28-12-2017, 01:24
Złocień maruna- średniowieczna aspiryna
Złocień maruna Tanacetum parthenium (L.) Schulz Bip. to gatunek z rodziny astrowatych Asteraceae, o licznych nazwach synonimicznych polskich – maruna, wrotycz maruna – i łacińskich – Chrysanthemum parthenium L. (Bernh.), Pyrethrum parthenium L.
Często używana nazwa Chrysanthemum parthenium, pochodzi od słów greckich: chrysos = złoto, anthemom = obfitujący w kwiaty, parthenium od nazwy Partenonu, ponieważ robotników rannych przy wznoszeniu tej budowli skutecznie leczono zielem maruny (V wiek p.n.e.).
Nazwa angielska gatunku feverfew pochodzi od łacińskiego febrifugia = zmniejszający gorączkę.
Złocień jest wieloletnią rośliną zielną, pochodzącą z Półwyspu Bałkańskiego, ale rozprzestrzenioną w całej Europie, uprawianą jako roślina ozdobna i lecznicza, często występuje w stanie dzikim.
Pokrojem zbliżony do rumianku pospolitego, o typowej dla astrowatych budowie koszyczka. Jest bardzo aromatyczny, omszona łodyga osiąga do 70 cm wysokości.
Surowcem farmakognostycznym jest Tanaceti parthenii herba czyli ziele złocienia maruny, znane od dawna jako lek przeciw migrenie.
Już Dioskurides (I w. n.e.) zalecał tę roślinę w zapobieganiu bólom głowy i dla obniżania gorączki.
Stąd się wzięło zwyczajowe określenie surowca średniowieczna aspiryna. Stosowana była także w reumatyzmie, w zaburzeniach menstruacyjnych i w trudnym porodzie.
Ale najczęstszym wskazaniem były bóle głowy. W roku 1772 Hill na łamach The Family Herbal zapewniał, że to ziele przyniesie ulgę nawet w najgorszym bólu głowy.