[Krystyna]

   
Betula-Brzoza
Rodzaj drzew i krzewów należący do rodziny brzozowatych.
Obejmuje około 35-60 gatunków – różnica w ocenie liczby gatunków jest m.in. wynikiem łatwego tworzenia mieszańców międzygatunkowych o trudnym do ustalenia statusie taksonomicznym.
Gatunkiem typowym jest Betula Alba

Zdecydowanie najbardziej rozpowszechniona w Europie (i w Polsce) jest Brzoza Brodawkowata-Betula Pendula
Znacznie rzadziej występuje tu porastająca głównie tereny podmokłe i bagna Brzoza Omszona-Betula Pubescens
Pozostałe gatunki rodzime należą w Polsce do zupełnej rzadkości i można je znaleźć  jedynie na niewielu i to bardzo ograniczonych obszarach.
Jednym z takich gatunków jest stanowiąca relikt glacjalny Brzoza Karłowata-Betula Nana-niewielki, nie przekraczający 1m wysokości krzew.
Niewiele większym i podobnie rzadkim krzewem jest inny relikt polodowcowy - Brzoza Niska-Betula Humilis
Na terenie Ojcowskiego Parku Narodowego rośnie Brzoza Ojcowska-Betula Oycoviensis-Betula Pendula var. Oycowiensis
Jest to nieduże drzewo osiągające 15m wysokości, występujące poza OPN jedynie w kilku krajach i tylko na pojedynczych stanowiskach.
Wszystkie trzy ostatnio wymienione rodzime brzozy, podobnie jak Betula Obscura 'Kotula' i Brzoza Szafera-Betula Szaferi są niezwykle rzadkie i objęte w Polsce ścisłą ochroną.              

Pozostałe gatunki można podziwiać właściwie tylko w ogrodach botanicznych.
Jednym z nich, zasługującym na szczególną uwagę, jest posiadająca czarną korę i nietypowy kształt blaszki liściowej Brzoza Czarna-Betula Nigra-gatunek traktowany przez niektóre źródła jako odmiana Brzozy Brodawkowatej
W ogrodach botanicznych można jeszcze zobaczyć charakteryzującą się wiśniowo czarną, pachnącą korą Brzozę Cukrową-Betula Lenta, a także Brzozę Maksymowicza-Betula Maximowicziana, Papierową-Betula Papyrifera, Dahurską-Betula Davurica, Ermana (Betula Betula Pendula var. oycowiensis oraz wiele innych.

Gatunki rodzime we florze Polski
Betula Pendula, syn. Betula Verrucosa
Betula Nana
Betula Humilis
Betula Oycoviensis
Betula Pubescens
Betula Szaferi Jentys-Szaferowa & Staszk.)

Cechy charakterystyczne:  
Kredowo biała kora (na kilkuletnich i starszych pniach oraz gałęziach - główne gatunki).  
Liście ostro piłkowane.  
Wytwarzanie na wiosnę bardzo dużych ilości żółtego pyłku w zwisających grupami bez szypułek, podłużnych, żółtych kotkach.  
Kotki żeńskie początkowo stojące.  
Walcowate szyszeczki złożonez bardzo drobnych, trójklapowych, półprzezroczystych łusek nasiennych.  
Szyszeczki rozsypują się na drzewie pozostawiając na gałęzi jedynie cienki, sterczący trzpień.

Zastosowanie
*Roślina uprawna – metody rozmnażania:
Z siewu, natychmiast po zbiorze nasion lub wczesną wiosną.
W wypadku gatunków obcych wskazany siew w szklarni w skrzynkach.
Kiełkowanie szybkie.
Odmiany przez szczepienie lub okulizację na 2-3 letnich siewkach
*Stosowana jako drzewo leśne (często jako tzw. przedplon przy zalesianiu).
Drewno wykorzystywane jest w meblarstwie, przemyśle papierniczym oraz drzewnym.
Jest średnio twarde, ciężkie, i niezbyt trwałe.
Wykonuje się z niego sklejki, wykładziny, meble, dawniej robiono z niego koła.
Używane jest także do suchej destylacji i do produkcji węgla drzewnego.
*Kora – otrzymuje się z niej garbnik oraz dziegieć.
*Sok brzozy (pobrany wiosną), nazywany oskołą, zawiera dużo cukrów i stosuje się go do produkcji napoju, a także w kosmetyce do produkcji tzw. wody brzozowej.
*Kilkanaście gatunków stosowanych szerzej jako drzewa ozdobne, ze względu na białą korę u wielu gatunków, wczesne zazielenianie się wiosną i ażurową budowę korony.
źródło
źródło
źródło
źródło