22-08-2011, 09:36
Czym jest talizman? Skąd bierze się jego moc? Dlaczego czasem niepozorny przedmiot tak radykalnie zmienia bieg czyjegoś życia, wpływa na los? Od zarania dziejów każda kultura, religia i każdy system wierzeń opowiadają się za jakąś formą „amuletu przynoszącego szczęście”. Zatem, nawet jeśli nasz logiczny umysł odrzuca talizmany i traktuje je jako niemądre przesądy, od tysięcy pokoleń ciągnie nas do nich. To niemal genetyczna spuścizna.
hoop
Talizman to wstążka, wisiorek lub inny mały przedmiot. Nosi się go lub przechowuje, aby pomóc sobie w osiągnięciu określonego celu: szczęścia, ochrony, pewności siebie, mentalnej i emocjonalnej jasności, siły w czasie kryzysu, uzdrowienia żalu i tak dalej. Wiara, że przedmiot pobłogosławiony i natchniony energią jest niezbędny do osiągnięcia określonego celu jest bardzo stara, powszechna i niezależna od określonego wyznania. Grecy, Egipcjanie i Babilończycy w swoich rytuałach stosowali rozmaite święte talizmany. Używali ich do wszystkiego, począwszy od przyciągania korzystnych warunków pogodowych, a skończywszy na uzdrawianiu. Afrykanie nosili w dawnych czasach części ciała szybkich, zręcznych zwierząt. Chcieli tym samym dodać sobie szybkości i zwinności. Zachwycająca (a swoją drogą prawdziwa) legenda o królu Arturze byłaby niepełna bez jego talizmanu – Ekskalibura. Był to miecz, który król Artur wyciągnął z kamienia. Dzięki niemu został obdarzony szczególnymi mocami. Można by dowieść, że różańce i krucyfiksy to nic innego, jak tylko stare jak świat talizmany chrześcijańskie. Zarówno chrześcijańscy, jak i niechrześcijańscy podróżnicy noszą medalik św. Krzysztofa, który ma zapewnić dodatkową ochronę. Noszą także medalik św. Michała, którego uważano między innymi za świętego patrona funkcjonariuszy organów ochrony porządku publicznego. Wielu policjantów, bez względu na to, jak cyniczni lub niereligijni byli, wkładali medalik gdzieś w mundur. A ponieważ talizmanów nie zawsze używano w najszlachetniejszych intencjach, sto lub dwieście lat temu złodzieje upodobali sobie tak zwaną „Rękę Chwały”. Odcinano prawą rękę zbrodniarza, którego powieszono i noszono ją ze sobą. Miało to przynieść szczęście i zapewnić bezpieczną ucieczkę w razie każdej próby kradzieży. Jeśli zdecydujesz się na używanie talizmanu, ważne jest, abyś nie zapomniał, że żaden przedmiot nie posiada szczególnej mocy. Jedyną mocą jest twoja wiara i to z niej talizman czerpie swoją. Jego największą wartością może być to, że on nieustannie przypomina ci o twoim związku z Bogiem – jedynym Źródłem prawdziwej mocy.
Fragment z książki Sylvii Browne i Lindsay Harrison „Prawda i fałsz o zdolnościach parapsychicznych. Światowe medium ujawnia sekrety”.
hoop
Talizman to wstążka, wisiorek lub inny mały przedmiot. Nosi się go lub przechowuje, aby pomóc sobie w osiągnięciu określonego celu: szczęścia, ochrony, pewności siebie, mentalnej i emocjonalnej jasności, siły w czasie kryzysu, uzdrowienia żalu i tak dalej. Wiara, że przedmiot pobłogosławiony i natchniony energią jest niezbędny do osiągnięcia określonego celu jest bardzo stara, powszechna i niezależna od określonego wyznania. Grecy, Egipcjanie i Babilończycy w swoich rytuałach stosowali rozmaite święte talizmany. Używali ich do wszystkiego, począwszy od przyciągania korzystnych warunków pogodowych, a skończywszy na uzdrawianiu. Afrykanie nosili w dawnych czasach części ciała szybkich, zręcznych zwierząt. Chcieli tym samym dodać sobie szybkości i zwinności. Zachwycająca (a swoją drogą prawdziwa) legenda o królu Arturze byłaby niepełna bez jego talizmanu – Ekskalibura. Był to miecz, który król Artur wyciągnął z kamienia. Dzięki niemu został obdarzony szczególnymi mocami. Można by dowieść, że różańce i krucyfiksy to nic innego, jak tylko stare jak świat talizmany chrześcijańskie. Zarówno chrześcijańscy, jak i niechrześcijańscy podróżnicy noszą medalik św. Krzysztofa, który ma zapewnić dodatkową ochronę. Noszą także medalik św. Michała, którego uważano między innymi za świętego patrona funkcjonariuszy organów ochrony porządku publicznego. Wielu policjantów, bez względu na to, jak cyniczni lub niereligijni byli, wkładali medalik gdzieś w mundur. A ponieważ talizmanów nie zawsze używano w najszlachetniejszych intencjach, sto lub dwieście lat temu złodzieje upodobali sobie tak zwaną „Rękę Chwały”. Odcinano prawą rękę zbrodniarza, którego powieszono i noszono ją ze sobą. Miało to przynieść szczęście i zapewnić bezpieczną ucieczkę w razie każdej próby kradzieży. Jeśli zdecydujesz się na używanie talizmanu, ważne jest, abyś nie zapomniał, że żaden przedmiot nie posiada szczególnej mocy. Jedyną mocą jest twoja wiara i to z niej talizman czerpie swoją. Jego największą wartością może być to, że on nieustannie przypomina ci o twoim związku z Bogiem – jedynym Źródłem prawdziwej mocy.
Fragment z książki Sylvii Browne i Lindsay Harrison „Prawda i fałsz o zdolnościach parapsychicznych. Światowe medium ujawnia sekrety”.