30-09-2018, 00:28
[ATTACHMENT NOT FOUND]
Len zwyczajny (Linum usitatissimum)
Len jest niewątpliwie jedną z pierwszych roślin udomowionych przez człowieka.
Roślina ta pochodzi prawdopodobnie z obszarów śródziemnomorskich.
Ze źródeł historycznych wynika że len uprawiano już ponad 6000 lat temu.
Ok. 3000 tys. lat p.n.e. uprawiany był w starożytnym Babilonie, o czym świadczą tkaniny lniane odnalezione w grobowcach z tej epoki.
650 lat p.n.e. Hipokrates pisze o stosowaniu siemienia lnianego na dolegliwości układu pokarmowego, a Teofrastus zaleca siemię lniane na dokuczliwy kaszel.
W I wieku naszej ery Tacyt wysławia właściwości lnu.
W średniowieczu medycy aplikowali siemię lniane na podobnie dolegliwości, zaś olej lniany miał mieć właściwości antysklerotyczne.
Płótno lniane ze względu na bardzo dobre właściwości higieniczne (przewiewność, dobra chłonność) od dawna stosowane było do opatrywania ran, jako bielizna lecznic, potem szpitali.
Tkanina lniana jako jedyna ulega wybieleniu z czasem, co zaobserwowano już w starożytności.
Jak tłoczono olej z lnu
Surowe, o brązowym zabarwieniu nasiona lnu wsypywano do moździerza.
Tam, ubijano je tak, aby powstała papka.
Następnie rozdrobniona masa była przekładana do płóciennego woreczka.
Z siemienia lnianego powoli zaczynała wydobywać się intensywna i cierpka woń.
Woreczek napełniony masą rzemieślnicy wkładali do prostej prasy, gdzie przez kilka godzin tłoczono olej.
Prasa zbudowana była z dwóch desek ułożonych poziomo.
W dolnej części prasy znajdowały się małe kanaliki, którymi mógł spływać świeżo wytłoczony olej o żółtawym zabarwieniu.
Olej lniany znany był już w starożytnym Egipcie.
Jako tłuszcz jadalny stracił na znaczeniu ze względu na stosunkowo wysoką cenę i niezbyt atrakcyjny smak.
źródło
Len zwyczajny (Linum usitatissimum)
Len jest niewątpliwie jedną z pierwszych roślin udomowionych przez człowieka.
Roślina ta pochodzi prawdopodobnie z obszarów śródziemnomorskich.
Ze źródeł historycznych wynika że len uprawiano już ponad 6000 lat temu.
Ok. 3000 tys. lat p.n.e. uprawiany był w starożytnym Babilonie, o czym świadczą tkaniny lniane odnalezione w grobowcach z tej epoki.
650 lat p.n.e. Hipokrates pisze o stosowaniu siemienia lnianego na dolegliwości układu pokarmowego, a Teofrastus zaleca siemię lniane na dokuczliwy kaszel.
W I wieku naszej ery Tacyt wysławia właściwości lnu.
W średniowieczu medycy aplikowali siemię lniane na podobnie dolegliwości, zaś olej lniany miał mieć właściwości antysklerotyczne.
Płótno lniane ze względu na bardzo dobre właściwości higieniczne (przewiewność, dobra chłonność) od dawna stosowane było do opatrywania ran, jako bielizna lecznic, potem szpitali.
Tkanina lniana jako jedyna ulega wybieleniu z czasem, co zaobserwowano już w starożytności.
Jak tłoczono olej z lnu
Surowe, o brązowym zabarwieniu nasiona lnu wsypywano do moździerza.
Tam, ubijano je tak, aby powstała papka.
Następnie rozdrobniona masa była przekładana do płóciennego woreczka.
Z siemienia lnianego powoli zaczynała wydobywać się intensywna i cierpka woń.
Woreczek napełniony masą rzemieślnicy wkładali do prostej prasy, gdzie przez kilka godzin tłoczono olej.
Prasa zbudowana była z dwóch desek ułożonych poziomo.
W dolnej części prasy znajdowały się małe kanaliki, którymi mógł spływać świeżo wytłoczony olej o żółtawym zabarwieniu.
Olej lniany znany był już w starożytnym Egipcie.
Jako tłuszcz jadalny stracił na znaczeniu ze względu na stosunkowo wysoką cenę i niezbyt atrakcyjny smak.
źródło