[Krystyna]

   
Zastosowanie magiczne
Czarny bez jest znaczącą rośliną w mitologii wielu kultur.
Wiąże się go przede wszystkim ze sferą chtoniczną i domeną śmierci.
Sasi czcili go jako święty krzew, którego nie wolno było ścinać.
Dostrzegali w nim uosobienie bogini, nazywanej Panią Bzu - Dame Ellhorn - (czyżby ślady tych wierzeń przetrwały
w andersenowskiej Bzowej Babuleńce?).
Z kolei Litwini uważali bez za siedzibę i uosobienie bóstwa o imieniu Puszkait, któremu pod krzewami składano
ofiary z chleba i piwa.
W mitologii germańskiej i nordyckiej był poświęcony boginiom - początkowo Huldzie - Matce Ziemi, rządzącej
pogodą bogini księżyca i wiatru, w późniejszym okresie skaldów - Frigg i Freyi.

Bez jest świętą rośliną druidów.
W celtyckim kalendarzu reprezentuje trzynasty miesiąc - miesiąc śmierci i odrodzenia.
Jest rośliną poświęconą Białej Pani i związaną z letnim Przesileniem.
Obcinając jego gałązki (zdrewniałe), czy w ogóle pozyskując jego drewno, należy przebłagać Matkę Ziemię
i ofiarować jej dar miodu.
Może być używany zarówno do błogosławieństw, jak i do klątw.
W Irlandii uważano, że różdżki i piszczałki z gałązek bzu mogą przywoływać duchy.

Drewno bzu, jako poświęcone Hekate, nie powinno być palone.
W Anglii uważano, że spalanie go w domowym palenisku przywoła diabła, który zatka komin.

Wieszanie kwiatów bzu we framugach drzwi i otworach okiennych ma odpędzać zło od domostwa.
Noszenie ich jako ozdoby głowy przy obchodach Dnia Majowego i letniego Przesilenia jest znakiem
znajomości Kunsztu.
Poza tym kwiaty są używane w zaklęciach mających przynieść spełnienie marzeń, do ozdabiania ołtarzy
podczas letnich świąt, w zaklęciach dywinacyjnych i ochronnych.          
Jest związany z planetą Wenus, żywiołem Ziemi i ciemną twarzą Bogini - Starą.

Chrześcijanie uważają bez za roślinę złą, związaną ze śmiercią i mogącą ją sprowadzać.        
Mówi się, że Judasz powiesił się na bzowym krzaku.