[Joana]

   
   
   
Lubię chodzić po dość niskim lesie, tam gdzie jest sucha ściółka. Mój mąż woli przedzierać się przez chaszcze i paprocie. Już na samym początku rozdzieliliśmy się. Tam gdzie jeżdzę nie ma zbieraczy, więc miałam mniejszy las dla siebie. Chodziłam brzegiem i od razu zauważyłam że właśnie na odsłoniętych miejscach są wspaniałe okazy. Grzyby rosły punktowo, rzadko kilka sztuk koło siebie. Najbardziej cieszyły oko prawdziwki, choć nie było ich wiele. Sporo kani było w trawie, na brzegu lasu i łąki, dużo podgrzybków pod gałęziami. Po wichurach połamane gałązki leżały na ściółce. Zdarzało mi się widzieć drzewa wyrwane z korzeniami. Ten las znam jak własną kieszeń więc spokojnie i metodycznie zaczęłam zapełniać koszyk.