10-02-2012, 14:08
Bylica Pospolita, Matka ziół...
Zwana czasami Bielicą lub bylnikiem jest rośliną od wieków uważaną przez wiele ludów za roślinę obrzędową.
Jej łacińska nazwa pochodzi od imienia bogini Artemizy, która pomagała rodzącym kobietom.
W Polsce Bylica jest kolejnym chwastem zaliczanym do „magicznych ziół świętojańskich”; chroniących od „potworów, uroków, nieszczęść i chorób”.
Anglosasi wymieniają ją wśród „9 świętych ziół” danych światu przez boga Woden. [Odyn]
Do gatunku „Bylica” należy kilkaset odmian tradycyjnie uważanych za rośliny lecznicze i przyprawowe.
Najbardziej znane Bylice to-Estragon, Piołun, Boże Drzewko, a także Bylica Pospolita.
Właśnie Bylica Pospolita najmniej wonna ze wszystkich Bylic uchodzi za „matkę ziół”
Ta wysoka osiągająca wysokość 1,5 m roślina należy w Polsce do najpospolitszych chwastów i rośnie nawet na najgorszych glebach miedzach, rumowiskach, przydrożach, zaniedbanych parkach, miejskich trawnikach, pastwiskach, nieużytkach.
Ma czerwono-fioletowe młode pędy, z pierzastodzielnymi dwukolorowymi liśćmi-zielonymi z wierzchu, białawowełniastymi pod spodem; drobne czerwonawe kwiaty zebrane są w koszyczki kwiatowe.
Jeszcze dwieście lat temu była najpospoliciej stosowaną rośliną przyprawową w Europie.
Zapach ma balsamiczny, korzenny, smak również korzenny, ostry i właściwości pobudzające pracę żołądka i wzmacniające organizm.
Stanowi znakomity, aromatyczny, korzenny z lekko gorzkawym posmakiem dodatek do tłustych mięs przede wszystkim baraniny i wieprzowiny a także gęsi, kaczek i tłustych ryb np. węgorzy.
Jako przyprawa doskonale pasuje do dziczyzny i wszelkich potraw z roślin strączkowych.
Znakomicie podnosi smak farszu do pieczonego drobiu i zup zwłaszcza rybnej, kartoflanki i cebulowej jak również zapiekanek i warzywnych gulaszy (leczo, ratatouille); wzbogaca smak surówek, zwłaszcza z wszelkiego rodzaju kapusty oraz potraw z grzybów.
Ma spore zastosowanie przy produkcji likierów.
Do celów kulinarnych należy zbierać wierzchołki pędów przed pojawieniem się pąków kwiatowych.
Podczas kwitnienia zwiększa się w roślinie zawartość alkaloidów gorczycznych i listki stają się zbyt gorzkie.
Ścięte pędy suszy się a później przechowuje w dokładnie zamkniętych pojemnikach.
Ususzone ziele długo zachowuje swój przyjemny zapach.
To kolejna roślina, którą powinni poznać wędrowcy-już starożytni Rzymianie obsadzali Bylicą Pospolitą drogi, aby zawsze móc włożyć jej liście do butów i chronić nogi przed bólem i zmęczeniem, w taki sam sposób była używana niegdyś w Polsce i dzisiaj też warto o tym pamiętać w czasie wędrownych obozów i długich spacerów.
źródło