27-11-2018, 19:18
Historia botaniczna
W Chinach istnieją już od 500 roku p.n.e.
W 1630 r. wymieniano tam już ponad 500 odmian.
W Europie, zwłaszcza w Holandii, znane są od połowy XVII w., jednak powszechne ich rozpowszechnienie nastąpiło dopiero w XIX w.
Chryzantema została po raz pierwszy doceniona w Chinach jako roślina lecznicza
Zaliczany jest w najstarszym chińskim materiale medycznym, Shennong Ben Cao Jing (wczesna epoka nowożytna), do kategorii leków najwyższej jakości i wchodzi w skład produktów związanych z poszukiwaniem nieśmiertelności
„Przy długotrwałym stosowaniu znosi hamowanie krwi i qi, łagodzi organizm, spowalnia starzenie się i przedłuża życie” – mówi klasyk.
„Rozjaśnienie ciała” było celem osiągnięcia eterycznego stanu Nieśmiertelnych zdolnych do latania i „jeżdżenia po chmurach”.
Od czasów dynastii Jin i Tang (około V w. n.e.) Chryzantema zaczęła być doceniana jako roślina ozdobna, nadal jednak była wykorzystywana ze względów dietetycznych.
Pierwsza monografia o chryzantemach została opublikowana w 1104 roku n.e. Liu Meng (劉蒙), [5] : 296–97 autor „Traktatu o chryzantemach” (菊譜), : 242 klasyfikuje chryzantemy według ich koloru: normalne są żółte, potem pojawiają się białe, fiolety i wreszcie czerwienie.
Wymienia w sumie 35 odmian uprawnych, które można było zaobserwować w ogrodach w pobliżu buddyjskich świątyń w Grotach Longmen
W XVI wieku słynny lekarz i zielarz Li Shizhen w swoim Wielkim Traktacie o sprawach medycznych, podaje sto odmian.
Przypisuje im pewne właściwości lecznicze, takie jak „eliminacja ciepła i toksyn”, „poprawa ostrości wzroku” i tak dalej.
W 1630 r. przeprowadzono przegląd ponad 500 odmian 17 i około 2000 na początku XX w.
Pierwszym europejskim autorem, który wspomniał o Chryzantemie, jest Jacobus Breynius (Jacob Breyn) w 1689 roku w swoim Prodromus Plantarum Rariorum
Ten kupiec i botanik opisuje Matricaria Japonica Maxima jako bardzo elegancką roślinę kwitnącą, podwójną, różową lub jasnoczerwoną 20 i występującą w kilku odmianach.
Pierwszy botaniczny opis Chryzantemy kwiaciarskiej pochodzi od Thomasa d'Audiberta de Ramatuelle.
W 1792 roku w Journal of Natural History botanik ten opisuje uprawianą roślinę o dużych purpurowych kwiatach, przywiezioną z Chin przez nawigatora Marseillais Blancard, pod nazwą „ Rumianek o dużych kwiatach”, Anthemis Grandiflora
Nalega na odróżnienie go od Chryzantema Indicum Linneusza z małymi żółtymi główkami.
Proponuje w notatce nazwać ją także Chrysanthemum Morifolium
Z tej pierwszej rośliny uprawnej sprowadzonej z Chin w 1789 r. przez Blancarda, następnie z tych sprowadzonych (z Chin w 1846 r. i Japonii w 1863 r.) powstaną w Europie tysiące odmian i mieszańców
Do tysięcy odmian wyhodowanych niezależnie w Chinach i Japonii, istnieje obecnie ogromna, złożona odmiana (szacowana na 20 000 do 30 000).
Ogrodnik Wilhelm Miller napisał: „Chryzantemy pospolite spotykane w kwiaciarniach ( C. Hortorum ) są często nazywane „Chryzantemami Wielkokwiatowymi” i „Chryzantemami Jesiennymi”, aby odróżnić je od odpornych gatunków uprawianych na zewnątrz.
Są mieszanką C. Indicum i C. indicum C. Morifolium, dwa gatunki roślin dziko rosnących w Chinach i Japonii.
Chryzantemy zewnętrzne lub odporne pochodzą z tego samego gatunku i są formami mniej rozwiniętymi.
Chryzantema w kwiaciarni niekoniecznie jest przedmiotem szklarniowym.
Ponad 1000 odmian, które istnieją w Europie od XIX wieku, dzieli się na liczne odmiany.
Mieszańce Indicum jako najstarsza grupa mają Chrysanthemum Indicum jako rodzica.
https://en.wikipedia.org/wiki/Chrysanthe...morifolium
W Chinach istnieją już od 500 roku p.n.e.
W 1630 r. wymieniano tam już ponad 500 odmian.
W Europie, zwłaszcza w Holandii, znane są od połowy XVII w., jednak powszechne ich rozpowszechnienie nastąpiło dopiero w XIX w.
Chryzantema została po raz pierwszy doceniona w Chinach jako roślina lecznicza
Zaliczany jest w najstarszym chińskim materiale medycznym, Shennong Ben Cao Jing (wczesna epoka nowożytna), do kategorii leków najwyższej jakości i wchodzi w skład produktów związanych z poszukiwaniem nieśmiertelności
„Przy długotrwałym stosowaniu znosi hamowanie krwi i qi, łagodzi organizm, spowalnia starzenie się i przedłuża życie” – mówi klasyk.
„Rozjaśnienie ciała” było celem osiągnięcia eterycznego stanu Nieśmiertelnych zdolnych do latania i „jeżdżenia po chmurach”.
Od czasów dynastii Jin i Tang (około V w. n.e.) Chryzantema zaczęła być doceniana jako roślina ozdobna, nadal jednak była wykorzystywana ze względów dietetycznych.
Pierwsza monografia o chryzantemach została opublikowana w 1104 roku n.e. Liu Meng (劉蒙), [5] : 296–97 autor „Traktatu o chryzantemach” (菊譜), : 242 klasyfikuje chryzantemy według ich koloru: normalne są żółte, potem pojawiają się białe, fiolety i wreszcie czerwienie.
Wymienia w sumie 35 odmian uprawnych, które można było zaobserwować w ogrodach w pobliżu buddyjskich świątyń w Grotach Longmen
W XVI wieku słynny lekarz i zielarz Li Shizhen w swoim Wielkim Traktacie o sprawach medycznych, podaje sto odmian.
Przypisuje im pewne właściwości lecznicze, takie jak „eliminacja ciepła i toksyn”, „poprawa ostrości wzroku” i tak dalej.
W 1630 r. przeprowadzono przegląd ponad 500 odmian 17 i około 2000 na początku XX w.
Pierwszym europejskim autorem, który wspomniał o Chryzantemie, jest Jacobus Breynius (Jacob Breyn) w 1689 roku w swoim Prodromus Plantarum Rariorum
Ten kupiec i botanik opisuje Matricaria Japonica Maxima jako bardzo elegancką roślinę kwitnącą, podwójną, różową lub jasnoczerwoną 20 i występującą w kilku odmianach.
Pierwszy botaniczny opis Chryzantemy kwiaciarskiej pochodzi od Thomasa d'Audiberta de Ramatuelle.
W 1792 roku w Journal of Natural History botanik ten opisuje uprawianą roślinę o dużych purpurowych kwiatach, przywiezioną z Chin przez nawigatora Marseillais Blancard, pod nazwą „ Rumianek o dużych kwiatach”, Anthemis Grandiflora
Nalega na odróżnienie go od Chryzantema Indicum Linneusza z małymi żółtymi główkami.
Proponuje w notatce nazwać ją także Chrysanthemum Morifolium
Z tej pierwszej rośliny uprawnej sprowadzonej z Chin w 1789 r. przez Blancarda, następnie z tych sprowadzonych (z Chin w 1846 r. i Japonii w 1863 r.) powstaną w Europie tysiące odmian i mieszańców
Do tysięcy odmian wyhodowanych niezależnie w Chinach i Japonii, istnieje obecnie ogromna, złożona odmiana (szacowana na 20 000 do 30 000).
Ogrodnik Wilhelm Miller napisał: „Chryzantemy pospolite spotykane w kwiaciarniach ( C. Hortorum ) są często nazywane „Chryzantemami Wielkokwiatowymi” i „Chryzantemami Jesiennymi”, aby odróżnić je od odpornych gatunków uprawianych na zewnątrz.
Są mieszanką C. Indicum i C. indicum C. Morifolium, dwa gatunki roślin dziko rosnących w Chinach i Japonii.
Chryzantemy zewnętrzne lub odporne pochodzą z tego samego gatunku i są formami mniej rozwiniętymi.
Chryzantema w kwiaciarni niekoniecznie jest przedmiotem szklarniowym.
Ponad 1000 odmian, które istnieją w Europie od XIX wieku, dzieli się na liczne odmiany.
Mieszańce Indicum jako najstarsza grupa mają Chrysanthemum Indicum jako rodzica.
https://en.wikipedia.org/wiki/Chrysanthe...morifolium