05-02-2020, 18:18
Aegir: Historia i badania
Aegir
Aegir ( Æ gir , inny Skandynaw. „Morze”) - w mitologii skandynawskiej: morski gigant, posiadający cechy boga mórz.
„Język poezji”, 33 Snorri twierdzi, że inne nazwy Aegir - hler ( HLE r ) i Gyumir ( gymer)
W mitologicznych fabułach obu Edd Egir często działa jako przyjaciel bogów.
W Hassle Lokiego (jak w Grimnir's Speech, 45) pojawia się jako właściciel komnaty, w której świętują bogowie, a wszystkie wydarzenia tej piosenki rozgrywają się na uczcie w Aigir.
Podobnie, w The Language of Poetry, 1 święto bogów z udziałem Aegira obejmuje ekspozycję innych wątków mitologicznych: „Jedna osoba nazywała się Aegir lub Hlher.
Mieszkał na wyspie zwanej teraz Lesho. Był dość obeznany z czarami. Pewnego razu dotarł do Asgardu, wiedząc, że asy przywitały go ciepło, choć były tu również oszukańcze uroki ”
Niektóre mitologiczne poglądy na temat Aegira, odzwierciedlone w kenningu, takie jak na przykład tożsamość Aigira i Hlera oraz jego rola właściciela domu świątecznego, pojawiły się jeszcze przed nadejściem chrześcijaństwa (Egil, „Strata synów”, 8)
W późnośredniowiecznych tekstach o prehistorycznym okresie Norwegii Aegir / Hler nazywany jest synem Fornieta.
Według The Language of Poetry, 31, bogini morza, Ran, jest córką Aegira, ale w tym samym miejscu, w rozdziale 58, pojawia się jako jego żona, która urodziła mu dziewięć córek, zwykle utożsamianych z falami morskimi
Bogini Ran posiada sieć, dzięki której łapie ludzi, którzy utonęli w morzu, po czym utopieni mężczyźni nie wpadają do Valhalli i nie do Helu, ale do podwodnych posiadłości Ran.
W języku staronordyckim „Egir” to nie tylko nazwa giganta morskiego, ale także nazwa morza jako takiego.
Słowo to wraca do proto-germańskiego * ahwo i łacińskiego aqua - „woda”, a zatem w odniesieniu do morskiego olbrzyma oznacza „wodny człowiek” (por. Łac. Wodnik - „Wodnik”).
Ale z drugiej strony, możliwe jest, że Ć gir jak nazwa giganta morze i aegirlaegi , «morze”. - dwa zupełnie różne słowa (M. Tveitane «Omkring det mytologiske NAVnet Ægir«vannmannen»» // APhSc , 31 1976 )
W sztuce dziewiętnastowiecznej Aegir pojawia się najczęściej jako północny odpowiednik Posejdona (Water Spirit and the Daughters of Aegir autorstwa N.Y.O. Blommera, 1850; relief J.-P. Moliny „Aegir”, 1866; grawerowanie K.E. Doypler „Aegir and Run”, 1901).
Nazwa „Egir” to norweski statek patrolowy, zbudowany w 1967 roku.
źródło
Aegir
Autor: Rudolf Ziemek ©
Tłumaczenie: Anna Blaise (s)
Źródło: Rudolf Ziemek, Dictionary of Northern Mythology
„Język poezji”, 33 Snorri twierdzi, że inne nazwy Aegir - hler ( HLE r ) i Gyumir ( gymer)
W mitologicznych fabułach obu Edd Egir często działa jako przyjaciel bogów.
W Hassle Lokiego (jak w Grimnir's Speech, 45) pojawia się jako właściciel komnaty, w której świętują bogowie, a wszystkie wydarzenia tej piosenki rozgrywają się na uczcie w Aigir.
Podobnie, w The Language of Poetry, 1 święto bogów z udziałem Aegira obejmuje ekspozycję innych wątków mitologicznych: „Jedna osoba nazywała się Aegir lub Hlher.
Mieszkał na wyspie zwanej teraz Lesho. Był dość obeznany z czarami. Pewnego razu dotarł do Asgardu, wiedząc, że asy przywitały go ciepło, choć były tu również oszukańcze uroki ”
Niektóre mitologiczne poglądy na temat Aegira, odzwierciedlone w kenningu, takie jak na przykład tożsamość Aigira i Hlera oraz jego rola właściciela domu świątecznego, pojawiły się jeszcze przed nadejściem chrześcijaństwa (Egil, „Strata synów”, 8)
W późnośredniowiecznych tekstach o prehistorycznym okresie Norwegii Aegir / Hler nazywany jest synem Fornieta.
Według The Language of Poetry, 31, bogini morza, Ran, jest córką Aegira, ale w tym samym miejscu, w rozdziale 58, pojawia się jako jego żona, która urodziła mu dziewięć córek, zwykle utożsamianych z falami morskimi
Bogini Ran posiada sieć, dzięki której łapie ludzi, którzy utonęli w morzu, po czym utopieni mężczyźni nie wpadają do Valhalli i nie do Helu, ale do podwodnych posiadłości Ran.
W języku staronordyckim „Egir” to nie tylko nazwa giganta morskiego, ale także nazwa morza jako takiego.
Słowo to wraca do proto-germańskiego * ahwo i łacińskiego aqua - „woda”, a zatem w odniesieniu do morskiego olbrzyma oznacza „wodny człowiek” (por. Łac. Wodnik - „Wodnik”).
Ale z drugiej strony, możliwe jest, że Ć gir jak nazwa giganta morze i aegirlaegi , «morze”. - dwa zupełnie różne słowa (M. Tveitane «Omkring det mytologiske NAVnet Ægir«vannmannen»» // APhSc , 31 1976 )
W sztuce dziewiętnastowiecznej Aegir pojawia się najczęściej jako północny odpowiednik Posejdona (Water Spirit and the Daughters of Aegir autorstwa N.Y.O. Blommera, 1850; relief J.-P. Moliny „Aegir”, 1866; grawerowanie K.E. Doypler „Aegir and Run”, 1901).
Nazwa „Egir” to norweski statek patrolowy, zbudowany w 1967 roku.
źródło