04-10-2018, 21:39
Origanum Majorana -Majorana Hortensis
Majeranek występuje jako jednoroczna lub (rzadko) dwuletnia bylina, a w rejonie Morza Śródziemnego także jako półkrzew wieloletni.
Aromatyczna roślina dorasta do wysokości od 20 do 50 cm.
Na wyprostowanych i rozgałęzionych, czasem czerwonawych, puszystych, owłosionych i zdrewniałych łodygach są jajowate, całe liście z siwymi włoskami po obu stronach (do 2 cm długości).
Od lipca do września w kątach gęsto upakowanych przylistków pojawiają się pseudokolce drobnych, białych lub czerwonawych kwiatów.
Po zapyleniu przez owady rozwijają się żółtobrązowe orzechy o gładkiej powierzchni, wielkości do 1 mm.
Blisko spokrewnione z majerankiem jest Origanum Vulgare
Majeranek i Oregano to popularne zioła kuchenne.
Za ojczyznę Majeranku uważa się Bliski Wschód od Azji Mniejszej po Egipt; stamtąd mógł zostać naturalizowany w pozostałej części obszaru śródziemnomorskiego.
Może być również uprawiana na naszych szerokościach geograficznych (południowe Niemcy, Szwajcaria, Austria), ale nie jest całkowicie mrozoodporna.
Dziki Majeranek przeżywa tylko w miejscach osłoniętych.
Jest również naturalizowany w Ameryce Północnej i Środkowej i jest określany jako Oregano w niektórych regionach południowych stanów i Meksyku.
Ważnymi krajami pochodzenia Olejku Majerankowego są m.in. B. Hiszpania, Francja, Włochy, Węgry, Tunezja i Algieria.
Otrzymuje się go przez destylację suszu z parą wodną.
Roślina jest wrażliwa na zimno i potrzebuje średnio żyznej, suchej i przepuszczalnej gleby w miejscu jak najbardziej nasłonecznionym.
Odpowiednia wilgotność (opady deszczu, podlewanie) jest wymagana przed i po kiełkowaniu.
W Europie Środkowej rośliny są uprawiane z nasion w marcu i przesadzane na ciepłe rabaty zewnętrzne w kwietniu/maju po ostatnich przymrozkach w odstępach od 15 do 30 cm (rozstawa roślin: 10-20 cm).
Krótko przed kwitnieniem pędy są przycinane o około połowę, aby pobudzić wzrost wegetatywny.
W sezonie liście są zbierane świeże iw miarę potrzeb (zawartość olejku eterycznego jest najwyższa między początkiem a szczytem kwitnienia).
Małe bukiety są rozwieszane do wyschnięcia i przechowywane hermetycznie, np. w szafce. B. w puszce.
http://www.kraeuterabc.de/wp-content/upl...itatis.jpg
Już w II tysiącleciu p.n.e. Egipcjanie używali majeranku jako przyprawy i lekarstwa.
Kultura mykeńska (od XVI do XII wieku pne) również otrzymała zioło z Egiptu.
Starożytni Grecy poświęcili go bogini piękna Afrodycie.
W starożytności greccy i rzymscy lekarze przepisywali słodko-pikantny Majeranek na bóle głowy, zaburzenia nerwowe, przeziębienia i ukąszenia skorpiona.
Gdy ukąszenia nie pomagały w leczeniu ukąszeń, sadzono ziele na grobie zmarłego, aby zapewnić mu odpoczynek i spokój.
W XVI wieku majeranek był szeroko rozpowszechniony w całej Europie.
Jego zapach był ceniony jako skuteczna ochrona przed chorobami, ludzie nosili ze sobą bukiety zapachowe, używali olejku jako dodatku do kąpieli, a nawet polerowali dębowe meble i podłogi jego liśćmi.
Maturopaci, np B. Leonhart Fuchs (1501-1566) zalecał Majeranek gotowany w białym winie jako środek moczopędny i na wzdęcia.
Mówiono, że plaster z wosku i Majeranku pomaga na skręcenia i opryszczkę.
Włożenie mielonego majeranku do nozdrzy zachęciłoby do kichania i oczyszczenia mózgu.
Zioła rozsmarowane na języku powinny pomóc zwalczyć chrypkę, a także wzmocnić pracę mózgu i pamięć.
Nazwa Majeranek pochodzi od arabskich handlarzy, którzy przywieźli tę przyprawę z Indii.
„Marjamie” oznacza coś w rodzaju „niezrównany”. Hortensis (łac.) to ogród.
Według legendy, pewnego dnia Amarakos, kapłan Afrodyty, upadł, niosąc słoiki z maściami, z których rozlał się zapach bardziej aromatyczny niż cokolwiek wcześniej.
Został on następnie przekształcony w ziele sampsuchon, które było szeroko rozpowszechnione na Cyprze (Cypr) i używane w obrzędach ofiarnych ku czci Afrodyty.
Z jej powodu greckie panny młode nosiły wianek pleciony z Majeranku.
https://www.kraeuterabc.de/kraeuter/majoran/
Majeranek występuje jako jednoroczna lub (rzadko) dwuletnia bylina, a w rejonie Morza Śródziemnego także jako półkrzew wieloletni.
Aromatyczna roślina dorasta do wysokości od 20 do 50 cm.
Na wyprostowanych i rozgałęzionych, czasem czerwonawych, puszystych, owłosionych i zdrewniałych łodygach są jajowate, całe liście z siwymi włoskami po obu stronach (do 2 cm długości).
Od lipca do września w kątach gęsto upakowanych przylistków pojawiają się pseudokolce drobnych, białych lub czerwonawych kwiatów.
Po zapyleniu przez owady rozwijają się żółtobrązowe orzechy o gładkiej powierzchni, wielkości do 1 mm.
Blisko spokrewnione z majerankiem jest Origanum Vulgare
Majeranek i Oregano to popularne zioła kuchenne.
Za ojczyznę Majeranku uważa się Bliski Wschód od Azji Mniejszej po Egipt; stamtąd mógł zostać naturalizowany w pozostałej części obszaru śródziemnomorskiego.
Może być również uprawiana na naszych szerokościach geograficznych (południowe Niemcy, Szwajcaria, Austria), ale nie jest całkowicie mrozoodporna.
Dziki Majeranek przeżywa tylko w miejscach osłoniętych.
Jest również naturalizowany w Ameryce Północnej i Środkowej i jest określany jako Oregano w niektórych regionach południowych stanów i Meksyku.
Ważnymi krajami pochodzenia Olejku Majerankowego są m.in. B. Hiszpania, Francja, Włochy, Węgry, Tunezja i Algieria.
Otrzymuje się go przez destylację suszu z parą wodną.
Roślina jest wrażliwa na zimno i potrzebuje średnio żyznej, suchej i przepuszczalnej gleby w miejscu jak najbardziej nasłonecznionym.
Odpowiednia wilgotność (opady deszczu, podlewanie) jest wymagana przed i po kiełkowaniu.
W Europie Środkowej rośliny są uprawiane z nasion w marcu i przesadzane na ciepłe rabaty zewnętrzne w kwietniu/maju po ostatnich przymrozkach w odstępach od 15 do 30 cm (rozstawa roślin: 10-20 cm).
Krótko przed kwitnieniem pędy są przycinane o około połowę, aby pobudzić wzrost wegetatywny.
W sezonie liście są zbierane świeże iw miarę potrzeb (zawartość olejku eterycznego jest najwyższa między początkiem a szczytem kwitnienia).
Małe bukiety są rozwieszane do wyschnięcia i przechowywane hermetycznie, np. w szafce. B. w puszce.
http://www.kraeuterabc.de/wp-content/upl...itatis.jpg
Już w II tysiącleciu p.n.e. Egipcjanie używali majeranku jako przyprawy i lekarstwa.
Kultura mykeńska (od XVI do XII wieku pne) również otrzymała zioło z Egiptu.
Starożytni Grecy poświęcili go bogini piękna Afrodycie.
W starożytności greccy i rzymscy lekarze przepisywali słodko-pikantny Majeranek na bóle głowy, zaburzenia nerwowe, przeziębienia i ukąszenia skorpiona.
Gdy ukąszenia nie pomagały w leczeniu ukąszeń, sadzono ziele na grobie zmarłego, aby zapewnić mu odpoczynek i spokój.
W XVI wieku majeranek był szeroko rozpowszechniony w całej Europie.
Jego zapach był ceniony jako skuteczna ochrona przed chorobami, ludzie nosili ze sobą bukiety zapachowe, używali olejku jako dodatku do kąpieli, a nawet polerowali dębowe meble i podłogi jego liśćmi.
Maturopaci, np B. Leonhart Fuchs (1501-1566) zalecał Majeranek gotowany w białym winie jako środek moczopędny i na wzdęcia.
Mówiono, że plaster z wosku i Majeranku pomaga na skręcenia i opryszczkę.
Włożenie mielonego majeranku do nozdrzy zachęciłoby do kichania i oczyszczenia mózgu.
Zioła rozsmarowane na języku powinny pomóc zwalczyć chrypkę, a także wzmocnić pracę mózgu i pamięć.
Nazwa Majeranek pochodzi od arabskich handlarzy, którzy przywieźli tę przyprawę z Indii.
„Marjamie” oznacza coś w rodzaju „niezrównany”. Hortensis (łac.) to ogród.
Według legendy, pewnego dnia Amarakos, kapłan Afrodyty, upadł, niosąc słoiki z maściami, z których rozlał się zapach bardziej aromatyczny niż cokolwiek wcześniej.
Został on następnie przekształcony w ziele sampsuchon, które było szeroko rozpowszechnione na Cyprze (Cypr) i używane w obrzędach ofiarnych ku czci Afrodyty.
Z jej powodu greckie panny młode nosiły wianek pleciony z Majeranku.
https://www.kraeuterabc.de/kraeuter/majoran/