[Krystyna]

Cyrkon/Zircon
Hiacynt z kamieni szlachetnych to rodzaj Cyrkonu 
Hiacynt to bardzo piękny kamień - ma diamentowy połysk i dobrą przezroczystość. 
Ponadto Hiacynt ma bardzo wysoką twardość, za co jubilerzy bardzo cenią ten klejnot.
Hiacynt ma inne nazwy - Jakint, Peradol, Hiacynt Topaz, Żargon, Liguria, Rachuratka.

Kolor Hiacyntu jest zwykle pomarańczowy, czerwony, malinowo-fioletowy, różowy, brązowy. 
I bardzo rzadko można znaleźć niebieskie Hiacynty (należy na nie uważać, ponieważ można sztucznie uzyskać niebieski kolor - w tym celu brązowe Hiacynty są poddawane obróbce cieplnej).
Hiacynt zawdzięcza swoją nazwę kwiatowi Hiacyntu, który z kolei został nazwany na cześć starożytnego greckiego bohatera Hiacynta, którego krople krwi Apollo zamieniły się w kwiaty.

Hiacynt z kamieni szlachetnych był od dawna znany ludzkości. 
To prawda, że kamień ten był często mylony z Szafirami, Kwarcem lub Topazem
Później tylko czerwoną odmianę Cyrkonu zaczęto nazywać Hiacyntem (może dlatego, że te kamienie wyglądały jak zakrzepła krew w kolorze). 
Niektóre ludy bardzo wysoko ceniły Hiacynty - obok Diamentów, Chryzolitów i Szmaragdów 
A w Objawieniu Jana Teologa jest powiedziane, że Hiacynt wraz z jedenastoma innymi drogocennymi kamieniami zdobi mury Niebiańskiego Jeruzalem.

Jednak Hiacynt trompe l'oeil jest wytwarzany od czasów starożytnych. 
Na przykład „wypalali” Hiacynty do pełnej przejrzystości i sprzedawali je jako Diamenty, ponieważ Hiacynt jest mocnym kamieniem, a jego połysk jest bardzo podobny do Diamentu w opalizowaniu.
Najbardziej znane złoża Hiacyntów znajdują się w Tajlandii, na Sri Lance, w Australii, na Madagaskarze i w Rosji (w regionie Omska są doskonałe rudy Cyrkonu i Ilmenitu).

Hiacynt ma bardzo ciekawe właściwości magiczne. 
Od czasów starożytnych Hiacynt był uważany za dobry talizman, szczególnie dla kupców. 
Uważano, że ten klejnot przynosi szczęście, zwiększa bogactwo, a także może pomóc w rozpoznaniu kłamstw. 
Hiacynt był również uważany za dobry talizman dla podróżników - chronił ich przed różnymi nieszczęściami i ułatwiał podróż. 
Wierzono też, że Hiacynt jest bardzo dobry dla ludzi kreatywnych - pomaga im ujawnić swoje talenty, pomaga zdobyć sławę. 
A na Wschodzie wierzono, że Hiacynt rozwija zdolności umysłowe. 
A z ciekawych magicznych właściwości Hiacyntu wynikało przekonanie, że ten klejnot jest w stanie ugasić płomień (jeśli Hiacynt zostanie wrzucony do ognia) i chroni przed piorunami. 
A także Hiacynt nie jest zalecany młodym dziewczynom i niezamężnym kobietom - w przeciwnym razie mogą stracić kochanków.

Bardzo interesujące są również właściwości lecznicze Hiacyntu. 
Według niektórych wierzeń Hiacynt pomaga zachować młodość, łagodzi koszmary senne, poprawia sen (Hiacynt był nawet nazywany „półszlachetnymi tabletkami nasennymi”), leczy układ krążenia, serce, śledzionę, poprawia wzrok (dla którego Hiacynt nazywany był „kamieniem od ślepoty ”), pomaga w stresie, depresji, melancholii i przemęczeniu, przyspiesza gojenie się ran, poprawia trawienie. 
Uważano nawet, że Hiacynt pomoże przeciw niechcianemu poczęciu (chociaż kobietom w ciąży lepiej jest trzymać się z dala od Hiacyntu, w przeciwnym razie ten kamień może wywołać poronienie). 
W średniowieczu sprzedawali specjalny eliksir „na wszystkie choroby” - miksturę Hiacyntową ze zmiażdżonym Hiacyntem (którą, nawiasem mówiąc, stosowano w leczeniu papieża Klemensa VII).
źródło