29-11-2011, 00:00
[ATTACHMENT NOT FOUND]
Kmin rzymski (kmin, kumin) Cuminum cyminum L.
Gatunek rośliny jednorocznej, należący do rodziny selerowatych.
Prawdopodobnie pochodzi ze wschodnich rejonów nad Morzem Śródziemnym.
Nie występuje już w stanie dzikim, można go spotkać wyłącznie w uprawach[2].
Przyprawę stanowią owoce podobne do owoców kminku zwyczajnego, lecz większe, szaro –zielono- brunatne.
Jest to roślina ciepłolubna.
Dutch – Komijn, Djinten
English – Green Cumin
Indonesian – Jinten
Kmin rzymski pochodzi z Azji Zachodniej i ma bardzo długą historię.
Egipcjanie znali go już przed 5000 lat: znajdował się w piramidach.
W kuchni greckiej i rzymskiej był bardzo ważną przyprawą, popularny również w Średniowieczu.
Z tego okresu pochodzi określenie „kmin rzymski”.
W czasach Karola Wielkiego był traktowany jako włoska odmiana kminku i uprawiany we wszystkich przyklasztornych ogrodach.
Jednak próby te nie powiodły się, ponieważ kmin rzymski wymaga gorącego klimatu.
Dzisiaj uprawiany jest głównie w Indiach, Iranie, Indonezji, Chinach i krajach południowych basenu Morza Śródziemnego.
W wielu językach nazwa tej przyprawy odnosi się (mylnie!!!) do kminku.
Kmin rzymski (zwany kuminem) nadaje potrawom mocny, korzenny zapach.
W smaku jest jednocześnie lekko gorzki i słodkawy.
Kmin rzymski jest nieodzowny w kuchni indyjskiej.
Egzotyczny smak kminu rzymskiego przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom orientalnych dań.
Pochodzi z Azji Zachodniej, gdzie uprawiano go od czasów biblijnych.
Kmin rzymski jest znacznie bardziej popularny w Ameryce Łacińskiej, północnej Afryce i Azji.
Jeśli chodzi o Europę to jest on używany przede wszystkim jako dodatek do serów holenderskich i francuskich.
W większości krajów Europy północnej i wschodniej kmin rzymski nie ma dużego znaczenia i często jest postrzegany jako ‘zagraniczny/orientalny/egzotyczny kminek’.
Jeszcze częściej istnieje mała rozbieżność między nazwami obu przypraw w danym języku, co prowadzi do wielu pomyłek w gotowaniu.
W Indonezji jest druga najważniejszą przyprawa po koriandrze.
Jego lekko gorzkawy smak jest wykorzystywany do zbalansowania słodyczy curries na bazie mleka kokosowego.
Kmin rzymski jest jedną z najbardziej podstawowych przypraw indyjskich.
Wchodzi między innymi w skład mieszanki przypraw zwanej garam masala (co znaczy ‘gorąca mieszanka’).
Oprócz kminu składają się nań koriander, czarny pieprz, indyjskie liście laurowe; do tego dodaje się małe ilości słodkich przypraw jak cynamon, goździki, kardamon, gałka muszkatołowa.
źródło
źródło
Kmin rzymski (kmin, kumin) Cuminum cyminum L.
Gatunek rośliny jednorocznej, należący do rodziny selerowatych.
Prawdopodobnie pochodzi ze wschodnich rejonów nad Morzem Śródziemnym.
Nie występuje już w stanie dzikim, można go spotkać wyłącznie w uprawach[2].
Przyprawę stanowią owoce podobne do owoców kminku zwyczajnego, lecz większe, szaro –zielono- brunatne.
Jest to roślina ciepłolubna.
Dutch – Komijn, Djinten
English – Green Cumin
Indonesian – Jinten
Kmin rzymski pochodzi z Azji Zachodniej i ma bardzo długą historię.
Egipcjanie znali go już przed 5000 lat: znajdował się w piramidach.
W kuchni greckiej i rzymskiej był bardzo ważną przyprawą, popularny również w Średniowieczu.
Z tego okresu pochodzi określenie „kmin rzymski”.
W czasach Karola Wielkiego był traktowany jako włoska odmiana kminku i uprawiany we wszystkich przyklasztornych ogrodach.
Jednak próby te nie powiodły się, ponieważ kmin rzymski wymaga gorącego klimatu.
Dzisiaj uprawiany jest głównie w Indiach, Iranie, Indonezji, Chinach i krajach południowych basenu Morza Śródziemnego.
W wielu językach nazwa tej przyprawy odnosi się (mylnie!!!) do kminku.
Kmin rzymski (zwany kuminem) nadaje potrawom mocny, korzenny zapach.
W smaku jest jednocześnie lekko gorzki i słodkawy.
Kmin rzymski jest nieodzowny w kuchni indyjskiej.
Egzotyczny smak kminu rzymskiego przypadnie do gustu wszystkim miłośnikom orientalnych dań.
Pochodzi z Azji Zachodniej, gdzie uprawiano go od czasów biblijnych.
Kmin rzymski jest znacznie bardziej popularny w Ameryce Łacińskiej, północnej Afryce i Azji.
Jeśli chodzi o Europę to jest on używany przede wszystkim jako dodatek do serów holenderskich i francuskich.
W większości krajów Europy północnej i wschodniej kmin rzymski nie ma dużego znaczenia i często jest postrzegany jako ‘zagraniczny/orientalny/egzotyczny kminek’.
Jeszcze częściej istnieje mała rozbieżność między nazwami obu przypraw w danym języku, co prowadzi do wielu pomyłek w gotowaniu.
W Indonezji jest druga najważniejszą przyprawa po koriandrze.
Jego lekko gorzkawy smak jest wykorzystywany do zbalansowania słodyczy curries na bazie mleka kokosowego.
Kmin rzymski jest jedną z najbardziej podstawowych przypraw indyjskich.
Wchodzi między innymi w skład mieszanki przypraw zwanej garam masala (co znaczy ‘gorąca mieszanka’).
Oprócz kminu składają się nań koriander, czarny pieprz, indyjskie liście laurowe; do tego dodaje się małe ilości słodkich przypraw jak cynamon, goździki, kardamon, gałka muszkatołowa.
źródło
źródło