18-02-2015, 22:13
[ATTACHMENT NOT FOUND]
Karneol, sard i sardonyks – największe podobieństwo.
Karneol jest barwną, półprzezroczystą lub nieprzezroczystą odmianą Chalcedonu.
Jego nazwa pochodzi od łacińskiego „caro” czyli ciało lub mięso i odnosi się do czerwonobrunatnego koloru.
Odcienie czerwieni pochodzą od związków żelaza jak Hematyt, który jest zamknięty w bezbarwnej krzemionce.
Barwa nie zawsze jest jednolita, zdarza się że pojawiają się pasy i cienie.
Czerwoną barwę kamienia pogłębia się przez działania termiczne.
Karneol swoją sławę zyskał już w starożytnej Grecji oraz w Rzymie.
Uważano wówczas, że ciemna barwa kamienia dodaje męskości, jasna natomiast kobiecości.
Ponad to przypisano mu szczególne właściwości lecznicze.
Miał on działać uspokajająco na nerwy oraz krew.
Najczęściej robiono z niego kamee, paciorki, a najpopularniejszym szlifem jest kaboszon.
W dzisiejszych czasach oferowane w handlu Karneole to barwione a następnie poddawane działaniu wysokiej temperatury Agaty.
Bardzo podobnym kamieniem jest Sard.
Jego barwa jest ciemniejsza jednak bardzo trudna do odróżnienia.
Bordowa barwa pochodzi również od związków żelaza, a dokładniej Limonitu.
Nazwa pochodzi od starożytnego miasta Sardis w Azji mniejszej (dzisiejszej Turcji), gdzie po raz pierwszy zostało odnalezione.
W czasach średniowiecznych Karneol i Sard miały wspólną nazwę Sardion.
Jest to po krysztale górskim druga najstarsza nazwa minerału.
Najczęściej z Sardu wyrabia się Kamee, sygnety a także pieczęcie.
Kolejnym kamieniem, zbliżonym do wyżej opisanych jest Sardonyks.
Jego cechą charakterystyczną są czerwonobrązowe i białe pasma.
Spowodowane jest to obecnością zarówno Sardu jak i Onyksu.
Sardonyks znany jest od czasów starożytnych.
Wyrabiano z niego skarabeusze, które służyły jako talizmany.
Rzymscy żołnierze podczas walki nosili ze sobą podobiznę boga wojny Marsa wykonanego z tego właśnie minerału.
Podobno dodawało im odwagi i pomóc w osiągnięciu sukcesu na polu walki.
W czasach renesansu kamień ten służył wielkim mówcom dodając im elokwencji i zdolności.
W tamtych czasach naturalny Sardonyks był cenniejszy nawet od złota czy też srebra.
W dzisiejszych ofertach handlowych rzadko kiedy pojawia się naturalny minerał.
Częściej spotyka się sztucznie barwione Agaty, z których wyrabia się kamee, statuetki a także różnego rodzaju biżuterię.
źródło
źródło
Karneol, sard i sardonyks – największe podobieństwo.
Karneol jest barwną, półprzezroczystą lub nieprzezroczystą odmianą Chalcedonu.
Jego nazwa pochodzi od łacińskiego „caro” czyli ciało lub mięso i odnosi się do czerwonobrunatnego koloru.
Odcienie czerwieni pochodzą od związków żelaza jak Hematyt, który jest zamknięty w bezbarwnej krzemionce.
Barwa nie zawsze jest jednolita, zdarza się że pojawiają się pasy i cienie.
Czerwoną barwę kamienia pogłębia się przez działania termiczne.
Karneol swoją sławę zyskał już w starożytnej Grecji oraz w Rzymie.
Uważano wówczas, że ciemna barwa kamienia dodaje męskości, jasna natomiast kobiecości.
Ponad to przypisano mu szczególne właściwości lecznicze.
Miał on działać uspokajająco na nerwy oraz krew.
Najczęściej robiono z niego kamee, paciorki, a najpopularniejszym szlifem jest kaboszon.
W dzisiejszych czasach oferowane w handlu Karneole to barwione a następnie poddawane działaniu wysokiej temperatury Agaty.
Bardzo podobnym kamieniem jest Sard.
Jego barwa jest ciemniejsza jednak bardzo trudna do odróżnienia.
Bordowa barwa pochodzi również od związków żelaza, a dokładniej Limonitu.
Nazwa pochodzi od starożytnego miasta Sardis w Azji mniejszej (dzisiejszej Turcji), gdzie po raz pierwszy zostało odnalezione.
W czasach średniowiecznych Karneol i Sard miały wspólną nazwę Sardion.
Jest to po krysztale górskim druga najstarsza nazwa minerału.
Najczęściej z Sardu wyrabia się Kamee, sygnety a także pieczęcie.
Kolejnym kamieniem, zbliżonym do wyżej opisanych jest Sardonyks.
Jego cechą charakterystyczną są czerwonobrązowe i białe pasma.
Spowodowane jest to obecnością zarówno Sardu jak i Onyksu.
Sardonyks znany jest od czasów starożytnych.
Wyrabiano z niego skarabeusze, które służyły jako talizmany.
Rzymscy żołnierze podczas walki nosili ze sobą podobiznę boga wojny Marsa wykonanego z tego właśnie minerału.
Podobno dodawało im odwagi i pomóc w osiągnięciu sukcesu na polu walki.
W czasach renesansu kamień ten służył wielkim mówcom dodając im elokwencji i zdolności.
W tamtych czasach naturalny Sardonyks był cenniejszy nawet od złota czy też srebra.
W dzisiejszych ofertach handlowych rzadko kiedy pojawia się naturalny minerał.
Częściej spotyka się sztucznie barwione Agaty, z których wyrabia się kamee, statuetki a także różnego rodzaju biżuterię.
źródło
źródło