy przez ogrodników i rozprzestrzeniła się w środowisku naturalnym jako uciekinier z uprawy (agriofit).
Obecnie występuje prawie w całej Europie, także na terenie Polski.
Po raz pierwszy pojawiła się u nas ok. XIX w.
Obecnie jest średnio pospolita, na niektórych obszarach kraju występuje dość licznie.          
Według ekologów stanowi zagrożenie (niewielkie) dla gatunków rodzimych i na obszarach chronionych
należy zaniechać hodowli tego gatunku, a istniejące jej stanowiska należy mechanicznie zwalczać.
Status gatunku we florze Polski: kenofit.

Zastosowanie
Roślina ozdobna:
jest uprawiana zarówno w postaci typowego gatunku, jak i w licznych odmianach i krzyżówkach międzygatunkowych.
Występują też odmiany o pełnych kwiatach.
Jest łatwa w uprawie.
Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, jest też całkowicie mrozoodporna (strefy mrozoodporności 2-10)].
Wymaga słonecznego stanowiska, jest często atakowana przez mszyce.

Owoce są niezwykle bogatym źródłem witaminy C – zawierają jej dziesięciokrotnie więcej, niż porzeczka czarna.
Już 1-3 jej owoce w zupełności wystarczą do pokrycia dziennego zapotrzebowania człowieka na tę witaminę.
Naturalna witamina zawarta w owocach jest przy tym trzykrotnie bardziej skuteczna od witaminy syntetycznej w tabletkach.
Owoce róży mogą być używane do sporządzania przetworów i win.

Roślina lecznicza
Surowiec zielarski : dojrzałe owoce (Fructus Rosae).
Są składnikiem wielu mieszanek ziołowych i mają w ziołolecznictwie takie samo zastosowania,
jak owoce róży dzikiej i wielu innych gatunków róż.
Zawierają oprócz ogromnej ilości witaminy C garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, cukry, pektyny.
Działanie :
słabo rozkurczające, żółciopędne, łagodnie moczopędne.
Róża jest stosowana przede wszystkim jako lek ogólnie wzmacniające (bogate źródło witaminy C), ale także pomocniczo do leczenia różnych schorzeń wątroby, nerek i przewodu pokarmowego.
Zbiór i suszenie :
owoce zbiera się, gdy dojrzeją, ale jeszcze zanim zrobią się miękkie.
Suszenie ich jest dość trudne; owoce trzeba rozdrobnić, przez pierwsze 10 min.
należy trzymać je w temp. ok. 100 °C, by szybko zniszczyć enzymy rozkładające witaminę C, potem suszyć w temp. ok. 50-60 °C

Z płatków można sporządzać bardzo aromatycznie pachnące konfitury, szczególnie nadające się na nadzienie do pączków i innych ciast.
źródło