06-02-2012, 19:43
Osoba o tym imieniu jest osoba niezależną , rozsądną, trochę zarozumiałą. Adam lubi przyrodę, ceni sobie spokój. Dużą uwagę przywiązuje do ubioru i wyglądu zewnętrznego. Jest to osoba mało inteligentna. Jest typowym zazdrośnikiem i wywołuje z tego powodu często awanturę. Adam nie przepada za przyjmowaniem gości i sam rzadko również odwiedza innych.
Imieniny Adama:
25 lutego
6 kwietnia
16 maja
31 lipca
8 września
24 grudnia
Patroni i święci:
święty Adam
Adam Biblijny
Zdrobnienia imienia Adam:
Ad, Adach, Adachna, Adacho, Adachul, Adadzio, Adahu, Adalek, Adalko, Adaloszek, Adamcio, Adamczeski, Adamek, Adameno, Adameo, Adamicho, Adamidło, Adamiec, Adamina, Adamini, Adamito, Adamix, Adamko, Adamo, Adamos, Adamosik, Adams, Adamski, Adamsko, Adamsky, Adamus, Adamuszek, Adamuszka, Adamuś, Adamś, Adaniek, Adanio, Adaniu, Adaniulek, Adasieczek, Adasiek, Adasieniek, Adasio, Adasiu, Adasiula, Adasiunio, Adasiątko, Adaszek, Adaszko, Adaś, Adaśko, Adańcio, Adcio, Adek, Adi, Adik, Adim, Adin, Adis, Adiś, Adku, Ado, Adolf, Adu, Adulek, Adum, Aduś, Adym, Adzik, Adzino, Adziok, Adziuś, Aś, Da, Dadaś, Daduś, Dasiek, Dasik, Dasio, Dasior, Dasiu, Dasiula, Dasiuń, Daś, Daśko, Dudek, Duduś, Duli, Edeś, Ejdam
Przysłowia:
„Na Adama i Ewy czas przyszyć cholewy”.
„Adam i Ewa pokazują, jaki styczeń i luty po nich następują.”
„Gdy w dzień Adama i Ewy mróz i pięknie, zima wcześnie pęknie.”
„Adam zwala na Ewę, na Adama Ewa – a oboje jedli z drzewa. Nowina – Adama z raju wypędzono.”
„Żebro Adamowe nie przynosi tak wiele pożytku jak szkody.”
„W Adamowym stroju”
Szczęśliwa liczba: 1
Szczęśliwy kamień: polny-czerwony
Szczęśliwy kolor: czerwony
Adam w innych językach:
alb. – Adami
ang., bask., czes., duń., fr., hol., isl., katal., łac., niem., norw., orm., rum., słow., słoweń. – Adam
arab. – آدم (Ādam)
bośn. – Adem
bułg., ros., serb.-chorw., ukr. – Адам (Adam)
esperanto, wł. – Adamo
est., fiń. – Aadam
gr. – Αδάμ (Adám)
hebr. – אָדָם (ʼĀḏām)
hiszp. – Adán
lit. – Adomas
portug. – Adão
tur. – Âdem
węg – Ádám
Historia imienia Adam
Znaczenie imienia nieznane. Od czasów Józefa Flawiusza sądzono, że Adam oznacza —czerwony (Adam miał być ulepiony z czerwonej gliny). Obecnie przyjmuje się, że imię to pochodzi z sumeryjskiego ada-mu —mój ojciec albo z akkadyjskiego ad-mu —zbudowany, zrodzony, albo jeszcze z arabskiego adama — łączyć się.
Adam oznaczałoby istotę społeczną dążącą do łączenia się z innymi ludźmi. Imię wyprowadza się też z hebrajskiego adhamah —ziemia, wtedy znaczyłoby rolnik albo że człowiek z ziemi do ziemi powróci.
W Biblii Adam zasadniczo oznacza człowieka w ogóle, i to zarówno jednostkę, jak i zbiorowość, cały rodzaj ludzki. Tylko pięciokrotnie użyty jest jako imię własne.
W Polsce jest to popularne imię męskie, poświadczone już w roku 1194. W dokumentach pojawia się w formach: Adam, Adem, Jadam, Jedam. Postać zdrobniała Adaś. Od imienia tego pochodzą nazwiska: Adamowicz, Adamczewski, Adamków, Adamkowicz, Adamowski, Adamus, Adamek.
Święci i błogosławieni, którzy nosili to imię, sięgają liczby ośmiu. Brak wśród nich postaci, która by posiadała większe znaczenie historyczne. Toteż pozwalamy sobie pominąć je tu całkowicie, nieco natomiast miejsca poświęćmy temu, który niejako usuwa ich w cień i który znalazł się w chrześcijańskich kalendarzach.
ADAM, PRAOJCIEC RODZAJU LUDZKIEGO
Znamy go z opowieści biblijnej, z lektury pierwszych rozdziałów Księgi Rodzaju. Znacznie mniej dowiadujemy się stąd o jego życiu po opuszczeniu Edenu (Raju), tego ogrodu rozkoszy. Musiał w pocie czoła zdobywać swój chleb powszedni. Był pierwszym rolnikiem, a niewątpliwie musiał także trudnić się z konieczności innymi zajęciami. Ze wzmianek zawartych w Biblii wolno nam natomiast wnosić, iż po opuszczeniu Raju nie był ani buntownikiem, ani desperatem. Zresztą Księga Mądrości mówi nam wprost i wyraźnie o wyprowadzeniu Adama z upadku. Był wierzącym i skruszonym. Czy wolno jednak wnioskować stąd, że osiągnął wieczne zbawienie? Pismo św. nie mówi o tym wprost. Wnikając jednak w sens wypowiedzi, które znajdujemy na ten temat w księgach objawionych, nie możemy wątpić, że Adam został rzeczywiście zbawiony. Co więcej, wielu sądzi, że Chrystus zstępując do otchłani przede wszystkim pocieszył Adama wieścią o swoim zwycięstwie nad grzechem i śmiercią.
A jakie jest oficjalne stanowisko Kościoła? W tej dziedzinie zaistniała między Wschodem a Zachodem pewna różnica. Kościoły wschodnie oddawały Adamowi i Ewie kult publiczny. Grecy czynili to w niedzielę przed Bożym Narodzeniem, a ponadto wspominali ich 25 marca. Natomiast w Kościele łacińskim pierwszym rodzicom publicznej czci nie oddawano. Pojawiające się w popularnych kalendarzykach imiona pierwszych rodziców w Wigilię Bożego Narodzenia zawdzięczają, jak się zdaje, ten termin wpływom wschodnim. Odpowiada to poniekąd starożytnej opinii, szeroko rozpowszechnionej u Żydów, jakoby był pochowany w dolinie Hebronu; albo też późniejszemu przeświadczeniu, które głosiło, że było to na samej Kalwarii.
Źródło: <!-- m --><a class="postlink" href="http://imiona.sennik.biz/a/adam.html">http://imiona.sennik.biz/a/adam.html</a><!-- m -->
Imieniny Adama:
25 lutego
6 kwietnia
16 maja
31 lipca
8 września
24 grudnia
Patroni i święci:
święty Adam
Adam Biblijny
Zdrobnienia imienia Adam:
Ad, Adach, Adachna, Adacho, Adachul, Adadzio, Adahu, Adalek, Adalko, Adaloszek, Adamcio, Adamczeski, Adamek, Adameno, Adameo, Adamicho, Adamidło, Adamiec, Adamina, Adamini, Adamito, Adamix, Adamko, Adamo, Adamos, Adamosik, Adams, Adamski, Adamsko, Adamsky, Adamus, Adamuszek, Adamuszka, Adamuś, Adamś, Adaniek, Adanio, Adaniu, Adaniulek, Adasieczek, Adasiek, Adasieniek, Adasio, Adasiu, Adasiula, Adasiunio, Adasiątko, Adaszek, Adaszko, Adaś, Adaśko, Adańcio, Adcio, Adek, Adi, Adik, Adim, Adin, Adis, Adiś, Adku, Ado, Adolf, Adu, Adulek, Adum, Aduś, Adym, Adzik, Adzino, Adziok, Adziuś, Aś, Da, Dadaś, Daduś, Dasiek, Dasik, Dasio, Dasior, Dasiu, Dasiula, Dasiuń, Daś, Daśko, Dudek, Duduś, Duli, Edeś, Ejdam
Przysłowia:
„Na Adama i Ewy czas przyszyć cholewy”.
„Adam i Ewa pokazują, jaki styczeń i luty po nich następują.”
„Gdy w dzień Adama i Ewy mróz i pięknie, zima wcześnie pęknie.”
„Adam zwala na Ewę, na Adama Ewa – a oboje jedli z drzewa. Nowina – Adama z raju wypędzono.”
„Żebro Adamowe nie przynosi tak wiele pożytku jak szkody.”
„W Adamowym stroju”
Szczęśliwa liczba: 1
Szczęśliwy kamień: polny-czerwony
Szczęśliwy kolor: czerwony
Adam w innych językach:
alb. – Adami
ang., bask., czes., duń., fr., hol., isl., katal., łac., niem., norw., orm., rum., słow., słoweń. – Adam
arab. – آدم (Ādam)
bośn. – Adem
bułg., ros., serb.-chorw., ukr. – Адам (Adam)
esperanto, wł. – Adamo
est., fiń. – Aadam
gr. – Αδάμ (Adám)
hebr. – אָדָם (ʼĀḏām)
hiszp. – Adán
lit. – Adomas
portug. – Adão
tur. – Âdem
węg – Ádám
Historia imienia Adam
Znaczenie imienia nieznane. Od czasów Józefa Flawiusza sądzono, że Adam oznacza —czerwony (Adam miał być ulepiony z czerwonej gliny). Obecnie przyjmuje się, że imię to pochodzi z sumeryjskiego ada-mu —mój ojciec albo z akkadyjskiego ad-mu —zbudowany, zrodzony, albo jeszcze z arabskiego adama — łączyć się.
Adam oznaczałoby istotę społeczną dążącą do łączenia się z innymi ludźmi. Imię wyprowadza się też z hebrajskiego adhamah —ziemia, wtedy znaczyłoby rolnik albo że człowiek z ziemi do ziemi powróci.
W Biblii Adam zasadniczo oznacza człowieka w ogóle, i to zarówno jednostkę, jak i zbiorowość, cały rodzaj ludzki. Tylko pięciokrotnie użyty jest jako imię własne.
W Polsce jest to popularne imię męskie, poświadczone już w roku 1194. W dokumentach pojawia się w formach: Adam, Adem, Jadam, Jedam. Postać zdrobniała Adaś. Od imienia tego pochodzą nazwiska: Adamowicz, Adamczewski, Adamków, Adamkowicz, Adamowski, Adamus, Adamek.
Święci i błogosławieni, którzy nosili to imię, sięgają liczby ośmiu. Brak wśród nich postaci, która by posiadała większe znaczenie historyczne. Toteż pozwalamy sobie pominąć je tu całkowicie, nieco natomiast miejsca poświęćmy temu, który niejako usuwa ich w cień i który znalazł się w chrześcijańskich kalendarzach.
ADAM, PRAOJCIEC RODZAJU LUDZKIEGO
Znamy go z opowieści biblijnej, z lektury pierwszych rozdziałów Księgi Rodzaju. Znacznie mniej dowiadujemy się stąd o jego życiu po opuszczeniu Edenu (Raju), tego ogrodu rozkoszy. Musiał w pocie czoła zdobywać swój chleb powszedni. Był pierwszym rolnikiem, a niewątpliwie musiał także trudnić się z konieczności innymi zajęciami. Ze wzmianek zawartych w Biblii wolno nam natomiast wnosić, iż po opuszczeniu Raju nie był ani buntownikiem, ani desperatem. Zresztą Księga Mądrości mówi nam wprost i wyraźnie o wyprowadzeniu Adama z upadku. Był wierzącym i skruszonym. Czy wolno jednak wnioskować stąd, że osiągnął wieczne zbawienie? Pismo św. nie mówi o tym wprost. Wnikając jednak w sens wypowiedzi, które znajdujemy na ten temat w księgach objawionych, nie możemy wątpić, że Adam został rzeczywiście zbawiony. Co więcej, wielu sądzi, że Chrystus zstępując do otchłani przede wszystkim pocieszył Adama wieścią o swoim zwycięstwie nad grzechem i śmiercią.
A jakie jest oficjalne stanowisko Kościoła? W tej dziedzinie zaistniała między Wschodem a Zachodem pewna różnica. Kościoły wschodnie oddawały Adamowi i Ewie kult publiczny. Grecy czynili to w niedzielę przed Bożym Narodzeniem, a ponadto wspominali ich 25 marca. Natomiast w Kościele łacińskim pierwszym rodzicom publicznej czci nie oddawano. Pojawiające się w popularnych kalendarzykach imiona pierwszych rodziców w Wigilię Bożego Narodzenia zawdzięczają, jak się zdaje, ten termin wpływom wschodnim. Odpowiada to poniekąd starożytnej opinii, szeroko rozpowszechnionej u Żydów, jakoby był pochowany w dolinie Hebronu; albo też późniejszemu przeświadczeniu, które głosiło, że było to na samej Kalwarii.
Źródło: <!-- m --><a class="postlink" href="http://imiona.sennik.biz/a/adam.html">http://imiona.sennik.biz/a/adam.html</a><!-- m -->