[Perełka]

Jestem bardzo wrażliwa na miejsca, w których przebywam. Są np. domy, w których się źle czuję. Długo nie wiedziałam dlaczego... Kiedy mój były mąż postanowił kupić działkę pod miastem i zacząć budować dom, na początku myślałam, że to dobry pomysł. Kiedy mnie zawiózł na wybrane przez siebie miejsce, otoczenie niby było ładne, malownicze, ale coś mi nie pasowało. Nagle obniżył mi się nastrój, byłam nerwowa, bo bardzo na mnie naciskał. Powiedziałam mu wtedy, żeby zrobił co chce, ale czuję że nie będę tu szczęśliwa, i że cała inwestycja skończy się dla nas źle, wybudujemy dom i się rozstaniemy. Nie wiem kompletnie dlaczego tak powiedziałam, tak wtedy poczułam. Faktycznie po zamieszkaniu w domu działy się różne rzeczy. Kiedy mój kolega ksiądz profesor i egzorcysta zaoferował się, aby poświęcić dom, uznałam to bardziej za przyjacielską przysługę, okazję do wspólnego spotkania i spełnienie tradycji. Gdyby mi tego nie zaproponował, do głowy by mi nie przyszło, aby korzystać z tego rodzaju posługi. Kupiłam krzyż i poprosiłam męża, aby powiesił go nad drzwiami. Powiesił, ale krzyż trzykrotnie spadł. Udało mi się go zawiesić tuż przed przybyciem mojego przyjaciela. Odprawił rytuał po łacinie, bez wstępnych czytań modlitw, byłam zaskoczona, nie byłam nigdy przy święceniu domu. W trakcie modlitwy krzyż spadł, Odwrócił się w powietrzu jak w zwolnionym tempie i uderzył górną częścią o podłogę. Krzyknęłam, a mój kolega ksiądz powiedział mi - uspokój się tak ma być. W skrócie - nie byłam w tym domu szczęśliwa, rozwiedliśmy się z mężem. Źle się tam czułam, nie mogłam spać, miałam dziwne sny, w których po łąkach i lesie wokół domu snuły się postacie ludzkie w grupach lub pojedynczo, dorośli, dzieci. Czasami podczas bezsennych nocy, gdy podchodziłam do okna, widziałam te postacie na jawie, przestałam o tym mówić bo mąż się ze mnie śmiał i mówił, żebym nikomu tego nie opowiadała, bo ludzie pomyślą, że mam coś z głową. Kilka razy w nocy miałam wrażenie, że ktoś mnie dusi. Pies wchodził do mojego pokoju i nieraz szczekał tak jakby na kogoś ( w próżnię, ale zawsze w jakimś kierunku tak jakby kogoś widział) Dopiero rok temu nagłośniono w prasie, że osiedle zostało wybudowane w miejscu kaźni ludności żydowskiej. Hitlerowcy uśmiercili na tym terenie tysiące ludzi, tam też zostali oni pochowani w różnych miejscach. Nigdy nie ekshumowano zwłok.Przyjechał tam Rabin i odprawiał rytuał za spokój tych ludzi, było to w tajemnicy, aby nie wzbudzać sensacji. Szczerze mówiąc nie byłam tym zaskoczona, tam zawsze panowała dziwna cisza, powietrze jakby stało w miejscu. Ja się wyprowadziłam, mój były mąż tam dalej mieszka, ale mówił mi ostatnio, że zamierza sprzedać dom, że miałam rację, że sam teraz czuje, że jest tam coś nie tak. Mój pokój zamknął, nikt nie chce w nim nocować - córka śmieje się, że śmierdzi w nim siarką. Jak tam przyjeżdżam też nigdy do niego nie wchodzę.