[Krystyna]

Harry Levinson, umieszczając naszyjnik Oko Idola na szyi swojej żony Marilyn.
To zdjęcie pochodzi z artykułu z 1973 roku, w którym wystawił je na sprzedaż, ale mogło zostać zrobione w 1962 roku, kiedy pan Levinson pierwotnie kupił kamień.

 [/i

Idol's Eye Diamond
Diament Abdula Hamida II
Historia tego Diamentu, opowiadana od czasu do czasu przez dealerów, mogłaby prawdopodobnie być warta „Tysiąca i jednej nocy”.
Czasami jest mylony z Diamentem Nadziei, prawdopodobnie ze względu na zakorzenioną nazwę Idol's Eye Diamond „Oko Idola”.

Nazwa Idol's Eye zdaje się wskazywać na pochodzenie Diamentu, który, jak się uważa, został skradziony z oka hinduskiego bożka należącego do świętej hinduskiej świątyni w Indiach.
Inne Diamenty, o których sądzono, że miały podobne pochodzenie, to diamenty Orłow i Nadzieja.
Szczególnie ten ostatni Diament stał się nie tylko sławny, ale także znany, ponieważ wierzono, że klątwa została nałożona na Diament przez kapłanów hinduskiej świątyni, skąd Diament został skradziony.

Diament Idol's Eye to 70,21-karatowy, bezbarwny Diament z lekko niebieskawym odcieniem, charakterystycznym dla Diamentów pochodzących z kopalni Golconda Mines w południowych Indiach.
Szlif Diamentu plasuje się gdzieś pomiędzy starokopalnianym szlifem a trójkątnym brylantem.
Bezbarwny diament to najprawdopodobniej Diament typu IIa, który nie zawiera azotu i ma doskonale uformowane kryształy.
Niebieskawy odcień jest oczywiście spowodowany fluorescencją, która jest bardziej widoczna w jasnym świetle bogatym w promienie ultrafioletowe.

Historia
Idol's Eye Diamond to Diament z XVI lub XVII wieku.
Kopalnie Kollur w pobliżu Golcondy zostały odkryte w połowie XVI wieku, a szczyt produkcji osiągnęły w połowie XVII wieku, kiedy pracowało ponad 20 kopalń zatrudniających około 60 000 osób.

Idol's Eye Diamond, jak sama nazwa wskazuje, miał niesławny początek, został skradziony z oka posągu hinduskiego bóstwa w Indiach, tak jak Diament Nadzieja i Diament Orłowa.
Ale na szczęście na ten Diament nie rzucono żadnej klątwy, jak Diament Nadziei.
Historia tego Diamentu jest nie mniej ekscytująca niż historia słynnego Diamentu Hope.

Kształt Diamentu pasowałby odpowiednio do oka bożka i wypada korzystnie w porównaniu z innymi Diamentami, które uważa się za oprawione w ten sposób, uwiarygodniając historię, że Diament mógł prawdopodobnie pochodzić z oka bożka.

Nic nie wiadomo o historii podróży Diamentu z Indii na Zachód, a pierwszym potwierdzonym faktem historii Diamentu jest to, że został wystawiony na sprzedaż 14 lipca 1865 roku na aukcji Christie's w Londynie.
Kamień został opisany jako „wspaniały duży Diament, znany jako Idol's Eye Diamond, otoczony 18 mniejszymi Brylantami i ramą z małych Brylantów”.
Zwycięzcą aukcji na tej aukcji był nieznany nabywca, zwany po prostu „BB”

Istnieje jednak wiele interesujących legend związanych z wczesną historią Diamentu Idol's Eye.
Według jednej z takich legend oko bożka zostało ofiarowane przez szejka Kaszmiru sułtanowi Turcji, jako okup za księżniczkę Raszidę, który uprowadził
Inna legenda mówi, że Idol's Eye Diamond zostało odebrane perskiemu księciu Rahabowi na początku XVII wieku przez Kompanię Wschodnioindyjską jako rekompensata za długi, jakie miał wobec firmy.
Ale historia Persji nie odnotowuje istnienia takiego księcia, a Kompania Wschodnioindyjska powstała znacznie później niż wspomniany okres.
Najbardziej niewiarygodnym opisem pochodzenia Diamentu było to, że Diament został osadzony w oku bożka w świątyni w Bengazi w Libii.
To niedorzeczne, ponieważ Libia przeszła na wiarę islamską w VIII wieku naszej ery

Po pierwszym pojawieniu się Diamentu i jego sprzedaży w dniu 14 lipca 1865 r., dowiadujemy się o nim jako część kolekcji klejnotów, należącej do sułtana Abdula Hamida II (1876-1909), Turcji, 34. sułtana Imperium Osmańskie.
Sułtan Abdul Hamid II wstąpił na tron 31 sierpnia 1876 r. W 1877 r. zdymisjonował parlament, w 1878 r. zawiesił konstytucję i narzucił na Turcję autokratyczne rządy na kolejne 33 lata.
Abdul Hamid przyjął politykę panislamizmu, aby uzyskać poparcie innych narodów muzułmańskich przeciwko mocarstwom zachodnim.
Podczas swoich długich autokratycznych rządów Abdulowi Hamidowi II towarzyszyła ogólnokrajowa siatka tajnej policji i armia, która była mu zawzięcie lojalna, oraz narzucono surową cenzurę prasową.
Jednak niezadowolenie z despotycznych rządów Abdula Hamida i niechęć do europejskiej interwencji na Bałkanach doprowadziły do rewolucji wojskowej 1908 zorganizowanej przez grupę niezadowolonych oficerów wojskowych należących do 3. Korpusu Armii, stacjonującego w Macedonii, nazywających siebie Młodymi Turkami, 
24 kwietnia 1909 r. siły Macedonii znane jako Armia Akcji pod dowództwem Mahmuda Sevketa Paszy wkroczyły na Stambuł i zajęły miasto.
Abdul Hamid został obalony, a jego brat został ogłoszony sułtanem jako Mehmed V.
Abdul Hamid mieszkał na wygnaniu w Salonikach w północnej Grecji po jego zesłaniu w 1909 roku.
Później przybył do Stambułu, gdzie zmarł w 1918 roku.

Doświadczony władca i manipulator, którym był, Abdul Hamid, był wystarczająco inteligentny, by przewidzieć dramatyczne zmiany polityczne, które miały nastąpić w jego Królestwie, i w związku z tym poczynił postanowienia dotyczące jego przyszłej wymuszonej emerytury.
Wysłał większość swoich cennych klejnotów do Paryża za pośrednictwem zaufanego agenta, w tym Diamentu Nadziei i Idol's Eye Diamond 
Klejnoty zostały prawdopodobnie sprzedane paryskiemu handlarzowi klejnotami Salomonowi Habibowi, ale dochód ze sprzedaży nigdy nie dotarł do obalonego sułtana. 
Zamiast tego zostali przejęci przez następców Abdula Hamida w rządzie.

Idol's Eye Diamond wraz z kilkoma innymi dużymi Brylantami Salomona Habiba zostało wystawionych na aukcję w Paryżu 24 czerwca 1909 roku.
Wygląda na to, że hiszpański szlachcic kupił Diament, który później przez kilka lat był przechowywany w skarbcu bankowym w Londynie.

Następnym razem Idol's Eye ponownie pojawił się zaraz po II wojnie światowej, kiedy został nabyty przez holenderskiego handlarza Diamentami, który sprzedał go w 1946 nowojorskiemu handlarzowi diamentami Harry'emu Winstonowi.
Rok później, w 1947 roku, Harry Winston z powodzeniem wynegocjował sprzedaż Diamentu pani May Bonfils Stanton, córce Fredericka Gilmera Bonfilsa, wydawcy i współzałożyciela Denver Post w 1895 roku, gazety krucjatowej, która ujawniła przestępczość i korupcję w Stanach Zjednoczonych.
Pani May Bonfils, niegdyś znana ze swojej wyjątkowej urody, w końcu stała się legendarną postacią amerykańskiego życia.
Była wybitną filantropką i wspierała wiele wartościowych spraw i organizacji charytatywnych w Stanach Zjednoczonych, a zwłaszcza w jej rodzinnym stanie Kolorado.
Pani May wykazywała żywe zainteresowanie klejnotami i biżuterią od wczesnego dzieciństwa i zainicjowała kolekcję tych przedmiotów, która w jej późniejszym życiu stała się jedną z najbardziej znanych kolekcji biżuterii, w tym Idol's Eye Diamond, diament Liberator i unikalny naszyjnik z Diamentami który kiedyś był własnością maharadży z Indore, który był wysadzany dwunastoma Szmaragdami o wadze 107 karatów.
Pani May Bonfils mieszkała w odosobnieniu w luksusowej, pałacowej rezydencji, zbudowanej w XVIII-wiecznym stylu architektonicznym Petit Trianon, położonej na terenie kompleksu pałacowego w Wersalu we Francji, który miał być prywatnymi rezydencjami dla rodziny królewskiej i specjalnych gości .
Doniesiono, że każdego ranka nosiła diamentowy naszyjnik z Okiem Idola jako wisiorek, kiedy pojawiała się na samotne śniadanie.
Diamentowy naszyjnik składał się z 41 okrągłych Brylantów o łącznej wadze 22,50 karata i 45 Diamentowych bagietek o wadze około 12 karatów.
Kiedy zmarła w marcu 1962 roku, po osiemdziesiątce, jej słynna kolekcja biżuterii została wystawiona na aukcji przez Park-Bernet Galleries Inc. z Nowego Jorku w listopadzie tego samego roku.
Dochód z tej aukcji został rozdysponowany między różne organizacje charytatywne, zgodnie z wytycznymi zawartymi w jej testamencie.

Idol's Eye Diamond zostało zakupione na tej aukcji przez chicagowskiego jubilera Harry'ego Levinsona za sumę 375 000 dolarów, które podarował swojej żonie Marilyn.
Diament został następnie przewieziony do Johannesburga w RPA w 1967 roku przez firmę De Beers Company, aby wystawić go na wystawę w pawilonie Diamentów. 
Następnie diament został wystawiony na sprzedaż na aukcji w Nowym Jorku przez firmę Levinson z wartością rezerwową 1,10 miliona dolarów, ale musiał zostać wycofany ze sprzedaży, gdy maksymalna oferta była znacznie niższa od tej wartości .
Ponownie Diament został wystawiony w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku w związku z obchodami 50-lecia Harry Winston Inc.
Ostatecznie w 1979 roku Harry Winston był w stanie przekazać go Laurence'owi Graffowi, szefowi światowej sławy Graff Diamonds of London,

Ostatnia transakcja i obecni właściciele Diamentu
W styczniu 1983 roku Laurence Graff zdołał zawrzeć lukratywną umowę, w ramach której sprzedano trzy słynne Diamenty: 70,21-karatowe Idol's Eye Diamond , 41,94-karatowy cesarz Maksymilian oraz 70,54-karatowy sułtan Abdul Hamid II. temu samemu anonimowy nabywca, za nieujawnioną sumę, uważany za jedną z najbardziej znanych transakcji o wysokich cenach.
Nadal uważa się, że Idol's Eye Diamond należy do tego anonimowego kupca.
źródło
źródło
źródło
źródło