[Krystyna]

   
   
   
   
Urtica Simensis
Występowanie: Endemiczny dla wyżyn Etiopii i Erytrei.
Ekologia: Rośnie w miejscach bogatych w azot na trawnikach, poboczach dróg, pastwiskach, ale także w naruszonych ruderalizowanych siedliskach na wsiach.
Stanowiska położone są na wysokości 1500–3600 m.
Opis: dwupienna, mocna bylina dorastająca do 1,2 m wysokości;
łodygi są proste, puste, w większości nierozgałęzione, kanciaste, drobno owłosione.
Liście są responsywne, owłosione, z domieszką parzących gruczołów na ogonku i blaszce; ogonek ma do 4 cm długości; ostrze owalne, długości 5–9 cm, szerokości 3–7 cm, u podstawy sercowate, na brzegu grubo ząbkowane, na wierzchołku spiczaste; przylistki wolne, szeroko trójkątne, długości 6–8 mm.
Poczwórne małe kwiaty są ułożone w proste kwiatostany przypominające kolce, które rosną w kątach liści górnych łodyg, łodygi kwiatostanu są również wyposażone w parzące gruczołowe włosy; płatki są zielonkawo-białe, płatki zewnętrzne są nieparzyste, wewnętrzne są znacznie dłuższe, eliptyczne.
Owoce to małe niełupki zamknięte w trwałym okwiatu.
Zastosowanie: Liście tego gatunku zbiera się i spożywa na parze lub gotuje jako warzywo, smakiem przypomina szpinak lub kapustę.
Uwaga:
Gatunek ten jest blisko spokrewniony z inną pokrzywą wschodnioafrykańską, Urtica Massaica .
Zawiera również starsze dane o występowaniu tego gatunku z terytorium Kenii, Ugandy i Rwandy.
https://botany.cz/cs/urtica-simensis/