25-01-2012, 17:12
Edda młodsza
Edda młodsza została napisana przez Snorriego Sturlusona około roku 1220 n.e.
Sturluson był bogatym islandzkim właścicielem ziemskim, znawcą prawa i aktywnym uczestnikiem życia publicznego.
Spisał całą historię Norwegii skupiając się na żywotach władców.
Wiedzę na ich temat czerpał głównie z poematów skaldycznych.
Sturluson napisał Eddę jako zbiór zasad stylistyki i metrum oraz jako podręcznik mitologii skandynawskiej.
Wiedział bowiem, że zrozumienie dawnych dzieł nie przychodziło współczesnym mu czytelnikom łatwo.
W poematach skaldycznych słowa takie jak "król", "złoto" zastępowano metaforycznymi określeniami odwołującymi się najczęściej do mitologii.
Są to figury stylistyczne zwane kennigami.
Przykłady:
bitwa - sztorm Odyna (Odyn był bogiem wojny)
złoto - łoże Fafnira, ciężar Graniego (bohater Sigurd zdobył złoto, na którym leżał smok Fafnir i zabrał je ze sobą na koniu o imieniu Grani)
W swoim dziele Snorri zawarł główne mity (od stworzenia świata, opowieści o bogach i boginiach aż do zmierzchu bogów i zniszczenia świata).
Do bogatej części narracyjnej dołączył omówienie mitologicznych odniesień w poezji.
Edda młodsza była próbą utrwalenia wiedzy na temat pogańskich tradycji i zwyczajów.
Komentarz i objaśnienia Sturlusona w znacznym stopniu ułatwiły zrozumienie twórczości skaldów.
Składa się z trzech części.
Pierwsza nazywana jest "Zwodzeniem Gylfiego", lub Gylfaginning.
Jej treścią jest rozmowa Gylfiego z trzema wodzami( Potężnym, Tak samo potężnym i Trzecim) na tematy związane z mitologią nordycką.
Druga część, Skáldskaparmál ("Dykcja poetycka"), zawiera kenningi (konwencjonalne poetyckie frazy używane zwykle z imieniem osoby lub rzeczy, typowe dla poezji staronordyckiej) oraz różne opowieści.
Háttatal jest ostatnią z części Eddy Prozaicznej.
Jest w niej mowa o królu Hakonie i wielu innych rzeczach.
Edda młodsza to udana próba ocalenia od zapomnienia pogańskich tradycji i zwyczajów, oraz mitologii Skandynawów, która uratowała ją od zapomnienia,
Przekład polski Eddy Snorriego jest dziełem J. Lelewela (1807).
http://www.vikingr.neostrada.pl/wiking1/literat.htm
a tu troszeczkę o Snorii Sturlusonie
http://dobrytarot.pl/editpost.php?pid=21566
http://www.islandia.org.pl/sturluson.html
Edda młodsza została napisana przez Snorriego Sturlusona około roku 1220 n.e.
Sturluson był bogatym islandzkim właścicielem ziemskim, znawcą prawa i aktywnym uczestnikiem życia publicznego.
Spisał całą historię Norwegii skupiając się na żywotach władców.
Wiedzę na ich temat czerpał głównie z poematów skaldycznych.
Sturluson napisał Eddę jako zbiór zasad stylistyki i metrum oraz jako podręcznik mitologii skandynawskiej.
Wiedział bowiem, że zrozumienie dawnych dzieł nie przychodziło współczesnym mu czytelnikom łatwo.
W poematach skaldycznych słowa takie jak "król", "złoto" zastępowano metaforycznymi określeniami odwołującymi się najczęściej do mitologii.
Są to figury stylistyczne zwane kennigami.
Przykłady:
bitwa - sztorm Odyna (Odyn był bogiem wojny)
złoto - łoże Fafnira, ciężar Graniego (bohater Sigurd zdobył złoto, na którym leżał smok Fafnir i zabrał je ze sobą na koniu o imieniu Grani)
W swoim dziele Snorri zawarł główne mity (od stworzenia świata, opowieści o bogach i boginiach aż do zmierzchu bogów i zniszczenia świata).
Do bogatej części narracyjnej dołączył omówienie mitologicznych odniesień w poezji.
Edda młodsza była próbą utrwalenia wiedzy na temat pogańskich tradycji i zwyczajów.
Komentarz i objaśnienia Sturlusona w znacznym stopniu ułatwiły zrozumienie twórczości skaldów.
Składa się z trzech części.
Pierwsza nazywana jest "Zwodzeniem Gylfiego", lub Gylfaginning.
Jej treścią jest rozmowa Gylfiego z trzema wodzami( Potężnym, Tak samo potężnym i Trzecim) na tematy związane z mitologią nordycką.
Druga część, Skáldskaparmál ("Dykcja poetycka"), zawiera kenningi (konwencjonalne poetyckie frazy używane zwykle z imieniem osoby lub rzeczy, typowe dla poezji staronordyckiej) oraz różne opowieści.
Háttatal jest ostatnią z części Eddy Prozaicznej.
Jest w niej mowa o królu Hakonie i wielu innych rzeczach.
Edda młodsza to udana próba ocalenia od zapomnienia pogańskich tradycji i zwyczajów, oraz mitologii Skandynawów, która uratowała ją od zapomnienia,
Przekład polski Eddy Snorriego jest dziełem J. Lelewela (1807).
http://www.vikingr.neostrada.pl/wiking1/literat.htm
a tu troszeczkę o Snorii Sturlusonie
http://dobrytarot.pl/editpost.php?pid=21566
http://www.islandia.org.pl/sturluson.html