[Krystyna]

   
   
   
Kolendra pochodzi z rodziny roślin baldaszkowatych o wysokości do pół metra. 
Kolendrę można spotkać także jako roślinę dziką. 
Uprawiane są dwie odmiany tej rośliny:
odmiana gruboowocowa, gdzie łodyga osiąga wysokość 50 cm
i odmiana drobnoowocowa , która osiąga wysokość 120 cm.
Małe kwiaty są koloru białego lub lekko różowego. 
Zbiera się tylko dojrzałe owoce, ponieważ niedojrzałe maja nieprzyjemny zapach. 
Jako przyprawy używa się suszonych, żółto-brązowych owoców i świeżego zioła. 
Kolendra uprawiana w Europie Środkowej i Rosji charakteryzuje się mniejszymi owocami i większą zawartością olejku eterycznego niż odmiana pochodząca z krajów Orientu, gdzie używa się kolendry jako zioła. 

Smak 
Nasiona kolendry charakteryzują się łagodno-korzennym, słodkim, orzechowym, lekko palącym przypominającym skórkę pomarańczową i cynamon smakiem. 
Ziele kolendry jest bardzo popularne w Azji, Afryce i Ameryce Łacińskiej, w Europie ma zarówno wielu zwolenników jak i przeciwników. 
Ziele ma zupełnie inny smak niż nasiona: świeży, korzenny, z lekko cytrynową nutą.
Gdy owoce dojrzeją ten przykry zapach zamienia się w słodkawo-korzenny aromat.          
Przeciwnicy kolendry w postaci ziela rozpoznają ją po mydlanym, pluskwo-podobnym zapachu, skąd pochodzi jej przydomek. 

Kolendra w kuchni 
jako składnik przyprawy do chleba, sama bądź w połączeniu z anyżem, fenkułem i kminkiem 
do słodkich wypieków: pierniki, ciasteczka 
do potraw mięsnych, drobiowych i z dziczyzny oraz sosów 
do wyprawiania i marynowania ryb 
do potraw z soczewicy i innych roślin strączkowych 
do potraw z marchwi, kapusty, dyni i rzepy 
do marynowania warzyw i do chutneys 
jako składnik mieszanek przypraw np. curry, garam masala, egipska dukka (jedzona razem z olejem z oliwek i chlebem),arabska bakarat i harissa 
do wielu potraw kuchni indyjskiej, najczęściej prażona w połączeniu z kminem rzymskim 
do potraw kuchni gruzińskiej w połączeniu z koprem i estragonem 
do likierów 
świeże ziele do wielu potraw kuchni południowoazjatyckiej i łacińskiej (guacomole), dodawane zazwyczaj pod koniec gotowania, do sałatek i sosów oraz do dekoracji 
źródło

Wszędzie tam, gdzie kuchnia lubi chilli, pojawia się świeża, chłodząca kolendra. 
Zarówno w pikantnych, wieloskładnikowych sosach, jak i łagodzących dodatkach. 
Korzonki i łodygi można dodawać do gotowania fasoli razem z czosnkiem i listkiem laurowym albo do zup i dań duszonych. 
Zielone listki do zimnych sosów, dipów i sałatek oraz do dań gorących. 
Możemy wnieść świeży powiew do zwykłej sałatki z pomidorów czy z fasolki szparagowej,posypując ją liśćmi kolendry. 
Dzięki swojemu pięknemu zapachowi i aromatowi ziarna kolendry występują w eliksirach miłosnych. 
Sproszkowane nasiona i młode liście używane są w kuchni orientalnej do stymulacji i poprawy trawienia.
źródło
źrodło
źródło