[Krystyna]

   
   
   
   
Piper Retrofractum
Pieprz Długi Balijski lub Pieprz Jawajski, to kwitnąca winorośl z rodziny Piperaceae, uprawiana dla owoców, które są zwykle suszone i używane jako przyprawa.
Owoc Piper Retrofractum jest podobny w wyglądzie i smaku do indyjskiego pieprzu długiego (Piper Longum)

W Kambodży znany jest jako ដីប្លី dei-phlei, aw Tajlandii jako ดีปลี deebplee .
Na Archipelagu Malajskim owoc ten był kiedyś znany jako Cabai, dopóki popularność chili wprowadzonego z Nowego Świata przez europejskich handlarzy nie wyparła go z popularności kulinarnej, powodując zmianę semantyczną odnoszącą się do nowej uprawy, podczas gdy stara roślina stała się Cabai Jawa .

Roślina jest pnącą pnącą o łodygach o średnicy około 3-4 mm.
Jej liście mają nagie, lancetowate blaszki o spiczastym wierzchołku i asymetrycznej podstawie i mają około 10-12 cm długości i 3-3,5 cm szerokości.
Winorośl została opisana jako dwupienna lub jednopienna z kłosami męskimi o długości około 5 cm i żeńskimi o długości około 4 cm i szerokości 0,5–1 cm, a część jajników jest przyczepiona na osi.
Jej jagody są kuliste i gęsto ułożone na osi.

Występowanie :
Ponieważ był uprawiany w całej Azji Południowo-Wschodniej od czasów starożytnych, pochodzenie tego gatunku jest niejasne. 
Pochodzi prawdopodobnie z południowej chińskiej prowincji Yunnan, być może z Indochin. 
Obecnie jest bardziej rozpowszechniony w Indiach, Indonezji, Malezji, Filipinach, Tajlandii, Kambodży i Wietnamie.

Ekologia:
Do wzrostu pnącze potrzebuje półcienia i odpowiedniego podparcia. 
Pierwotnie prawdopodobnie stanowiła część lasów tropikalnych, gdzie wykorzystywała okoliczne drzewa i krzewy oraz tworzyła wielometrowe pędy na drodze do światła. 
W uprawie przemysłowej Habitus jest raczej krzaczasty, ponieważ jest sztucznie skracany, by rozgałęziać się bardziej, a owoce są lepiej zbierane.

Zastosowanie
Jest to roślina od dawna stosowana w medycynie ludowej w leczeniu chorób układu oddechowego, która ma udowodnione działanie przeciwbakteryjne. 
Nie jest on jednak stosowany w tym celu w medycynie zachodniej, ponieważ łatwiej dostępne są rośliny zawierające substancje o podobnym działaniu. 
Poprawia również trawienie, dezynfekuje przewód pokarmowy i hamuje wzdęcia.
Badania naukowe wykazują również działanie przeciwpasożytnicze, szczególnie przeciwko leiszmaniozie.
Ziarna pieprzu, podobnie jak inne rodzaje ziaren pieprzu i papryczek chili, również zawierają substancje, które wiążą się z odpowiednimi receptorami nerwowymi i w ten sposób zmniejszają odczuwanie bólu. 
W Azji jest zatem częścią preparatów (maści) stosowanych przy reumatyzmie lub przy problemach spowodowanych hemoroidami. 
Należy jednak zauważyć, że po nałożeniu na błonę śluzową lub skórę taka maść początkowo nieprzyjemnie się pali.
Obecnie roślina postrzegana jest jako ciekawa przyprawa, jednak jej dostępność poza Azją jest bardzo trudna.

Uwaga: W średniowieczu ten rodzaj Pieprzu, wraz z dużo bardziej powszechnym Czarnym Pieprzem ( Piper Nigrum ) i długim pieprzem ( Piper Longum ), był stosunkowo popularny w Europie jako żywność. 
Już w X wieku kupcy na ziemiach niemieckich i w Bawarii kupowali paprykę od kupców weneckich, a stamtąd podróżowała ona drogą lądową do Czech. 
Największy rozwój tego biznesu miał miejsce za panowania Karola IV, kiedy czescy kupcy mogli kupować bezcłowo w Norymberdze, Frankfurcie nad Menem i Augsburgu. 
Jednak w XVI wieku ta azjatycka przyprawa wyrzuciła z Ameryki znacznie tańsze i tańsze papryczki i przez kilka stuleci stała się prawie nieznana w Europie.
źródło
źródło