[Krystyna]

Simbircite to półprzezroczysty kamień ozdobny o żółtych, czerwonawych, ciemnobrązowych, białych i zielonkawych odcieniach.
Jest reprezentowany przez konglomerat kilku skał i minerałów, takich jak Wapień, Margiel, Piryt, Fauna Kopalna i Kalcyt.
Simbircite to hydrotermalnie osadzany ponownie Węglan Wapnia.
W literaturze naukowej często nazywa się go Uljanowską odmianą Marmurowego Onyksu.

Zewnętrznie wygląda jak Bursztyn i Karneol
Simbircite nazywany jest czasem Bursztynem Wołga, choć ze zwykłym Bursztynem nie ma nic wspólnego poza wyglądem.

Zgodnie z hipotezą V.M. Efimova Simbircite to „produkt” kilku epok geologicznych.
Podstawa Simbircite powstała w epoce Hauterivian, Barremian i Albian wczesnej kredy 95-65 milionów lat temu i składa się z Margla i Syderytu Marglistego zawierającego pozostałości fauny kopalnej: Amonity, Belemnity i kości gadów morskich.
Po ustąpieniu basenu morskiego osad poddano odwodnieniu, w jego miąższości wyróżniono gęstością obszary węglanowe o kulistym kształcie - guzki.
Podczas dalszego suszenia wewnątrz węglanowej skorupy powstały pęknięcia suszące i często duże wgłębienia.
W czwartorzędu ery kenozoicznej osady z okresu wczesnej kredy znalazły się w warunkach aktywnego rozpuszczania górnych skał węglanowych i zimne wody nasycone węglanem przenikały do pustek utworów wczesnej kredy.
Węglan wapnia powoli opadał z roztworów na ściany ubytków, tworząc Simbircite.
Zawartość żelaza, manganu i innych pierwiastków w otaczających warstwach nadała minerałowi określony kolor.
Współczesne niszczenie warstw geologicznych wypuszcza na powierzchnię guzki Simbircite.

Historia
Nazwa Simbircite została nadana ozdobnemu kamieniowi przez geologa i paleontologa z Uljanowska V. M. Efimova w 1985 r. na cześć dawnej nazwy Uljanowsk - Simbirsk.
W dokumentach archiwalnych nie znaleziono wiarygodnych informacji o istnieniu prac kamieniarskich na terenie środkowej Wołgi w czasach Bułgarów, Hordy i późnego średniowiecza.
Pierwsza wzmianka o Simbircite pochodzi z 1765 roku.
W XIX i połowie XX wieku próbowano obrabiać kamień, głównie przez kolekcjonerów-amatorów, którzy przenieśli się w rejon Wołgi z terenów o tradycyjnej obróbce kamienia.
Aż do lat osiemdziesiątych XX wieku kamień ozdobny w Uljanowsku nie miał praktycznego zastosowania
Obecnie można argumentować, że Simbircite stał się jednym z symboli regionu Uljanowsk.

Złoża i górnictwo
Simbercite w klasycznej postaci występuje w utworach dolnej kredy Gór Undorovskich - od wsi Polivno do wsi Undory, zarówno w podłożu skalnym, jak iw plaszczach i ciągnie się wzdłuż Gór Undorovskich do granicy z Tatarstanem.

Większość stanowisk znajduje się na terenie rezerwatu paleontologicznego Uljanowsk.
Nieznaczne (zarówno pod względem ilości, jak i jakości) przejawy różnych kalcytów, podobnych do Simbircite, na pograniczu republik Tatarstanu i Czuwaszji nie są przedmiotem zainteresowania cięciem kamienia.
Rezerwy na wszystkie rodzaje Simbircite do początku 2013 roku nie zostały dokładnie określone.
Administracja ds. użytkowania podłoża dla regionu Uljanowsk corocznie wydaje zezwolenia na gromadzenie materiału mineralogicznego dla terenów przylegających do rezerwatów paleontologicznych.

Ekstrakcja Simbercite odbywa się w sposób otwarty, poprzez ręczne zbieranie surowców z powierzchni wymywanego wybrzeża.
Funkcję otwierania warstw geologicznych i pierwotnego sortowania kamienia pełni natura i procesy erozji rzeki.
Zbieranie surowców, podobnie jak każda praca w rezerwie, jest przeprowadzane przez organizacje, które mają na to licencję.
Zbieracze zbierają i sortują surowce na lądzie, gdzie Simbircite nadający się do przetworzenia jest oddzielany od drobnoziarnistej skały płonnej.
Ponadto do transportu wykorzystywane są pojazdy wodne i silnikowe.
Według oficjalnych danych wydobycie Simbircite w 2011 roku przekroczyło 70 ton (dla porównania w 1997 roku było to mniej niż 5 ton).

Podanie
Branża kamieniarska związana z przetwarzaniem Simbircite (a później sengilitu) zaczęła się aktywnie rozwijać w regionie Uljanowsk od wczesnych lat 90-tych.
Głównym zastosowaniem Simbircite jest produkcja pamiątek (kulki, jajka, świeczniki, popielniczki, zastawa stołowa, zegary, pudełka, blaty itp.), Bbżuterii damskiej oraz akcesoriów męskich (wisiorki, broszki, wisiorki, amulety, breloczki, spinki do mankietów, pierścionki, kolczyki, koraliki, różaniec, bransoletki, naszyjniki, naszyjniki itp.).

Jednym z wiodących kierunków stosowania Simbircite jest wystrój i dekoracja wnętrz.
Simbircite jest wrażliwy na niekorzystne wpływy środowiska i zmiany temperatury, dlatego nie zaleca się jego stosowania do zewnętrznych prac wykończeniowych bez specjalnego przygotowania.

Od początku XXI wieku aktywnie rozwija się kamienna rzeźba z tworzywa sztucznego i kamienia z Simbircite, powstały zarówno małe figurki, jak i duże przedmioty w postaci wszelkiego rodzaju waz i mis, a także kreacje o dowolnym kształcie.
Rzemieślnicy w Uljanowsku opanowali również metodę toczenia obróbki Simbircite, która umożliwia produkcję naczyń o różnych kształtach i rozmiarach.
źródło