[Krystyna]

       
Kolosy Memnona-Pustynia w Tebach Zachodnich
Kolosy Memnona stoją na pustyni w Tebach Zachodnich, naprzeciw miasta Luksor, z dala od wszystkich budynków. Podobnie jak wiele innych egipskich artefaktów, te kamienne posągi kryją co najmniej jedną niewytłumaczalną tajemnicę, czyli ich „śpiew”! 
Co kryje się za tajemnicą śpiewających pomników?

Posągi faraona
Posągi Memnona stoją w Tebach Zachodnich. 
Postawiono je około roku 1370 p.n.e.
Z postumentem mają 18 metrów wysokości i składają się z kamiennych bloków kwarcytu, które trzeba było przetransportować z Czerwonych Gór w pobliżu Kairu, ponad 700 kilometrów dalej.
Waga każdego kolosa to około 800 ton.
Przedstawiają słynnego faraona i budowniczego Amenhotepa III i stanowią obecnie jedyną zachowaną część świątyni grobowej tego faraona, która zniknęła z powierzchni ziemi w bliżej nieznanych okolicznościach.
Najprawdopodobniej wskutek trzęsień ziemi i niszczących powodzi.

W przedniej części tronu, po bokach faraona, wyrzeźbiono dwie niewielkiej wysokości postacie kobiet – żonę faraona Teję i jego matkę Mutemuję.
Na bocznych ścianach tronu znajduje się relief złożony z dwóch bóstw obrazujących Nil.
Postacie te łączą ze sobą symboliczne rośliny w tzw. znak sema taui (połączone ze sobą papirus i trzcina wokół rdzenia z tchawicy i płuc zwierzęcia), czyli symbol ponownego zjednoczenia Egiptu.

Największą zagadką posągów jest to, że śpiewały o świcie!
Istnieje wiele udokumentowanych dowodów na to zjawisko, ale do dziś nikt nie wiadomo dokładnie, co powodowało ten dźwięk.

Co kryje się za tajemnicą śpiewających pomników?
Śpiewające kolosy Memnona
Mówi się, że Wielka Piramida w Gizie wydaje tajemnicze dźwięki.
Prawdopodobnie to dzięki swojej budowie ma zdolność przekształcania wibracji Ziemi w dźwięk.
Egipcjanie najwyraźniej zainteresowali się podobnymi budynkami, co ma przełożenie na kolosy Memnona.
Ogromne pomniki nad brzegiem Nilu, a przynajmniej jeden z nich, według wielu źródeł pisanych, także dawniej „śpiewały”.
Dźwięk ten słychać było tylko o wschodzie słońca i przez wieki urzekał każdego, kto znalazł się w zasięgu posągów, chociaż, jak pokazują późniejsze notatki, ich głosy nie były zbyt urocze i bardziej przypominały skrzypienie złamanej struny harfy.
Jednak posągi uległy zniszczeniu w 524 roku p.n.e., więc możliwe, że ich śpiew brzmiał znacznie przyjemniej przed tym wydarzeniem.

Kolos Memnona zamilkł na zawsze w 196 roku za panowania pierwszego rzymskiego cesarza Lucjusza Septymiusza Sewera (panował od 193 do 211 roku).
Być może przyczyną były prace konserwatorskie, które zlecił rzymski generał.
Austriacki geodeta Reinhard Habeck, słynny badacz tajemnic przeszłości uważa, że nowe kamienie, które kamieniarze osadzili w ciele i głowie, najwyraźniej spowodowały uciszenie kamiennego olbrzyma.

Czy to właśnie kamienie były kluczem do sekretów śpiewających posągów?
Skomplikowane urządzenia w ustach?
Włoski badacz i dziennikarz Peter Kolosimo uważa, że wewnątrz rzeźb znajdowało się skomplikowane urządzenie, które dzięki soczewce w ustach rzeźby aktywowało słońce.
Soczewka została najwyraźniej wyregulowana tak, że urządzenia mogły emitować promienie słoneczne tylko pod określonym kątem.
Dlatego dźwięki słychać było tylko o wschodzie.
Jednak twierdzenie takie zostało odrzucone przez większość innych badaczy.
Niektórzy egiptolodzy próbowali określać te dźwięki jako zwykły zbieg okoliczności, ale wkrótce porzucili to twierdzenie.

Istnieje jednak inne domniemanie, które wydaje się dopuszczalne.
Jeśli starożytni budowniczowie włożyli tyle wysiłku w przetransportowanie budulca z miejsca oddalonego o setki kilometrów, możemy przyjąć, że wybrany kamień i miejsce, w którym stanęły posągi, odegrały ważną rolę w budowie.
Być może to materiał, położenie posągów i ich dokładny kształt rozbrzmiewały odgłosem powietrza wiejącego rano znad rzeki.
Nie wiemy, czy rzeczywiście tak było.
Czy kiedykolwiek uda nam się odkryć sekrety kolosów Memnona?
https://www.youtube.com/watch?v=m5qyzafdykQ&t=5s
źródło