[Krystyna]

   
   
   
   
   
   
Bieluń dziędzierzawa (Datura stramonium L.)
Gatunek rośliny z rodziny psiankowatych (Solanaceae Adans.). 
Pochodzi z Meksyku, rozprzestrzenił się w wielu regionach świata. 
Obecnie występuje w całej Eurazji i Ameryce Północnej. 
Epekofit w Polsce występujący pospolicie.

Bieluń dziędzierzawa ma bardzo wiele nazw potocznych i ludowych: pinderynda (kieleckie), dędera (wielkopolska), denderewa (Mazowsze), ogórczak (środkowe Mazowsze), tondera, pindyrynda (Śląsk), cygańskie ziele (białostockie), świńska wesz (sandomierskie), bieluń podwórzowy, dendera, dendrak, durna rzepa. 
Ze względu na jego narkotyczne i trujące własności dawniej nazywano go także czarcim zielem, diabelskim zielem, trąbą anioła.

Zastosowanie
Roślina lecznicza.
Zliści i nasion wykonuje się preparaty, które ze względu na silnie trujące działanie mogą być stosowane tylko pod kontrolą lekarza.
Używane są do leczenia dychawicy oskrzelowej, ostrych nieżytów oskrzeli, chorób neurologicznych oraz jako środki spazmolityczne
Bieluń jest rośliną o właściwościach halucynogennych.

Roślina ozdobna. 
Ze względu na ciekawe kwiaty bieluń dziędzierzawa oraz bieluń indiański zwany amerykańskim (tzw. "anielskie trąbki - nowa nazwa łacińska: Brugmansia) stały się ostatnio roślinami uprawianymi w ogrodach i domach.

Roślina jest silnie trującym chwastem ruderalnym (wszystkie części rośliny po spożyciu są niebezpieczne). 
źródło